Από τη στήλη Ο Θεατρόκοσμος της Νταίζης Λεμπέση
Συγχωρέστε με, είμαι πολύ συγκινημένη με την Πέμη Ζούνη και τον Σταύρο Ζαλμά να κεντάνε στην «Φθινοπωρινή ιστορία»
Όχι εύκολο … η μαγική στιγμή που βλέπεις πέρασμα και σου σκάει όλη σου η ζωή μέσα από αυτούς τους δύο που τα δίνουν όλα εκεί επάνω. Αναμφίβολα θα βρέχει.
Όλα θα γίνουν ξαφνικά. Εκείνος θα είναι σε πλήρη άμυνα. Εκείνη εκρηκτική. Μετά θα αλλάξει θα γίνει το αντίθετο. Κι ύστερα όλα θα έρθουν και θα κουμπώσουν. Πάντα με βροχή και αέρα. Και να σου πω; Άμα με πάρεις αγκαλιά και χορέψουμε όλα θα είναι αλλιώς. Τελικά ο έρωτας γίνεται αγάπη; Παίζει ρόλο η θεϊκή μουσική του Μάνου Αντωνιάδη; H μάτια της Βάνα Πεφάνη που τους έχει αλλάξει τα φώτα;
Αν θες να δεις την κλασική περπατημένη δε θα τη δεις. Θα δεις χιούμορ, θα δεις το σήμερα, θα δεις συγκίνηση, θα δεις χορό, θα δεις εξομολογήσεις ψυχής, θα δεις όλο το μαγικό τσαφ δύο ανθρώπων τόσο διαφορετικών αλλά ταυτόχρονα τόσο ίδιων. Θα δεις την μαγική χημεία αυτών των δύο επί σκηνής. Θα δεις περιστροφική, θα δεις φώτα, θα ονειρευτείς ηλιοβασιλέματα, θα συμφωνήσεις με τον Σταύρο και θα θες να πας μαζί του να πάρεις το καραβάκι θα θες να το τολμήσεις.
Θα θες να χορέψεις η δουλειά του Κυριάκου Κοσμίδη είναι υπέροχη. Βασικά θα θες να σηκωθείς και να τους πάρεις αγκαλιά έναν έναν, θα θες να τους κοιτάξεις βαθιά μέσα στα μάτια θα τους πεις φεύγω γιατί είμαι πολύ συγκινημένη. Θα πάρεις κι άλλη αγκαλιά τον Σταύρο συνωμοτική. Θα τον πας χρόνια πίσω όταν ήσουν φοιτήτρια στο Λονδίνο, θα του θυμίσεις μια νύχτα με καταιγίδα που δύο τρελοί χόρευαν με θέα μια γέφυρα στον Τάμεση και ήταν πάλι Νοέμβρης και κάνανε σχέδια για τα γενέθλια μου και τσουπ κοίτα να δεις τα γενέθλια μου Σταύρο όταν περάσουν τα μεσάνυχτα της επίσημης θα μπούνε με εσάς.
Στο Αλέκος Αλεξανδράκης που ονόμασε ο Λεμπέσης τιμώντας τον φίλο του. Εντάξει δεν είμαι φοιτήτρια και δεν είμαστε Λονδίνο αλλά Σταύρο μπορώ να έχω αυτόν τον χορό ξανά το 2024; Και μεταξύ μας αν ξαναγίνω φοιτήτρια η Πέμη θα λέει καλημέρα στο σπίτι στο Λονδίνο και θα με ρωτάει τι εργασία έχω θα μου κάνει ανάλυση στον Τσέχωφ θα κάνει παράλληλα πρόβα και θα της κρατάω κείμενο και στις παύσεις της θα την θαυμάζω γιατί είναι πολύ ταλαντούχο πλάσμα.
Και τώρα στο 2024 θα πάω να την πάρω τεράστια αγκαλιά γιατί όταν ο θεός σου έχει δώσει τέτοιο χάρισμα ό,τι και να παίζεις θα είσαι σπάνια, θα είσαι μαγική. Και όταν θα πας να φύγεις θα χαϊδέψεις στο σκοτάδι τις καρέκλες τις μπλε του Λαμπέτη που είχε κάνει ειδική παραγγελία ο μπαμπάς σου και αν είχαν στόμα να μιλήσουν θα έλεγαν ότι έχει κάτσει πάνω τους στις αναγνώσεις όλο το ελληνικό θέατρο και στις παύσεις των προβών για πολλούς Νοέμβρηδες κάθονταν οι συμμαθητές μου γιατί τα γενέθλια τα έκανα στο Λαμπέτη.
Ναι, τις χάιδεψα κρυφά έκλεισα τα μάτια και καθώς έφευγα κοίταξα ψηλά προς αστέρια μεριά και έσκασα χαμόγελο ενώ ταυτόχρονα δάκρυσαν τα μάτια. Όχι δε μπήκε σκουπιδάκι. Συγχώρεσε με άλλα είμαι πολύ συγκινημένη.
Και σας καμαρώνω τόσο πολύ όλους. «Φθινοπωρινή ιστορία» του Αλεξέι Αρμπούζωφ σε σκηνοθεσία Bάνας Πεφάνη με την Πέμη Ζούνη και τον Σταύρο Ζαλμά να κεντάνε πάνω στη σκηνή.
Και ξέρεις θα πούνε τώρα αυτή γράφει για τα δικά της… Ε! τι θα πει καλά θα πει. Ναι θα πω πολύ καλά γιατί για λίγο βγήκα από το κάνω την επικοινωνία και έγινα απλά το Νταιζάκι που είμαι σπίτι μου γιατί τι να κάνω τώρα το θέατρο είναι το σπίτι μου είμαι σε αυτή την κατηγορία. Αχ πόσο σας ευχαριστώ.
Πληροφορίες για τη παράσταση εδώ
