Οι καταγγελίες των εργαζομένων του ΚΘΒΕ ήταν «πυροτέχνημα»; Από τον «ΠΑΛΜΟ ΤΩΝ ΦΟΥΑΓΙΕ» της Π. Στασινοπούλου
Κοντεύει δίμηνο που δόθηκε στη δημοσιότητα μια επιστολή – καταπέλτης εκ μέρους των εργαζομένων στο ΚΘΒΕ, καταγγέλλοντας σημεία και τέρατα… Και ενώ όσοι τη διαβάσαμε- και ήμασταν πολλοί- είχαμε την αίσθηση της βόμβας, που η έκρηξή της θα προξενήσει «ζημιές», όλα δείχνουν ότι λειτούργησε ως πυροτέχνημα! Έκανε μια θεαματική εμφάνιση στο στερέωμα, «έλαμψε» προσωρινά, προκάλεσε λίγο κρότο και αυτοστιγμί… έσβησε άδοξα, σαν να μην υπήρξε ποτέ! Μη αφήνοντας ούτε καν ίχνος καπνού ή μια υποτυπώδη μυρωδιά στη δημόσια σφαίρα, έτσι για την «πιστοποίηση» του συμβάντος…
Και μιλάμε για κείμενο- ποταμό με σοβαρότατες καταγγελίες, παραπομπές σε στοιχεία και οξύτατο ύφος, που διαβάζοντάς το κανείς μένει με το στόμα ανοιχτό και δυσκολεύεται να πιστέψει ότι αυτά που περιγράφονται, αφορούν στη δεύτερη κρατική σκηνή της χώρας. Μια σφοδρότατη επίθεση με εξαιρετικά σκληρή γλώσσα εναντίον του καλλιτεχνικού διευθυντή Γ. Αναστασάκη και της αναπληρώτριας Μ. Τσιμά, οι οποίοι βάσει της επιστολής κατηγορούνται για μύρια όσα, και κυρίως για απίστευτες αυθαιρεσίες, αυταρχισμό και κλίμα τρομοκρατίας στους κόλπους του Κρατικού Θεάτρου, παραθέτοντας συγκεκριμένα γεγονότα. Ο αναγνώστης του κειμένου, που τυγχάνει παράλληλα να είναι, αφενός πολίτης της χώρας στηρίζοντας με τους φόρους του μια κρατική σκηνή και αφετέρου θεατρόφιλος στηρίζοντας με το υστέρημά του το πολιτιστικό έργο που αυτή παράγει, εν προκειμένω μένει κάγκελο! Και το ΕΛΑΧΙΣΤΟ που περιμένει ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ, είναι ένα στοιχειώδες ξεκαθάρισμα του τοπίου με οποιονδήποτε τρόπο.
Αντ ‘ αυτού… «άκρα του τάφου σιωπή» από άκρη σ’ άκρη! Η απόλυτη μουγκαμάρα από εμπλεκόμενους, συναφείς φορείς, δημοσιογράφους, Μέσα, απλούς πολίτες… Εκεί που περιμέναμε να φυσήξει δυνατός βαρδάρης να σαρώσει, η απόλυτη νηνεμία να μη κουνιέται φύλλο! Να μην ιδρώνει αυτί και να μην ανοίγει ρουθούνι! Σαν μια φούσκα γεμάτη αέρα που έσκασε με ένα παταγώδες παφ κι αυτό ήταν όλο, έτσι για την… ψυχαγωγία του χάπενινγκ! Ή σαν κάποιοι να έβγαλαν δημόσια, με μένος τα εσώψυχά τους, να εκτονώθηκαν κι αφού ηρέμησαν, όλα καλά και πάμε για… παραστάσεις! Είμαστε με τα καλά μας; Υπάρχει έστω και δείγμα σοβαρότητας σε αυτή τη χώρα; Είναι δυνατόν οι εργαζόμενοι σε έναν δημόσιο φορέα, που ανήκει σε ΟΛΟΥΣ τους πολίτες και πληρώνεται από αυτούς, να καταγγέλλουν τέρατα για την προϊστάμενη αρχή και να μην υπάρχει ουδεμία αντίδραση από κανέναν και από πουθενά;
Σίγουρα πολλοί θα πουν ότι η επιστολή είναι στην ουσία «ανώνυμη», καθώς το κείμενο υπογράφεται ως «Οι εργαζόμενοι». Όντως ανορθόδοξο, αντιδεοντολικό και παράτυπο, που καθόλου δεν συνάδει με παρόμοιες καταγγελίες, γιατί εγείρει καθοριστικά ερωτήματα: ΠΟΙΟΙ εργαζόμενοι; ΠΟΣΟΙ εργαζόμενοι; Το σύνολό τους δεν είναι οργανωμένο ως δομή; Πού είναι η υπογραφή των νόμιμων εκπροσώπων τους; Για την δημοσίευση έλαβε γνώση το σύνολο και εγκρίθηκε από την πλειοψηφία, όπως οφείλει να λειτουργεί κάθε οργανωμένο σώμα; Διότι αν οι διαδικασίες είχαν ακολουθήσει τη δεοντολογική οδό- με έγκριση της πλειοψηφίας, θα υπήρχε αυτονόητα η υπογραφή των εκπροσώπων για το απαραίτητο κύρος στις καταγγελίες. Το γεγονός ότι λείπουν οι υπογραφές, μας οδηγεί λογικά στο συμπέρασμα ότι η επιστολή στάλθηκε από μερίδα εργαζομένων που δεν γνωρίζουμε το ποσοστό τους, πόσο μικρό ή μεγάλο είναι.
Η πρώτη αντίδραση λοιπόν αφορά στη τυπική διαδικασία και θα την περιμέναμε από το συνδικαλιστικό όργανο των εργαζομένων, που λογικά πρέπει να υπάρχει. Και τους ερωτώ: Όταν διαβάσατε ότι κάποιοι συνάδελφοί σας – εξ ονόματος ΟΛΩΝ – κατακεραυνώνουν τον προϊστάμενό σας μιλώντας για απίστευτο κλίμα τρομοκρατίας στο χώρο της δουλειάς σας τί κάνατε; Διότι κάθε έντιμος άνθρωπος, έχει δύο επιλογές: Ή επιβεβαιώνει/ στηρίζει/ συμβάλλει στην εξυγίανση ή διαψεύδει/ διαχωρίζει τη θέση του/ απομονώνει τους συκοφάντες. Βέβαια υπάρχει και μια τρίτη «πονεμένη» επιλογή που σε καιρούς ανέχειας πλειοδοτεί… Να είσαι έντιμος, να θέλεις να αποκαλύψεις την αλήθεια, αλλά η «υπεράνω όλων» ανάγκη να σου κλείνει το στόμα. Εν προκειμένω, τί από όλα ισχύει; Αν τα καταγγελλόμενα σας βρίσκουν σύμφωνους και περιγράφουν μια αντικειμενική πραγματικότητα, είναι ο φόβος και η ανάγκη που σας κάνουν να μην τα στηρίζετε επίσημα; Αν πάλι θεωρείτε ότι πρόκειται για μονομερή αντιπαλότητα, μεμονωμένα περιστατικά ή συκοφαντικές υπερβολές, γιατί δεν διαχωρίζετε δημόσια τη θέση σας και αφήνετε να διασύρεται ο χώρος καθολικά; Διότι προφανώς η σιωπή μεταφράζεται σε συγκατάθεση.
Όσον αφορά στη Διοίκηση του ΚΘΒΕ ως αποδέκτη των σοβαρότατων καταγγελιών, πώς να ερμηνεύσω ως πολίτης την επίσης απόλυτη σιωπή; Είναι αλήθεια ότι η αστοχία της «ανωνυμίας» προσέφερε βολικό άλλοθι, ωστόσο πέρα από τους τύπους κύριοι, αυτό που καίει είναι η ΟΥΣΙΑ. Κατά πόσο όσα τραγικά αναφέρονται στο κείμενο είναι μια υπαρκτή πραγματικότητα, που σημαίνει άμεση διερεύνηση και έλεγχος όσων καταγγέλλονται και εφόσον αποδειχθούν αληθινά, να υπάρξουν οι προβλεπόμενες κυρώσεις. Μια διαδικασία που ΔΕΝ επαφίεται στη «διακριτική ευχέρεια» ενός δημόσιου φορέα, είναι η ΔΕΟΥΣΑ που ακολουθεί συγκεκριμένες καταγγελίες. Επιπλέον σε έναν πολιτιστικό θεσμό που πρεσβεύει πάνω απ’ όλα ήθος (τραγική ειρωνεία…), η ευαισθησία είναι αυξημένη και η ηθική επιταγή πιεστική. Κινήθηκε άραγε από το καθ’ ύλην υπουργείο ή άλλη αρμόδια αρχή, κάποια σχετική διαδικασία ελέγχου των καταγγελιών ή πέρα βρέχει- κατά το σύνηθες;
Από τη άλλη… μήπως εδώ καταρρίπτεται η λαϊκή σοφία και «βγήκε καπνός χωρίς φωτιά»; Μήπως κάποιοι μεμονωμένοι εμπαθείς επιδίδονται σε συκοφαντίες με στόχο να βλάψουν τους Αναστασάκη- Τσιμά; Αν είναι έτσι, ΠΩΣ επιτρέπετε κύριοι της Διοίκησης να διασύρουν τόσο χυδαία δύο πρόσωπα που ΔΕΝ εκπροσωπούν τους εαυτούς τους αλλά τον επίσημο θεσμό, που εσείς διοικείτε; Έχετε αντιληφθεί ότι δεν καταγγέλλονται ως ιδιώτες και φυσικά πρόσωπα, αλλά ως βασικοί θεσμικοί εκπρόσωποι για κατάχρηση εξουσίας; Και ΑΝ αντιληφθήκατε τη σοβαρότητα του πράγματος και μπορείτε να αποδείξετε ότι πρόκειται για συκοφαντίες, ΓΙΑΤΙ δεν βγαίνετε να τους καταγγείλετε εσείς επίσημα, εκθέτοντας τα στοιχεία σας; Γιατί αφήνετε να αιωρείται αυτή η κατάπτυστη «μπόχα» σε βάρος ενός κορυφαίου πολιτιστικού οργανισμού; Θεωρείτε ότι η αδράνεια και σιωπή απέναντι στις δημόσιες ύβρεις, τιμούν τη θέση και το ρόλο σας ως θεσμικών παραγόντων ;
Κι εγώ ο πολίτης, που πληρώνω με αίμα τους (παχυλούς) μισθούς των «θεσμικών», πώς πρέπει να νιώθω κατόπιν τούτων; Να πιστέψω ότι το Κρατικό «μου» Θέατρο είναι άντρο τρομοκρατίας και οι εργαζόμενοί του δέσμιοι του φόβου, υποταγμένοι λόγω ανάγκης σε έναν επικίνδυνο αριβίστα; Να πιστέψω ότι κάποιοι τρελοί ξύπνησαν ένα πρωί και από το πουθενά έβγαλαν στη δημοσιότητα σενάρια ανύπαρκτης τρομοκρατίας στο Κρατικό Θέατρο; Ότι η διαπλοκή από όπου κι αν προέρχεται ξεπέρασε τον εαυτό της; Ότι ο «πολιτισμός» στήνει θέατρα του παραλόγου στοχεύοντας τον ήδη καταπονημένο μου εγκέφαλο; ΝΑΙ ξέρω… η «κοινή λογική» λέει ότι μεταξύ ακροτήτων η αλήθεια είναι «κάπου στη μέση» και αντί σοβαρής έρευνας, με αφήνουν να κάνω «μαντεψιές»… Μόνο που πια ΔΕΝ διαθέτω κοινή λογική. Μου λείπει το εργαλείο. Πριν τους «πολιτιστικούς» θεσμούς, φρόντισαν να μου το κάψουν άλλοι…Οπότε μην ενοχλείστε κύριοι του «πολιτισμού», όλων των βαθμίδων. Συνεχίστε αμέριμνοι τις παραστάσεις σας, υπό τη λάμψη πυροτεχνημάτων, εν είδει… σπέσιαλ εφέ! Εγώ ούτε είδα, ούτε άκουσα τίποτα… Και θα σας χειροκροτήσω, μεταξύ άλλων και για το μέγιστο ήθος σας!
.
Φωτογραφικό υλικό
