Σεξ – Θεός – Θρησκεία… στο  θεατρικό κόνσεπτ του Ιβάν Βιριπάεφ στο θέατρο Φαργκάνη | Είδαμε και σχολιάζουμε

 Είδε ο μαέστρος Μιχάλης Χατζηαναστασίου και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.

Μία θεατρική παραγωγή αλλιώτικη από τις άλλες. Ένα θεατρικό concept – γροθιά στα μηνίγγια – που σίγουρα δεν θα αποτελούσε επενδυτικό στανταράκι για έναν θεατρικό παραγωγό, που κινείται στα αυστηρά και συντηρητικά πλαίσια της απόσβεσης.

Έξω από κάθε γνωστή θεατρική φόρμα και μή συμβατή με οτιδήποτε άλλο μας έχουν συνηθίσει, τουλάχιστον επί Ελληνικού εδάφους.

Στο συγκεκριμένο του έργο ο Ιβάν Βιριπάεφ, συγγράφει, σκηνοθετεί και … διδάσκει για πρώτη φορά στην χώρα μας.

Το “Mahamaya Electronic Devices” που έκανε πρεμιέρα στις 19 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο ArtBox Fargani και σε συμπαραγωγή των: Artbox – Kolossaion Productions – Teal House, υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού της Πολωνίας, πραγματεύεται την Κοσμική Τάξη ή αλλιώς, τον Φυσικό Ρυθμό του Σύμπαντος, που στα Σανσκριτικά οι παραπάνω έννοιες συμπυκνώνονται στην κωδική ονομασία RTA, από την οποία και προκύπτει ο όρος Ρυθμός.

Αναλυτικότερα, ο συγγραφέας και σκηνοθέτης μεταθέτει επί σκηνής, την αέναη σύγκρουση μεταξύ της Δυτικής και Ανατολικής φιλοσοφίας, πάνω σε “άλυτα” υπαρξιακά, κοινωνικά και θεολογικά θέματα οντότητας.

Τι είναι Αγάπη και ποιος ο ορισμός της.

Τι είναι Σεξ και πως μεταφράζεται στις σύγχρονες κοινωνίες.

Τι είναι Βία και πότε, αν και γιατί δικαιολογείται.

Τι είναι το Ανθρώπινο Εγώ και αν υφίσταται.

Τι είναι Συνείδηση και ποια τα όρια  που την καθορίζουν.

Τι είναι Θρησκεία και ποιος ο ρόλος της στον έλεγχο των μαζών.

Τι είναι Θεός, γιατί μας αποκρύπτεται και πως μας αποκαλύπτεται.

Τι είναι Εθνικισμός και ποια η κοινωνικοπολιτική του διάγνωση.

Τι είναι Πόλεμος και ποια η … χρηστική του αναγκαιότητα.

Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα, επικίνδυνα ως προς τις απαντήσεις τους για την … δημόσια υγεία ενός “προγραμματισμένου” ανθρώπου, αποτέλεσαν τον συγγραφικό και σκηνοθετικό καμβά του Βιριπάεφ, για κάψει ανηλεώς και επιμελώς (επί 60 συναπτά λεπτά) τα εγκεφαλικά κύτταρα των υποψιασμένων θεατών του και να οδηγήσει σε ολικό “τίλτ” τα πουριτανικά στεγανά των συντηρητικών ημιμαθών με μνήμη επιλεκτική και στεγνή ακαδημαϊκή γνώση, που … ξεγελάστηκαν και μπήκαν στο θέατρο, νομίζοντας πως θα “αγοράσουν” λίγη εναλλακτική κουλτούρα, έτσι για … ποικιλία.

Ειδικότερα,

Το κείμενο του Βιριπάεφ το οποίο και μεταφράστηκε άψογα εις την Ελληνικήν απο την Κατερίνα Κανδυλίδου, είναι σφιχτό, κατανοητό, νοητικά αιχμηρό, ευφυές, με γρήγορο ρυθμό ερωταπαντήσεων και με επιτηδευμένες επαναλήψεις σε λέξεις και έννοιες κλειδιά. Όσον αφορά την τελευταία μου παρατήρηση, οφείλω να ομολογήσω, πως ο συγγραφέας με τούτη την διαλογική του τεχνοτροπία, υπέπεσε αρκετές φορές στο “θανάσιμο αμάρτημα” της … κατήχησης, ξεφεύγοντας (άθελά του πιστεύω ή από υπέρμετρο ζήλο) απο τον δρόμο της διδαχής.

Όπως και να’ χει το θέμα, οι ηθοποιοί του: Ιάσονας Βροχίδης, Ιάσονας Γιανναράς, Άννα Μαρία Γάτου, Σοφία Κωσταρά, και Βιβή Φωτοπούλου, οι οποίοι και χρησιμοποιήθηκαν ως αναμεταδότες του “Αποστολικού” του λόγου, λειτούργησαν άκρως συντονισμένα και απολύτως κουρδισμένα, σε μία πολυκαλλιτεχνική δράση, που καμία σχέση δεν είχε με την συμβατή πλοκή και δραματουργία των μέχρι πρότινος γνωστών θεατρικών φορμών.

Καταλυτικό ρόλο, σε επίπεδο συνεισφοράς, επιβολής και διάδρασης του project τούτου, έπαιξε σαφώς το ψηφιακό background, σε σκηνικά του Mila Gogenko και Animation του Wojtek Koss, οι οποίοι κατόρθωσαν επιτυχώς και σε απόλυτη συνέργεια και εναρμόνιση με την ηλεκτρονική μουσική του Jacek Jedrasik να οδηγήσουν τον θεατή σε μία οπτικοακουστική περιδίνηση δίχως να υπερκεράσουν τον λόγο και τις performances των υποκριτών, που βρίσκονταν σε πρώτο πλάνο.

Εν κατακλείδι.

Βιριπάεφ είσαι… Όσοι δεν είδαν την παράσταση έχασαν πολλά, κέρδισαν όμως ατέλειωτα βράδια … ανέμελου ύπνου. Να πάτε για την εμπειρία.

«Mahamaya Electronic Devices» δια χειρός και παρουσία Ιβάν Βιριπάγιεφ στο Θέατρο Artbox Fargani