Δοθείσης ευκαιρίας…
Ήταν μέσα Οκτώβρη του 2017 όταν βρεθήκαμε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης για να παρακολουθήσουμε την παράσταση «Mon Petit Prince – Ο Μικρός Πρίγκιπας», σύντομα όμως αντιληφτήκαμε πως πρόκειται για μια διαφορετική παράσταση που μας σύστησε εκ νέου μια, πιο σκοτεινή ανάγνωση του δημοφιλούς παραμυθιού του Αντουάν Ντε Σαιντ-Εξυπερύ.
Η παράσταση αυτή λοιπόν, προβάλλεται με μεγάλη επιτυχία διαδικτυακά (σχετικά εδώ) και είναι μια καλή ευκαιρία να θυμιθούμε τι λέγαμε το 2017…
Την κριτική υπογράφει η Νάντια Νικολού.
.
Είδαμε & σχολιάζουμε…
.
Από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ο Μικρός Πρίγκιπας σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μπογδάνου, φιλοξενήθηκε για δύο ημέρες παραστάσεων, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης με πρωταγωνίστρια τη Λένα Παπαληγούρα στο ρόλο του άφυλου Μικρού Πρίγκιπα, σε μια παράσταση όπου μας σύστησε εκ νέου μια διαφορετική, πιο σκοτεινή ανάγνωση του δημοφιλούς παραμυθιού του Αντουάν Ντε Σαιντ-Εξυπερύ.
.
Tο δελτίο τύπου αναφέρει: Λυών 1906. Ο Αντουάν Ντε Σαιντ-Εξυπερύ, μόλις 6 ετών τότε, επιμένει πως η ζωγραφιά του δεν απεικονίζει ένα καπέλο, όπως βλέπουν οι μεγάλοι, αλλά έναν βόα που έχει καταπιεί έναν ελέφαντα. Η ανεκτίμητη οπτική του δεν εκτιμάται. Τα όνειρά του προσγειώνονται καθώς οι μεγάλοι τον αποτρέπουν να “πετάει στα σύννεφα” με τη σκέψη. Ωστόσο, εκείνος αποφασίζει πως μια μέρα οι αιθέρες θα του ανήκουν στην πράξη, και, το 1943, πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας πια, ρισκάρει τη ζωή του σε μία πτήση και χάνεται για πάντα στη Μεσόγειο. Χάνεται, όμως; Ή μήπως συναντάει για πρώτη φορά τον εαυτό του;
.
Το βέβαιο είναι πως λίγο καιρό νωρίτερα, έχει “συναντήσει” στο χαρτί τον αντικατοπτρισμό του, τον πιο διάσημο πρίγκιπα των τελευταίων 100 χρόνων, γράφοντας την πιο γνωστή και άχρονη-διαχρονική ιστορία αυτοπραγμάτωσης όλων των εποχών. Το φιλοσοφικό του παραμύθι θα μεταφραστεί σε 250 γλώσσες και θα αποτελέσει την τρίτη κατά σειρά πιο πετυχημένη έκδοση μετά τη Βίβλο και το Κεφάλαιο.
.
H παράσταση ξεκινά με το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη,”Δεύτερη Οδύσσεια”, σε έναν παραλληλισμό με την οδύσσεια που βιώνει ο Μικρός Πρίγκιπας στο διαστημικό του ταξίδι. Η δραματουργική επεξεργασία της παράστασης (Βασίλης Μαυρογεωργίου, Δημήτρης Μπογδάνος) κατόρθωσε να ενηλικιώσει το έργο και να του δημιουργήσει μια υπαρξιακή ταυτότητα μέσα από τα ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη, του Τάσου Λειβαδίτη, τις επιστολές του συγγραφέα στην γυναίκα του, θεωρίες του Χόκινγκ αλλά και αυθαίρετα κείμενα δημιουργία της όλης δραματουργίας.
Οδύσσεια δευτέρα και μεγάλη,
της πρώτης μείζων ίσως. Αλλά φευ
άνευ Ομήρου, άνευ εξαμέτρων.
Κωνσταντίνος Καβάφης
Στα θετικά (+):
Η σκηνοθεσία του έργου διαμόρφωσε ένα σκηνικό τρυφερότητας και ονείρου και συγχρόνως έναν βαθύ υπαρξιακό σχολιασμό του σήμερα.
Ο Δημήτρης Μπογδάνος κατόρθωσε να δημιουργήσει μια σκηνοθεσία-απεικόνιση του σύγχρονου ανθρωπισμού και των προβλημάτων που εμπεριέχονται μέσα σε αυτόν δίνοντας μόνο μια απάντηση.”Δες τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού..”. Μια ευφυέστατη σκηνοθετική αλληγορία που ανέδειξε με ρεαλισμό και σκοταδισμό το σήμερα της ανθρώπινης οντότητας παρουσιάζοντας μέσα από φαινομενικά “παιδικούς” ρόλους το τέρας της κατάθλιψης, της χαμηλής αυτοπεποίθησης, της οργασμικής ανάγκης για αποδοχή, του καπιταλισμού, της μεταφυσικής ανησυχίας, της προβολής σε μια ζωή υπολογιστών και την αγχωμένη ανάσα του ανθρώπου να προλάβει πάντα κάτι ξεχνώντας το πιο σημαντικό… Να ζήσει….
.
Σε ένα σκηνικό (Πάρης Μάξης) με βασικό άξονα μια μεγάλη σαϊτα, προερχόμενη από την αγάπη του συγγραφέα για τα αεροπλάνα αλλά και την πτώση του Μικρού Πρίγκιπα στο ξεκίνημα της ιστορίας, ο Δ.Μπογδάνος παρουσίασε μια ελεύθερη σκηνοθεσία που δεν εκβίαζε συναισθήματα αλλά τα γεννούσε αβίαστα. Με την εξέλιξη της παράστασης, πάνω στην σκηνή εναλλάσσονταν γαλαξιακοί πλανήτες που αποτύπωσαν μια σκηνική πανδαισία. Η σκηνοθετική επιμέλεια αποδόθηκε σε μια σύγχρονη μορφή με τεχνοτροπίες ενδιαφέρουσες όπως η παρουσία εξαμελούς “Χορού” με μια εξαιρετική κινησιολογία καθώς και μια απαράμιλλη στιγμή καλλιτεχνικής έμπνευσης όταν τα χέρια των ηθοποιών προσπαθούσαν να κρατηθούν από τα απέναντι θεωρεία..
Θα είσαι μοναδικός για εμένα στον κόσμο. Θα είμαι μοναδικός για εσένα στον κόσμο…
Στα πλην (-) της σκηνοθεσίας θα αναφέραμε την πολυπλοκότητα του έργου μέσα από τις διάφορες ενσωματώσεις τεχνικών, καλλιτεχνικών εμπνεύσεων, αποσπασματικών διαλογικών μερών όπου διαμόρφωνε μια σύμπτυξη στοιχείων που “βραχυκύκλωνε “το θεατή βγάζοντας τον έξω από το συναίσθημα και επέφερε μια επίπεδη, αδιάφορη ροή στο έργο.
/
Η Λένα Παπαληγούρα ερμήνευσε έναν Μικρό Πρίγκιπα χωρίς φύλο, ηλικία και καταγωγή. Εξωτερικά ως ένας άχρωμος ήρωας, εσωτερικά όμως ένας χαρακτήρας με χρώματα, συναισθήματα και υπαρξιακές καταβολές σκιαγραφώντας την αλήθεια ενός ονείρου και τη καταπάτηση της φθοράς. Ερμήνευσε τον ρόλο της μπαίνοντας στην ιδιοσυγκρασία ενός παιδιού με κοφτό λόγο, ενθουσιασμό, αφέλεια και ανάλαφρη κινησιολογία. Ο λόγος έβγαινε αβίαστα με την αφοπλιστική ειλικρίνεια που πρεσβεύει ένας παιδικός χαρακτήρας λέγοντας με λέξεις απλές αλλά όχι απλοϊκές πανανθρώπινα νοήματα ζωτικής σημασίας. Απέδωσε ένα δύσκολο, πολυδιάστατο ρόλο εξαιρετικά υπενθυμίζοντας για ποιο λόγο τοποθετείται στο μέλλον του θεατρικού γίγνεσθαι.
Ο Γιώργος Τσιμπουράρης ως αφηγητής-συγγραφέας ενώ διέθετε ένα κείμενο όπου είχε δυναμική θα τολμούσαμε να πούμε ότι παρουσίασε τον ήρωα του αρκετά επιδερμικά. Έλειπε ο συναισθηματικός κλονισμός από τα λόγια του και ο συνδετικός κρίκος με τον κεντρικό χαρακτήρα του παραμυθιού διαμορφώθηκε αρκετά ασταθής μειώνοντας την συναισθηματική κορύφωση σε αρκετά σημεία του έργου.
/
Το σύνολο των υπολοίπων έξι ηθοποιών (Βασίλης Μαυρογεωργίου, ο Λευτέρης Βασιλάκης, η Λήδα Καπνά, ο Θάνος Λέκκας, η Ειρήνη Μακρή, η Υβόννη Τζάθα) όπου λειτούργησε ως ένα σύνολο “Xoρού” ενθουσίασε χαρίζοντας εξαιρετικές στιγμές μέσα στην διάρκεια της παράστασης. Ανώνυμοι χαρακτήρες χωρίς επίθετα μέσα σε ένα καλλιτεχνικό πλαίσιο όπου συντρόφευαν τον Μικρό Πρίγκιπα στην αποτύπωση της κάθε σκηνικής ψυχοσύνθεσης. Ντυμένοι με μαγιό συμβολίζοντας την ανεμελιά των παιδικών χρόνων μα και μια ειρωνική διάθεση, ισορροπώντας ανάμεσα στο σοβαρό και στο αστείο, ονοματίστηκαν Κολυμβητές του Διαστήματος και ανέβασαν το έργο ένα βήμα ψηλότερα μέσα από τις πολυεπίπεδες ερμηνείες τους.
Στο κλίμα της νεωτεριστικής σκηνοθεσίας, οι “πειραγμένες” μουσικές του έργου (Γιώργος Καλαϊδόπουλος) με ακούσματα σύγχρονα αλλά και ονειροπόλα. Φεύγοντας από τη παράσταση ήταν αναπόφευκτο να μην σιγοψιθύριζες τους στίχους του Νature Boy…
There was a boy
A very strange, enchanted boy
They say he wandered very far
Very far, over land and sea
A little shy and sad of eye
But very wise was he
.
Kαταλήγοντας (=)
Ο Δημήτρης Μπογδάνος θέλησε να παρουσιάσει τα βαθιά νοήματα που κρύβει το αριστούργημα του Αντουάν Ντε Σαιντ-Εξυπερύ τοποθετώντας το σε μια ενήλικη βάση χωρίς να χάνει όμως την ουσία που αυτό πρεσβεύει, μέσα από την αθωότητα και τη παιδικότητα του. Συνοδοιπόρο σε αυτό είχε την ταλαντούχα πρωταγωνίστρια του, Λένα Παπαληγούρα, όπου μαζί σχημάτισαν ένα ελπιδοφόρο θεατρικό αύριο. Ο Μικρός Πρίγκιπας, αυτό το απόκοσμο μικρό παιδί ζει μέσα μας και μας καλεί να μιλάμε με τη φωνή του και να βλέπουμε με τα μάτια του… Και ίσως τότε καταφέρουμε να δούμε μέσα από τα αδηφάγα τσιμέντα τα άστρα στον ουρανό….
.
“Αντίο”, είπε η αλεπού. “Αυτό είναι το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Δε βλέπουμε καλά, παρά με την καρδιά μας. Το ουσιαστικό είναι αόρατο για τα μάτια”.
Βαθμολογία:
7/10
,
Φωτογραφικό υλικό
