…την σκότωσαν την παράσταση «Ποιος σκότωσε τη Μπερνάρντα Άλμπα» στο Κόδρα…
…είδαμε + σχολιάζουμε…
Ακόμα μια θεατρική απόπειρα με το ίδιο κείμενο –χρονικά- στην πόλη της Θεσσαλονίκης και η Κουλτουρόσουπα ήταν εκεί στο studio Κοιτώνες στο Κόδρα για να καλύψει και αυτή τη παράσταση, οριστικά τελευταία, πριν πάρουμε τους δρόμους στα ανοιχτά θέατρα, σε Δάση και σε Κήπους… μπορεί και αλλού…
Το θέμα της παράστασης γνωστό και σύμφωνα με το δελτίο τύπου διαπραγματεύεται το εξής… “Η Μπερνάρντα Άλμπα πέθανε. Το χωριό όλο άλλη συζήτηση δεν έχει. Ο κόσμος λέει διάφορα. Κι όλοι αναρωτιούνται τι έγινε. Η Μπερνάρντα πέθανε ξαφνικά και κάτω από συνθήκες αδιευκρίνιστες. Ένας εκπρόσωπος του Νόμου καταφτάνει στο Σπίτι και συνομιλεί με τις Κόρες της προκειμένου να μάθει την αλήθεια. Μέσα από τις μαρτυρίες τους ξεδιπλώνεται η ιστορία της οικογένειάς τους και όλα τα γεγονότα που θα οδηγήσουν τελικά στον πρόωρο θάνατο της μητέρας τους.”
Αδίκως η όχι, η σύγκριση ανάμεσα σε δύο παραστάσεις [βλέπε θέατρο του Άλλοτε, εδώ] με το ίδιο κείμενο του Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα είναι αναπόφευκτη. Και δυστυχώς η συγκεκριμένη προσπάθεια βρέθηκε κατώτερη σε όλα σχεδόν τα σημεία.
Υστερούσε σε ερμηνεία, σκηνοθεσία και καλλιτεχνική έμπνευση. Μεγάλο αβαντάζ και των δυο παραστάσεων, το δυνατό κείμενο του Λόρκα που οποιαδήποτε κακή απόδοση θα την έσωζε από το απόλυτο φιάσκο. Έτσι λοιπόν και αυτή γλίτωσε από ένα πραγματικά ολέθριο αποτέλεσμα με κάποιες μόνο “γρατζουνιές”, που ήταν βέβαια αρκετές για να την τραυματίσουν βαριά…
Οι ερμηνείες των ηθοποιών (Λίζα Μιμιλίδου, Ελένη Λόγγου, Χριστίνα Δαγκάκη, Φλώρα Ασουμανάκη, Μπέττυ Παπαδάκη, Ελίζα Ελεωνόρα Φραγγελάκη, Ματία Καραμάνου, Μένια Ταμπάκη, Θόδωρής Προύσαλης) αδύναμες, άψυχες και άκρως διεκπεραιωτικές έως και κακές. Έλειπε η ένταση, το συναίσθημα, η απόγνωση, το αδιέξοδο. Επιδερμική παρουσίαση όλων των ρόλων χωρίς βάθος. Ολόκληρος ο θίασος καθολικά κινήθηκε σε αυτό το επίπεδο χωρίς να μας ενθουσιάσει καμιά απόδοση. Το συγγραφικό αυτό έργο στηρίζεται πολύ στην δυναμική των προσώπων του και ένα προβληματικό ερμηνευτικό σύνολο διαμορφώνει και τη πορεία του έργου που στην συγκεκριμένη περίπτωση δυστυχώς δεν ήταν καλή…
Η σκηνοθεσία της παράστασης από τον Γιώργο Τσόπα, απλοϊκή και ανέμπνευστη. Σε αυτόν τον μικρό χώρο έχουμε δει να δημιουργούνται καταπληκτικές δουλειές με μεράκι και ταλέντο. Οπότε αυτό δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία. Η σκηνοθεσία έπρεπε να ήταν επιβλητική, απόλυτη και ζωντανή!
Οι φωτισμοί, οι εικόνες και οι ήχοι να ταράζουν και να τονίζουν τα συναισθήματα. Επρόκειτο για ένα έργο γροθιά σε όλα εκείνα που πνίγουν, που ασφυκτιούν την ανθρώπινη υπόσταση, τα πρέπει, τα κοινωνικά κατεστημένα, τον φασισμό. Το μοναδικό αξιοσημείωτο της σκηνοθεσίας ήταν ένα είδος ανάκρισης που γίνονταν στους χαρακτήρες από τον ανακριτή-νόμο βάζοντας μία-μία τις γυναίκες να κάθονται σε μια καρέκλα και να εξιστορούν τα γεγονότα.
Κατά τ΄ άλλα…το έργο κινούνταν αργά με ένα απλό πήγαινε-έλα των ηθοποιών και με κάθε ατμόσφαιρα μυστηρίου που θα έπρεπε να υφίσταται, να είναι εξαφανισμένη. Και πάλι θα καταλήξουμε όμως στο συμπέρασμα ότι η σκηνοθετική επιμέλεια του έργου δεν ήταν το μεγαλύτερο του πρόβλημα…
Καταλήγοντας[=],
Η παράσταση δεν μας συνεπήρε με κυριότερο μερίδιο αυτής της αποτυχίας τις άνευρες και άψυχες ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Αυτή η Μπερνάρντα Άλμπα δεν κατάφερε να μετατραπεί σε σύμβολο ελευθερίας και οράματος χάνοντας μια τρομερή ευκαιρία να δημιουργηθεί ένα άκρως επιτυχημένο θεατρικό αποτέλεσμα… Και ένα ακόμα δυνατότερο κοινωνικό στίγμα ενάντια στον σκοταδισμό της άγνοιας…
Βαθμολογία
4 στα 10
Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Γιώργος Τσόπας
Επιμέλεια Κίνησης: Δροσιά Τριαντάκη
Σκηνικά-Κοστούμια: Ελίζα Ελεωνόρα Φραγγελάκη, Νάσια Χάρη
Μουσική και Ήχοι: Θοδωρής Μανώλας
Φωτισμοί: Πάνος Δεληνικόπουλος
Σχεδιασμός Αφίσας και λοιπού Έντυπου Υλικού: Αλέξανδρος Πιεχόβιακ
Τεχνική Υποστήριξη: Δήμητρα Τζομπανάκη
Διανομή:
Μπερνάρντα: Λίζα Μιμιλίδου
Πόνθια: Ελένη Λόγγου
Αγκούστιας: Χριστίνα Δαγκάκη
Μαγκνταλένα: Φλώρα Ασουμανάκη
Μαρτίριο: Μπέττυ Παπαδάκη
Αντελα: Ελίζα Ελεωνόρα Φραγγελάκη
Μαρία Χοσέφα: Ματία Καραμάνου
Δουλικό: Μένια Ταμπάκη
Νόμος: Θόδωρής Προύσαλης
Φωτογραφικό υλικό
