Ρεπορτάζ – Βίντεο – Φωτογραφίες.
Το στρογγυλό νούμερο 20 για τις βραδιές του θεσμού, μα και η χαραυγή μιας καινούργιας χρονιάς, «δικαιώθηκαν» με τον καλύτερο θεατρικό τρόπο! Έτσι κι αλλιώς είναι υπέροχο να βλέπεις φωτισμένα πρόσωπα βγαίνοντας από παράσταση, όταν όμως αυτή φιλοξενεί τη διοργάνωσή σου και εισπράττεις ολόγυρα θετική ενέργεια στο έπακρο, η χαρά σου ως διοργανωτή είναι διπλή και η ευχή από παντού για «καλή χρονιά», μοιάζει δικαιωμένη- τουλάχιστον καλλιτεχνικά. Πού συνέβησαν αυτά;
.
Στο θέατρο Σοφούλη και στην παράσταση «Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας» από τη νέα ομάδα «Ντόμινο» σε διασκευή – σκηνοθεσία Μάριου Κωνσταντίνου, όπου πραγματοποιήθηκε η 20η θεατρική Κουλτουροβραδιά. Η οποία, πέραν του ότι αξιώθηκε μια θαυμάσια παράσταση, σημείωσε… ρεκόρ στην ώρα λήξης, ήτοι μία μετά τα μεσάνυχτα! Και μόνο επειδή κάποιοι κοίταξαν απλά το ρολόι και… σκιάχτηκαν!
Για την παράσταση καθεαυτή που ανεβαίνει για δεύτερη φορά, δεν θα πούμε πολλά, καθώς έχουμε ήδη γράψει αναλυτικά τη γνώμη μας κατά το πρώτο ανέβασμα, χαρακτηρίζοντάς την «απρόβλεπτο διαμαντάκι» (κριτική παράστασης εδώ). Κι αυτό διότι δεν περιμέναμε από μια νεοσύστατη και νεαρή ηλικιακά- άρα άπειρη ομάδα, και από έναν επίσης νεαρό ηθοποιό στο πρώτο του σκηνοθετικό εγχείρημα, μια τόσο αξιόλογη δουλειά πάνω στο κλασικό βουκολικό δράμα του Δ. Κορομηλά. Το οποίο ο σκηνοθέτης και η ομάδα του διαχειρίστηκαν με έμπνευση, φαντασία, απόλυτη λιτότητα, σύγχρονη οπτική μα συνάμα και σεβασμό, κρατώντας ιδανικές (και επικίνδυνες) ισορροπίες ανάμεσα σε παράδοση- ρεαλισμό- δραματικότητα και μοντέρνες τεχνικές- σουρεαλισμό- κωμικότητα. Με μια σκηνοθεσία σοφά αφαιρετική, λειτουργική και εμπνευσμένη, σε ένα εντελώς λιτό σκηνικό και με άριστες ερμηνείες από ένα εξαιρετικά δεμένο/ συντονισμένο σύνολο ηθοποιών σε πολλαπλούς ρόλους. Και επιπλέον με θαυμαστές φωνητικές επιδόσεις στην απόδοση τραγουδιών πολυφωνικά και a capela… Ένα απολαυστικό αποτέλεσμα βασισμένο στην απλότητα, το συναίσθημα, τον έμμετρο λυρικό λόγο, τη σκηνοθετική ευρηματικότητα…
Θερμότατο χειροκρότημα στο φινάλε, μια ανάσα μέχρι να σερβιριστεί το κρασί και θέσεις στο φουαγιέ, που αποδείχθηκε μικρό για να φιλοξενήσει όσους παρέμειναν στη συνέχεια της βραδιάς. Κάτι που όμως συνέβαλε στο ζεστό παρεϊστικο κλίμα, έχοντας σε απόσταση αναπνοής τους 5 ηθοποιούς (Ελένη Βουγιατζή, Βασιλική Ζώκου, Κωνσταντίνος Πετρίδης, Ευτέρπη Μανιάτη, Παναγιώτης Μητσόπουλος) τον σκηνοθέτη Μάριο Κωνσταντίνου και τη βοηθό του Αγγελική Νικολαϊδου. Ένα «μπουκέτο» φρέσκων παιδιών με καθαρό βλέμμα, αθώα χαμόγελα, αφοπλιστική απλότητα και φυσική ευγένεια, με λόγο και στάση να αποπνέουν ήθος… απέναντι εμείς οι θεατές με αποτυπωμένη την ευφορία στα πρόσωπα, έχοντας μόλις εισπράξει ένα θαυμάσιο δείγμα του ταλέντου τους. Τί καλύτερες συνθήκες για να ξεκινήσει μια όμορφη φιλική κουβέντα, η οποία όμως δεν περιμέναμε να εξελιχθεί σε ειλικρινή εξομολόγηση και να επεκταθεί σε βάθος, κρατώντας μας δέσμιους της γοητείας της μέχρι μετά τα μεσάνυχτα!
Ήταν λογικό οι πρώτες ερωτήσεις να αφορούν στις συστάσεις: Ποιοι είναι οι «Ντόμινο», πώς προέκυψε η νέα ομάδα, αν γνωρίζονταν από παλιά… Ο σκηνοθέτης Μ. Κωνσταντίνου έλυσε τις απορίες, εξηγώντας ότι πρόκειται για νεανική ομάδα με κυρίαρχη φιλοσοφία και στόχο τον πειραματισμό, αποτελούμενη από αποφοίτους και σπουδαστές της Δραματικής Σχολής Βουτσινά που απλά γνωρίζονταν από τη σχολή και ο ίδιος συνένωσε σε ομάδα προκειμένου να υλοποιήσουν τη συγκεκριμένη παράσταση. Βασισμένη σε δική του επιλογή του έργου «Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας», δηλώνοντας χαρακτηριστικά «Είχα διαβάσει το έργο και με άγγιξε περίεργα… ιδιαίτερα η σχέση μάνας – κόρης και η τολμηρή, σχεδόν προκλητική στάση της μάνας, που δεν τη χωρούσε το μυαλό μου… Όταν αποφάσισα να το ανεβάσω με έναν διαφορετικό τρόπο, ξεχώρισα από τη σχολή τα συγκεκριμένα παιδιά κι άρχισα να στέλνω μηνύματα… μόλις όμως συνειδητοποίησα τί πάω να κάνω τρομοκρατήθηκα… αλλά πια δεν υπήρχε γυρισμός, ήταν πλέον μονόδρομος, έπρεπε να το κάνω!»
Πώς όμως αντιμετώπισαν την επιλογή οι… αποδέκτες των μηνυμάτων; Γνώριζαν τον «αγαπητικό» αυτά τα νεαρά παιδιά των 20 και κάτι; Όπως ήταν αναμενόμενο, τα περισσότερα όχι, τουλάχιστον όσον αφορά στο πλήρες κείμενο, που στην ολότητά του καλύπτει τρίωρη παράσταση. Παρότι τους ξένισε η επιλογή και εν μέρει τη φοβήθηκαν, όταν ο σκηνοθέτης τους ανέπτυξε το σύγχρονο- αφαιρετικό σκεπτικό, μακριά από τον κλασικό ρεαλισμό του έργου, το αγκάλιασαν και στην πορεία το αγάπησαν ανακαλύπτοντας τις αρετές του. Επόμενη δυσκολία, πέρα από τις περικοπές ώστε η παράσταση να συμπτυχθεί χωρίς να χάσει την ουσία της, ήταν ο έμμετρος λόγος των μεγάλων φράσεων, που απαίτησε πολλή δουλειά για να αποδοθεί σωστά στους τονισμούς και το νόημα.
Ο Μ. Κωνσταντίνου τόνισε με έμφαση την επιθυμία του για λιτότητα και αφαίρεση με τη βοήθεια σύγχρονων κινησιολογικών τεχνικών, αφήνοντας στη φαντασία του θεατή τη δημιουργία εικόνων, ενώ με απόλυτη σεμνότητα για το πρώτο του εγχείρημα δήλωσε «είμαι ηθοποιός, δεν είμαι ακόμη σκηνοθέτης». Όσο για την ταλαντούχα Ε. Βουγιατζή, υπεύθυνη επιπλέον ως μουσικός και για κάποιες πρωτότυπες συνθέσεις καθώς και για τη μουσική διδασκαλία, μίλησε για τον τρόπο συνεργασίας με τους συναδέλφους, υπηρετώντας άψογα την απλότητα του σκεπτικού. Όλοι τους είχαν να θυμηθούν κάτι χαριτωμένο ή ευτράπελο από τα παρασκήνια, κάποια δημιουργική διαφωνία με τον σκηνοθέτη- τονίζοντας την εκτίμησή τους για την απόλυτη ελευθερία που τους παρείχε και ο οποίος στερήθηκε τις πρώτες παραστάσεις καθώς συμμετείχε ως ηθοποιός σε άλλη παράσταση.
Με πλέον απρόσμενη αποκάλυψη τις συνθήκες των προβών: Από τις 11 περίπου το βράδυ μέχρι τις 4 και βάλε τα ξημερώματα, καθημερινά επί τρίμηνο! Είτε επειδή είχαν τις δουλειές τους, είτε επειδή δεν υπήρχε διαθέσιμος χώρος κι εδώ ο Μ. Κωνσταντίνου δήλωσε ότι αν δεν τον εμπιστευόταν η σχολή Βουτσινά ώστε να του δώσουν κλειδιά και να ανοίγει μεσάνυχτα με όλο το φόβο της ευθύνης, η παράσταση δεν είχε χώρο για πρόβα και δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Προσθέτοντας με συστολή και ειλικρίνεια ότι ως παραγωγός ταυτόχρονα δεν διαθέτει ανάλογα χρήματα και επίσης «ντρέπεται» να διεκδικήσει κάτι πιεστικά. Ανοίγοντας εδώ μια μακριά πονεμένη κουβέντα για τον μόνιμο καημό αλλά και τον μεγάλο αγώνα άστεγων ομάδων…
Οι περισσότερες εκ των οποίων, όπως επισημάνθηκε, δεν διαθέτουν «χαρακτήρα»- προσωπικό στίγμα ή δεν έχουν συνέχεια και μετά από δυο -τρεις δουλειές χάνονται… Μια παρατήρηση που έδωσε αφορμή για εξομολογήσεις, όσον αφορά στην πίστη σε έναν ουσιαστικό στόχο, την αυθεντική ανάγκη έκφρασης, το ρόλο της αποδοχής του κοινού, τις δυσβάστακτες οικονομικές δυσκολίες, τις περιορισμένες δυνατότητες της πόλης… Συγκινητικές τοποθετήσεις από νεαρά, ταλαντούχα παιδιά με όραμα, καλλιέργεια και ήθος, στο ξεκίνημα μιας καριέρας αβέβαιης λόγω ζοφερών συνθηκών… Που αυτή τη στιγμή δεν σχεδιάζουν κάτι άλλο για το μέλλον, θεωρώντας ότι ο «αγαπητικός» δεν έχει κλείσει τον κύκλο του, μπορεί ακόμη να εξελιχθεί, με την προοπτική να παρουσιαστεί «διαφοροποιημένος» και σε σχολεία…
Φυσικά στη δίωρη κουβέντα ακούστηκαν πολλά κολακευτικά σχόλια των θεατών για τους συντελεστές, συζητήθηκαν επιμέρους σημεία του έργου για την ηθογραφία της εποχής, διευκρινίστηκαν στοιχεία και τεχνικές της παράστασης, ειπώθηκαν πολλά και ζουμερά για το θεατρικό παρόν και μέλλον της πόλης, σε μια παρέα που κανείς δεν ήθελε να αποχωριστεί, γιατί όπως δήλωσε θεατρόφιλος «είπα θα κάτσω για 10 λεπτά, έχει περάσει πάνω από ώρα και έχω κολλήσει»… Ναι, όλοι «κολλήσαμε» σε αυτή τη γοητευτική νεανική παρέα και μόνο οι δείκτες του ρολογιού μας ξεκόλλησαν!
/
Με θερμές ευχαριστίες για τη φιλοξενία και θερμότερες ευχές για καλή συνέχεια, όπως τους αξίζει!
.
.
.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
Την Παναγιώτα Ριζούδη για τις φωτογραφίες.
Την ΣΤΟΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗ που πρόσεφερε κρασιά και εδέσματα.
Τον Ερευνητικό Οργανισμό Ελλήνων που υποστήριξε την βραδιά.
Ολους τους συντελεστές της παράστασης για την παρουσία τους και όλους τους φίλους της «Κ» που για άλλη μια φορά αγκάλιασαν τις Κουλτουροθεατρικές βραδιές του Κulturosupa.gr.
.
Βίντεο Κουλτουροθεατρικής βραδιάς – όλη η συζήτηση + τυχαία πλάνα από τη παράσταση + χειροκρότημα [19/01/2018]
.
-OΙ ΚΟΥΛΤΟΥΡΟΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΒΡΑΔΙΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ.
-KULTUROΒΡΑΔΙΕΣ – ANΟΙΧΤΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΘΙΑΣΟΥΣ, ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: ΕΔΩ
————————————————
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/9/2017 έως 31/05/2018 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 8α Θεατρικά (Κουλτουρο) Βραβεία Θεσσαλονίκης 2018 που θα πραγματοποιηθούν πρώτο 15νθήμερο Ιουνίου 2018
==========================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
=========================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==============================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων.
Φωτογραφικό υλικό
