Το ωραιότατο ψυχόδραμα του Περικλή Μουστάκη ή αλλιώς «Οστέα Ξηρά Σφόδρα». Είδαμε στο θέατρο της οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής & σχολιάζουμε.
Βρεθήκαμε στο θέατρο της οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής για την παράσταση του Περικλή Μουστάκη «Οστέα Ξηρά Σφόδρα». Η ευφυής σύλληψη του Περικλή Μουστάκη που σκηνοθετεί (και ερμηνεύει επίσης), βασίζεται σε μια προφητεία/όραμα (37) του προφήτη Ιεζεκιήλ (προφητικά Παλαιάς Διαθήκης) και ένα κείμενο του Χρήστου Μαλεβίτση. Ερμηνεύουν οι Περικλής Μουστάκης, Θανάσης Δόβρης, Σπύρος Αλιδάκης, Ελένη Γαρυφαλλή, Ντίνα Σταματοπούλου και ο ταχυδακτυλουργός Fanua. Σκηνικά Ελένη Σουμή και μετάφραση Γιώργος Κοροπούλης.
Και η δραματουργική εξέλιξη της παράστασης είναι από εκείνες τις απρόσμενες καταστάσεις, που δεν πιστεύεις ότι θα δεις ένα βράδυ στην Κυψέλη. Είναι τόση η φόρτιση, η άσκοπη κίνηση και η πληροφόρηση της ζωής μας, που το τελευταίο που αναμένεις να αντικρίσεις, είναι η θέαση της στατικότητα (αυτής της τελευταίας!) και η άρθρωση μιας ποίησης που αφορά το πένθος, την πνευματικότητα, τη λήθη και εν τέλει συνολικά τη δημιουργική πνοή που στην καθημερινότητα μας λείπει/λύπη. Η προφητεία του Ιεζεκιήλ αναφέρεται σε ένα όραμα που βλέπει και μεταδίδει αναφορικά «με πολλά ξηρά οστά σε μια πεδιάδα» που αποκτούν πάλι ζωή σύμφωνα με τις οδηγίες του Κυρίου (Ανάσταση), ενώ το κείμενο του Χρήστου Μαλεβίτση διαποτίζεται από την ουσία της μνήμης και της αναγκαιότητας του πένθους με κορυφαίο το συλλογισμό η παιδικότητα είναι η αιωνιότητα.
Η παιδικότητα είναι η αιωνιότητα και ο Περικλής Μουστάκης ουσιαστικά συλλαμβάνει και παίζει/παιδικότητα τον νεκρό μέσα σε μια ατμόσφαιρα ιδιαιτέρως τελετουργική, πνευματική και συμβολική. Το ψυχόδραμα που σκηνοθετεί (αυτός πάντα κείτεται νεκρός) ξεκινά με όλα τα τελετουργικά μιας πένθιμης κατάστασης (κονιάκ, ξύδι &νερό) και στον αντίποδα στέκει, κινείτε, βρυχάται, γελοιοποιεί και ερμηνεύει, ένα επαρκές σύνολο ηθοποιών ,την όλη ζωηρή κατάσταση της ασθένειας, του ξεπεσμού, των χρημάτων ή των νοσηλειών ή των γοερών κλαυθμών. Και επικουρίας της εξαιρετικής επιμέλειας σκηνικών από την Ελένη Σουμή (ψεύτικα ταφικά λουλούδια, collagen προσδοκιών) το σύνολο της σκηνικής δράσης είναι υπαρξιακά ανυπόφορο με ταυτόχρονη την έκφραση του οράματος του Ιεζεκιήλ. Κρεσέντο ερμηνείας από τον Θανάση Δόβρη που δίνει την αποφόρτιση/λύτρωση και ευφυής σκηνική τοποθέτηση και κίνηση στο σύνολο (φυσικοί ήχοι, συνεχόμενη ροή, πολλαπλοί συμβολισμοί, στοιχεία φυσικά κτλ).
Η περαιτέρω περιγραφή θα αδικήσει το βίωμα της παράστασης που είναι περισσότερο αίσθημα (μεταθανάτιο ή μετά-παραστατικό) που έκαστος θεατρόφιλος θα θεαθεί και θα αντικρίσει. Άλλωστε πρόκειται περισσότερο για μια ψυχοσωματική/ψυχοδυναμική κατάσταση, που άνετα θα μπορούσε να κινηθεί και ολονύχτια και συναισθηματικά να κλονίζει μέχρι βασάνου και λύτρωσης. Ναι ο άνθρωπος μπορεί να παίζει ακόμα και με το θάνατό του, ναι η τέχνη είναι σε θέση να δείξει και να πει τα άπαντα.
Στα συν [+] της παράστασης:
1.Η ολιστική επιμέλεια του Περικλή Μουστάκη και η τόλμη σκηνικά να παρουσιαστεί ένα θέμα που εντελώς απωθούμε. Το πένθος έχει τελετουργία, η μνήμη διαθέτει στάδια και είναι απαραίτητα, η ζωή δεν είναι ελιξίρια, το θέατρο μπορεί να πει τα πάντα και όσο ακόμα έχουμε οστά μπορούμε να ευελπιστούμε και σε μια δημιουργική πνοή.
2. Τα σκηνικά της Ελένης Σουμή που κατόρθωσε να μας εισάγει, χωρίς να κουράζει με την είσοδο στη σκηνή, σε μια πένθιμη κατάσταση. Η σκηνική της επιμέλεια θυμίζει πολύ την τέχνη pop art με μια δόση ελληνικού τελετουργικού.
3. Η μετάφραση του Γιώργου Κοροπούλης.
4. Η μουσική επιμέλεια της Ντίνα Σταματοπούλου
Στα πλην [–] της παράστασης:
1. Η επιμέλεια των φωτισμών.
2. Τα κοστούμια.
3. Η άρθρωση (κατά στιγμές) των ηθοποιών, αν και είναι η κατάσταση τέτοια που δεν επιτρέπει και πολλά φωνητικά χαρίσματα!
Εν κατακλείδι [=]
η παράσταση «Οστέα ξηρά σφόδρα» είναι για τη δημιουργική σύλληψη του Περικλή Μουστάκη να φωτίσει/αναπαραστήσει ψυχοδραματικά την εννοιολογική/βιωματική κατάσταση ενός πένθους, με την ταυτόχρονη αναγκαιότητα για νεκρανάσταση (θα σηκωθεί κανείς από τον καναπέ;) και μνήμη.
ί
Βαθμολογία
7 στα 10
.
Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Περικλής Μουστάκης – Μετάφραση: Γιώργος Κοροπούλης – Διαμόρφωση Σκηνικού Χώρου: Ελένη Σουμή – Κοστούμια: Μάριος Ράμμος – Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου – Μουσική Επιμέλεια: Ντίνα Σταματοπούλου – Βοηθοί Σκηνοθέτη: Αννίτα Καπουσίζη, Ντίνα Σταματοπούλου, Γκέλυ Πεντεφούντη – Φωτογραφίες: Γιάννης Μαρμάρας, Σπύρος Αλιδάκης – Γραφιστικά: Γιάννης Στύλος – Promo video: Σπύρος Αλιδάκης – Παραγωγή: Εταιρεία Θεάτρου Άσκηση και Η νέα ΣΚΗΝΗ
Ερμηνεύουν: Περικλής Μουστάκης, Θανάσης Δόβρης, Σπύρος Αλιδάκης, Ελένη Γαρυφαλλή, Ντίνα Σταματοπούλου και ο ταχυδακτυλουργός Fanua.
‘
Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής, Κυκλάδων 11 και Κεφαλληνίας, Κυψέλη. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00
για 15 παραστάσεις. Τιμές εισιτηρίων: 16€ κανονικό, 12€ μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων, ΑΜΕΑ, άνω των 65). Πληροφορίες –Προπώληση: Τηλ.: 210 8217877, Ticketservices.gr
Φωτογραφικό υλικό
