Ziya Azazi: Η μοντέρνα εκδοχή του χορού των Δερβίσηδων. Είδαμε στο Μέγαρο Μουσικής & Σχολιάζουμε.
Μεγάλη η κίνηση γύρω από τα δύο Μέγαρα Μουσικής Θεσσαλονίκης το περασμένο Σάββατο, αφού υπήρχαν ταυτόχρονες εκδηλώσεις και προφανώς οι περισσότεροι πήγαν στο πρώτο, όπου έπαιζε πολυδιαφημιζόμενη όπερα. Εμείς, οι λιγότεροι, μετά βίας γεμίσαμε την αίθουσα «Αιμίλιος Ριάδη»ς του Μ2 για τη παράσταση χορού του Ziya Azazi, η οποία θεωρώ ότι δεν προωθήθηκε αρκετά.
Πόσοι άλλωστε ήξεραν τον Ziya Azazi, όταν μάλιστα δεν πρωταγωνιστεί σε τουρκικό σήριαλ; Ο Τούρκος λοιπόν χορευτής ήρθε να μας μυήσει στο μυστικιστικό χορό των περιστρεφόμενων Δερβίσηδων με το δικό του μοντέρνο τρόπο, που πραγματικά μας άφησε έκπληκτους. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέραμε τι να περιμένουμε όταν, πριν ανοίξει η αυλαία, στη σκηνή εμφανίζεται ένας οργανοπαίκτης με τζιν παντελόνι που έπαιξε και τραγούδησε με το παραδοσιακό έγχορδό του δύο κομμάτια. Κοιταχτήκαμε με απορία μεταξύ μας τη στιγμή που ψαχνόταν στις σελίδες του να βρει το επόμενο, ελπίζοντας ότι το θέαμα που θα ακολουθούσε δεν θα είναι της ίδιας αν μη τι άλλο αισθητικής…
Η αυλαία ανοίγει σε μία σκοτεινή σκηνή, διαγραμμισμένη σε τρία ομόκεντρα τετράγωνα. Ο χορευτής στη μία πλευρά μοιάζει χαμένος, απεγνωσμένος, φοράει μία λευκή ολόσωμη φόρμα, ακούει παράσιτα από μία απροσδιόριστη μουσική, κάνει το σήμα του σταυρού στο στήθος του, χωρίς να βρίσκει ηρεμία. Πού είναι ο περιστρεφόμενος Δερβίσης; Θέλει κόπο και προσωπική πάλη με τον εαυτό του για να φτάσει σ’αυτό το πνευματικό επίπεδο. Με ακροβατικά και κάθε εκφραστικό μέσο που του δίνει ο Σύγχρονος χορός, ο Ziya διατρέχει τα όρια και τα περιθώρια των τετραγώνων του, τους φραγμούς της ζωής, τα στεγανά της σκέψης του. Αρχίζει σιγά σιγά να ξεκολλάει τη διαγράμμισή τους από το έδαφος και από την ψυχή του. Αυτό είναι το πρώτο μέρος της παράστασης, το Azab, που με την ανατρεπτική χορογραφία του Σύγχρονου και την ηλεκτρονική μουσική εκφράζει την πνευματική αναζήτηση για να φτάσει στο δεύτερο και πιο απολαυστικό όπως αποδείχτηκε, Dervish in Progress.
Σαν την πεταλούδα που βγήκε από το κουκούλι της, ο Ziya δημιουργεί εντυπωσιακά οπτικά εφέ με τις φούστες του Δερβίση, πριν τις φορέσει και να αρχίσει τον εκστατικό χορό του. Μα καλά, ακόμη να περιστραφεί αυτός ο Δερβίσης; θα ρωτήσει κάποιος. Ναι, έπρεπε να περιμένουμε το δεύτερο μέρος το οποίο κράτησε πολύ λιγότερο από το πρώτο και θα θέλαμε να τον απολαύσουμε περισσότερο.
Τι συμβολίζει όμως αυτή η περιστροφή; Μετά από όλη τη δοκιμασία που πέρασε, καταφέρνει να βρει εσωτερική αρμονία και να συντονιστεί με το σύμπαν όπου όλα περιστρέφονται. Συντονισμένος με τη συμπαντική αρμονία, συναντά το Θεό, με το δεξί χέρι σηκωμένο προς τον ουρανό και το άλλο πότε στη γη και πότε στο στήθος. Ο στροβιλισμός του ανθρώπου γύρω από τον άξονα του σώματός του, σαν άλλο ουράνιο σώμα, συσσωρεύει ενέργεια- την ψυχή του- για να ενωθεί με κάτι ανώτερο. Η ανατολίτικη μουσική φυσικά παίζει καθοριστικό ρόλο στην όλη διαδικασία κι εκεί που πήγαμε να χαθούμε κι εμείς μαζί του, ο στροβιλισμός τελειώνει και ο χορευτής ξαναγυρνάει στο κουκούλι του.
Ο Ziya ενθουσίασε το κοινό, που σίγουρα θα ταίριαζε να είναι πιο νεανικό, σε μία άκρως μοντέρνα παράσταση, η οποία «έδεσε» περίφημα με την παράδοση χωρίς να είναι φολκλόρ. Σημειωτέον ότι ο ίδιος μένει ση Βιέννη και όχι στην Τουρκία… Από την άλλη, το «τσιμπημένο» εισιτήριο ίσως απέτρεψε κάποιους να τολμήσουν να παρακολουθήσουν κάτι διαφορετικό. Πάντως όσες κάθονταν στα μπροστινά καθίσματα, χάρηκαν πολύ με τη φούστα που ο Δερβίσης προσγείωσε πάνω τους…
.
Tags: #ΜέγαροΜουσικής, #ZiyaAzazi, #χορός, #παράσταση, #Κουλτουρόσουπα, #ΡέναΚαλπάκη, #περιστρεφόμενοςΔερβίσης
Φωτογραφικό υλικό
