Είδε και σχολιάζει η Πίτσα Στασινοπούλου
Καθώς φαίνεται υπάρχει μια πανάρχαια θεατρική «οδηγία» για τις καλοκαιρινές παραστάσεις, που υπαγορεύει την απόλυτη ελαφρότητα- μέχρι βαθμού σαλχαμάρας, προκειμένου να «μη βαρύνει» εν μέσω ζέστης ο θεατής… κάπως σαν την οδηγία των διαιτολόγων που συνιστούν τη θερμή εποχή του χρόνου κατανάλωση ελαφριάς τροφής, καθότι τα βαριά γεύματα δύσκολα χωνεύονται καλοκαιριάτικα και αυτή τη συνταγή ακολουθεί μοιραία και η πνευματική τροφή… εύπεπτη, ελαφριά, χαλαρή, διασκεδαστική, ίσα να συνοδέψει ευχάριστα το «μουντ διακοπών» και από τις πρώτες φθινοπωρινές ψύχρες μπορούν να αρχίσουν με την άνεσή τους οι βαρείς προβληματισμοί, οι στοχασμοί, τα αδιέξοδα, σε αρμονία με τα βαριά πανωφόρια και τα δύσπεπτα όσπρια… μέχρι τότε το λάιτ ποτάκι με το ακόμα πιο λάιτ ντυσιματάκι, δένουν αρμονικά με (τύπου) γελαστικές παραστάσεις χωρίς πολλά –πολλά να ζορίζουν το μυαλό- για την ακρίβεια χωρίς τίποτα που να ταράζει τη θερινή του νιρβάνα… Κάπως σαν την παράσταση «Τρεις φόνοι… καμιά κηδεία» σε μετάφραση και σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κυριακού, που παρακολουθήσαμε στο ικανοποιητικά γεμάτο Θέατρο Κήπου, συνοδεία δυνατού ροκ από δίπλα…
Πρόκειται για ένα ερωτικό τρίγωνο, με την ανικανοποίητη σύζυγο, τον συμβατικό άντρα της και τον σκανταλιάρη εραστή της, που σε τρεις διαφορετικές «εορταστικές» περιόδους- Χριστούγεννα, Πάσχα, Πρωτοχρονιά- επισκέπτονται το ίδιο δωμάτιο ξενοδοχείου, καταστρώνοντας ανά δύο δολοφονικά σχέδια για τον τρίτον… Αρχικά η σύζυγος με τον εραστή της- οδοντογιατρό στο επάγγελμα, προκειμένου να εξοντώσουν τον άνδρα της ως εμπόδιο στη σχέση τους, στη συνέχεια η γυναίκα με τον άνδρα της σχεδιάζουν να βγάλουν από τη μέση τον εραστή της που την απάτησε και τέλος οι δύο άνδρες ετοιμάζονται να κρεμάσουν την άπιστη που τα έφτιαξε με έναν τρίτο… όλα τούτα σε τρεις πράξεις με διάφορα ευτράπελα και γκάφες (που με πολύ ζόρι τα λες «χιουμοριστικά»), χωρίς καμία από τις τρείς ατυχείς απόπειρες φόνου να οδηγήσει σε κηδεία…
Από τα πλέον αφελή και άτεχνα (-) κείμενα κωμωδίας, όπου γνωρίζουμε τον μεταφραστή Κ. Κυριακού αλλά όχι ποιον μετέφρασε και ποιο είναι το πρωτότυπο έργο, για λόγους στοιχειώδους δεοντολογίας. Τέλος πάντων… Το θέμα είναι ότι αυτό που εισπράξαμε έπασχε σοβαρά σε όλα τα επίπεδα και το γεγονός ότι πρόκειται για φάρσα δεν λειτουργεί ως «άλλοθι» ούτε δικαιολογεί τις εντελώς αναληθείς καταστάσεις τραβηγμένες από τα μαλλιά, την ενοχλητική υπερβολή ως κακώς εννοούμενη πηγή χάχανου, την ασύνδετη ή αυθαίρετη πλοκή για να «βολέψει», τις ξεκάρφωτες προσθήκες στα όρια του σαχλού, τους εμφανώς ατελείς χαρακτήρες με ασυνέπεια στις προδιαγραφές τους… Το έξυπνο σπινθηροβόλο χιούμορ, ο καταιγιστικός ρυθμός, οι ευρηματικές ανατροπές μιας επιτυχημένης φάρσας είναι πολύ σπουδαία στοιχεία για να ευτελίζονται σε αστειάκια του ποδαριού με παιδαριώδεις, αφελείς, προβλέψιμες σκηνές που θυμίζουν γυμνασιακές χοντροκομμένες πλάκες- φάρσες… Κι επιπλέον όλο τούτο να μην οδηγεί πουθενά, να μη διακρίνεις ούτε υποψία στόχου, πέραν του ελαφρού έως ανύπαρκτου μειδιάματος στην καλύτερη περίπτωση και στη χειρότερη, απλά αναίτιο χάσιμο χρόνου…
Η σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Κυριακού, λειτουργικά περιορίστηκε στη βασική διεκπεραίωση των τριών σκηνών με τα απολύτως απαραίτητα της δράσης και ικανοποιητικό ρυθμό, ενώ «καλλιτεχνικά», θα θυμόμαστε ως τραυματική εμπειρία την ανεκδιήγητη τελευταία σκηνή, με τους δύο άντρες ντυμένους γυναίκες- καρναβάλια να ετοιμάζουν την κρεμάλα και το σχοινί… καθώς σπάνια συναντά κανείς συμπυκνωμένα τόση κακογουστιά, προχειρότητα, παιδαριώδη αφέλεια, γελοίους διαλόγους και θλιβερά καραγκιοζιλίκια να «ζητιανεύουν» λίγο γέλιο με το στανιό… όπου ακριβώς στόχευαν και δυο- τρία εμβόλιμα στιγμιότυπα από το πουθενά, με παρωδία χορού και τραγουδάκια, για την (μάταιη) ενίσχυση του «φαν» της υπόθεσης. Μόνο που η υπόθεση δεν είχε τίποτα ενδιαφέρον να πει και η κωμικότητά της εξαντλήθηκε σε ανούσιες κλισέ υπερβολές, κουραστικές επαναλήψεις, τραβηγμένες ατάκες, ανεπιτυχείς απόπειρες που δεν μπορείς να κατατάξεις ούτε στον ρεαλισμό ούτε στον σουρεαλισμό… κάτι φαιδρό στο ανάμεσα όπου παρέπαιαν οι χαρακτήρες αναζητώντας σαφή ταυτότητα και πιστευτή «ύπαρξη»…
Κι ευτυχώς που εν μέρει οι ερμηνείες λειτούργησαν ως σωσίβιο (+) στο ναυάγιο, με βασικό «διασώστη» τον Σπύρο Πούλη… ένας έμπειρος, καλός ηθοποιός με γνήσια κωμική φλέβα, δυνατότητες και προσωπικό στίγμα, στο οποίο χρωστούμε κάποια χαμόγελα ή αυθόρμητα γελάκια, καθώς με τη φυσικότητα, τον ρυθμό, την ενέργεια, την ετοιμότητά του στην ατάκα, κατάφερε να μεταδώσει κάποια ευθυμία, υπερβαίνοντας το ανούσιο έργο, ενώ προφανώς μπορούσε να λάμψει υπό άλλες συνθήκες…
Ο Κώστας Αποστολάκης, παρότι δοκιμασμένος, αποτελεσματικός και πληθωρικός, έχει μια μόνιμη τάση στην υπερβολή – ενίοτε στα όρια της καρικατούρας, μη καταφέρνοντας να ελέγχει τα εκφραστικά του μέσα που κάποιες φορές «ψευτίζουν» ή παρωδούν τους ρόλους του, ωστόσο στον συγκεκριμένο και με δεδομένες τις αδυναμίες κειμένου – σκηνοθεσίας, κρατήθηκε γενικά σε «ασφαλή» πλαίσια…
Η Κατερίνα Μπιλάλη, παρά τον άχαρο, επιφανειακό, επίπεδο από τη συγγραφή του χαρακτήρα, ανταποκρίθηκε ικανοποιητικά, με επαγγελματισμό, άνεση, εξωστρέφεια, αν και η σκηνοθετική καθοδήγηση, με χαζά μουγκρητά ή τσιρίδες, σε στιγμές την αδίκησε…
Το σκηνικό ως κλασικό δωμάτιο ξενοδοχείου υπήρξε επαρκές, πειστικό, αρκετά καλαίσθητο και τα κοστούμια με αλλαγές σε κάθε σκηνή ικανοποιητικά και συμβατά με τους χαρακτήρες, εξαιρώντας βεβαίως τα κακόγουστα… καρναβαλίστικα της τρίτης πράξης, καθώς και την γελοία κρεμάλα. Η μικρή συμβολή των σχεδόν ουδέτερων φωτισμών δεν επηρέασε κάτι, ενώ οι ελάχιστες μουσικές επιλογές προστέθηκαν εμβόλιμα, περίπου αυτόνομες, χωρίς να δένουν οργανικά με την παράσταση, απλά για ψυχαγωγία και σπάσιμο της μονοτονίας του λόγου…
Καταλήγοντας (=) είναι γεγονός ότι… «ένας Πούλης δεν φέρνει την άνοιξη» και κάποιες φιλότιμες ερμηνείες δεν μπορούν να εξαλείψουν σοβαρές συγγραφικές και σκηνοθετικές αδυναμίες, μιας παράστασης που παραπέμπει σε αφελή χοντροκομμένη φάρσα γυμνασιόπαιδων… Είπαμε εντάξει, καλοκαίρι είναι και να ξεδώσουμε ευχάριστα, όχι όμως χάνοντας άδικα το χρόνο μας ούτε θυσιάζοντας την αξιοπρέπεια που οφείλει να διαθέτει η ποιοτική ψυχαγωγία ως ακριβό αγαθό!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
3,5 στα 10
.
Δείτε & αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
–Θέατρο Δάσους & Θέατρο Γης 2019: πρόγραμμα εκδηλώσεων, κλικ εδώ.
–Όλες οι θεατρικές παραστάσεις του καλοκαιριού 2019 – Πρόγραμμα παραστάσεων – Περιοδείες, κλικ εδώ.
-Τι παίζουν τα θερινά σινεμά της Θεσσαλονίκης τώρα, κλικ εδώ.
.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
