Σε κόντρα ρόλο «κέντησε» η ΑΛΙΦΕΡΗ στο «ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΕΡΥΣΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ». Είδαμε & σχολιάζουμε.
[Μια φορά και ένα καιρό [2012] η Μαρία Αλιφέρη μίλησε στην «Κ» για όλα, εδώ]
Βρεθήκαμε στην παράσταση «Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι» του Τέννεση Ουίλλιαμς (1958) στο θέατρο RABBITHOLE με τη θεατρική αναπαράσταση να είναι ευθύνη της ομάδας τέχνης Fabrica Athens με τη σκηνοθεσία της Φένιας Προβελεγγίου. Ερμηνεύουν οι Μαρία Αλιφέρη, Βασίλης Ζώης, Νατάσα Κούμη Στέφανος Λώλος, Φανή Μητσοπούλου, Ανδρομέδα Σφακιανού και Εβίτα Φιτσαντωνάκη. Η μετάφραση είναι του Μάριου Πλωρίτη.
Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι και το ανυπέρβλητο έργο του Τέννεση Ουίλλιαμς είναι από εκείνα τα αγαπημένα που ευτυχήσαμε να τα δούμε και επί θεατρικής σκηνής και φυσικά στην κινηματογραφική οθόνη. Ο Τέννεση Ουίλλιαμς έγραψε αυτό το έργο μόλις είχε αρχίσει ψυχανάλυση (1957) και θέλοντας να ξορκίσει τους δαίμονες της ζωής του αλλά και της γραφής του και το παρουσίασε το 1959 [συν τα «Κάτι που δεν λέγεται» και «Περίοδος Προσαρμογής»]. Η ζοφερή ιστορία της Βιολέτας Βέναμπλ και του γιού της Σεμπάστιαν (αυτός και η μητέρα του δλδ φαντασιωτικά), είναι από τις επιτομές στην προσπάθεια εξιστόρηση των ταμπού και του οποιοδήποτε απαγορευμένου δεν έχει ειπωθεί φανερά ανάμεσα στις ανθρώπινες υποθέσεις/σχέσεις. Έμμεση αιμομιξία, οιδιπόδειες συγκρούσεις, κανιβαλισμός, ναρκισσισμός και απληστία.
Ταυτοχρόνως η υπόθεση θίγει το βασανισμό της τότε ομοφυλόφιλης θέσης που ευτυχώς πλέον δεν υφίσταται σε αυτό βαθμό και το θέμα της λοβοτομής, μιας απάνθρωπης τεχνικής στους ανήσυχους ψυχιατρικά/ψυχικά ασθενείς (έχει εξαλείφει) καθώς και της ίδιας της ενοχής του συγγραφέα, αφού η ίδια του η αδελφή την υπέστη. Και δεν υπάρχει στιγμή σε ολόκληρη την πλοκή που το θαυμάσιο τούτο έργο να μην περιγράφει τις μύχιες και σκοτεινές σκέψεις του ανθρώπου που ενίοτε μετουσιώνονται και προς χάρη της ποιητικής.
Cabeza de lopo ή το κεφάλι του λύκου είναι η τοποθεσία της τραγωδίας που ο ίδιος ο συγγραφέας προσπάθησε αλληγορικά να αποδώσει το τέλος του ποιητή Σεμπάστιαν με τον χειρότερο τρόπο/ανθρωποφαγία. Το κεφάλι του λύκου και η Φένια Προβελέγγιου σκηνοθετεί με ζέσταμα τα λυκίσια ουρλιαχτά και την εισαγωγή στα σαρκοβόρα που δε φαίνονται, με μια άψογη σκηνική τοποθέτηση των ηθοποιών της. Η εισαγωγή στην πλοκή γίνεται σταδιακά, έντεχνα και χωρίς καμία άτεχνη υπερβολή. Η εστίαση στη ζωώδη πλευρά εξαρχής θεωρείται επιτυχής, πριν προχωρήσουμε στα πολιτισμένα του λόγου, προφορικού και γραπτού. Η σκηνοθεσία της περιέχει το ρυθμό των σωμάτων αξιοποιώντας κάθε σπιθαμή του σκηνικού χώρου και δίδοντας την ευκαιρία στους ερμηνευτές να αποδώσουν την έκαστη δράση. Ωστόσο στο επαρκές σκηνοθετικό της οικοδόμημα απουσίαζε (πολλές) στιγμές η αλληγορία/μαγεία της στιγμής, αυτή που απλόχερα μας χάρισε πολλαπλώς αυτός ο συγγραφέας, παρά τα όποια σκηνοθετικά/ερμηνευτικά ευρήματα παρουσιαστήκαν στη σκηνή. Περισσότερο των συγκρούσεων (παράσταση ), αν και εδώ πρόκειται για μια ήσυχη σφαγή/ες (κείμενο) που δεν την είδαμε. Του Τένεσση Ουίλιαμς η ζωή και η γραφή, ήταν μια συνεχής αλληγορία στην πραγματική ζωή.
Κόντρα ρόλος για τη Μαρία Αλιφέρη επιτέλους! Αναλαμβάνοντας το δύσκολο και θρυλικό ρόλο της Βιολέτας Βέναμπλ είναι ουσιαστικά σαν να σπάει την ερμηνευτική της σιωπή και να αποδίδει ότι μέχρι σήμερα δεν είχαμε από εκείνη δει. Εκδικητικότητα σιωπηλή, κίνηση αίλουρου, φλέγμα αριστοκρατίας απαξιωτικής, ναρκισσισμός ολούθε και μια εξαιρετική αφήγηση επί σκηνής είναι μόνο λίγα από όσα απέδωσε. Ναι η Βιολέτα Βέναμπλ σκότωνε ή συν-κάλυπτε, άπαντες και υιό με στυλ, και η Μαρία Αλιφέρη το ερμήνευσε με άνεση ή αν θέλετε ως βίωμα με αποκορύφωμα/ξάφνιασμα τις πολλαπλές ερμηνευτικές στιγμές της συνδεδεμένες με χάρη ως ένα συνεχές πάζλ. Εντυπωσιακό.
Ερμηνευτικά ο υπόλοιπος θίασος κινήθηκε καλοκουρδισμένα αναφορικά με το άνωθεν σκηνοθετικό όραμα, ως ομάδα τέχνης, αλλά ιδιαίτερη μνεία στις σφαιρικές ερμηνείες του Στέφανου Λώλου (φτιάξτε το κουστούμι) και της Φανής Μητσοπούλου.
Στα συν [+] της παράτασης:
1. Η ερμηνεία της Μαρίας Αλιφέρη σε ένα κόντρα ρόλο αναφορικά με ότι έχουμε δει από εκείνη και με το επιπλέον να μας δίνει στη σκηνή ένα συνδεδεμένο/συρραμμένο, με πολλές ερμηνευτικές στιγμές, έντεχνο ρόλο. Καρέ Καρέ.
2. Η σκηνοθεσία της Φένιας Προβελέγγιου που εστίασε στα ζωώδη (λύκος) και στα ανθρώπινα λειτουργικά/ ρυθμικά, αν και θα θέλαμε και τα ήσυχα αλληγορικά/σφαγή.
3. Οι ερμηνείες των Στέφανου Λώλου και Φάνης Μητσοπούλου.
4. Εικαστική Επιμέλεια Σκηνικών των Τάνια Κάκια, Tam.
5.Το σύνολο της μουσικής επιμέλειας.
6. Η μετάφραση του Μάριου Πλωρίτη.
Στα πλην [–] της παράστασης:
1.Τα προαναφερθέντα αναφορικά με τη σκηνοθεσία.
2.Η μερική επιμέλεια κουστουμιών ή μάλλον οι ανισότητες που ναι μεν ήταν ως όφειλαν εμφανείς, αλλά χρειαζόταν ένας περισσότερος βασανισμός.
3. Το σύνολο των φωτισμών.
4. Τα σκηνικά – Αδερφοί Αλαχούζοι.
Εν [+] κατακλείδι…
Η παράσταση «Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι» είναι για την ερμηνεία της Μαρίας Αλιφέρη και για την προσπάθεια της ομάδας Fabrica Athens να αποτυπώσουν ένα θεατρικό αριστούργημα, με ζωηρό νεανικό παλμό. Αδικαιολόγητη ωστόσο παραμένει η διάρκεια των παραστάσεων για ένα τέτοιο εγχείρημα, που έχει οριστεί στις δώδεκα μόνο (12).
Βαθμολογία
6 στα 10
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ
,
[Μια φορά και ένα καιρό [2012] η Μαρία Αλιφέρη μίλησε στην «Κ» για όλα, εδώ]
Φωτογραφικό υλικό
