ΟΙ 15 ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ 2015
Αν νομίζετε πως το να φτιάξεις μια λίστα με τις χειρότερες παραστάσεις της χρονιάς είναι ό,τι χειρότερο, γελιέστε… καθώς, μπορεί να στραβώνουμε όταν βλέπουμε μια κακή παράσταση, όμως όλα εδώ πληρώνονται…Κάθε μία από τις «άξιες» παρακάτω παραστάσεις, κέρδισε με το σπαθί της την διάκριση ως «μια από τις Χειρότερες της Χρονιάς» που παρουσιάστηκαν στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Η σειρά είναι αξιολογική, τουτέστιν, όσο πιο ψηλά, τόσο πιο χάλια.
(Στην επίσημη λίστα της «Κ» συνέβαλαν οι θεατρικές συντάκτριες: Α. Καναβάκη, Ν. Νικολού και Π. Στασινοπούλου.)
1.
«ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΛΗΡ» του Σαίξπηρ σε μια άλλ’ αντ’ άλλων σκηνοθεσία του των Τομάζ Παντούρ από τον θίασο του Γιώργου Κιμούλη στο Μέγαρο Μουσικής.
Γιατί;
Επιμένουμε: «Μια τεράστια, μα τεράστια κουράδα»…
Αναλυτική γνώμη- σχόλιο χειρότερης παράστασης εδώ και… θετικής εδώ
2.
«OΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ. MΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΙΣΤΟΡΙΑ» του Βασίλη Κατσικονούρη, σε ομαδική σκηνοθεσία με τη σημείωση «Οι τρεις ηθοποιοί (Αιμιλία Υψηλάντη, Αλέξανδρος Σταύρου, Μαρία Τσαρούχα) επέλεξαν να αναζητήσουν οι ίδιοι τους εσωτερικούς προσωπικούς ερμηνευτικούς τους δρόμους στην παρουσίαση των χαρακτήρων του έργου και συνεργάστηκαν δημιουργικά με όλους τους συντελεστές της παράστασης.»… στο θέατρο Αριστοτέλειον.
Γιατί;
Περάσαμε 105 βασανιστικά λεπτά παρακολουθώντας μια φρικτή παράσταση που δεν κατορθώσαμε να εντοπίσουμε κανένα δικαιολογητικό για αυτό το απαράδεκτο θεατρικό θέαμα. Η τέχνη απαιτεί σεβασμό όπως και το κοινό της.
Αναλυτική γνώμη χειρότερης παράστασης εδώ
3.
«ΖΗΝΩΝΑΣ» της Αναστασίας Κοζίμπα, σε σκηνοθεσία της ίδιας στο θέατρο Φαργκάνη.
Γιατί;
Ένα πρωινό κάποια φιλόδοξη νεαρά σκέφτηκε να ανεβάσει τις σημειώσεις χαρτοπετσέτας ως θεατρική παράσταση (!), πιστεύοντας πως ανέβασε έργο καταπέλτη – γροθιά στο κατεστημένο, δοκιμάζοντας τις αντοχές μας… Ακόμα πονάμε…
Αναλυτική γνώμη χειρότερης παράστασης εδώ
4.
«ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ» του Γιώργου Βέλτσου σε αλαμπουρνέζικη σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού στο κυριλέ φουαγιέ του Μεγάρου Μουσικής 2. 
Γιατί;
Εφηύρε ό,τι πιο παιδαριώδες βάζει ο νους σας για να το κάνει ακόμα πιο δύσκολο ώστε να θεωρείται «μεγαλειώδης έμπνευση…», πως πρόκειται για κάτι σπουδαίο και σημαντικό. Κουραφέξαλα για τη βασανιστική 2,5ωρη χωρίς διάλειμμα περφόρμανς…
Αναλυτική γνώμη χειρότερης παράστασης εδώ
5.
«ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ» του δις τροπαιούχου (μετά το «Α ρε Μάνα») Στέργιου Σαραγιώτη στο θέατρο Σοφούλη.
Γιατί;
Η εμμονή του συγκεκριμένου στα φωσκολικά δράματα τύπου «χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα»- εδώ κυριολεκτικά- συνεχίζεται και κούρασε. Δεν μιλάμε πλέον για «πλοκή» αλλά για «μπούγιο» με πρόθεση εντυπωσιασμού και καλά… Φιλική συμβουλή: «Ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλά εν τω ευ το πολύ» για χάρη της αθώας θεατρικής τέχνης…
Αναλυτική γνώμη χειρότερης παράστασης εδώ
6.
«ΚΑΡΑΚΟΡΟΥΜ» του Ανδρέα Στόϊκου, σκηνοθεσία Διονύση Καραθανάση από την ομάδα OBERON στο θέατρο Τ.
Γιατί;
Μια παράσταση αδικημένη που ΑΝ δεν χανόταν μέσα στην αναρχία του λόγου πασχίζοντας να βρει ουσία και στην προβληματική σκηνοθεσία αναζητώντας στίγμα, θα μπορούσε κάτι σημαντικό να πει… Δυστυχώς όμως υπό αυτές τις συνθήκες, απλά μας ταλαιπώρησε…
Αναλυτική γνώμη χειρότερης παράστασης εδώ
7.
«Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ» του Φερνάντο Πεσσόα σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Αποστολόπουλου – ομάδα Dada- Art στο θέατρο Aριστοτέλειον.
Γιατί;
Μια προβληματική θεατρική απόπειρα έντονης κόπωσης με ελάχιστα αξιοσημείωτα καλλιτεχνικά στοιχεία σε συνδυασμό με την εκκωφαντική απουσία οποιασδήποτε ιδιαίτερης ή πρωτότυπης παρουσίασης, ενώ ως είθισται από τον θίασο, καλλιέργησε την ίντριγκα τραβώντας το ενδιαφέρον των θεατών λόγω του εμπορικού και τολμηρού της θέματος αλλά και της ακαταλληλότητας του έργου.
Αναλυτική γνώμη χειρότερης παράστασης εδώ
8.
«ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΟ ΦΟΥΣΤΑΝΑΚΙ ΜΟΥ» της Λένας Κιτσοπούλου στο θέατρο Τ
Το «γιατί» θα μπορούσε να αναλυθεί σε αρκετά επιμέρους «γιατί»: Γιατί μας ξεσηκώσατε για το τίποτα; Γιατί υποτιμήσατε τη νοημοσύνη μας και τον πολύτιμο οβολό των θεατών; Γιατί στηρίξατε παράσταση πάνω σε ανούσιες κοινοτυπίες; Γιατί υποβαθμίσατε μια καλή ηθοποιό να ερμηνεύει σαχλό κείμενο;
Αναλυτική γνώμη χειρότερης παράστασης εδώ
9.
«ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΜΑΜΑ» σε κείμενο και σκηνοθεσία Γιώργου Βασιλειάδη, με ερμηνεύτρια την Καίτη Παπανίκα στο θέατρο Αριστοτέλειον.
Η ανιαρή συμβατικότητα σε όλα τα επίπεδα, με τη μορφή μιας κοινότυπης- κουραστικής αφήγησης, κατάπιε την αλήθεια με ό,τι καλό θα μπορούσε να δώσει μέσω αυτής, αλλά και μια ωραία ερμηνεία δυνατοτήτων από μια έμπειρη θεατρίνα…
Αναλυτική γνώμη χειρότερης παράστασης εδώ
10.
«ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ…» του Γιάννη Καραμπέλκου, σκηνοθέτησε ο Βασίλης Ισσόπουλος, στο θέατρο Αυλαία.
Γιατί;
Μια παράσταση χαρακτηρισμένη από ερασιτεχνισμό, ανωριμότητα και έλλειψη οποιασδήποτε εμπνευσμένης σύλληψης, πόσο μάλλον πρωτοτυπίας. Το αρχικό πρόβλημα ξεκινούσε από το σχεδόν “σχολικό” κείμενο του έργου και κατέληγε σε όλα τα υπόλοιπα προβληματικά μέρη του.
Αναλυτική γνώμη χειρότερης παράστασης εδώ
11.
«ΌΧΙ ΑΘΩΟΣ ΠΙΑ» (το έργο «δημιουργήθηκε» με την ενεργό συμμετοχή εφήβων) σε σκηνοθεσία της Γεωργίας Μαυραγάνη, από την ομάδα Happy End, στο Δημοτικό της Καλαμαριάς.
Γιατί;
Σκέψεις, λόγια, επιστολές ή καταστάσεις εντελώς σκόρπιες και άτακτες, χωρίς ειρμό ή σύνδεση, πεσμένα στη σκηνή σαν στιγμιαία πυροτεχνήματα , χωρις πριν και μετά… Με ελάχιστα σημεία εμπνευσμένα και τα πλείστα εξ αυτών αναλωμένα στα συνήθη στερεότυπα/ κλισέ που συνοδεύουν γενικά «τα περί την εφηβεία».
Αναλυτική γνώμη χειρότερης παράστασης εδώ
12.
«ΒΟΥΒΟΣ ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ» του Πίντερ, σκηνοθεσία Άρη Τρουπάκη με Αλέκο Συσσοβίτη και Γιώργο Χρανιώτη στο Αριστοτέλειον.
Γιατί;
Σε «λογικές περιπτώσεις» τούτο το εργάκι της μιας ακριβώς ώρας θα θεωρούνταν ανεπίτρεπτο να παρουσιαστεί σε θεατρική σκηνή από επαγγελματίες, γνωστούς στο πανελλήνιο ηθοποιούς, πληρώνοντας το κοινό κανονικότατο εισιτήριο. Όμως οι ελληνικές φτωχικές μας μέρες, το καθιστούν ιδανικό και μάλλον «συμφέρον».
Αναλυτική γνώμη χειρότερης παράστασης εδώ
13.
«ΠΡΙΝ ΤΟ ΧΑΡΑΜΑ» των Ρέππα- Παπαθανασίου στο Θέατρο Δάσους
Γιατί;
Μια παράσταση που πάσχισε να «χωρέσει» άτσαλα τα πάντα από λίγο, αλλά ξέχασε το σημαντικότερο: την ταυτότητα. Πολύ άδικο, γιατί ήταν μια ιδέα που θα μπορούσε να φέρει το «ξημέρωμα» αντί να μείνει στο «ΠΡΙΝ το χάραμα»…
Αναλυτική γνώμη χειρότερης παράστασης εδώ
14.
«ΑΙΜΑΤΑ» του Ευθύμη Φιλίππου, σκηνοθεσία Αργυρώς Χιώτη από την ομάδα Vasistas στο θέατρο Αυλαία.
Γιατί;
Θα μπορούσαμε να περιοριστούμε σε μια λέξη: «Κρίμα»… Γιατί αν η παράσταση αξιοποιούσε συγγραφικά και σκηνοθετικά την αλληγορία της «πληγής» εμβαθύνοντας σε ουσία και επενδύοντας σε έμπνευση, θα είχε κάνει θαύματα. Αντί αυτών χάθηκε σε ανούσιους, χαοτικούς δαίδαλους, θυσιάζοντας το «είναι» για ένα εξεζητημένο «φαίνεσθαι», αφήνοντας εν τέλει άδειο τον θεατή…
Αναλυτική γνώμη χειρότερης παράστασης εδώ
15.
«ΜΠΕΤΟΒΕΝ ΜΠΑΧ ΚΑΙ ΜΠΥΡΑ» από την ομάδα Data-art σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Αποστολόπουλου (δις τροπαιούχου επίσης!) στο θέατρο Αριστοτέλειον.
Γιατί;
Τρία άσχετα «μπ» στη σειρά και μάλλον η πολλή μπύρα είχε παρενέργειες κυρίως στον σκηνοθέτη, που επιμελήθηκε δύο εντελώς διαφορετικές παραστάσεις – μία ασυνάρτητη, με ανούσιο σεξοθέαμα στο α μέρος και μία κουλτουρέ στο β μέρος- νομίζοντας ότι πρόκειται για μία ενιαία και θολώνοντας το μυαλό του θεατή…
Αναλυτική γνώμη χειρότερης παράστασης εδώ
ΟΙ 15 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ 2015 ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
