Είδε και σχολιάζει η Πίτσα Στασινοπούλου.
Δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε το αυτονόητο: ότι σε κάθε περίπτωση πηγαίνουμε σε παράσταση της επιλογής μας, με τις καλύτερες προθέσεις ευχόμενοι να δικαιωθούμε. Μπορεί συχνά να κρύβεται στο πίσω μέρος του μυαλού μια μικρή επιφύλαξη- κι όχι άδικα βέβαια- ωστόσο είναι λογικό να ευελπιστούμε ότι αυτή θα διαψευστεί και θα απολαύσουμε μια καλή παράσταση… Κάτι αντίστοιχο με τις προσδοκίες που τρέφαμε για τη συγκεκριμένη, διαβάζοντας ότι πρόκειται για μαύρη κωμωδία, βασισμένη στο κλασικό έργο «Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται», που αν μη τί άλλο, προδιαθέτει για κάτι ενδιαφέρον. Πρόκειται για την παράσταση «Πέφτει η νύχτα…» του Μάριου Κωνσταντίνου και σε σκηνοθεσία Κώστα Μελίδη, που δυστυχώς με υπομονή και δυσκολία παρακολουθήσαμε στο θέατρο Σοφούλη από την Πειραματική Ομάδα «SOFULL» και θα δούμε γιατί…
Ο βασικός σκελετός της ιστορίας είναι γνωστός και κρατήθηκε αυτούσιος. Οκτώ γυναίκες ενός αστικού σπιτιού, ήτοι η σύζυγος, η αδελφή της, η μάνα και οι τρεις κόρες της, συν η οικονόμος κι η καμαριέρα, βρίσκουν ένα μοιραίο βράδυ το «πτώμα» του νοικοκύρη και οι υποψίες για τη δολοφονία βαραίνουν εξίσου και τις οκτώ, λόγω των ένοχων μυστικών που σταδιακά αποκαλύπτουν, ενώ φοβισμένες κι απομονωμένες, μοιάζουν να έχουν εγκλωβιστεί σε αδιέξοδο, μέχρι την τελική αποκάλυψη μιας σκηνοθετημένης «δολοφονίας»- ακριβώς για να πέσουν οι μάσκες. Στην παρούσα εκδοχή το πράγμα περιπλέχθηκε με την εμπλοκή άλλων 5-6 «εκτός σπιτιού» και τη συμμετοχή τηλεοπτικής «κάμερας» που κατέγραφε τα δρώμενα, συν την παρεμβολή ενός «παιχνιδιού της αλήθειας» αλλά και χιουμοριστικών στιγμιότυπων, για να καταλήξουν στο ίδιο ζητούμενο με αυτό του αυθεντικού έργου του Ρομπέρ Τομά…
Επειδή όλα ξεκινούν από το κείμενο, θα χαρακτηρίσουμε μετά μεγάλης λύπης το πόνημα του Μάριου Κωνσταντίνου (που τόσο εκτιμήσαμε σκηνοθετικά στον «Αγαπητικό της βοσκοπούλας») επιεικώς απαράδεκτο (-) κι ομολογούμε ήταν μια δυσάρεστη έκπληξη… Είναι βαρύς χαρακτηρισμός, αλλά δεν βρίσκουμε άλλον που να αποδίδει: α) πρωτίστως την βαριά κακοποίηση που υπέστη ένα καταξιωμένο κλασικό έργο, β) τις αδόκιμες προσθήκες με πρόσωπα και καταστάσεις ετερόκλητες και άτσαλα ενταγμένες στην πλοκή, γ) το πρόχειρο, ακατέργαστο, ευτελές περιεχόμενο των «αστείων», δ) τις λογικές υπερβάσεις βάσει των συνθηκών του πρωτότυπου έργου, ε) την ανυπαρξία ταυτότητας σε κάτι αλλοπρόσαλλο που δεν ήταν ούτε κωμωδία, μαύρη ή… άσπρη, ούτε θρίλερ, αστυνομικό ή ψυχολογικό, ούτε παρωδία, παρά ένας άτεχνος αχταρμάς με «λίγο απ’ όλα» στην φτηνότερη, δήθεν πιασάρικη εκδοχή τους για να γίνουν «σύγχρονα» και κατέληξαν γραφική φαιδρότητα… Κι είναι λογικό να αναρωτιέται κανείς γιατί δεν γράφηκε ένα εντελώς καινούργιο έργο, παρά κακοποιήθηκε βάναυσα το υπάρχον άλλου συγγραφέα; Δεν έχει νόημα περαιτέρω αναφορά, μόνο ένα τεράστιο, θλιμμένο «ΓΙΑΤΙ» αναζητά απάντηση…
Όπως ένα αντίστοιχο «γιατί» συνοδεύει τον σχολιασμό για τη σκηνοθεσία του Κώστα Μελίδη, που παρά τη φιλότιμη προσπάθεια να αποδώσει κάτι σημερινό, το επιχείρησε με ένα ατυχές κείμενο και μοιραία με ατυχή προσέγγιση, της οποίας μεγάλο θύμα υπήρξε τελικά το γνωστό έργο. Διότι όπως ο συγγραφέας, το ίδιο και ο σκηνοθέτης δεν κατάφεραν να βρουν ταυτότητα στο εγχείρημα, παλινδρομώντας άτσαλα ανάμεσα σε ασύμβατα είδη, με συνέπεια να δώσουν ένα άκομψο, ακατανόητο συνονθύλευμα. Δεν είναι δυνατόν από τη μια να «χτίζεις» υποτίθεται αυθεντική ατμόσφαιρα μυστηρίου, να κρατάς τη δομή και τους δραματικούς διαλόγους του πρωτότυπου ψυχολογικού έργου, να περνάς κοινωνικά «μηνύματα» περί επικοινωνίας, υποκρισίας, αλήθειας κλπ… και από την άλλη να αποδομείς τα πάντα με φτηνά «κόλπα» τύπου κλισέ αστειάκια, τραβηγμένους σεξισμούς, γκέι υπονοούμενα, φαιδρές τηλεπερσόνες και μπόλικες υστερικές τσιρίδες! Σε μια αδιανόητη (έως ανίερη) προσπάθεια να «προκύψει» κωμικότητα με το στανιό και παντί τρόπω, από ένα κλασικό ψυχολογικό θρίλερ που ουδεμία- μα ουδεμία σχέση! Τί είδους λογική υπάρχει άραγε σε όλο αυτό;;;
Και ερχόμαστε στις ερμηνείες, όπου βέβαια σε μια πειραματική ομάδα (προφανώς) μη επαγγελματιών στο σύνολο, οφείλουμε να επιδείξουμε ανοχή, συν το γεγονός της ακατάλληλης σκηνοθετικής καθοδήγησης που έψαχνε μάταια στίγμα, με θύματα ακόμα και ταλαντούχους… Εν προκειμένω ξεχωρίσαμε κάποιες αξιοπρεπείς ερμηνείες επαγγελματικού επιπέδου, σαν την κωμική «γιαγιά» (παρά την υπερβολή), την σοβαρή «Αιμιλία», την στρυφνή «Δοξούλα», τον πειστικό «Ζάχο»… οι υπόλοιποι, παρότι εμφανώς ακατέργαστοι και άπειροι, το πάλεψαν φιλότιμα με αποτέλεσμα άλλοτε επαρκές, άλλοτε ανεκτό, άλλοτε χαριτωμένο, αν εξαιρέσουμε την εντελώς τραβηγμένη ερμηνεία της κόρης «Σαββίνας» με διαρκή, αδικαιολόγητο και ενοχλητικό θυμό ή την επίσης υπερβολικά ναζιάρικη ερμηνεία της καμαριέρας «Μάρθας» στα όρια καρικατούρας…
Οι τεχνικοί τομείς από την άλλη, ανταποκρίθηκαν αξιοπρεπώς (+), με ένα καλοβαλμένο σκηνικό αστικής τραπεζαρίας, με φροντισμένους φωτισμούς που τόνιζαν με αλλαγές τα στοιχεία «μυστηρίου» κι ενώ η δράση «πάγωνε» ως έξυπνο εύρημα για την ατμόσφαιρα, με εύστοχα για τους χαρακτήρες προσεγμένα κοστούμια και με ευχάριστη πρωτότυπη μουσική που έδενε σωστά με το κλίμα…
Εν κατακλείδι (=) και ως απόσταγμα όλων τούτων, απομένουν η θλίψη για ανθρώπους που θεωρούμε ότι έχουν δυνατότητες και δεν τους αξίζει παρόμοια διαχείριση του όποιου ταλέντου τους, και βέβαια αναπάντητα ερωτήματα για εξώφθαλμες αστοχίες που αδυνατούμε ως θεατές να αιτιολογήσουμε… Με κάθε καλή πρόθεση, ευχόμαστε να το συνειδητοποιήσουν, γιατί κάποιες περιπτώσεις μας «πονούν» ιδιαίτερα…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
3,4 ΣΤΑ 10
-k
.
ΣΟΦΟΥΛΗ
«ΠΕΦΤΕΙ Η ΝΥΧΤΑ…» του Μάριου Κωνσταντίνου
Βασισμένη στο έργο ‘’Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται’’, του Ρομπέρ Τομά, όπου λαμβάνει χώρα στην πραγματικότητα του σήμερα. Η οικογένεια του Λάζαρου αναγκάζεται να έρθει αντιμέτωπη με την αλήθεια. Από την Ομάδα «So Full».
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:00 (έως 30/12/2018)
.
-k-
.
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/9/2018 έως 20/05/2019 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 9α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2019 που θα πραγματοποιηθούν τέλη Μαίου 2019 – Πληροφορίες για τα 9α ΘΒΘ θα βρείτε ΕΔΩ – Facebook pages ΕΔΩ
.
Φωτογραφικό υλικό
