ΟΙ 15 + 3 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ 2014/2015
Από τις θεατρικές συντάκτριες της “Κ” Α. Καναβάκη, Ν. Νικολού κ Π. Στασινοπούλου
Τέτοιο καιρό θα είχαμε ανακοινώσει τα Κουλτουροβραβεία της «Κ» για τη θεατρική χειμερινή σεζόν. Πλέον αυτά τα βραβεία που επι τέσσερα χρόνια ανακοινώναμε διαδικτυακά δεν υπάρχουν πια καθώς μια πολυμελής Κριτική Επιτροπή θα απαρτίζεται στα 5α Θεατρικά Κουλτουροβραβεία τα οποία θα απονεμηθούν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο μαζί με τα Θεατρικά Βραβεία Κοινού Θεσσαλονίκης.
Παρόλα αυτά, τάξαμε στους θεατρόφιλους αναγνώστες, όχι ότι δεν θέλουμε και εμείς… μια λίστα παραστάσεων και «παραστάσεων». Και ο,τι πρόλογο ήταν να κάνουμε τον κάναμε και είναι καιρός να «ονοματίσουμε» τα πράγματα, κυριολεκτικά. Εν ολίγοις, να ξεχωρίσουμε από τις 120 παραστάσεις που είδαμε, εκείνες που για συγκεκριμένους λόγους μας άρεσαν ή ακόμη μας ενθουσίασαν και άλλες που μας προκάλεσαν από πλήξη, μέχρι υπνηλία, μέχρι… άστο! Σημειώνουμε ότι η φετινή χειμερινή σεζόν υπήρξε μια από τις πιο μέτριες καλλιτεχνικά καθώς ελάχιστες ήταν αυτές που πληρούσαν τον όρο «εξαίρετη παράσταση», συμπληρώνοντας, «δεν πρέπει να χάσεις…»
5 ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΑΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ:
1. «O ΠΟΥΠΟΥΛΕΝΙΟΣ» του Μάρτιν Μακ Ντόνα. Το σκηνοθέτησε πλουσιοπάροχα ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης. Ερμήνευσε ο ίδιος μαζι με Πυρπασόπουλο, Κουρή και Παπασπηλιόπουλο.
Μια υποδειγματική παράσταση που ενώ ονοματίστηκε ως μαύρη κωμωδία συγχρόνως ήταν και ψυχολογικό θρίλερ και σουρεαλιστική φάρσα και ένα σκοτεινό παραμύθι και πολλά ακόμα… Ένα έργο που ξάφνιασε, τρόμαξε, προβλημάτισε και από πλήθος κόσμου αγαπήθηκε για την άψογη μεταφορά του στη σκηνή.
Είδαμε στο Θέατρο Αριστοτέλειον – Αναλυτικά η γνώμη μας εδώ
.
2. «ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΗΛΕΚΤΡΑ- ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ» του Γ. Βέλτσου. Το σκηνοθέτησε ο Γιάννης Λεοντάρης και το ερμήνευσαν 3 νέα παιδιά που μας συνεπήραν: Ηλέκτρα Νικολούζου, Κώστας Βασαρδάνης και Αιμιλία Βάλβη.
Ποιητικό, βαθιά υπαρξιακό, μίλησε τη γλώσσα «εκείνων που τραβούν τη σκανδάλη» με τρόπο σπαρακτικό και συγχρόνως ανατρεπτικό, με δόσεις «ασεβούς» χιούμορ αλλά και πλήρη σεβασμό στο «μύθο». Βραδιά ευφορίας, με την αίσθηση δικαίωσης της θεατρικής αποστολής.
Είδαμε πρόσφατα στο θέατρο «Τ» – Αναλυτικά η γνώμη μας εδώ
3. «Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ». Απόδοση κειμένου και στίχων στα ελληνικά και σκηνοθεσία από την Θέμιδα Μαρσέλλου. Με τους Νάντια Κοντογεώργη, Άκη Σακελλαρίου, Ζέτα Δούκα, Αργύρη Αγγέλου και πολλά αξιολάτρευτα πιτσιρίκια.
Θα τολμούσαμε να πούμε ότι ήταν ένα από τα αρτιότερα και φροντισμένα μιούζικαλ που έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια από το θεατρικό σανίδι. Δουλεμένοι καλλιτέχνες, εξαιρετική απόδοση των φημισμένων τραγουδιών, σκηνοθεσία εύστοχη, εντυπωσιακά σκηνικά, κέφι ,ζωντάνια, χαρά σε ένα θέαμα τριών ωρών για όλη την οικογένεια! Και μια Τζούλι Άντριους … Νάντια Κοντογεώργη… χάρμα οφθαλμών.
Είδαμε στο Θέατρο Ράδιο Σίτυ – Αναλυτικά η γνώμη μας εδώ
4. «ΣΕΡΣΕ ΛΑ ΦΑΜ»: Οι γυναίκες στα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη, σκηνοθεσία-χορογραφία Σοφίας Σπυράτου. Από το ΚΘΒΕ.
Μια παράσταση – γλέντι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ένα τρικούβερτο γλέντι με τους τριάντα ηθοποιούς, μουσικούς, χορευτές να τραγουδάνε, να χορεύουν, να πίνουν και να διασκεδάζουν και φυσικά το κοινό να τους ακολουθεί.
Είδαμε στη Μονή Λαζαριστών – Αναλυτικά η γνώμη μας εδώ
.
5. «4.48 ΨΥΧΩΣΗ» της Σάρα Κέιν, σε ολιστική επιμέλεια του Θεάτρου δωματίου της Άντζελας Μπρούσκου (σκηνοθεσία-μετάφραση -κάμερα – σχεδιασμός χώρου).
Η παράσταση «4.48 Ψύχωση» είναι για μια εξαιρετική in situ μεταφορά της Σάρα Κέιν και για όλο αυτό τον άγρια κουβαριασμένο ψυχισμό μας ή καλύτερα ψυχανα-λυόμενο εαυτό μας. Άλλωστε τι είναι η ψύχωση, τι είναι μια παραληρηματική συγγραφική φωνή; Η τελευταία άμυνα, το τελευταίο οχυρό ενός κατακερματισμένου ψυχισμού που προσπαθεί να αποφύγει τον οριστικό ψυχικό του θάνατο…
Είδαμε αρχές της σεζόν στην Ε.Μ.Σ. – Αναλυτικά η γνώμη μας εδώ
.
6 ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΡΕΣΑΝ ΠΟΛΥ
1. «ΜΗΔΕΙΑ, ΕΝΑ ΜΑΝΙΑΣΜΕΝΟ ΠΟΙΗΜΑ» του Ζαν-Ρενέ Λεμουάν. Σκηνοθεσία Λευτέρης Γιοβανίδης. Με την Δήμητρα Ματσούκα.
Μια παράσταση που αξίζει σε όλα τα καλλιτεχνικά της κομμάτια, κείμενο, ερμηνεία, σκηνοθεσία. Ένα θεατρικό ανέβασμα πρωτότυπου και επιτυχημένου μοντερνισμού. Ίσως τελικά η Μήδεια να μην ήταν τίποτα παραπάνω από έναν άνθρωπο που στερήθηκε την αγάπη που λαχταρούσε και δολοφόνησε τα όνειρα της… Και αυτά είναι τα λόγια της…
Είδαμε στο Black Βox – Αναλυτικά η γνώμη μας εδώ
2. «ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ Η ΠΩΣ ΞΕΜΑΘΑ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΩ», σκηνοθεσία Δανάης Τίκου από την Ομάδα Art Vouveau.
Μια ιδιαίτερη παράσταση, χωρίς καθόλου λόγο, που λατρέψαμε για πολλά: για την υπέροχη αλληγορία του θέματος, την εξαιρετική εκφραστικότητα του σώματος, την ευφάνταστη σκηνοθεσία, την αυθεντική ατμόσφαιρα προπολεμικού βωβού κινηματογράφου. Μια πρωτότυπη, διαφορετική προσέγγιση και μια ευλογημένη πραγματικά, θεατρική στιγμή!
Είδαμε στο θέατρο Φαργκάνη – Αναλυτικά η γνώμη μας εδώ
3. «ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ» της Λένας Κιτσοπούλου σε σκηνοθεσία Ειρήνης Φαναριώτη από την ομάδα T. d. S (Terrede Semis: Γη της Σποράς).
Τόσο από άποψη περιεχόμενου και θεματολογίας, όσο και ως τρόπος γραφής/κείμενο με ευφυείς συλλήψεις ιδεών και φαντασία, με βαθιά ανατομία στην ανθρώπινη φύση απολαύσαμε μια ευτυχισμένη θεατρική στιγμή, από τις σπάνιες που μας λαχαίνουν και νιώθουμε ευγνωμοσύνη γι αυτό! Κάποιες φορές ο «Θεός του Θεάτρου» σε στιγμές γενναιοδωρίας χαρίζει ακριβά δώρα…
Είδαμε στο Δημοτικό θέατρο Καλαμαριάς – Αναλυτικά η γνώμη μας εδώ
4. «Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ» του Μάρτιν Μακ Ντόναν. Το σκηνοθέτησε η πολυτάλαντη, πια δεν χωρά αμφιβολία, Χριστίνα Χατζηβασιλείου. Από τον θίασο της Πειραματικής Σκηνής της Τέχνης.
Σαν το παλιό καλό κρασί και τούτη η παράσταση της Πειραματικής, εξαιρετική σκηνοθεσία, σαγηνευτικές ερμηνείες, απόδοση έργου, σκηνικά, φώτα, είπαμε, σαν το παλιό καλό κρασί.
Είδαμε στο Δημοτικό Θέατρο της Καλαμαριάς – Αναλυτικά η γνώμη μας εδώ
.
5. «ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ» Η «ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ» σε σκηνοθεσία του Θανάση Χαλκία με τον Γεράσιμο Γεννατά.
Μια παράσταση, για το δημιουργικό θυμό του Γεράσιμου Γεννατά και για τη διαπίστωση «ότι τίποτα πια δεν είναι για συγγνώμη».
Είδαμε στο Black Βox -Αναλυτικά η γνώμη μας εδώ
6. «Η Παρεξήγηση» του Αλμπέρ Καμύ, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Οικονόμου από την ομάδα «ριSκο».
Μια υπέροχη παράσταση που μας πρόσφερε μια «ευτυχισμένη θεατρική στιγμή», που άγγιξε καταλυτικά την ψυχή και διέγειρε το μυαλό, θα πούμε απλά ένα μεγάλο «ΜΠΡΑΒΟ» στους συντελεστές της.
Πρωτοείδαμε στο Δημοτικό της Καλαμαριάς – Αναλυτικά η γνώμη μας εδώ
.
5 ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: .
1. «INTERVIEW», σκηνοθέτησε ο Χρήστος Θάνος από την ομάδα ΕΜΕΙΣ.
Μια παράσταση επιτυχημένη, εμπνευσμένη, στηριγμένη σε μια απλή αλλά πανέξυπνη φόρμα, υλοποιημένη άψογα από δεμένη, ταλαντούχα ομάδα! ΕΜΕΙΣ οι θεατές, λέμε στην ομάδα «ΕΜΕΙΣ», με όλη μας την καρδιά, ένα Μπράβο!
Είδαμε στο θέατρο Αριστοτέλειον -Αναλυτικά η γνώμη μας εδώ
2. «ΈΞΟΔΟΣ», σκηνοθεσία Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη από την Ομάδα Anima.
Η φαντασία στα καλύτερά της! Διότι καταπιάστηκε με γνωστούς εθνικούς «μύθους» και χωρίς ίχνος κοινοτυπίας, κατάφερε να δώσει μια απρόσμενη καλλιτεχνική διάσταση και ένα σύνολο υψηλής αισθητικής με βαθιά νοήματα. Συνδυάζοντας λόγο/ κίνηση/ σύμβολα/ ζωντανές μαρτυρίες… πρόσφερε μια διαφορετική ανάγνωση της ιστορίας που «έγραψε»!
Είδαμε στο θέατρο Φαργκάνη – Αναλυτικά η γνώμη μας εδώ
3. «GOLFO DIRECTOR’S CUT» του Σίμου Κακάλα από την ομάδα του Εταιρεία Θεάτρου Χώρος.
Θα αναφωνήσουμε ένα βροντερό ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ που μια παράσταση κατάφερε να πάρει πάνω της τη σφραγίδα του μεταμοντέρνου χωρίς ίχνος δηθενισμού. Ένα βουκολικό έργο του Σπύρου Περεσιάδη, τυλιγμένο σε αρώματα ναφθαλίνης, ξαναγεννήθηκε
Είδαμε στο θέατρο Αυλαία – Αναλυτικά η γνώμη μας εδώ
4. «Η ΠΟΝΤΙΚΟΠΑΓΙΔΑ» της Αγκάθα Κρίστι, σε σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη.
Μια καλοφτιαγμένη, προσεγμένη και δουλεμένη παράσταση, με καλές ερμηνείες συνόλου που μας ψυχαγώγησε στα 120 λεπτά θέασης της.
Είδαμε στο Ράδιο Σίτυ – Αναλυτικά η γνώμη μας εδώ
5. «ΤΙΠΟΤΑ, ΜΙΑ ΑΔΙΑΝΟΗΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ», της Μαρίας Ράπτη, σε σκηνοθεσία Βαρβάρας Δουμανίδου από το Θέατρο του Άλλοτε.
Βιώσαμε άλλη μια αυθεντική παράσταση από το θέατρο του Άλλοτε, όπως μόνο οι συντελεστές του ξέρουν να υπερασπίζονται.
Είδαμε στο Μπενσουσάν Χαν -Αναλυτικά η γνώμη μας εδώ
+ 3:
1. «ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΥΠΟ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ» του David Lescot, σκηνοθεσία Francesco Bonomo απο την ομάδα Ομάδα Beatniks.
Μια παράσταση – πρόταση που δεν επαναπαύτηκε στη βολή της πεπατημένης και όπου- παρά τις κάποιες αδυναμίες- ανταμώνουν ιδανικά το ταλέντο, η φαντασία, η έμπνευση, η αναζήτηση για το «παραπέρα»… δεν μπορεί παρά να εμπνέει αισιοδοξία για το θεατρικό χώρο και βέβαια να προσφέρει αγωγή στην ψυχή και τροφή στο πνεύμα
Είδαμε στο Δημοτικό θέατρο Καλαμαριάς – Αναλυτικά η γνώμη μας εδώ
2. «NAKED TRUTH», κείμενο, σκηνοθεσία, ερμηνεία Κωνσταντίνου Γιωτόπουλου.
Βιώσαμε μαζί με τον πρωταγωνιστή όλη τη βασανιστική πάλη με τον εαυτό του, τις μνήμες του, τον κόσμο γύρω του, το σκληρό πεπρωμένο, τη… σκιά του. Βουτώντας διαρκώς σε στιγμές του παρελθόντα χρόνου, τρυφερές σαν τις παιδικές μνήμες ή σκληρές και πονεμένες σαν την αρρώστια και τη βία, φλέρταρε αδιάκοπα με το μοιραίο τρίπτυχο « Ζωή, Έρωτας, Θάνατος».
Είδαμε στο «Aniline Dance theatre» – Αναλυτικά η γνώμη μας εδώ
3. «ΜΑΖΙ ΜΕ Τ’ ΑΠΛΥΤΑ» του Cristopher Durang, σκηνοθεσία Κικής Στρατάκη από την Ομάδα Push Your Art Company.
Μια παράσταση με αντικείμενο τις σχέσεις γονιών- παιδιών, δοσμένη με τρόπο απρόβλεπτο, έντονα θεατρικό, με αυθεντικό συναίσθημα και χαρακτηριστικά στοιχεία «γκροτέσκο» που έκαναν τη διαφορά και κέρδισαν το ενδιαφέρον των θεατών, πέραν του σημαντικού μηνύματος…
Είδαμε στο Θέατρο «Ανετον» – Αναλυτικά η γνώμη μας εδώ
.
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ:
ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ 2014/2015. ΕΙΔΑΜΕ ΚΑΙ ΦΡΙΞΑΜΕ…
Φωτογραφικό υλικό
