Όλοι οι δρόμοι οδηγούν… στη La Strada! Είδαμε την παράσταση στο θέατρο Βικτώρια και σχολιάζουμε.
Βρεθήκαμε στην θεατρική μεταφορά της θρυλικής ταινίας του Φ. Φελίνι, “La Strada”, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Νικολαΐδη, με πρωταγωνιστικό ερμηνευτικό τρίο τους Κάτια Γέρου, Θανάση Κουρλαμπά και Νίκο Νίκα. Τη θεατρική διασκευή & μετάφραση έχει αναλάβει ο θίασος, τα σκηνικά –κουστούμια ο Γιάννης Μετζικώφ, ενώ στη μουσική επιμέλεια [και επί σκηνής] βρίσκεται ο Λεωνίδας Μαρινάκης.
La Strada σημαίνει δρόμος και η αξιαγάπητη ταινία του Φ. Φελίνι (νεορεαλιστικό δράμα 1954) του χάρισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας (1956), ενώ το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατέταξε ως μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών [στην πρώτη δεκάδα].
Η βασική ηρωίδα Τζελσομίνα έμελε να υπάρξει ο ρόλος με την περισσότερη αθωότητα που ίσως έχει περάσει από τα κινηματογραφικά πλατό, ενώ το σύνολο των ηρώων μόνο ως παράδοξο και άκρως συμβολικό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί [Τζελσομίνα, Τσαμπανό, Τρελός]. Και αν το προφανές, που αναλύθηκε, είναι η επιθυμία του Φελίνι να δείξει τη χαμένη αθωότητα που υπομένει τα πάντα και δεν υπάρχει πια, το ίδιο το κείμενο/ταινία, περιέχει απύθμενους συμβολισμούς, από ψυχαναλυτικούς [Εγώ -Αυτό -Εκείνο] μέχρι κοινωνιολογικούς, αναφορικά με το δρόμο ως περιθώριο ή ακόμα και τη σχέση εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου [Θύτης- Θύμα] που στις μέρες μας, κυρίως πολιτικά, παρακολουθούμε σε εφαρμογή.
Η υπόθεση αναφέρεται στην νεαρή Τζελσομίνα που κυριολεκτικά πουλιέται από τη μητέρα της, στον άγριο και βάναυσο Τσαμπανό, ο οποίος επαγγέλλεται τον πλανόδιο καλλιτέχνη τσίρκου. Κατά το διάβα των υπαίθριων περιπετειών τους και της αλληλοεξαρτώμενης σχέσης τους, η Τζελσομίνα θα γνωρίσει ένα ιπτάμενο/ισορροπιστή Τρελό, μισθωτό ενός οργανωμένου αλλά επίσης πλανόδιου τσίρκου. Και η τριαδική δραματική αυτή σχέση είναι και ο κορμός όλης της παράστασης/ταινίας που κορυφώνεται αριστοτεχνικά μέσα από υπαρξιακές κραυγές, βασανιστικές συνειδητοποιήσεις και ζητούμενα αναπάντητα.
*Ο δρόμος, η αυτού εξοχότης ο δρόμος… και ο Βασίλης Νικολαΐδης μας πρόσφερε μια αξιοπρεπέστατη σκηνοθετική θεατρική μεταφορά του κινηματογραφικού αριστουργήματος του Φελίνι. Η σκέψη να μεταφερθεί ένα νεορεαλιστικό δράμα, με τρόπο απογυμνωμένο και σχεδόν στεγνό στη σκηνή, μόνο ως ταιριαστή θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί. Η τμηματική είσοδος των ηρώων [ηθοποιών, ακροβατών και μουσικών] που αλληλομπλέκονται και ξετυλίγουν αβίαστα τις πολλές ομολογουμένως σκηνές, καθώς και η χρήση που έγινε ολιστικά της σκηνής [χρησιμοποιήθηκε όλη η σκηνή από το ταβάνι μέχρι τη βάση/τα πόδια του θεατρόφιλου κοινού] είναι από τις αμιγώς καθαρές θεατρικές καταστάσεις, που βοηθούν στην όσμωση μεταξύ ηθοποιών και πλατείας. Ναι και κάπως έτσι γίνεται γάργαρο το ρεαλιστικό, προσφέροντας απλόχερα τους πολλαπλούς συμβολισμούς του.
Ποιος είναι ο λόγος που βρίσκομαι σε αυτό τον κόσμο;… δια στόματος Τζελσομίνα, αλλά εμείς έχουμε εκατοντάδες λόγους να παρακολουθούμε την Κάτια Γέρου επί σκηνής. Η Τζελσομίνα της υπήρξε απρόσμενα αθώα, δραματουργικά συνεχής [μα δεν το άφησε στιγμή!], ερμηνευτικά στοχευόμενα αυτοσχεδιαστική και από άκρη ως άκρη της σκηνής, ειλικρινής. Αφενός η σωματικότητα και η παντομίμα που φέρει επάξια στην τέχνη της, αφετέρου η όλη πείρα της, δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι κράτησε την όλη δομή. Και σωστά, αφού ως ρόλος σηματοδοτεί με τη δράση του, την όλη εξέλιξη και την ολιστική, πραγματική ή συνειρμική ρίζα του κειμένου/ιστορίας. Ναι η Κάτια Γέρου είναι Τζελσομίνα!
Ο Θανάσης Κουρλαμπάς, ερμήνευσε παράφορα τον Τσαπανό [στιγμές περισσότερο από όσο χρειαζόταν], ίδρωσε, φώναξε και ηττήθηκε αριστοτεχνικά στη σκηνή, με συν[+] τη σωστή και ξεκούραστη άρθρωσή του.
Ο Νίκος Νίκας είναι ταλεντάρα, ενώ ευχάριστη έκπληξη της παράστασης είναι η ηθοποιός Ευγενία Μαραγκού.
Ωστόσο στα πλην [-]
διατηρούμε ενστάσεις για τα κοστούμια και τα σκηνικά που δεν υπήρξαν εντελώς βοηθητικά και ως προς την ιστορία και ως προς τη σκηνοθεσία/ερμηνείες. Π.χ. χανόταν συχνά η αίσθηση του πλανόδιου και δεν αποδόθηκε αρκετά η υπαίθρια κατάσταση [ένας φανοστάτης, ένα σκηνικό πεζοδρόμιο έστω και σε video wall;].
Και τα ίδια θα σημειώναμε και για τη μουσική επιμέλεια, που υπήρχε μοναχά in situ και απουσίαζε κατά το “ξεδίπλωμα” των σκηνών. Μα το πλανόδιο [ακόμα και ιστορικά στα υπαίθρια δρώμενα] χρειάζεται ως καμβά/χαλί σχεδόν συνεχώς μουσική!
Συνολικά, η μεταφορά της παράστασης σε μια μεγαλύτερη σκηνή και ένας ελάχιστος πρόσθετος βασανισμός, θα επέδιδε όλο το ειδικό βάρος που οι συντελεστές της φιλοδοξούν να μεταφέρουν και θα μιλούσαμε για μια εξαιρετική θεατρική στιγμή.
Εν κατακλείδι[=]
η παράσταση «La Strada» είναι για την καλή μεταφορά στο θεατρικό σανίδι μιας ιστορίας αριστουργηματικής [που της οφείλουμε μια εκτενέστερη μελέτη] και μας υπενθυμίζει το “μεγάλο μας τσίρκο”, καθώς και για τις φωτεινές ερμηνείες των ηθοποιών, με προεξέχουσα την θεατρική πραγματικότητα να υπάρχει η Κάτια Γέρου, ως Τζελσομίνα, στη σκηνή.
Βαθμολογία
7,5 στα 10
*φράσεις από τη δραματουργική διασκευή της παράστασης.Ταυτότητα παράστασης
.
Μετάφραση – Διασκευή : Ο Θίασος
Σκηνοθεσία: Βασίλης Νικολαϊδης
Σκηνικός χώρος – Κοστουμια: Γιάννης Μετζικώφ
Επιμέλεια κίνησης- Χορογραφία : Κωνσταντίνος Μίχος
Μουσική: Λεωνίδας Μαριδάκης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ευγενία Μαραγκού
Φωτισμοί: Βαγγέλης Κάνδιας
Φωτογραφίες: Γεωργία Σιέττου, Στέλιος Δανιήλ
Παίζουν: Κάτια Γέρου, Θανάσης Κουρλαμπάς, Νίκος Νίκας, Έφη Κόντα, Μέλιος Κατσαμάκης, Ευγενία Μαραγκού, Λεωνίδας Μαριδάκης, Κίμων Παντερής.
ΙΝFO
Παραστάσεις:
• Τετάρτη : 7:30μμ
• Πέμπτη έως Σάβατο : 9:00μμ
• Κυριακή : 8:00μμ
Τιμές εισιτηρίων:
• Κανονικό εισιτήριο: 18 ευρώ
• Τετάρτη, Παρασκευή & Κυριακή: Γενική είσοδος 12 ευρώ
• Φοιτητικό / Νεανικό (έως 25 ετών) / Συνταξιούχων (άνω των 65 ετών) : 10 ευρώ
• Aνέργων : 5 ευρώ
• Γενική προπώληση (Viva.gr, 11876, Public, Παπασωτηρίου, Seven Spots, ΙΑΝΟS, ReLoad) : 10 ευρώ
ΤΗΕΑΤRO VICTORIA
Μαγνησίας 5 και 3ης Σεπτεμβρίου 119
Τηλ.κρατήσεων: 210-8233125/6972964339
www.theatrovictoria.gr
Φωτογραφικό υλικό
