Eίδε και σχολιάζει η Πίτσα Στασινοπούλου
Είναι βέβαιο ότι η μεταφορά στη σκηνή ιστορικών προσώπων και μάλιστα αμφιλεγόμενων, δεν είναι από τα ευκολότερα εγχειρήματα, καθώς πρέπει να κρατηθούν ευαίσθητες ισορροπίες για την απόδοση μιας ιστορικής πραγματικότητας με διττές πολιτικές αναγνώσεις. Ο Άρης Βελουχιώτης, το όνομα του οποίου αγγίζει τον θρύλο για όσα συνοδεύουν την ηρωική δράση του, ανήκει αναμφίβολα σε αυτούς που εγείρουν έντονα αντικρουόμενα πάθη, ως αρχηγός του ΕΛΑΣ στον ένοπλο αγώνα κατά των κατακτητών επί γερμανικής κατοχής. Ένας παθιασμένος, ιδεαλιστής, μαχητικός κομμουνιστής που, άσχετα αν το κόμμα και οι σύντροφοί του αποκήρυξαν, στη συνείδηση του μη φανατισμένου λαού και ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, έχει καταξιωθεί ως σύμβολο της εθνικής Αντίστασης… Αυτό λοιπόν το θρυλικό πρόσωπο ενέπνευσε την παράσταση- μονόλογο «ΑΡΗΣ» σε κείμενο της Σοφίας Αδαμίδου και σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη, που παρακολουθήσαμε στο κατάμεστο Θέατρο Κήπου με εντυπωσιακή συμμετοχή νεαρόκοσμου…
Η παράσταση ξεκινά με προβολή, παρακολουθώντας τον «Άρη» να περιδιαβαίνει τη σύγχρονη αποξενωμένη πόλη με τις θλιβερές εικόνες της, μέχρι που φθάνει στο θέατρο και ο ηθοποιός κρατώντας φανάρι εισέρχεται ως Βελουχιώτης στη σκηνή… όπου αρχίζει να αφηγείται τους σημαντικότερους σταθμούς που σημάδεψαν τη ζωή του… συγκινητικές αναμνήσεις από τους γονιούς του, μια ταραγμένη νεανική ηλικία με πάθη, η είσοδος και έντονη δράση του στο κομμουνιστικό κόμμα από την ίδρυσή του, διώξεις και φυλακίσεις που υπέστη, η «δήλωση μετάνοιας» που υπέγραψε για να αποφυλακιστεί και να συνεχίσει τον αγώνα του, η ναζιστική κατοχή και η έξοδος στο βουνό ως εμπνευστής και ιδρυτής του αντάρτικου, η δράση στον ΕΛΑΣ και η κορυφαία στιγμή στον Γοργοπόταμο, η αντιπαλότητα με τον Ζέρβα (αρχηγός του ΕΔΕΣ), η ιστορική Συμφωνία της Βάρκιζας και τα τραγικά επακόλουθα, η αποκήρυξη του Βελουχιώτη από το κόμμα του, η «επικείμενη» αυτοκτονία του σε ένα απρόσμενο ανατρεπτικό φινάλε…
Αξιολογώντας τις καλές στιγμές (+) της παράστασης, είναι κάτι που σπανίως συμβαίνει, αλλά το στοιχείο που της δίνει πνοή και χαρακτήρα, που απογειώνει την ατμόσφαιρα και το συναίσθημα, που δένει αριστοτεχνικά με το πνεύμα της αφήνοντας ανεξίτηλη στάμπα, είναι… η μουσική της! Αποδεικνύοντας πόσο σπουδαίος μπορεί να είναι ένας «δευτερεύων» ή «επικουρικός» παράγοντας, σε σημείο να αξιολογείται υπεράνω όλων! Μια καταπληκτική μουσική κάλυψη με πρωτότυπες συνθέσεις που συνδύασαν άκρως εμπνευσμένα, το επικό, υποβλητικό, έντονα ρυθμικό στοιχείο σε ροκ εκδοχή, με λυρικές, τρυφερές μελωδίες και παραδοσιακά βαλκανικά ακούσματα ως υπόβαθρο, υπογραμμίζοντας στιγμές και εντάσεις με τρόπο που πιο ιδανικά δεν γινόταν! Ένα μεγάλο εύγε στους δημιουργούς Villagers of Ioannina City (VIC), Ερωφίλη και Βασίλη Καραγιάννη.
Επόμενη καλή στιγμή η ερμηνεία εν γένει του Τάσου Σωτηράκη, με κάποιες παρατηρήσεις που θα αναφερθούν παρακάτω. Πέρα από την φυσιογνωμική ομοιότητα ως πειστικός «Βελουχιώτης», ανταποκρίθηκε αξιοπρεπώς στο πρότυπο του ήρωα, με αίσθηση σεβασμού, σωστή κινησιολογία, στιγμές συγκινητικά συναισθηματικές κι άλλες έντονα φορτισμένες με ξεσπάσματα, ακολουθώντας συνολικά μια ουσιαστική σκηνοθετική γραμμή στην ερμηνεία του, χωρίς στημένες υπερβολές. Το σημαντικότερο είναι ότι απέδωσε μια ιδιαίτερη και αμφιλεγόμενη ιστορική φυσιογνωμία με ανθρώπινο πρόσωπο, άλλοτε ευάλωτο και τρυφερό κι άλλοτε ηρωικό, παθιασμένο, ασυμβίβαστο, εστιάζοντας ξεκάθαρα στον ιδεαλιστικό χαρακτήρα ενός αγνού οραματιστή- αγωνιστή…
Επίσης στις καλές στιγμές, παρά τα μικρά «θεματάκια» (παρακάτω), θα κατατάξουμε και τη σκηνοθεσία του Βασίλη Μπισμπίκη, χάρη στην ουσιαστική προσέγγιση του θέματος χωρίς παραπανίσιες «αιχμές», και χάρη σε μικρά, έξυπνα ευρήματα που εμπλούτισαν τον μονόλογο, προσφέροντας όγκο και σκηνικό ενδιαφέρον. Παρότι οι αφηγηματικές στιγμές ή η ανάγνωση ντοκουμέντων- εγγράφων, καταλάμβαναν εκ των πραγμάτων σημαντικό μέρος, εντούτοις αρκετά σημεία δραματοποιήθηκαν επιτυχημένα ή προστέθηκαν εμβόλιμα στιγμιότυπα, φανταστικοί διάλογοι και σκέψεις του ήρωα, αποτρέποντας τη μονοτονία, σε μια παράσταση με ρυθμό, κυμαινόμενες εντάσεις, κινητικότητα… Όπου μεταξύ των ευρημάτων, ξεχώρισαν η εμπνευσμένη έναρξη με την προβολή (αν και ελαφρώς πλατείασε) και την ατμοσφαιρική είσοδο του ηθοποιού, οι έντονα φορτισμένες στιγμές της συνομιλίας με το κομμένο κεφάλι του Τζαβέλα, το στιγμιότυπο της επιχειρούμενης αυτοκτονίας ως τραγικό κρεσέντο, ενώ ενδιάμεσες προβολές με φωτογραφίες και βίντεο εποχής, έδιναν το ιστορικό κλίμα των γεγονότων….
Το οποίο κλίμα αναδείχθηκε επίσης πειστικά με τον σωστό ρουχισμό του αντάρτη, με κατάλληλα σκηνικά αντικείμενα– εν μέρει ρεαλιστικά και εν μέρει συμβολικά- καθώς και με τους υπέροχους, άριστα μελετημένους, με συνεχείς αλλαγές φωτισμούς, που σηματοδοτούσαν εύστοχα τις διαφορετικές φάσεις των εξελίξεων ή τις συναισθηματικές μεταπτώσεις- ακολουθώντας πιστά τα μουσικά «κύματα» και δημιουργώντας την ανάλογη ατμόσφαιρα…
Ερχόμενοι στις ενστάσεις (-) θα ξεκινήσουμε από το κείμενο – βάση της Σοφίας Αδαμίδου, αφού αναγνωρίσουμε το γεγονός ότι περιέλαβε τους σημαντικότερους σταθμούς του Άρη Βελουχιώτη, ώστε ο μη γνωρίζων θεατής να αποκομίσει μια επαρκή εικόνα (έστω και ρομαντικότερη της πραγματικής) του χαρακτήρα και της δράσης του. Ωστόσο η «συρραφή» ή παράθεση των γεγονότων- αναμνήσεων δεν ακολουθούσε μια φυσική αλληλουχία και τα άλματα στο χρόνο με συχνά πισωγυρίσματα, προκαλούσαν μερική σύγχυση ή δυσχέραιναν την παρακολούθηση… Επίσης διακρίναμε μια μικρή απόπειρα εξωραϊσμού του προσώπου και του κόμματος– ιδιαίτερα στη φάση της ιστορικής σύγκρουσης των δύο, που εδώ αποδόθηκε με μη αληθοφανή μετριοπάθεια, δεδομένης της έντονης ιδιοσυγκρασίας του αντάρτη…
Επιπλέον σύγχυση δημιουργήθηκε με το φινάλε, τόσο συγγραφικά όσο και σκηνοθετικά, καθώς η επιχειρούμενη αυτοκτονία δεν ολοκληρώνεται (σε αντίθεση με τις ιστορικές πηγές) και ο ηθοποιός «απεκδύεται» επί σκηνής τον ρόλο του, «καταργεί» τη θεατρική συνθήκη και γίνεται ένας καθημερινός άνθρωπος που μιλά για το βιβλίο του Άρη σε σχέση με τον πατέρα του… όπου απευθυνόμενος νοερά στον Άρη καταλήγει με παράπονο «κρίμα που δεν περίμενες λίγο να δεις που ξαναβγήκαν στο βουνό…» εννοώντας το δεύτερο αντάρτικο του εμφύλιου, την μεγαλύτερη πληγή που βίωσε η χώρα, κάπως σαν «καημό» κι ανεκπλήρωτη προσδοκία… Και πάντως η κατάληξη από κάθε πλευρά άφησε ερωτηματικά χωρίς σαφή στόχο, και το αβέβαιο σκηνοθετικά φινάλε που δεν έδινε ξεκάθαρο στίγμα «τέλους», αδυνάτισε ένα καθοριστικό σημείο της παράστασης. Όπου μένοντας στη σκηνοθεσία, να επισημάνουμε επίσης μια κοιλιά που παρουσιάζεται περίπου στο πρώτο ένα τρίτο της, με ελαφρώς υποτονικό ρυθμό, αρκετή στατικότητα και συμπυκνωμένο λεκτικό μέρος, ενώ στη συνέχεια κλιμακώνεται ομαλά…
Τέλος, όσον αφορά στην ερμηνεία του Τάσου Σωτηράκη, αυτό που θα παρατηρούσαμε είναι ότι η δυναμική της δεν ήταν ισομερώς κατανεμημένη στην ανάπτυξη του ρόλου αλλά με σκαμπανεβάσματα, με συνέπεια κάποιες αντιδράσεις του να μοιάζουν «ασυνεπείς» με τον χαρακτήρα και δεν γίνεται ένα τόσο έντονο ταμπεραμέντο να ξεσπά οργισμένα για το άδικο της κοινωνίας και όταν το υφίσταται στο πετσί του να μοιρολατρεί παθητικά… Επιπλέον, είναι αλήθεια μας έλειψε το ηγετικό ανάστημα του αρχηγού, ενώ λόγω προβλημάτων ήχου σε συνδυασμό με ελαφρώς «θαμπή» άρθρωση και συχνή ταχυλογία, χάσαμε όχι μόνο λέξεις αλλά και φράσεις… Μιλώντας δε για το τεχνικό κομμάτι, άραγε απαιτείται φαντασία για να αντιληφθούν οι υπεύθυνοι ότι σε περιπτώσεις προβολών στον συγκεκριμένο χώρο οι πλαϊνοί ΔΕΝ βλέπουν το παραμικρό;;;
Εν κατακλείδι (=) υπήρξαν αναμφίβολα καλές στιγμές και μια εξαίσια μουσική, ωστόσο η θεατρική μετριότητα δεν ταιριάζει στο ιστορικό μέγεθος του Άρη Βελουχιώτη…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
5,7 στα 10
.
(Σε περίπτωση βροχής, η σημερινή Τρίτη 16/7 παράσταση θα πραγματοπιηθεί τη Τετάρτη 17 Ιουλίου)
.
Δείτε & αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Οι νέες ταινίες της εβδομάδας, κλικ εδώ.
–Θέατρο Δάσους & Θέατρο Γης 2019: πρόγραμμα εκδηλώσεων, κλικ εδώ.
–Όλες οι θεατρικές παραστάσεις του καλοκαιριού 2019 – Πρόγραμμα παραστάσεων – Περιοδείες, κλικ εδώ.
Εδώ Θεσσαλονίκη: Η πολιτιστική ατζέντα του καλοκαιριού 2019.
Θέατρο, συναυλίες, φεστιβάλ κ.ά. Όλες οι εκδηλώσεις, κλικ εδώ
.
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
΄΄
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
