“Η Φιλιώ και η Κατερίνα πάνε θέατρο” κάθε δεύτερη Παρασκευή.
Οι μέρες περνάνε χωρίς να το καταλαβαίνουμε όταν είναι γεμάτες και όταν έχουμε να ασχοληθούμε με πολλά. Κι όσο πιο ενδιαφέροντα είναι αυτά με τα οποία ασχολούμαστε, τόσο πιο γρήγορα περνά ο καιρός. Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει σε μένα. Είχε φτάσει λοιπόν η ώρα να γράψω το δεύτερο άρθρο αυτής της στήλης που έκανε πρεμιέρα πριν από δυο εβδομάδες. Και για αυτό το άρθρο επέλεξα να δω κουκλοθέατρο και πιο συγκεκριμένα το έργο ‘Το πάρτυ στο δάσος και ο κυρ λύκος’.
Πήρα λοιπόν για άλλη μια φορά από το χέρι την αγαπημένη μου φίλη, την Κατερίνα, και κατευθυνθήκαμε προς το θεατράκι της ΧΑΝΘ. Είχα να δω κουκλοθέατρο από την εποχή που ο βαφτισιμιός μου ήταν παιδί. Η αγάπη μου όμως για το κουκλοθέατρο είναι διαχρονική και έτσι διάλεξα να τη μοιραστώ αυτή τη φορά με τη μικρή μου φίλη. Χωρίς να δω το έργο, ήμουν βέβαιη πως θα το αγκάλιαζαν οι μικροί θεατές γρήγορα καθώς είναι γνωστή η αξία του κουκλοθεάτρου και η επίδραση που ασκεί στην ανάπτυξη αλλά και την ψυχαγωγία του παιδιού.
Περπατώντας με την Κατερίνα της εξηγούσα τι ακριβώς θα βλέπαμε. Ήθελα να έχει μια πρώτη εικόνα για αυτό που θα συναντούσε. Της είπα, με όσο πιο απλά λόγια μπορούσα, ότι αυτή τη φορά δεν θα βλέπαμε ηθοποιούς πάνω στη σκηνή αλλά κούκλες που θα είχαν φωνή και κίνηση και οι οποίες θα μας προσκαλούσαν να ταξιδέψουμε μαζί τους στον κόσμο της φαντασίας. Αυτό και μόνο ήταν ικανό να εξάψει την περιέργειά της και να την κάνει να ανυπομονεί μέχρι να φτάσουμε.
Μπαίνοντας στην αίθουσα ένιωσα ήδη πως αυτό που θα βλέπαμε θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η υποδοχή από τη Χριστίνα ήταν το πρώτο ζέσταμα όλων μας. Η Κατερίνα κοίταζε τις κούκλες που υπήρχαν μπροστά στη σκηνή και με ρωτούσε αν θα ήταν αυτές που θα μιλούσαν αργότερα. Είχε ήδη συνδεθεί μαζί τους αποδεικνύοντας μου την ομορφιά του συμβολικού παιχνιδιού. Ανυπομονούσε για την ώρα που θα ξεκινούσε το έργο και με ρωτούσε πότε θα έβγαινε στη σκηνή ο λύκος. ‘Ο λύκος είναι κακός’, μου είπε και τότε βρήκα την ευκαιρία να συζητήσω μαζί της για παραμύθια στα οποία έχουμε ήδη διαβάσει για το λύκο και να θυμηθούμε μαζί τις ιστορίες και περιπέτειές του.
‘Τον φοβάμαι το λύκο’, φώναξε ένα αγοράκι που καθόταν ακριβώς από πίσω μας και άκουσα τη μητέρα του να του λέει ‘Μη φοβάσαι. Ο λύκος αυτός είναι ψεύτικος, δεν είναι αληθινός’. Εκείνος τότε ησύχασε πιστεύοντας αυτό που του είχε πει η μαμά του και έδωσε το πράσινο φως για να αρχίσει η παράσταση. Τα ζώα διαδέχονταν το ένα το άλλο στο δάσος. Η αλεπού η κυρά Μάρω, η γάτα, ο λαγός ο κυρ Αυτιάς, ο κυρ Σαλίγκαρος ο κουτσομπόλης, ο σκύλος, το μικρό αρκουδάκι, το γαϊδουράκι και το κατσικάκι. Όμορφοι και περιεκτικοί διάλογοι που συνδυαζόντουσαν με ερωτήσεις προς το κοινό δίνοντας την ευκαιρία στους μικρούς θεατές να πάρουν μέρος στην εξέλιξη της ιστορίας.
Κι όσο η μια σκηνή διαδεχόταν την άλλη, τόσο έφερνα στο μυαλό μου τις περιπτώσεις των παιδιών που βρίσκονται στη θέση του ‘λύκου’. Παιδιά που δεν προσκαλούνται σε μια γιορτή ή που νιώθουν ανεπιθύμητα στην ομάδα των συνομηλίκων. Παιδιά που θέλουν να ανήκουν κι αυτά στην παρέα αλλά που πρέπει να παρακάμψουν μηχανισμούς και κλίκες για να τα καταφέρουν. Παιδιά που πεισμώνουν και θέλουν να κάνουν το δικό τους παρά το ότι οι συνθήκες δεν τα ευνοούν.Κι αν ο κυρ λύκος κατάφερε να αποσπάσει μια δεύτερη ευκαιρία, δεν συμβαίνει αυτό πάντα με τους ανθρώπους σε όποια ηλικία κι αν βρίσκονται. Ειδικά τα παιδιά που είναι ειλικρινή και συχνά σκληρά μεταξύ τους, δυσκολεύονται να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία σε ένα άλλο παιδί.
Η Κατερίνα ενθουσιάστηκε πάντως με την κυρά Μάρω την αλεπού. Περίμενε μάλιστα πώς και πώς να φωτογραφηθεί μαζί της. Της άρεσε βέβαια και ο Λαγός ο κυρ Αυτιάς που κατάφερε να ξεπεράσει το φόβο του και αντιμετώπισε θαρραλέα και κυρίως με εξυπνάδα τον κυρ Λύκο. Ουσιαστικά και βοηθητικά τα μηνύματα προς τα παιδιά. Για παράδειγμα η νορμαλοποίηση του φόβου, δηλαδή η τάση να δεχόμαστε ότι είναι φυσιολογικό να φοβόμαστε και ότι ο φόβος δεν θα μας σταματήσει από το να προσπαθήσουμε και να δημιουργήσουμε.
Η μία σκηνή μετά την άλλη έδινε άπειρη τροφή για σκέψη. Ερωτήματα που αναδείχθηκαν τουλάχιστον μέσα μου ήταν τα εξής:
·Τελικά ο λύκος ήταν πονηρός και κακός ή πονηρός και καλόψυχος;
·Τι έκανε το λύκο να αλλάξει; Πώς και αποφάσισε να μην πειράξει ξανά τα ζώα του δάσους; Από φόβο ή μετάνιωσε αληθινά;
·Αν δεν του έδιναν μια δεύτερη ευκαιρία και κατάφερνε να βγει μόνος του από το πηγάδι, τι θα γινόταν;
·Από πού άντλησε δύναμη ο λαγός για να τον αντιμετωπίσει;
·Τι έγινε με τα υπόλοιπα ζώα του δάσους;
Η Κατερίνα ένιωθε όμορφα βλέποντας τις κούκλες να μιλάνε, να χορεύουν, να τραγουδάνε και να αλληλεπιδρούν η μία με την άλλη στη μικρή σκηνή του κουκλοθεάτρου. Δεν έβλεπε την ώρα να φωτογραφηθεί μαζί τους και να τις κρατήσει στα χέρια τους. Κι αυτήν την εμπειρία θα είχε την ευκαιρία να τη ζήσει μετά το τέλος του έργου, όταν η Χριστίνα προσκάλεσε τους μικρούς θεατές να πλησιάσουν κοντά της και να αγγίξουν τις κούκλες. Για μένα αυτό ήταν και είναι το ωραιότερο και ωφελιμότερο κλείσιμο που δυστυχώς δεν υπάρχει σε κάθε θεατρική παράσταση που απευθύνεται σε παιδιά. Η δυνατότητα να πλησιάσει το παιδί στη σκηνή, να αγγίξει με τα χέρια της τις κούκλες ή τους ηθοποιούς και να μεταβεί από τον κόσμο, στον οποίο ταξίδεψε την προηγούμενη ώρα, στον πραγματικό κόσμο. Έτσι κι αλλιώς η κούκλα δεν είναι κάτι άγνωστο για ένα παιδί μια που κάθε παιδί ταυτίζεται με την κούκλα του, προβάλλει σε αυτήν τον εαυτό του και αποκτά ρόλους μαζί της, όπως το να γίνει η μητέρα της, η φίλη της, η αδελφή της.
Βγαίνοντας από το θεατράκι της ΧΑΝΘ, ρώτησα την Κατερίνα τι της έμεινε από το έργο που είχε μόλις δει κι εκείνη μου είπε χωρίς δεύτερη σκέψη πως της είχε μείνει ο θόρυβος που είχε κάνει ο κυρ Λύκος όταν έπεσε στο πηγάδι και η δύναμη που είχε δείξει ο Λαγός παρά τον αρχικό του φόβο. Η μέρα μας θα συνεχιζόταν με μια βόλτα στο κέντρο της πόλης και μια επιδρομή στο αγαπημένο μας στέκι με τα ζαχαρωτά. Τέλος καλό, τέλος γλυκό. Όπως ήταν και το τέλος αυτής της παράστασης.
Όσο για εσάς που σκοπεύετε να παρακολουθήσετε αυτό το έργο, αξιοποιήστε στο βαθμό που θέλετε, κάποιες ιδέες που παραθέτω ευθύς αμέσως. Κι αυτό γιατί η ουσιαστική μάθηση ξεκινά μετά την παρακολούθηση μιας θεατρικής παράστασης. Έχει να κάνει με αυτά που θα συζητήσετε με τα παιδιά σας και με το πόσο πιο μακριά θα το πάτε.
.jpg)
Ιδέες για εφαρμογή μετά την παράσταση
·Ζήτησε από το παιδί σου να γράψει ένα γράμμα στον κυρ Λύκο. Αυτό το γράμμα θα περιγράφει πώς ένιωσε απέναντι του και τι θα ήθελε ενδεχομένως να τον ρωτήσει, να του ζητήσει ή να του πει.
·Ζήτησε από το παιδί σου να γράψει μια ιστορία με τα ζωάκια και τον κυρ Λύκο που θα έχει άλλο τέλος.
·Ζήτησε από το παιδί σου να σου πει τι θα ήθελε διαφορετικό στην πλοκή του έργου. Μήπως θα ήθελε, για παράδειγμα, να δει ένα άλλο ζώο να αντιμετωπίζει τον κυρ Λύκο και αν ναι για ποιον λόγο;
·Ζήτησε από το παιδί σου να ζωγραφίσει κάτι που να συμβολίζει την ιστορία που άκουσε και είδε.
·Μίλησε με το παιδί σου για τα ζώα που έπαιξαν στην παράσταση ζητώντας του να σου λέει λέξεις που περιγράφουν κάθε ζώο (π.χ. ‘η γάτα είναι πονηρή’ ή ‘ο λαγός είναι γρήγορος’ ή ‘το σκυλί είναι καλό’).
·Ζήτησε από το παιδί σου να φτιάξει μια νέα ιστορία βάζοντας κι άλλα ζώα (π.χ. ο παπαγάλος, το λιοντάρι, ο ελέφαντας).
·Συζήτησε με το παιδί σου για την έννοια του αποκλεισμού εξηγώντας του πόσο δύσκολο είναι για ένα παιδί να μην προσκαλείται σε μια γιορτή και τι όμορφο που είναι να το σκέφτονται οι άλλοι.
·Συζήτησε με το παιδί σου για την έννοια της συγχώρεσης και της δεύτερης ευκαιρίας εξηγώντας του ότι είναι σημαντικό να δίνουμε χώρο στους άλλους και να τους προσφέρουμε τη δυνατότητα να διορθώνουν τα λάθη τους.
·Ζήτησε από το παιδί σου να γράψει μια ιστορία με πρωταγωνίστρια την αγαπημένη του κούκλα (από αυτές που έχει στο δωμάτιο του).
Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν αρκεί να συνοδεύεις το παιδί σου με τη φυσική σου παρουσία αλλά να μην είσαι ουσιαστικά εκεί. Μοιράσου μαζί του την όλη εμπειρία, για να μάθει κι αυτό να μοιράζεται με τη σειρά του. Δείξε αληθινό ενδιαφέρον, για να μάθει κι αυτό να ενδιαφέρεται με τη σειρά του. Σεβάσου τους κανόνες που ισχύουν μέσα στην αίθουσα θεάτρου, για να μάθει κι αυτό να τους σέβεται και να τους τηρεί με τη σειρά του.
Όσο για εμάς θα συναντηθούμε ξανά μέσα από αυτή τη στήλη με μια καινούργια πρόταση… σε 15 μέρες να με ‘διαβάσεις’… αγαπάμε πολύ το παιδικό θέατρο… κι οι δυο φίλες μου, η Φιλιώ και η Κατερίνα πάνε θέατρο και μετά μοιράζονται μαζί σας το βίωμά τους μέσα από τα άρθρα μου…
ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΜΠΗΤΙΟΥ:Κυριακές στις 12.00 στο κεντρικό κτίριο της ΧΑΝΘ.
Τηλ: 698 786 8881 – Τιμή εισιτηρίου 6 ευρώ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 2023-24
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ: Το πάρτυ στο δάσος και ο κυρ λύκος 22 /10
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ: Τα τρία γουρουνάκια (5,12,19,26 /11)
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ: Τα Χριστούγεννα του κυρίου Σκρούτζ (3,10,17 /12)
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ:Ο κοντορεβυθούλης (14,21,28 /1)
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ:Ο φασουλής και οι πειρατές(4,11,18,25 /2)
ΜΑΡΤΙΟΣ: Ποντικός και η θυγατέρα του (3,10,31 /3)
ΑΠΡΙΛΙΟΣ:Τα τρία γουρουνάκια (7,14,21 /4)
