Θεατρικά Κουλτουροβραβεία: «Διαβάζοντας» τη θεατρική ψηφοφορία για τα «ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΟΙΝΟΥ».
Εξαιρετική από κάθε πλευρά η ιδέα του «μοιράσματος» της ψηφοφορίας μέσα στη θεατρική σεζόν, διότι πέραν των τεχνικών δεσμεύσεων, βασίζεται στη «φρέσκια» μνήμη πρόσφατων παραστάσεων. Άλλο να αξιολογείς μεταξύ π.χ. 50 παραστάσεων αυτές που είδες ένα- δυό μήνες πριν, κι άλλο να το κάνεις στο τέλος του χρόνου μεταξύ 150 και πολλούς μήνες μετά! Μπορεί για τον διοργανωτή να σημαίνει… τριπλή δουλειά και βάλε, ωστόσο διευκολύνεται το κοινό στην κρίση του και διασφαλίζεται η μεγαλύτερη αξιοπιστία των αποτελεσμάτων. Άλλωστε δεν ξεχνάμε ποτέ τη βαρύνουσα σημασία των «ΒΡΑΒΕΙΩΝ ΚΟΙΝΟΥ», του τελικού αποδέκτη και υπέρτατου κριτή κάθε καλλιτεχνικού έργου.
Το οποίο κοινό «ψηφίζει» κατ’ ουσίαν δύο φορές: Την πρώτη με την ίδια την επιλογή του, πληρώνοντας το αντίτιμό της και προβαίνοντας σε αυτήν με κριτήρια χοντρικά και στο «περίπου»… Ανάλογα με την κουλτούρα, τα γούστα, τη διάθεση της στιγμής κλπ. ο θεατής αποκλείει κάποιες παραστάσεις και επιλέγει άλλες που είτε πλησιάζουν, είτε «φαίνεται» να πλησιάζουν τα ζητούμενά του, επηρεασμένος άλλοτε από τα ονόματα των συντελεστών, άλλοτε από το περιεχόμενο των δελτίων τύπου, άλλοτε από το μέγεθος της προβολής ή από φήμες ή από λογής κριτικές κλπ. Κάποιες από τις πληρωμένες/ ψηφισμένες επιλογές του δικαιώνονται με το παραπάνω, κάποιες τον αφήνουν αδιάφορο και κάποιες τον κάνουν να… κλαίει την «ψήφο» του!
Κι εδώ, στο καθοριστικό «μετά» έρχεται η δεύτερη ευκαιρία ψήφου με τη μορφή αξιολόγησης, έχοντας πλέον σαφή εικόνα και σαφή κριτήρια. Και τώρα το «κόστος» βαραίνει τον κρινόμενο και μάλιστα ηθικά και όχι υλικά, είτε ως επιβράβευση, είτε ως απαξίωση. Είναι προφανές για έναν αυθεντικό καλλιτέχνη, ότι τίποτα δεν μπορεί να πονάει περισσότερο από την αντίδραση του κοινού που απευθύνεται… ούτε καν το άδειο ταμείο! Ότι διακαής πόθος/ στόχος/ φιλοδοξία/ όνειρο/ λόγος ύπαρξης/ κινητήρια δύναμη είναι η εκφρασμένη αποδοχή του κόσμου, άσχετως οικονομικής επιτυχίας ή αποτυχίας. Διότι το οικονομικό αποτέλεσμα μπορεί κάλλιστα να είναι συγκυριακό, ενώ η επιβεβαιωμένη αποδοχή… το πλέον δυνατό «κεφάλαιο»! Μόνο ο έμπορος πορεύεται με κυρίαρχο γνώμονα το ταμείο.
Πολύ λογικό λοιπόν, ο μεν θεατής να επιθυμεί να αξιολογήσει την όποια επιλογή του, οι δε καλλιτέχνες να επιθυμούν να αξιολογηθούν από αυτούς που τους τίμησαν με την παρουσία και τον οβολό τους, αλλά ΔΕΝ εκφράστηκαν. Κάτι που τους δίνεται η ευκαιρία να κάνουν εύκολα και άμεσα μέσω της ψηφοφορίας της «Κ», την οποία λογικά οι κρινόμενοι καλλιτέχνες πρέπει να περιμένουν με περίσσεια λαχτάρα. Τα αποτελέσματά της – έστω και περιορισμένης εμβέλειας – δεν παύουν να αποτελούν ισχυρή ένδειξη για τη δικαίωση ή μη των στόχων και των κόπων τους. Και κάπως έτσι φθάσαμε στα παρόντα αποτελέσματα της πρώτης ψηφοφορίας, σε μεγάλο βαθμό αναμενόμενα, χωρίς να λείπουν οι εκπλήξεις, καθώς μια παρόμοια ψηφοφορία επηρεάζεται στο σύνολό της από διάφορους παράγοντες, όπως:
Ένταση προώθησης της ψηφοφορίας από τον διοργανωτή
Είναι αυτονόητο ότι όσο προωθείται η δράση από το μέσον που τη διοργανώνει, όσο απλώνεται ευρύτερα, όσο συχνά επανέρχεται ως υπενθύμιση, τόσο διαχέεται η ενημέρωση και μεγαλώνουν οι πιθανότητες συμμετοχής. Εν προκειμένω η «Κ» έπραξε το καλύτερο δυνατό σε αυτόν τον τομέα με συνεχείς αναρτήσεις/ υπενθυμίσεις, έντονη προβολή, μαζικές αποστολές σε συμμετέχοντες υποψήφιους, σε συνεργάτες και όχι μόνο, ζητώντας την προώθηση της ψηφοφορίας από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Μαζική ή όχι συμμετοχή του κοινού στην ψηφοφορία
Είναι γεγονός ότι η «Κ» θεωρεί τη συμμετοχή των 1300+ στην ψηφοφορία ως επιτυχία για τις συγκυρίες και με βάση τη γενικότερη (στατιστική) εμπειρία της σε αυτό το κομμάτι. Ωστόσο είναι βέβαιο ότι το θεατρόφιλο κοινό που ακολουθεί πιστά και εμπιστεύεται την «Κ» είναι πολύ μεγαλύτερο και οπωσδήποτε ο κύριος κορμός των πολυπληθών αναγνωστών της. Μόνο που δεν φάνηκε… ο όγκος του για να καταθέσει την ψήφο του, πιστεύοντας προσωπικά ότι αν συμμετείχε μαζικότερα, πιθανόν να διαμόρφωνε άλλη εικόνα. Γιατί απείχε άραγε από μια τόσο απλή- αλλά σημαντικής βαρύτητας διαδικασία, ενώ είναι βέβαιο ότι ενημερώθηκε;
.
Αριθμός παραστάσεων ενός έργου
Είναι φυσικό ότι όταν μια παράσταση ανεβαίνει π.χ. για 2-3 μέρες και μάλιστα σε μικρής χωρητικότητας θέατρο, σε αντίθεση με άλλη που παίζεται για μήνες, μοιραία να στερεί από πολλούς θεατρόφιλους την ευκαιρία να την δουν και να την αξιολογήσουν. Οπότε λογικά, ο αριθμός παραστάσεων και άρα ο αριθμός θεατών που θα τις παρακολουθήσουν, επηρεάζει καθοριστικά τη δυνατότητα αξιολόγησης και τη θέση στον πίνακα.
Είναι φυσικό ότι όταν μια παράσταση ανεβαίνει π.χ. για 2-3 μέρες και μάλιστα σε μικρής χωρητικότητας θέατρο, σε αντίθεση με άλλη που παίζεται για μήνες, μοιραία να στερεί από πολλούς θεατρόφιλους την ευκαιρία να την δουν και να την αξιολογήσουν. Οπότε λογικά, ο αριθμός παραστάσεων και άρα ο αριθμός θεατών που θα τις παρακολουθήσουν, επηρεάζει καθοριστικά τη δυνατότητα αξιολόγησης και τη θέση στον πίνακα.
Βαθμός «ατομικής» προώθησης κάθε υποψήφιας παράστασης
Αυτός ο παράγων εξηγεί αυτονόητα τις όποιες εκπλήξεις. Κάποιες παραστάσεις που οι συντελεστές τους «είδαν» ζεστά το θέμα, εμπιστεύονται τον θεσμό και εκτιμούν μια διάκριση ως ιδιαίτερα σημαντική, προώθησαν δυναμικά την ψηφοφορία προκειμένου να στηρίξουν τη δουλειά τους, γεγονός που τους αντάμειψε με υψηλές θέσεις στη λίστα. Άλλες παραστάσεις, πολύ αξιόλογες δεν το έπραξαν, αφήνοντας την «τύχη» τους στην κρίση του… αμέτοχου στην ψηφοφορία κοινού και μοιραία αδικήθηκαν με χαμηλές θέσεις, ενώ αντικειμενικά άξιζαν κάτι καλύτερο. Εμάς, για λόγους ηθικής τάξης και δικαιοσύνης μας λυπεί το γεγονός, απλά ελπίζουμε κάποτε οι ενδιαφερόμενοι να λάβουν το μήνυμα…
«Εμβέλεια» μιας παράστασης
Που μεταφράζεται σε απήχηση, ως απόρροια πολλών παραμέτρων. Π.χ. πόση προβολή συνοδεύει μια παράσταση… πόσο γνωστά ονόματα συμμετέχουν… πόσο εντυπωσιακή είναι η παραγωγή της… σε πόσο κεντρικό χώρο παίζεται… πόσο καλές δημόσιες σχέσεις τη διαχειρίζονται… Διότι άλλη η εμβέλεια μιας ακριβής προβεβλημένης παράστασης επωνύμων σε κεντρικό θέατρο με συνεχείς δημοσιεύσεις και προσκλήσεις κι άλλη μιας… φτωχής περιφερειακής ανωνύμων σε «αθέατη» τοπική γωνιά με «σιωπηλή» πορεία, έστω κι αν η δεύτερη από άποψη θεατρικής ουσίας μπορεί να κάνει την ποιοτική διαφορά! Μόνο που δεν έχει τα μέσα να επικοινωνήσει τη δουλειά της στο ευρύ κοινό ώστε αυτό να έχει άποψη. Δυστυχώς η «ταξική διαφορά» και στο θέατρο είναι εμφανέστατη…
Όσο για τα περίφημα «κριτήρια του κοινού»… παρά τα όσα κατά καιρούς λέγονται, ΝΑΙ, στη βάση τους και γενικά μιλώντας είναι αυθεντικά και υγιή! Το ένστικτο του θεατή όταν μένει ανεπηρέαστο, λειτουργεί καθοριστικά και απέδειξε και σε τούτη την ψηφοφορία, «διαβάζοντάς» την αντικειμενικά στο σύνολό της, ότι ΞΕΡΕΙ να διακρίνει το καλό θέατρο από το σωρό… Και θα συνεχίσει να το κάνει μέχρι το τέλος, επιβραβεύοντας τους πραγματικά άξιους! Αρκεί να κλείνει τα αυτιά σε λογής «σειρήνες»…
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ:
