Είχαμε πολύ καιρό να επισκεφθούμε το Θέατρο Τ με τις προσεγμένες επιλογές και μας έλειψαν η ζεστή του ατμόσφαιρα και καλλιτεχνική του αύρα… για να το ξανασυναντήσουμε ανανεωμένο και ακόμα πιο όμορφο, με αφορμή την παράσταση «Το καθαρό σπίτι» της Sarah Ruhl και σε σκηνοθεσία Γλυκερίας Καλαϊτζή, όπου το πρωτότυπο «γυναικείο» θέμα με τις ευρύτερες ανθρωπιστικές προεκτάσεις μας κέντρισε το ενδιαφέρον, για να δικαιωθούμε τελικά πολύ πάνω από τις προσδοκίες μας…
Μια δραστήρια παντρεμένη γιατρός που δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί με το σπίτι, μια νεαρή οικιακή βοηθός που προσλαμβάνει αλλά δεν της αρέσει το καθάρισμα προτιμώντας να ψάχνει… ανέκδοτα, η νοικοκυρά αδερφή της γιατρού που λατρεύει την πάστρα εισπράττοντας απαξίωση, ο επίσης γιατρός σύζυγος της πρώτης και η καρκινοπαθής πελάτισσά του με την οποία θα συνάψει σχέση εγκαταλείποντας τη γυναίκα του, συνθέτουν τον καμβά της απρόβλεπτης υπόθεσης… όπου οι τέσσερεις γυναίκες με εντελώς διαφορετικές καταβολές, ανάγκες, απόψεις ή βιώματα, μέσα από αναπόφευκτες συγκρούσεις κι αντιπαραθέσεις, άλλοτε με χιούμορ κι άλλοτε με πικρία, θα δημιουργήσουν στην πορεία σχέσεις αγάπης κι αλληλεγγύηςαπορρίπτοντας στείρα στερεότυπα κι αποδεχόμενες την «ακαταστασία» στις ρωγμές της ζωής, με τον άνδρα να επιδρά με τον δικό του τρόπο στις συγκινητικές εξελίξεις…
Ένα θαυμάσιο έργο (+) γεμάτο τρυφερότητα, ευαισθησία, συναίσθημα, με βαθύτερο ψυχολογικό περιεχόμενο πέραν του χαριτωμένου «φαίνεσθαι», με δύναμη χαρακτήρων συνδυάζοντας στερεοτυπικούς (οι αδερφές) και εναλλακτικούς με πλέον «φευγάτη» την οικιακή βοηθό, με εξαιρετικά δουλεμένη πλοκή ανατροπών που όχι μόνο κερδίζει το ενδιαφέρον, αλλά μεταφέρει συγκινητικά ανθρωπιστικά μηνύματα για αξίες σαν την ενσυναίσθηση, τη φιλία, τη συμπαράσταση, την αποδοχή, μέσα από την αλληγορία της «καθαριότητας- ακαταστασίας» … Ένα κείμενο καλογραμμένο, με θεατρικές αρετές και ουσία, με άψογο πάντρεμα γλυκού και πικρού, με έξυπνο συγγραφικό εύρημα την ανάδειξη του «γέλιου» ως αξία και κυρίαρχο δομικό στοιχείο- καταλύτη στο έργο, προσφέροντας μια απρόβλεπτη, χαριτωμένα «σουρεαλιστική» πινελιά… όπου τα συναισθήματα εναλλάσσονται διαρκώς για να κορυφωθούν ιδανικά σε ένα φινάλε γεμάτο ευαισθησία και ουσιαστικό νόημα…
Ένα έργο επίσης που ευτύχησε στα χέρια της έμπειρης σκηνοθέτιδας Γλυκερίας Καλαίτζή με τις πάντα προσεγμένες «μίνιμαλ» δουλειές, καθώς οι προσεγγίσεις της χαρακτηρίζονται σταθερά από ισορροπία, πολύτιμο μέτρο, αποτελεσματικότητα, λιτότητα, σκηνική οικονομία, μικρές ευρηματικές πινελιές «τόσο- όσο», που σηματοδοτούν ευφάνταστο δημιουργικό πνεύμα… Αρετές που διακρίναμε και στην παρούσα διαχείριση, καθώς αναδείχθηκαν άψογα η πλοκή, οι χαρακτήρες, το βαθύτερο υπόβαθρο, οι κοινωνικές προεκτάσεις, το καταλυτικό συναίσθημα, συνδυάζοντας έξυπνες χιουμοριστικές ατάκες και αυθεντική συγκίνηση χωρίς ίχνος υπερβολής…
Εκτιμήσαμε την εξαιρετική καθοδήγηση και συντονισμό των ηθοποιών με ζωντανό ρυθμό και συνεχή ροή, το καλαίσθητο σκηνικό «δύο επιπέδων»- ένα καθιστικό σπιτιού στην πλατεία και ένα πράσινο μπαλκόνι στον εξώστη με ευρηματική «διάδραση»- τη θαυμάσια ατμόσφαιρα με σωστή μουσική και φροντισμένους φωτισμούς με ποικίλες εναλλαγές ή σκοτεινιάσματα σηματοδοτώντας εύστοχα τα φλας μπακ… ενώ βρήκαμε άκρως αποτελεσματική και ευφάνταστη την επιλογή των ζωντανών προβολών, καθώς κάποια στιγμιότυπα της πλοκής για λόγους έμφασης σε κομβικά σημεία ή καθαρά λειτουργικούς προκειμένου να εξυπηρετήσουν τη θέαση και δράση, προβάλλονταν σε φόντο, προσφέροντας πέρα από σκηνοθετική λύση, μια ενδιαφέρουσα, ατμοσφαιρική εναλλαγή…
Σε επίπεδο ερμηνειών απολαύσαμε πέντε ηθοποιούς σχεδόν ισοδύναμους στην αξιοσύνη, παρότι κάποιοι έμπειροι και άλλοι λιγότερο… εντούτοις όλοι κατέθεσαν τον καλύτερο εαυτό με προσήλωση, επαγγελματισμό, ωριμότητα, μέτρο, αρμονικό μεταξύ τους δέσιμο…
Η Χριστίνα Δαγκάκη στο ρόλο της γιατρού Λέην υπηρέτησε πειστικότατα το στερεότυπο της δυναμικής, πολυάσχολης, υπεροπτικής «καριερίστας», αποδίδοντας στη συνέχεια με φυσικότητα, συναισθηματισμό και ευελιξία τη σταδιακή της «μετάλλαξη»…
Στον αντίποδα η Νανά Παπαγαβριήλ υποδύθηκε τον επίσης στερεοτυπικό ρόλο της αδελφής της Βιρτζίνια, που ως απλή άνεργη νοικοκυρά υστερική με την καθαριότητα εισπράττει υποτίμηση, με όλο το ψυχικό φορτίο μιας «επιβεβλημένης» μειονεξίας και ταυτόχρονα με αυθορμητισμό, αθωότητα, τρυφερότητα…
Η Λίνα Παντελίδου ως οικιακή βοηθός Ματίλντα, ένα πρόσωπο- κλειδί του έργου με ιδιαίτερη σημειολογία, υπήρξε άκρως απολαυστική με την παιδιάστικη αφέλεια, τη νεανική φρεσκάδα, το χαριτωμένο χιούμορ με φυσικότατο «αργεντίνικο αξάν», αλλά και με στιγμές συγκινητικές…
Η έμπειρη Σοφία Βούλγαρη -που επιπλέον υπήρξε βουβό πρόσωπο στα φλας μπακ- ενσάρκωσε το τρίτο πρόσωπο στον γάμο του γιατρού με δραματική εξέλιξη και η ερμηνεία της υπήρξε άψογη, εκφραστικότατη, λαμπερή, με υποδειγματική ισορροπία και αίσθηση μέτρου στην τραγικότητα… Τέλος ο επίσης έμπειρος Κυριάκος Δανιηλίδης ως γιατρός Τσαρλς, σε ρόλο μικρής έκτασης αλλά καθοριστικό, μετέφερε με πλήρη αληθοφάνεια, ένταση, ρεαλισμό, συγκίνηση, τα πλούσια συναισθήματα του ήρωα…
Τα ελάχιστα που θα παρατηρούσαμε (-) στην εξαιρετικά καλοστημένη παράσταση, είναι τα άκομψα ρούχα της Βιρτζίνια, που προφανώς λόγω χαρακτήρα αποδόθηκαν με κακό γούστο, ενώ θα αρκούσε απλά η λιτότητα… και επίσης όταν οι θεατές είναι τόσο κοντά και στο ίδιο επίπεδο με τη σκηνή, βλέποντας μοιραία τα πάντα, το να σερβίρονται άδεια φλυτζάνια -ποτήρια- πιάτα, δεν είναι που στερεί την αληθοφάνεια, αλλά το γοητευτικό θεατρικό «παραμύθιασμα» με ψυχρή απομυθοποίηση… Επιπλέον θα θέλαμε τη μουσική πιο χαρακτηριστική και με περισσότερη ενεργό συμμετοχή… κοινώς μιλάμε για «πταισματάκια» υποκειμενικής θεώρησης που σαφώς προσπερνάμε!
Καταλήγοντας (=) η ουσία είναι ότι απολαύσαμε ένα τρυφερό έργο βαθύτερων αλληγορικών προεκτάσεων, εξαιρετικά σκηνοθετημένο και ερμηνευμένο, σε μια φροντισμένη παράσταση με ενδιαφέρον και έντονη γλυκόπικρη γεύση…
Bαθμολογία:
7,10
.
-k-
ΘΕΑΤΡΟ Τ
«Το Καθαρό Σπίτι» της Sarah Ruhl.
Δραμεντί.
Επανάληψη - 2ος χρόνος
ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΩΣ 18/10
4 γυναίκες δεν θα διστάσουν να γκρεμίσουν τα στερεοτυπικά «πρέπει» και να απελευθερωθούν, καθώς συνειδητοποιούν ότι είναι προτιμότερο να αποδεχτείς την «ακαταστασία» των ανθρώπινων συναισθημάτων, από το να προσπαθείς να «καθαρίσεις» κρύβοντας κάτω από το χαλί ό,τι σε κάνει να νιώθεις άβολα. Γιατί η ζωή δεν είναι ένα τέλεια σιδερωμένο σακάκι.
.
Σκηνοθεσία: Γλυκερία Καλαϊτζή.
Ερμηνεύουν: Σοφία Βούλγαρη, Χριστίνα Δαγκάκη, Κυριάκος Δανιηλίδης, Λίλα Παντελίδου, Νανά Παπαγαβριήλ.
Ήμερες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή, Σάββατο, Δευτέρα & Τρίτη στις 21:30, Κυριακή στις 19:00 (έως 18/10).
.
-Κ-
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν έως 14/05/2023 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 12α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2023
.
Δείτε & αυτά:
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
-Οι νέες ταινίες της εβδομάδας, κλικ εδώ.
.
-Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Κερδίστε προσκλήσεις - Βιβλία, κλικ εδώ.