Είδαμε στο Vis Motrix και σχολιάζουμε.
Αναμφίβολα η φαντασία είναι εξαιρετικό προσόν και ζητούμενο για το θέατρο, όπως επίσης και η τεχνική της αλληγορίας με τα υπέροχα υπονοούμενά της. Ωστόσο από μόνα τους δεν αρκούν, καθώς όλα εξαρτώνται από τον τρόπο που θα επεξεργαστεί η πρώτη ύλη, καταρχάς συγγραφικά και εν συνεχεία σκηνικά, δεδομένου ότι το εγχείρημα θα απευθυνθεί στον μέσο θεατή με στόχο να συλλάβει ή έστω να αποκωδικοποιήσει εν μέρει το αλληγορικό μήνυμα. Ή μήπως όχι; Μήπως απευθύνεται σε «συγκεκριμένο» κοινό και στόχος είναι το «ακατάληπτο» του πράγματος, στο όνομα μιας περίεργης «κουλτούρας», πειραματισμού ή πρωτοπορίας; Εδώ ο λόγος ανήκει στον δημιουργό…
Vis Motrix με το έργο της Σάσας Νάτση «Χελώνες» και σε σκηνοθεσία/σκηνογραφία/ ενδυματολογία Κωνσταντίνου Παυλίδη. «Ένα έργο αλληγορικό, που προτείνει ότι η αποδοχή της πραγματικότητας, όσο άσχημη κι αν είναι αυτή, αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση για την αλλαγή στη ζωή μας. Ένα ζευγάρι, ένας άνδρας και μια γυναίκα, έρχονται αντιμέτωποι με ένα συγκλονιστικό γεγονός: Την υποδοχή του παιδιού τους από ένα ξέφρενο πλήθος που ζητωκραυγάζει για το κατόρθωμά του, τη μεγάλη εφεύρεσή του. Κατόρθωμα για τον άνδρα. Εγκληματική πράξη για τη γυναίκα. Τη δραματική εξέλιξη στη σχέση του ζευγαριού απαλύνουν με την εμφάνισή τους δύο όμορφες ερωτευμένες χελώνες.».
.
.
Αυτά όσον αφορά στο δελτίο τύπου. Ωστόσο επί σκηνής, η αλληγορία ακολούθησε δύσβατα μονοπάτια και χάθηκε σε ένα νεφέλωμα στημένης «κουλτούρας», όπου ψάχνεις με κόπο το ζητούμενο κι αυτό διαρκώς ξεγλιστρά… κάπου αχνοφαίνεται και κάπου βυθίζεται σε επί τούτου θολά νερά… χωρίς ποτέ να αντιληφθούμε τη σύνδεση ανθρώπων και ζωικού βασιλείου, τη σύνδεση νοημάτων και δρώμενων, τη λογική συνοχή της εξέλιξης, χαμένων σε σουρεαλιστικές/ υπερβατικές ασάφειες…
Παρά ταύτα, πρόκειται για ενδιαφέρουσα σκηνοθετική προσέγγιση με άποψη και καλλιτεχνική ματιά, με ψαγμένους συμβολισμούς χωρίς ευκολίες, με υποβλητική σκοτεινή ατμόσφαιρα. Στην οποία δεσπόζει η εξαιρετικά εύστοχη για το κλίμα ζωντανή μουσική από βιολοντσέλο, αξιοποιημένο επιπλέον «εικαστικά» με φαντασία. Όπως επίσης εντυπωσιάζει η θαυμάσια, εμπνευσμένη κινησιολογία και ενδυματολογία στις «χελώνες», με δουλεμένη εκφραστικότητα από τους ηθοποιούς, το πλέον αξιοθαύμαστο στοιχείο της παράστασης.
Ωστόσο, πέραν του ιδιαίτερου εικαστικού/ ηχητικού μέρους, είναι γεγονός ότι το νεφελώδες κείμενο με τις «εκκρεμείς» αλληγορίες να αιωρούνται, τα στημένα στιγμιότυπα και ο κουραστικά αργός ρυθμός με νεκρούς χρόνους- εν είδει μιας τραβηγμένης «τελετουργίας», ουδόλως συμβάλλουν σε αυτό που αποκαλούμε θεατρική απόλαυση, τουλάχιστον για… «συμβατικούς» θεατές. Για τους «κουλτουριάρηδες» πάλι, δεν ξέρω…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
4 ΣΤΑ 10
Πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε ΕΔΩ
————————————————
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/9/2017 έως 31/05/2018 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 8α Θεατρικά (Κουλτουρο) Βραβεία Θεσσαλονίκης 2018 που θα πραγματοποιηθούν πρώτο 15νθήμερο Ιουνίου 2018
Φωτογραφικό υλικό
