Πήγαμε απογευματινή Τετάρτης για να δούμε την προτελευταία παράσταση «Ουρανός Ανάμεσα» στο θέατρο «Έξω Από Τα Τείχη» με τους Χρύσα Παπά και Κώστα Μελίδη, αλλά…
Με ακύρωση της τελευταίας στιγμής και περιμένοντας την έναρξη της βραδινής παράστασης… με καθυστέρηση και αυτής… προκαλώντας έντονη δυσανασχέτηση στον κόσμο που περίμενε, ξεκίνησε η συγκεκριμένη θεατρική μας εμπειρία…
2 ανυποψίαστα πλάσματα.
Η παράσταση ξεκίνησε ελπιδοφόρα προκαλώντας μας ενδιαφέρον λόγω της καταπληκτικής μουσικής επιμέλειας σε συνδυασμό με τη μορφή χοροθεάτρου που παρουσίασαν οι δύο ηθοποιοί στη σκηνή, μη καταφέρνοντας όμως να το εξελίξουν στη πορεία του έργου ως κάτι ιδιαίτερο ή διαφορετικό.
Εμπνευσμένο και έξυπνο το στήσιμο του σκηνικού, τοποθετώντας σε κρεμάστρες δεξιά και αριστερά της σκηνής, όλα τα «αξεσουάρ» που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του έργου.
Τις εντυπώσεις έκλεψε το τραγούδι της παράστασης που ακούγεται στο τέλος του έργου, από την άκρως ταλαντούχα ερμηνεύτρια, Αντριάνα Μπάμπαλη αλλά και όλη συνολικά η μουσική επιμέλεια που ξεχώρισε από τη μονοτονία και τη βαρεμάρα που μας προκάλεσε καθολικά η παράσταση (διάρκειας μόνο 1 ώρας)…
Εν ολίγοις [=],
Μας δημιουργήθηκαν τα εξής ερωτήματα: Κάνουμε τέχνη μόνο και μόνο για να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη;
Βαθμολογία
3,5 στα 10 .
Φωτογραφικό υλικό
