Προσεγμένη και αρκετά δουλεμένη η παράσταση “Ρ…” από το Σχήμα Εκτός Άξονα.
Είδαμε και σχολιάζουμε…
Το “Ρ…” είναι ένα κείμενο του Τηλέμαχου Κοσμέτσα που παρουσιάζεται στο Σχήμα Εκτός Άξονα μέχρι τις 13 Απριλίου, σε σκηνοθεσία Νίκου Βουδούρη. Το κείμενο αυτό, παρουσιάζει δύο ληστές, τον Κ και τον Λ, που για να επιβιώσουν και να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα σκοπεύουν να διαρρήξουν ένα μεγάλο κοσμηματοπωλείο. Βλέπουμε επί σκηνής τη σύλληψη του τελικού σχεδίου, το ταξίδι για να φτάσουν στον προορισμό τους, την προσπάθεια για την επίτευξη του στόχου αλλά και την τελική τους κατάληξη. Ανάμεσα σε αυτούς, βρίσκονται οι Ρ1, Ρ2, Ρ3 και ο Παρών Απών, οι οποίοι μπαίνουν και βγαίνουν κατά τη διάρκεια της δράσης, αναπτύσσοντας μια ιδιότυπη σχέση με τους δύο ληστές.
Το πρόγραμμα της παράστασης αναγράφει τη φράση “ΙΔ-ιότυπο αφιέρωμα στον Μπέκετ”, προϊδεάζοντας τον θεατή ότι πρόκειται να δει κάτι ανάλογο ή τουλάχιστον παραπλήσιο. Σίγουρα, η μορφή των δυο ληστών έχει σαφείς επιρροές από τους Βλαδίμηρο και Εστραγκόν του “Περιμένοντας τον Γκοντό” : πρόκειται για δύο ανθρώπους που δεν έχουν παρά μόνο ο ένας τον άλλον, που προσπαθούν να επικοινωνήσουν για να επιβιώσουν, χωρίς όμως να διαθέτουν και οι δύο την απαιτούμενη εξυπνάδα και σπιρτάδα. Ο ένας εξαρτάται απόλυτα από τον άλλον, μόνο μαζί θα επιβιώσουν. Το χιούμορ του κειμένου παραπέμπει επίσης σε Μπέκετ : καυστικό, αυτοσαρκάζει τους ήρωες και τη ζωή τους, σε κάνει να γελάς ενώ παράλληλα θέλεις να κλάψεις. Και ο χαρακτήρας της Ρ σε παραπέμπει στον Γκοντό: Κατά τη διάρκεια του έργου γίνονται συνεχείς αναφορές στο όνομα της, σε ιστορίες που έζησε και διηγήθηκε η ίδια στον Λ. Σε αυτήν θέλουν να φτάσουν στο τέλος, είναι ο τελικός τους στόχος. Όλα τα παραπάνω στοιχεία δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό της παράστασης ως “ΙΔ-ιότυπο αφιέρωμα στον Μπέκετ”.
Από πλευράς σκηνοθετικής ανάγνωσης, η προσπάθεια του Νίκου Βουδούρη ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Οι ηθοποιοί είχαν ρυθμό και ένταση στα σημεία που έπρεπε και αυτό ήταν που κράτησε τον θεατή στις 2 σχεδόν ώρες της παράστασης. Ο Νίκος Βουδούρης προσπάθησε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τον ιδιόρρυθμο χώρο του Σχήματος. Η δράση μεταφερόταν από την μια στιγμή στην άλλη στην άλλη άκρη του χώρου, και αυτό απαιτούσε την συνεχή προσοχή και εγρήγορση του θεατή, ένα στοίχημα που τελικά κερδήθηκε. Η μόνη μας ένσταση σε σχέση με την εκμετάλλευση του χώρου, έγκειται στο γεγονός ότι στη μέση περίπου της παράστασης καλείσαι να σηκωθείς από την θέση σου και να μεταφερθείς στην πίσω αίθουσα. Ο Παρών Απών που σε καθοδηγεί δεν δίνει σαφείς οδηγίες, με αποτέλεσμα για αρκετά λεπτά οι θεατές να κοιτάζονται απορημένοι. Η αλλαγή του χώρου δεν λειτουργεί σωστά, καθώς είναι διασπαστική για την προσοχή και το συναίσθημα του θεατή. Επιπλέον, το φλιτζάνι καφέ που σου προσφέρεται με την είσοδο σου στη νέα αίθουσα, αποτελεί σίγουρα αφορμή για σχόλιο μεταξύ των θεατών, κάτι που βλάπτει σαφέστατα την παράσταση.
Από τους ηθοποιούς (Κωνσταντίνος Μυλωνάς, Γρηγόρης Τίλδης, Δήμητρα Μήττα, Έλια Χριστοδούλου, Φυλλένια Γρηγορίου, Στράτος Κούκουρας) ξεχωρίζουμε τους Κωνσταντίνο Μυλωνά και Γρηγόρη Τίλδη, ως Κ και Λ αντίστοιχα. Δουλεμένοι στον λόγο και στην κίνηση, ενδιαφέροντες εκφραστικά, με ρυθμό και νεύρο, κράτησαν όλη την παράσταση στους ώμους τους.
Δυστυχώς, οι Έλια Χριστοδουλίδου, Φυλλένια Γρηγορίου και Στράτος Κούκουρας δεν μας έπεισαν ιδιαίτερα με την ερμηνεία τους. Οι εμβόλιμες εμφανίσεις τους δεν είχαν λόγο και βάση, με αποτέλεσμα να φαίνεται σαν να είναι από άλλη παράσταση. Η ατυχής δε επιλογή βρίσκεται στο πρόσωπο της Δήμητρας Μήττα, η οποία ενσάρκωνε την Ρ. Καθ όλη τη διάρκεια της παράστασης περιφέρεται στον χώρο και σε κάνει να αναρωτιέσαι ποιος ο ρόλος της στο έργο. Ωστόσο, την ώρα της αποκάλυψης στο τέλος της παράστασης, η Δήμητρα Μήττα δεν έδωσε την βαρύτητα που απαιτούσε ο λόγος και ο ρόλος της. Αφηγηματική, μονότονη, κουρασμένη, χωρίς να πιστεύει αυτά που λέει, έχασε το τελευταίο αλλά και πιο σημαντικό στοίχημα της παράστασης: Να σε πείσει να ξανασκεφτείς τη ζωή σου.
Τα σκηνικά της παράστασης, λιτά και χωρίς υπερβολές, λειτούργησαν θετικά για τους ηθοποιούς. Δημιουργούσαν έναν χώρο από το πουθενά, δίνοντας μια ανάσα ανάτασης στον δύσκολο χώρο του Σχήματος. Στο ίδιο ύφος και η ενδυματολογική επιμέλεια του Στράτου Κούκουρα, η οποία έδενε πλήρως με τα ασπρόμαυρα στοιχεία του χώρου.
Συνοψίζοντας[=], θα διαπιστώσουμε πως πρόκειται για μια προσεγμένη και αρκετά δουλεμένη παράσταση. Τα θετικά της στοιχεία, η ερμηνεία των Κ. Μυλωνά και Γ. Τίλδη, η ενδιαφέρουσα σκηνοθετική προσέγγιση του Νίκου Βουδούρη, τα λιτά σκηνικά και κοστούμια, υπερτερούν των αρνητικών στοιχείων και σου αφήνουν μια ευχάριστη αίσθηση.
Βαθμολογία
6,5 στα 10.
Για την «Κ» Βίκη Φραγκούδη
.
Σκηνοθεσία: Νίκος Βουδούρης
Εικαστική επιμέλεια: Μπάμπης Ματεντζίδης
Στράτος Κούκουρας
Ενδυματολογική επιμέλεια: Στράτος Κούκουρας
Επιμέλεια κειμένου: Ευαγγελία Παπά
Βοηθοί σκηνοθέτη: Χριστόφορος Χριστοφορίδης, Λίλα Βλαχοπούλου
Σχεδιασμός εντύπων: Μιχάλης Σοφτάς
Εκτύπωση εντύπων: Graphica
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Καντόρος
Τεχνική υποστήριξη: Θωμαή Ουζούνη, Λίλα Βλαχοπούλου,
Χριστόφορος Χριστοφορίδης
Ψηφιακή υποστήριξη: Χριστόφορος Χριστοφορίδης
Μακιγιάζ: Φυλλένια Γρηγορίου
Ερμηνεύουν:
Κ: Κωνσταντίνος Μυλωνάς
Λ: Γρηγόρης Τίλδης
Ρ1: Δήμητρα Μήττα
Φωνή off: Μπάμπης Ματεντζίδης
Ρ2: Έλια Χριστοδουλίδου
Ρ3: Φυλλένια Γρηγορίου
Παρών – Απών : Στράτος Κούκουρας
Εικαστική επιμέλεια: Μπάμπης Ματεντζίδης
Στράτος Κούκουρας
Ενδυματολογική επιμέλεια: Στράτος Κούκουρας
Επιμέλεια κειμένου: Ευαγγελία Παπά
Βοηθοί σκηνοθέτη: Χριστόφορος Χριστοφορίδης, Λίλα Βλαχοπούλου
Σχεδιασμός εντύπων: Μιχάλης Σοφτάς
Εκτύπωση εντύπων: Graphica
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Καντόρος
Τεχνική υποστήριξη: Θωμαή Ουζούνη, Λίλα Βλαχοπούλου,
Χριστόφορος Χριστοφορίδης
Ψηφιακή υποστήριξη: Χριστόφορος Χριστοφορίδης
Μακιγιάζ: Φυλλένια Γρηγορίου
Ερμηνεύουν:
Κ: Κωνσταντίνος Μυλωνάς
Λ: Γρηγόρης Τίλδης
Ρ1: Δήμητρα Μήττα
Φωνή off: Μπάμπης Ματεντζίδης
Ρ2: Έλια Χριστοδουλίδου
Ρ3: Φυλλένια Γρηγορίου
Παρών – Απών : Στράτος Κούκουρας
Φωτογραφικό υλικό
