Βέβαια η έκφραση «θερμή» για μια βραδιά με παγωνιά και πρωινό χιόνι, μοιάζει οξύμωρη, όμως ήταν μια πραγματικότητα. Γιατί τόσο η θαυμάσια παράσταση με την πλεονάζουσα «οργή» της, όσο και η ζωηρή κουβέντα που ενέμπνευσε, αποδείχθηκαν εξαιρετικά «προσανάμματα» για το ζέσταμα της 25ης Κουλτουροβραδιάς, με λήξη μεταμεσονύκτια, έντονη συμμετοχή και συζητήσεις με «καυτό» ενδιαφέρον… Όλα τούτα συνέβησαν στο θέατρο Αυλαία, παρακολουθώντας την παράσταση «Οργισμένα νιάτα» του Τζον Όσμπορν και σε επεξεργασία – σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή.
Με κεντρικούς ήρωες ένα νεαρό ζευγάρι, τον Τζιμ και την Άλισον, στη διάρκειας μιας «βαλτωμένης» Κυριακής, με την ρουτίνα της επανάληψης να τους ρουφά… ο Τζιμ νιώθει να πνίγεται, αντιδρά και ξεσπά τη για χρόνια συσσωρευμένη οργή του πάνω στην υποταγμένη Άλισον, που υπομένει στωικά τις εκρήξεις του, βρίσκοντας αποκούμπι στη τρυφερή της σχέση με τον οικογενειακό τους φίλο Κλιφ… Μέχρι που ο ερχομός της φίλης της Έλενας, θα ανατρέψει το σκηνικό, καθώς απεχθάνεται τη συμπεριφορά του Τζιμ και μεθοδεύει την εγκατάλειψή του από την Άλισον, ενώ ήδη κυοφορεί το παιδί τους… Ωστόσο η κρυμμένη της έλξη για τον Τζιμ θα εκδηλωθεί όταν μείνει μόνος, και η Έλενα θα πάρει τη θέση της φίλης της δίπλα του, μέχρι που κάποια στιγμή μετά την απώλεια του αγέννητου παιδιού της, η Άλισον θα επιστρέψει πιο ώριμη από ποτέ, για να πει όσα δεν μπόρεσε τα χρόνια της συμβίωσης…
.
Ένα βαθύ ψυχολογικό έργο με κοινωνικές προεκτάσεις, καταξιωμένο εδώ και δεκαετίες, που πραγματεύεται μια «οργή» πολλαπλών διαστάσεων και αναγνώσεων. Με αφορμή μια προβληματική ερωτική σχέση, επιχειρεί να διεισδύσει στις βαθύτερες αιτίες της δυσλειτουργίας, αναζητώντας τες σε παιδικά βιώματα, τραυματικές εμπειρίες, κοινωνικές ανισότητες, ύπουλες μορφές καταπίεσης. Ένας ασφυκτικός περίγυρος που ευνούχισε κομμάτια του εαυτού τους, επέφερε σύγχυση στα πραγματικά «θέλω», ακρωτηρίασε το αυθεντικό συναίσθημα, οδήγησε τον καθένα σε αλλοπρόσαλλες αντιδράσεις- μέσω της οργής, της απιστίας, της υποταγής, της παραίτησης- αδυνατώντας να εκφράσουν καθαρά την αγάπη… Και θα χρειαστεί η εμπλοκή ενός μοιραίου προσώπου- καταλύτη και ενός μοιραίου γεγονότος- απώλειας, για να φωτιστούν θολές πτυχές και να απελευθερωθεί το μπλοκαρισμένο συναίσθημα, σε ένα έργο με εντάσεις, ανατροπές, συγκίνηση, ουσία…
/
Το οποίο παρέλαβε η Κίρκη Καραλή και έφερε στα μέτρα του σήμερα, με την οπτική μιας νεαρής και ταλαντούχας σκηνοθέτιδας. Τόσο με την επεξεργασία του κειμένου, όπου συντόμευσε αρκετά σημεία και παρενέβη στο φινάλε, όσο και με την σκηνοθετική διαχείριση, εστιάζοντας στα διαχρονικά στοιχεία ενός κλασικού έργου. Έχουμε ήδη απολαύσει τη δημιουργική φαντασία της σε προηγούμενες δουλειές, και εδώ- πιο συγκρατημένη – εκδηλώθηκε με παρεμβάσεις στον τόπο και το χρόνο, υπερβαίνοντας την πραγματική εποχή του έργου στην Αγγλία. Όπου μεταξύ των σκηνών, η αλλαγή ενός κύβου- ταμπέλας, σηματοδοτούσε διαφορετικές χρονιές και πόλεις… Σικάγο 1956, Παρίσι 1962, Μιλάνο 1972, Αθήνα 1981, Μόσχα 1988, Βερολίνο 1991, Λονδίνο 1997, συνοδεύοντας τις αλλαγές με διακριτικά ακούσματα αντίστοιχης ειδησεογραφίας και μουσικής, προκειμένου να αναδειχθεί συμβολικά η διαχρονικότητα των αδιεξόδων κάθε γενιάς.
.
Επί σκηνής κυριάρχησε η συναισθηματική ένταση με εναλλαγές ξεσπασμάτων και παραίτησης, οργής και πίκρας, απογοήτευσης και συγκίνησης, πίστης και προδοσίας, δοσμένα με καθαρότητα, τον απαιτούμενο ρυθμό, σε πειστική ατμόσφαιρα. Την οποία ενίσχυσαν καθοριστικά οι έξυπνα μελετημένοι φωτισμοί. τα κατάλληλα κοστούμια, οι εξαιρετικές μουσικές επιλογές ως σταθερή υπόκρουση σε μεγάλο μέρος- άριστα ενταγμένες στο κλίμα κάθε «δεκαετίας», και ένα ευφυές πολυσύνθετο σκηνικό, με ευρηματικότητα, καλαισθησία και λειτουργικότητα. Μόνη μικρή παρατήρηση, κάποια «χαλαρώματα» στη διάρκεια, και δεν εννοούμε στις αλλαγές σκηνών που ήταν αναπόφευκτα.
.
Σε επίπεδο ερμηνειών, με τους Πέγκυ Τρικαλιώτη (Άλισον), Χάρη Τζωρτζάκη (Τζιμ). Σήφη Πολυζωίδη (Κλιφ) και Ολυμπία Σκορδίλη (Έλενα), θα πούμε όλοι άξιοι. Μια τετράδα ισοδύναμη, άριστα δεμένη ως σύνολο, υπηρετώντας ο καθένας την ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα του με τον δέοντα επαγγελματισμό. Η Π. Τρικαλιώτη, απέδωσε με ευαισθησία, τρυφερότητα, συγκίνηση την εύθραυστη ηρωίδα της, με μόνη παρατήρηση ότι η εκφορά του λόγου της στους πίσω καθήμενους έφτανε θολά… Ο Χ. Τζωρτζάκης έβγαλε πειστικά όλη την ένταση, ενέργεια, οργή και συνάμα δραματικότητα του ρόλου του, ο Σ. Πολυζωίδης υπήρξε φυσικότατος στις αντιδράσεις του με εξαιρετική ισορροπία μεταξύ συναισθηματισμού και θυμωμένων ξεσπασμάτων, η Ο. Σκορδίλη κατέθεσε μια θαυμάσια ερμηνεία, επίσης με μελετημένες ισορροπίες στις διακυμάνσεις μεταξύ κυνισμού, ερωτισμού, δραματικότητας.
.
Μετά το ζωηρό χειροκρότημα, συνέχεια είχε μια αντίστοιχα ζωηρή κουβέντα, με παρόντες τους 4 ηθοποιούς, τη σκηνοθέτιδα Κίρκη Καραλή και τον παραγωγό Ανδροκλή Δεληολάνη, παρουσία πολλών θεατών με ενεργό συμμετοχή. Ξεκινώντας κλασικά από τις «συστάσεις» με το έργο, ποιος και γιατί το επέλεξε, και αυτός ήταν ο παραγωγός που είδε στο θέμα της νεανικής οργής ένα συναίσθημα ικανό να αγγίζει κάθε νέα γενιά και βέβαια τη σημερινή, λόγω των τρομακτικών αδιεξόδων που βιώνει. Στη συνέχεια ανέθεσε τη σκηνοθεσία στην Κίρκη Καραλή έχοντας ήδη εκτιμήσει τη δουλειά της, η οποία εν προκειμένω ανέλυσε τις παρεμβάσεις της. Όπου σε ένα έργο του ‘56 που θεωρούσε «παρωχημένο» ως υπόθεση, θέλησε να εστιάσει στην ουσία του περιεχομένου και να ξεπεράσει τους περιορισμούς χρόνου και τόπου, οπότε αφενός συντόμευσε τη διάρκεια «μαζεύοντας» το κείμενο και αλλάζοντας το φινάλε με γυναικείο και όχι ανδρικό μονόλογο. και αφετέρου κατέφυγε στο εύρημα των επιλεγμένων (δια)χρονικών- (δια)τοπικών αλλαγών…
.
Όταν η κουβέντα πέρασε στο «δια ταύτα» όσων πραγματεύεται η παράσταση σε σχέση με ανδρικά- γυναικεία στερεότυπα, ερωτικές σχέσεις και ρόλους, συμπεριφορές των ηρώων κλπ. το πράγμα ζωήρεψε εμφανώς! Σχολιάστηκαν πολλά σημεία του έργου που φώτισαν κρυμμένες πτυχές, οι σύνθετοι χαρακτήρες του με ιδιότητες θύτη και θύματος, κάποιες απρόβλεπτες αντιδράσεις και οι πιθανές αιτίες, ο ρόλος του κοινωνικού περίγυρου στις διαπροσωπικές σχέσεις και πώς τα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα τροφοδοτούν με διαρκή οργή κάθε νέα εγκλωβισμένη γενιά- σαν «καζάνι που βράζει πριν την έκρηξη»… Κουβέντες άμεσες, ζεστές, με ουσία, με χιούμορ και οικειότητα ακόμα και σε «ενστάσεις», πραγματικά σαν μεγάλη φιλική παρέα που το απολάμβανε και δεν έλειψαν βεβαίως οι έπαινοι και τα κολακευτικά σχόλια για την παράσταση…
.
Κάποια στιγμή και με αφορμή την παρατήρηση για το υπέροχο σκηνικό, σχολιάστηκε η τάση κάποιων αθηναϊκών θιάσων να ανεβάζουν στην Θεσσαλονίκη και γενικότερα στην περιφέρεια, «λειψές» παραστάσεις όσον αφορά στην τεχνική τους υποστήριξη με σκηνικό, φωτισμούς, ήχο κλπ. για λόγους οικονομίας, με συνέπεια ο μη αθηναίος θεατής να εισπράττει υποβαθμισμένο θέαμα. Ένα σχόλιο που λειτούργησε ως… φυτίλι, πυροδοτώντας εκρηκτικές αντιδράσεις από τον Σ. Πολυζωίδη με το έντονο ταμπεραμέντο, ενώ όλοι οι συντελεστές βεβαίωσαν ότι η συγκεκριμένη παράσταση μεταφέρθηκε ακριβώς όπως ήταν στην Αθήνα και η Π. Τρικαλιώτη υπερασπίστηκε με σθένος το θέμα, καθώς το κόστος μεταφοράς σε κάποιες περιπτώσεις είναι απαγορευτικό, όμως η κατάθεση ψυχής του ηθοποιού ως ουσία, δεν αλλάζει. Ωστόσο ο Σήφης πραγματικά… εξερράγη, και αφού ανέφερε παραδείγματα για τις δυσκολίες χώρου και υποδομής που αντιμετωπίζουν σε μια περιοδεία, κατέληξε έντονα «αυτά δεν τα κάνουν οι μικροί, τα κάνουν οι μεγάλοι με τις αρπαχτές! Τα κάνει πχ. ο Σεφερλής, εγώ δεν μασάω τα λόγια μου!» Για να ακολουθήσει ένα εκρηκτικό ξέσπασμα… υπό τις αγκαλιές της Πέγκυ να τον ηρεμήσει!
.
Ένα φορτισμένο στιγμιότυπο, που ξεκίνησε από γενική παρατήρηση και πήρε απρόσμενες διαστάσεις, ωστόσο βρήκε πολλούς υποστηρικτές της άποψής του και κέρδισε τις εντυπώσεις με την ειλικρίνεια και την τόλμη του, αλλά και τις καρδιές μας για την αυθεντικότητα και το ταλέντο του. Που βέβαια το στιγμιαίο ξέσπασμα ακολούθησαν χαμόγελα και αγκαλιές, ως επίλογος μιας εξαιρετικής βραδιάς, εν μέσω θερμού χειροκροτήματος, πολλών ευχαριστιών και άλλων τόσων ευχών!
.
.
Βίντεο Κουλτουροθεατρικής βραδιάς – όλη η συζήτηση + τυχαία πλάνα από τη παράσταση + χειροκρότημα [28/02/2018]
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ:
Την Παναγιωτάκη Γεωργία για τις φωτογραφίες.
Την ΣΤΟΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗ που πρόσεφερε κρασιά και εδέσματα.
Τον Ερευνητικό Οργανισμό Ελλήνων που υποστήριξε την βραδιά.
Ολους τους συντελεστές της παράστασης για τη φιλοξενία, το θέατρο Αυλαία και όλους τους φίλους της «Κ» που για άλλη μια φορά αγκάλιασαν τις Κουλτουροθεατρικές βραδιές του Κulturosupa.gr.
.
—————-
————————————————
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/9/2017 έως 31/05/2018 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 8α Θεατρικά (Κουλτουρο) Βραβεία Θεσσαλονίκης 2018 που θα πραγματοποιηθούν πρώτο 15νθήμερο Ιουνίου 2018
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων.
Φωτογραφικό υλικό
