Θεατρική Χριστουγεννιάτικη Θεσσαλονίκη: να δει κανείς η να μη δει θέατρο; Άρθρο του Γ.Τ.
Κείμενο παρηγοριάς αλλά και συμπαράστασης προς θεατρόφιλους Θεσσαλονικείς είναι το παρακάτω και όχι ένας οδηγός, αν και περιέχει πληροφορίες, καθώς και φέτος η εορταστική θεατρική περίοδος στην συμπρωτεύουσα είναι κάτι σαν τον κακό μας τον καιρό.. υγρή, μουντή και αδιάφορη. Ενδεικτικό του κλίματος είχε φανεί από την έναρξη της θεατρικής σεζόν, στο ίδιο μοτίβο συνεχίστηκε Οκτώβρης και Νοέμβρης φτάνοντας σήμερα, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα και η Θεσσαλονίκη να έχει δει ελάχιστες παραστάσεις που να πληρούν τον όρο «θεατρική παράσταση». Με «κανονικό» έργο, με «κανονικό» θίασο, με «κανονικούς» λοιπούς συντελεστές…
Οι πολλές επαναλήψεις, η μόδα των μονολόγων που ενώ θα όφειλαν να είναι επιλεκτικές οι παρουσιάσεις τους, αντίθετα αβγατίζουν –όλοι και όλες μονομιάς έγιναν μεγάλοι και ικανοί ερμηνευτές-, κάποια σταντ απ και κυρίως σαχλαμαριζέ παραστασούλες από ένα δυό άτομα, η από ερασιτεχνικές ομάδες, με ένα σκηνικό τραπέζι- καρέκλα και ένα κείμενο στο πόδι, έφτασαν σε σημείο να καπαρώνουν θρασύτατα μεγάλα κεντρικά θέατρα, -έλλειψη θιάσων [;]- ενώ σε άλλες των περιπτώσεων ο μόνος χώρος που θα τους δεχόταν θα ήταν οι Κοιτώνες του Κόδρα και αν…
Άκρως ανησυχητική είναι και η αδράνεια τοπικών θιάσων που ενώ κάλλιστα θα μπορούσαν να εχουν ένα μερτικό στην αγορά, μια στρωμένη κατάσταση, εφησυχάζουν χρόνια τώρα ακολουθούμενοι από μια νοοτροπία επαρχιωτισμού σε ένα παλιακό ή μοντερνιστικό ρεπερτόριο, ενώ ακόμη πιο ανησυχητική είναι οι νέοι θίασοι που ενώ θέλουν να εκφραστούν δημόσια, με λάθος τρόπο και στο άψε σβήσε στήνουν θιάσους-ομάδες, γεννούν ένα όνομα και διαφημίζουν τα όποια έργα τους με μεγαλομανία μεσω από τα φεισμουκ και τουιτερ στις παρέες τους…
Το κακό σαφώς δεν είναι φετινό φαινόμενο, είναι ας την πούμε φυσική εξέλιξη των τελευταίων –κακών- χρόνων, πιστεύουμε όμως η χειμερινή σεζόν είναι χειρότερη από ποτέ, αν σκεφτούμε και το μίζερο περασμένο θεατρικό καλοκαίρι…
Ας θυμηθούμε τι υπήρχε πέρσι, 2013-2014- την ίδια περίοδο στο θεατρικό μεϊντάνι… για να καταλάβετε πόσο χάλια είναι και φέτος τα «θεάματα»…
Στο θέατρο Αριστοτέλειον, ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης παρουσίαζε το «βαρύ και ασήκωτο» για την εποχή «ΆΓΡΙΟ ΣΠΟΡΟ», που πήγε και άπατο. Στο Εγνατία το ανεκδιήγητο με απρόσμενη όμως αποδοχή, «ΦΤΥΣΤΟΣ Ο ΜΑΚΑΡΙΤΗΣ», «Η ΠΟΡΝΗ ΑΠΟ ΠΑΝΩ» με την Κατερίνα Διδασκάλου στο θέατρο Αθήναιον και οι «ΣΥΜΠΕΘΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΤΙΡΑΝΑ» στο Ράδιο Σίτυ. Στο Κρατικό έσκιζε η Ζωζώ Σαπουντζάκη –και όλος ο θίασος βέβαια- στη Μονή Λαζαριστών με το μουσικοχορευτικό «ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΕΞΑΙΣΙΕΣ ΜΕ ΦΩΝΕΣ!», ενώ συνεχιζόταν –και ανέβαινε εισπρακτικά- ο εξαιρετικός «ΠΕΕΡ ΓΚΥΝΤ» στην ΕΜΣ. Τα μικρά τοπικά συνέχιζαν την ανηφόρα τους χωρίς πολλούς θεατές και ενδιαφέρον εορταστικής εξόδου στην ατζέντα των θεατών.
Και δείτε τι υπάρχει φέτος.
Το ΑΘΗΝΑΙΟΝ είναι κλειστό, το ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ δουλεύει φέτος αποκλειστικά ως κινηματογράφος,το ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ δεν έχει κλείσει κανένα θίασο, το ΦΑΡΓΚΑΝΗ δεν έχει καμιά παράσταση, το ΕΓΝΑΤΙΑ ένα τοπικού ενδιαφέροντος που ούτε ξέρουμε περι τίνος πρόκειται καθώς δεν μας εχουν ενημερώσει ακόμα… και το θέατρο ΑΥΛΑΙΑ δεν προβλέπεται να έχει τίποτα… Από τα καινούρια που άνοιξαν φέτος, τρία είναι, το «Τ» θα παραμείνει κλειστό ενώ το άλλο γειτονικό στην Φλέμιγκ όσο και το κεντρικό θέατρο Αρατος, ρεπερτόριο «οικογενειακής» εντελώς υπόθεσης…
Ωστόσο κάποιες επιλογές έχει ο θεατρόφιλος Σαλονικός και αυτές είναι 3+1:
–Να πάει Μέγαρο Μουσικής και να δει την συνέχεια της μουσικής επιθεώρησης «ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ», που δεν ακούσαμε και τα καλύτερα… με ένα τσούρμο επώνυμους ηθοποιούς…
-Να τρέξει στο Δημοτικό θέατρο Καλαμαριάς και να υποστηρίξει το εγχείρημα του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΜΟΥΛΗ να παίζει ταυτόχρονα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη την παράσταση “Party Time” του Χάρολντ Πίντερ…ή
-Να πάει [;] να δει την επιθεώρηση «ΚΑΤΩ ΡΕ ΠΑΡΤΑΛΙΑ» από τον θίασο του Στάθη Ψάλτη στο Ράδιο Σίτυ.
Σαφώς στο πρόγραμμα υπάρχει ευτυχώς το ΚΘΒΕ, ως παραδοσιακή έξοδος Χριστουγέννων, αλλά την ώρα που γράφουμε αυτές τις αράδες γίνεται ο κακός χαμός στη δεύτερη σκηνή της χώρας. Έως τις γιορτές θεωρούμε ότι θα εχουν λυθεί η μπαλωθεί τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, οπότε οι προτάσεις είναι:
η πρεμιέρα του «Δον Κιχώτη» του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ [από 19 Δεκεμβρίου] στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, η οι συνέχειες των παραστάσεων «Προδοσία» του Χάρολντ Πίντερ στο Νέο Υπερώο της ΕΜΣ και το «Σερσέ λα φαμ» που παίζεται από αρχές Νοέμβρη στη Μονή Λαζαριστών.
Και εδώ τελειώνουν οι σουπερ προτάσεις… και τίθεται το ερώτημα. Να βγω η να μην βγω, μα και τι να δώ γιορτιάρες μέρες που να μου κάνει κέφι, να μου φτιάχνει την διάθεση και να υπάρχει και ενδιαφέρον… Έρχονται Χριστούγεννα…
Φωτογραφικό υλικό
