Είδε και σχολιάζει η Πίτσα Στασινοπούλου.
Ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία να παρακολουθήσουμε έργο του σπουδαίου Δημήτρη Δημητριάδη, με έναν καταξιωμένο πρωταγωνιστή σε συνεργασία με αξιόλογη τοπική ομάδα και σε έναν χώρο ωραιότατο αλλά «απρόβλεπτο», που δεν έχουμε συνδέσει με θεατρικά δρώμενα. Το δελτίο τύπου έδινε στοιχεία άκρως ενδιαφέροντα για μια εμπειρία διαφορετική και πώς αλλιώς όταν πρόκειται για κείμενο ενός «αιρετικού» συγγραφέα, του οποίου η πένα – ανεξαρτήτως συμφωνίας ή διαφωνίας- δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορο κανέναν αποδέκτη. Ο λόγος για την παράσταση «ΦΑΕΘΩΝ» του Δημήτρη Δημητριάδη και σε σκηνοθεσία Θάνου Νίκα, που παρακολουθήσαμε, σε στιγμές με κομμένη την ανάσα, στην σοφίτα του Λαογραφικού – Εθνολογικού Μουσείου, από την ομάδα Ars Moriendi και με πρωταγωνιστή τον Στράτο Τζώρτζογλου…
Πρόκειται για το βαριά αρρωστημένο περιβάλλον μιας αγγλικής οικογένειας, όπου ο πατέρας- Αφέντης ασκεί εξουσία με τρόπο ασφυκτικό και βάναυσο, στη γυναίκα του, τις δύο κόρες του και τον προβληματικό γιο του, ο οποίος μέχρι τα 30 του μένει εμμονικά καθηλωμένος στο βρεφικό του καρότσι… Παρότι ο αφέντης δηλώνει πιστά αφοσιωμένος στο χριστιανικό δόγμα και τα εδάφια των Γραφών, δεν διστάζει να επιβάλλει υποταγή στα μέλη της οικογένειας μέσω της τρομοκρατίας, να ασελγεί στα παιδιά του, να ταπεινώνει ακραία τη γυναίκα του, ερμηνεύοντας εντελώς στρεβλά τη φράση του Υιού προς στον Πατέρα «γεννηθήτω το θέλημά Σου»… απαιτώντας βίαια την υπακοή όλων, προκειμένου να υπηρετούν το «θέλημά» του, όσο ακραίο, ανίερο, παράλογο κι αν είναι, χωρίς δυνατότητα διαφυγής από την κόλαση του δυνάστη, έχοντας ευνουχίσει τους πάντες… μόνο ο γιος, στην άκρη του «σαλεμένου» του μυαλού, συντηρεί μια σπίθα αντίστασης, που στο αποκορύφωμα της τραγωδίας θα οπλίσει το χέρι του για την πολυπόθητη «κάθαρση»…
Ένα συγκλονιστικό ψυχολογικό έργο (+) του Δημήτρη Δημητριάδη, βαθιά φιλοσοφικό και συνάμα ποιητικό, του οποίου η αυθεντική δύναμη είναι αδύνατο να αφήσει ανεπηρέαστο οποιονδήποτε θεατή… για την ακρίβεια είναι αδύνατο να ξεστρατίσει το μυαλό και να χάσει έστω και λέξη από ένα σπουδαίο κείμενο με πολυδιάστατες προεκτάσεις, που διαχειρίζεται το θέμα «εξουσία» και τις πηγές της – από τον αφέντη της οικογένειας, τα θρησκευτικά δόγματα, τα κοινωνικά στερεότυπα, τις ρατσιστικές αντιλήψεις, την γνώμη των άλλων κλπ- με τρόπο έξοχο, διεγείροντας σε υψηλότατο επίπεδο νόηση και συναίσθημα… καθώς καταφέρνει έναν μοναδικό συνδυασμό ωμής σκληρότητας για γερές κράσεις, βαθέως φιλοσοφικού στοχασμού σε απρόβλεπτα μονοπάτια, αξιοθαύμαστης ποιητικότητας που αγγίζει τρυφερά, παράλληλα με εσωτερική θεατρικότητα σε μια γερά δομημένη πλοκή με εκρηκτικές κορυφώσεις, ακριβές ψυχοπαθολογικό αποτύπωμα, εμφανή στόχο… Στα δύο κομβικά πρόσωπα της τραγωδίας (πατέρας και γιος), πέρα από τη σχέση εξουσιαστή – εξουσιαζόμενου, επιπλέον αναδεικνύεται η καταλυτική σύγκρουση δυο προτύπων με αντίπαλες κοσμοθεωρίες, αγωνιζόμενες η κάθε μια για την επικράτηση με βαρύ τίμημα και οι θέσεις του πατέρα αποδομούνται από τις αντι-θέσεις του γιου… Ένα εξαίρετο συγγραφικό επίτευγμα ως προϊόν δυνατού, λαμπερού μυαλού και δεξιοτεχνικής πένας.
Η σκηνοθετική διαχείριση που δέχτηκε από τον Θάνο Νίκα, ήταν αναμφίβολα η καλύτερη δυνατή, δεδομένων των ακατάλληλων συνθηκών του χώρου, για τις οποίες θα αναφερθούμε παρακάτω, Διότι κατάφερε χωρίς τη βοήθεια θεατρικών μέσων, με ελάχιστα μικρά ευρήματα, να αναδείξει στο μέγιστο τη δύναμη του λόγου και των ερμηνειών, που υπηρέτησαν άριστα το πνεύμα ενός ιδιαίτερου, σκληρού έργου με σπουδαία σημειολογία. Η σκηνική λιτότητα ως επιλογή, εν προκειμένω ήταν μονόδρομος, ωστόσο μέσα από αυτήν το κείμενο έλαμψε απερίσπαστο, ενώ η θαυμάσια μελετημένη καθοδήγηση των ηθοποιών ενίσχυσε καθοριστικά την ουσία του… καθώς επί «σκηνής» συνυπήρχαν εντυπωσιακές αντιθέσεις, με παγωμένη, απολύτως άκαμπτη, ακριβέστατη κινησιολογία από τη μια και εκρηκτικές συγκρούσεις- σκηνές βίας με πλήρη ρεαλισμό από την άλλη, που δε άφηναν τον θεατή να πάρει το βλέμμα, ενώ η φυσικότατη ροή και οι συνεχείς εναλλαγές, αφενός τροφοδοτούσαν το ενδιαφέρον κι αφετέρου έδιναν τις απαραίτητες «ανάσες» σε μια παράσταση με πληθωρικό περιεχόμενο, ακραίες καταστάσεις, έντονο συναίσθημα, ανατροπές… Ο συμβολικός τρόπος με τον οποίο αποδόθηκαν με ευρηματικές λεπτομέρειες και μέσω της σωματικότητας -κινήσεις, στάση σώματος βλέμματα- η υποταγή, ο φόβος, η κακοποίηση, ο κυνισμός, η οδύνη, η παράνοια, το ξέσπασμα, υπήρξε αξιοθαύμαστος, μεταφέροντας στον θεατή και τις λεπτότερες συναισθηματικές αποχρώσεις κάποιων σκηνών τρυφερά συγκινητικών…
Σε ερμηνευτικό επίπεδο, με λίγα λόγια και σταράτα, ΚΑΙ οι πέντε ήταν υπέροχοι, άξιοι συγχαρητηρίων, σε ρόλους ιδιαίτερων απαιτήσεων! Με πρώτο τον συγκλονιστικό Στράτο Τζώρτζογλου με εντυπωσιακή υποκριτική ωριμότητα, που ο συγκεκριμένος ρόλος του πατέρα -αφέντη- εξουσιαστή, θαρρείς κούμπωσε «γάντι» πάνω του, καθώς λίγοι θα μπορούσαν να στηρίξουν παρόμοια «εξοντωτική» ερμηνεία, με το δικό του ασίγαστο πάθος, πληθωρική ενέργεια, έντονο επιβλητικό εκτόπισμα και μια υπόγεια σκοτεινή πλευρά, πειστικότατη να υποβάλλει φόβο ή διαστροφή… Ο υπέροχος Νίκος Ράμμος στο ρόλο του προβληματικού γιου, απέδωσε αξιοθαύμαστα, συγκινητικά, παθιασμένα, με ιδιαίτερη, πειστική κινησιολογία δουλεμένη στις λεπτομέρειες, τις εκρηκτικές διαστάσεις ενός ταραγμένου μυαλού και μιας πληγωμένης ψυχής, αγγίζοντας ανατριχιαστικά… Η εξίσου υπέροχη Θεανώ Αμοιρίδου ως ταπεινωμένη σύζυγος του δυνάστη, κατάφερε κυρίως μέσα από τις σιωπές, την έκφραση, τη στάση και το βλέμμα, να μεταφέρει καταπληκτικά όλη την οδύνη της υποταγής στην τραγική της μοίρα… Οι εξαιρετικές Κατερίνα Συναπίδου και Ελευθερία Μαυρίδου ως κόρες, που επιπλέον επέδειξαν θαυμάσιες φωνητικές δυνατότητες στα δύο a capela τραγούδια- ως άνοιγμα και κλείσιμο της παράστασης, υπηρέτησαν έξοχα, τόσο λεκτικά όσο κυρίως σωματικά με ακριβέστατη ακαμψία και άδειο βλέμμα, τη συνθήκη των μοιραίων ευνουχισμένων θυμάτων του πατέρα τους…
Μια παράσταση συγκλονιστική, που όμως θεωρούμε ότι αδικήθηκε (-) από την επιλογή ενός ακατάλληλου, μη θεατρικού χώρου, στερούμενου οποιασδήποτε σχετικής υποδομής… κι αν η έλλειψη σκηνικού (πέραν ενός τραπεζιού, καρεκλών και πιάτων) δεν επηρέασε ιδιαίτερα, ωστόσο η πλήρης έλλειψη ηχητικής κάλυψης και κυρίως φωτισμών, στέρησαν από μια τόσο ιδιαίτερη παράσταση ακραίων αισθημάτων- καταστάσεων, την σκοτεινή, υποβλητική ατμόσφαιρα που απαιτούσε «πάση θυσία», καταδικάζοντας την εξέλιξή της σε… άπλετο, σταθερό, ψυχρό φως δωματίου! Μια παράμετρος εξαιρετικά ενοχλητική που αδυνατεί να υποβάλλει στον θεατή τη θεατρική «μαγεία» και ειδικότερα σε παρόμοια παράσταση με φυσικό της χώρο μια εναλλακτική σκηνή στην οποία θα απογειωνόταν… Σοβαρές ελλείψεις, που βέβαια καθιστούν το επίτευγμα του σκηνοθέτη ακόμα πιο αξιοθαύμαστο… Στις οποίες ελλείψεις να προσθέσουμε και αυτήν του κλιματισμού, με συνέπεια την αφόρητη ζέστη, καθώς και τη δυσκολία θέασης στη δεύτερη σειρά- στο ίδιο επίπεδο με την πρώτη…
Εν κατακλείδι (=) και παρά την ακαταλληλότητα του χώρου που στοίχισε στη δυναμική της παράστασης, πρόκειται για ένα συγκλονιστικό κείμενο που δεν ξεχνιέται και δικαιώθηκε τα μέγιστα από σοφή σκηνοθετική προσέγγιση και εξαίρετες ερμηνείες…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
6, 7 ΣΤΑ 10 .
.
-k-
.
ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΙ ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
«ΦΑΕΘΩΝ» του Δημήτρη Δημητριάδη.
«Να ζεις, αυτό είν’όλο το ζήτημα.». Στη φράση αυτή καταλήγει ο Υιός – Εξουσιαζόμενος, Λέλο Λομ, ένας νέος άνδρας που εδώ και τριάντα χρόνια ζει καθισμένος στο βρεφικό καροτσάκι του. Ο Υιός αναλαμβάνει να βάλει ένα τέλος στην κυριαρχία του Πατέρα, δίνοντας τη δική του απάντηση στο αμλετικό δίλημμα («να ζει κανείς ή να μη ζει»), αντιστρέφοντας τον μύθο του Φαέθοντα και συμβολίζοντας με την πράξη του την εξέγερση ενάντια στη βαρβαρότητα της εξουσίας.
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Κάθε Παρασκευή – Σάββατο στις 21:30 και Κυριακή στις 20:00 (Έως 26 Μαΐου)
.
.
Δείτε & αυτά:
Actors Portfolio:
Εμπλουτίστε το βιογραφικό σας με φωτογραφίες υψηλών προδιαγραφών.
Επιπλέον αναλαμβάνουμε: Φωτογράφησης προβών, πρεμιέρας, φωτογραφίες δελτίων Τύπου, συνεντεύξεις, προώθηση φωτογραφιών κοινωνικών δικτύων κ.ά.
.
,
& αυτά:
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα ΕΔΩ
-Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ ΕΔΩ
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιαζουμε ΕΔΩ
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία – ΕΔΩ
.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
