ΥΠΕΡΟΧΟΙ «MΕΓΑΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ» της ΛΕΝΑΣ ΚΙΤΣΟΠΟΥΛΟΥ. Είδαμε την παράσταση στις «Θεατρικές Συναντήσεις» της Καλαμαριάς και σχολιάζουμε…
Ναι! Βαδίσαμε σε υπέροχους «Μεγάλους δρόμους» που μας οδήγησαν σε μια ευτυχισμένη θεατρική στιγμή! Εκεί που δικαιώνεται η αυθεντική, η σπουδαία θεατρική τέχνη. Πού συνέβησαν αυτά; Στο θέατρο Μ. Μερκούρη και στα πλαίσια του θεσμού «Θεατρικές Συναντήσεις», όπου παρακολουθήσαμε την παράσταση «Μεγάλοι δρόμοι» της Λένας Κιτσοπούλου σε σκηνοθεσία Ειρήνης Φαναριώτη από την ομάδα T. d. S (Terrede Semis: Γη της Σποράς). Μια παράσταση βασισμένη σε δύο διηγήματα της συγγραφέως, το «Μεγάλοι δρόμοι» από το ομότιτλο βιβλίο και το «Αθήνα Εννέα Δεκεμβρίου» από τη συλλογή «Νυχτερίδες».
Δύο διηγήματα, φαινομενικά ανόμοια στα θέματα διαπραγμάτευσης, ωστόσο με υπόγειους κοινούς άξονες και ζωτικές συνδέσεις. Όπου μέσα από τις προφανείς αντιθέσεις και ομοιότητές τους, εν τέλει συντίθεται το γοητευτικό, πολυδιάστατο παιχνίδι της ζωής… με την απώλεια αντάμα με το χωρισμό, την τόλμη δίπλα στην ατολμία, τη λογική παρέα με το συναίσθημα, όλα σε μια πορεία κοινή στο «μεγάλο δρόμο» μιας ζωής, άλλοτε φιλωμένα, άλλοτε μαλωμένα… «Τα μεγάλα ταξίδια και οι μεγάλες διαδρομές συμβαίνουν καμιά φορά μέσα σε λίγα τετραγωνικά μέτρα. Το μυαλό διανύει αποστάσεις τρελές την ώρα που τα πόδια μένουν καρφωμένα στο πάτωμα» Μια μεγάλη αλήθεια ειπωμένη από τη συγγραφέα, που εν προκειμένω έδωσε δυο αληθινά «διαμάντια».
Ξεκινώντας από το «Αθήνα, Εννέα Δεκεμβρίου», βλέπουμε τους τρεις ήρωες στη σκηνή, δύο γυναίκες και έναν άνδρα, σε μια υπερβατική σχέση ζευγαριού και τρίτου προσώπου/ σχολιαστή, όπου με αφορμή ένα μοιραίο δείπνο, επιχειρείται ένα ψυχογράφημα «χειρουργικής ακρίβειας» σχέσεων και ατόμων. Ο άνδρας σκοπεύει να ανακοινώσει το χωρισμό του, έχοντας στην τσέπη ένα εισιτήριο φυγής με την αγαπημένη, με ημερομηνία Εννέα Δεκεμβρίου και γραμμένο πάνω ένα «σ’αγαπώ»… Όντας στα πρόθυρα μιας αλήθειας καταλυτικής, μιας απόλυτης υπέρβασης, με απελπισμένη προσπάθεια απεγκλωβισμού από τα δεσμά του εαυτού του, τελικά ΔΕΝ τολμά… τα «βαρίδια» που κουβαλά αποδεικνύονται πιο ισχυρά, μόνο που δεν θα θελήσει να τα δει και θα χρεώσει την ήττα, όπου αλλού… Στην κακή τύχη, την «ύποπτη» σύζυγο, τον «μαλάκα» φίλο, τον… σερβιτόρο!
Στη «δεύτερη πράξη» με το διήγημα «Μεγάλοι δρόμοι» γινόμαστε μάρτυρες μιας δραματικής απώλειας του αγαπημένου. Αυτόν που η ερωτευμένη ηρωίδα αναζητά απεγνωσμένα στους δρόμους της Αθήνας με τα «μεγάλα ονόματα», ξυπόλητη, για να παραλάβει τελικά το ορφανεμένο ακκορντεόν του. Και αφού βιώσει τον απόλυτο πόνο, θα καταφύγει στη γαλήνη του χωριού και θα δώσει το όνομά του σε ένα μικρό ανώνυμο δρομάκι… «Οδός Γιάννη». Στη μνήμη του «ανώνυμου» αγαπημένου, δίπλα στις μνήμες των επώνυμων στους μεγάλους δρόμους. Και θα στέλνει γράμματα στη διεύθυνση «Οδός Γιάννη» για να αγαλλιάζει βλέποντας το ταχυδρομικό κουτί γεμάτο κι ακούγοντας κάποτε ότι το δρομάκι θα γίνει μεγάλος δρόμος Τότε θα δει το πρόσωπο του αγαπημένου εκεί ψηλά να λάμπει και θα ακούσει τη μουσική του στα ουράνια στέκια των χαμένων επώνυμων…
Μια ευτυχής, εξαιρετική συγκυρία τα θετικά (+) της παράστασης:
– Καθώς «εν αρχή ήν ο λόγος», οφείλουμε να πούμε ότι ΚΑΙ τα δύο διηγήματα της Λένας Κιτσοπούλου μας καθήλωσαν! Τόσο από άποψη περιεχόμενου και θεματολογίας, όσο και ως τρόπος γραφής/ κείμενο.Θέματα αληθινά, με ευφυείς συλλήψεις ιδεών και φαντασία, με βαθιά ανατομία στην ανθρώπινη φύση, με αγωνιώδη σχεδόν σπαρακτική αναζήτηση της ουσίας. Χωρίς καμία έκπτωση «ευκολίας», αντίθετα με οδύνη για την προσέγγιση μιας αλήθειας αυθεντικής. Δοσμένα με έναν εξαιρετικό τρόπο γραφής, με απόλυτο συνταίριασμα ποιητικού και κυνικού λόγου, με ξέχειλη συγκίνηση, απρόσμενο χιούμορ, καταλυτικές ανατροπές. Ο τρόπος που χειρίστηκε στα γραφτά της τους εσωτερικούς μονολόγους, τις λεπτές αποχρώσεις και αδιόρατες ισορροπίες μυαλού και ψυχής, προδίδουν, πέραν του ταλέντου, εντυπωσιακά ευαίσθητες κεραίες ενός αυθεντικού καλλιτέχνη. ΑΥΤΗ που μας αποκαλύφθηκε είναι η πραγματική Λένα Κιτσοπούλου των «μεγάλων δρόμων» και των μεγάλων δυνατοτήτων.
– Εν συνεχεία, υποκλινόμαστε στη σκηνοθεσία της Ειρήνης Φαναριώτη – που επίσης συμμετείχε και ως ηθοποιός. Είναι πραγματική ευλογία ένα δυνατό κείμενο να ευτυχήσει μιας τόσο ευρηματικής, σύγχρονης σκηνοθεσίας, με καθαρό όραμα και χαρακτηριστικό στίγμα, από τις πιο επιτυχημένες που έχουμε συναντήσει. Δεδομένου ότι ΔΕΝ επρόκειτο για θεατρικά έργα, αλλά για διηγήματα με προορισμό την ανάγνωση και όχι τη δραματοποίηση, το γεγονός ότι η νεαρή σκηνοθέτιδα κατάφερε να χτίσει πάνω τους μια παράσταση εξαίσια, θα πρέπει ίσως να λειτουργήσει ως υπόδειγμα σε συναδέλφους της. Καθώς έδωσε με τρόπο εντυπωσιακά παρασταστικό, κατ’ ουσίαν αφηγήσεις, βαθιές σκέψεις και αισθήματα δραματοποιημένα, χρησιμοποιώντας ευφάνταστα μέσα, έξυπνη κινησιολογία, συμβολισμούς, χειμαρρώδη λόγο ή εύγλωτες σιωπές, με φαντασία δημιουργική και εντελώς σύγχρονη ματιά, έξω από συνήθη σκηνοθετικά στερεότυπα. Μία γεμάτη ώρα που δεν άφησε στιγμή τα μάτια και την ψυχή μας να εγκαταλείψουν τη σκηνή, που μας άγγιξε με άγιο συναίσθημα σε όλη τη γκάμα του, από γέλιο μέχρι δάκρυ, που μας συνεπήρε με έναν ρυθμό γεμάτο αρμονία… Οπότε σε ένα αυθεντικό ταλέντο, δεν έχεις παρά να υποκλιθείς!
– Από άποψη υποκριτικής, κυριάρχησε στη σκηνή με το ερμηνευτικό (επίσης) ταλέντο της η Ειρήνη Φαναριώτη, με πολύ καλό δίπλα της τον εκφραστικό Άρη Λάσκο και πιο ουδέτερη την Μυρτώ Γράψα. Ωστόσο, χάρη στην ευφυή σκηνοθεσία, έδωσαν οι τρεις τους ένα σύνολο απόλυτα δεμένο και αποτελεσματικό, με ειλικρινές συναίσθημα, άψογη ακρίβεια στο συγχρονισμό, συντονισμένη κίνηση και λόγο που στα κατάλληλα σημεία τονιζόταν ομαδικά, δίνοντας εξαιρετικά τις στιγμές της κορύφωσης.
– Πολύ έξυπνο και λειτουργικό το σκηνικό που με μέσα απλά και συμβολικά – κατά βάση ένα υπερυψωμένο βάθρο/ σκηνή με κρυφές εκπλήξεις- πρόσφερε ιδανικές δυνατότητες στη σκηνοθεσία, ενώ το ίδιο βοηθητικά και ατμοσφαιρικά λειτούργησαν οι φωτισμοί. Κατάλληλες οι μουσικές επιλογές με λαϊκό στίγμα καθώς και τα ηχητικά που υπογράμμισαν εύστοχα τις εκάστοτε σκηνές και επίσης πολύ εύστοχα τα κοστούμια του πρώτου διηγήματος με το παιχνίδι «άσπρου- μαύρου» των γυναικών σε συμπληρωματική σχέση «θετικού- αρνητικού»
.
Το μόνο που ελαφρώς μας «ξένισε» ήταν το κλείσιμο με τον λικνιστικό χορό από ένα … (ντυμένο) γουρουνάκι (;) που πρόβαλε απρόοπτα στο αγαπημένο στέκι με τα «μπριζολάκια του Τέλη», παρότι έδωσε στιγμιαία μια χαριτωμένη νότα χάπενιγκ…
Εν κατακλείδι (=)… να το ξαναπούμε; Απολαύσαμε μια ευτυχισμένη θεατρική στιγμή, από τις σπάνιες που μας λαχαίνουν και νιώθουμε ευγνωμοσύνη γι αυτό! Κάποιες φορές ο «Θεός του Θεάτρου» σε στιγμές γενναιοδωρίας χαρίζει ακριβά δώρα…
Βαθμολογία:
7 στα 10
.
ΒΙΝΤΕΟ ΔΥΝΑΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ 3 ΑΥΛΑΙΕΣ ΚΥΡΙΑΚΗ 26/4/2015 -ΟΦΕΙΛΕΙ Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΝΑ ΔΕΙ ΠΙΟ ΜΑΖΙΚΑ ΙΣΩΣ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟ ΧΕΙΜΩΝΑ
.
-ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΣΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ 26/4/2015 ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ.
Χορηγός Επικοινωνίας: www.kulturosupa.gr
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΤΕ ΤΗΝ ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΟΙΝΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ 15 ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΚΑΛΠΕΣ ΤΗΣ «Κ». ΑΝ ΟΧΙ, ΨΗΦΙΣΤΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ αρκεί ΝΑ ΜΗ ΠΕΤΑΞΕΤΕ ΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΣΑΣ, δείτε που τι και πως… κλικ στο banner….
Φωτογραφικό υλικό
