.
Είδε και σχολιάζει η Πίτσα Στασινοπούλου.
Σαββατόβραδο στο θέατρο Σοφούλη δεν έπεφτε καρφίτσα. Ασφυκτικά γεμάτο, μία μέρα μετά την πρεμιέρα της παράστασης και το γεγονός έχει την εξήγησή του, που κρύβεται στη λέξη «εντιμότητα» του τίτλου. Καθώς εν προκειμένω ο δημιουργός, με τη συνέπεια σε αυτό που προσφέρει σταθερά, κέρδισε την αποδοχή και εμπιστοσύνη ενός σημαντικού μέρους του κοινού, που τον ακολουθεί πιστά ξέροντας ότι δεν θα το προδώσει, δεν θα το κοροϊδέψει, δεν θα το υποτιμήσει, αντίθετα θα κάνει το καλύτερο δυνατό για να το ικανοποιήσει. Όπως ακριβώς έκανε στη καινούργια του παράσταση «5ος Όροφος», που παρακολουθήσαμε στο θέατρο Σοφούλη, ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Άνθιμος Κατιρτζόγλου.
Όλα διαδραματίζονται στο διαμέρισμα του «5ου Ορόφου», όπου το ζευγάρι των ιδιοκτητών χωρίζουν και αποφασίζουν να πουλήσουν το σπίτι, βάζοντας σχετική αγγελία… Ο χαριτωμένος μπάτλερ, στενά συνδεδεμένος με το ζευγάρι και ως άνθρωπος «του σπιτιού», υποδέχεται τους αγοραστές όταν προσέρχονται για την επιτόπια εξέταση και συμφωνία, μόνο που στη διάρκεια της επίσκεψης και μέσα από τις συγκρούσεις με τους ιδιοκτήτες, είναι προφανές ότι κάτι παράξενο συμβαίνει… Τα τρία πρόσωπα που εμφανίζονται ως υποψήφιοι αγοραστές, φαίνεται με κάποιο τρόπο να συνδέονται από το παρελθόν με τον σύζυγο- φιλόδοξο συγγραφέα ή τη πλούσια σύζυγο- ιδιοκτήτρια καναλιού και καθηλωμένη σε αναπηρικό καρότσι από κάποιο ατύχημα, οι συνθήκες του οποίου σταδιακά θα αποκαλυφθούν και οι αποκαλύψεις δεν θα μείνουν σε αυτό, θα περιπλέξουν τους πάντες με τον μοιραίο ρόλο καθενός, σε μια υπόθεση μυστηριώδη με ανατροπές και εμβόλιμο χιούμορ…
.
Θεωρούμε ότι στο συγκεκριμένο έργο ο Άνθιμος Κατιρτζόγλου με την ιδιότητα του συγγραφέα, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα (+), με την έννοια μιας ολοκληρωμένης δουλειάς στην οποία διακρίναμε από άποψη δομής και περιεχομένου, αρτιότερη τεχνική σε σχέση με το παρελθόν. Είναι προφανής η αγάπη του για το είδος της «κωμωδίας μυστηρίου» και βέβαια το κίνητρο για να το εξελίσσει σταθερά, όντας μάλιστα ιδιαίτερα παραγωγικός. Στην προκειμένη περίπτωση συνέλαβε μια έξυπνη ιδέα γύρω από μια «μυστηριώδη υπόθεση» και την ανέπτυξε με επιτυχημένη κλιμάκωση, με την απαραίτητη δόση αγωνίας, με το στοιχείο της έκπληξης, με σωστά δομημένους, αληθοφανείς χαρακτήρες και με απολαυστική κωμικότητα στο πρόσωπο του «μπάτλερ», καθώς στο παρόν εγχείρημα βρήκαμε το χιούμορ πιο επιτυχημένο από κάθε άλλη φορά, ίσως γιατί απέφυγε τα ξένα «δάνεια» τύπου κλισέ και βασίστηκε στη δική του έμπνευση, που μακάρι να την ακολουθεί σταθερά… Κάτι ακόμα σημαντικό που κατάφερε ήταν το φυσικό- αρμονικό δέσιμο και η ισορροπία ανάμεσα στο χιούμορ, το μυστήριο και κάποιες δραματικές εντάσεις, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον και δικαιώνοντας απόλυτα την ταυτότητα της παράστασης, ενώ κάποιες μικρές παρατηρήσεις θα αναφερθούν παρακάτω…
Σχολιάζοντας την δεύτερη ιδιότητά του ως σκηνοθέτη, θα χαρακτηρίσουμε τη δουλειά του έντιμη, αξιοπρεπή και αποτελεσματική, έστω και συμβατική. Ίσως θα εκτιμούσαμε κάποια στιγμή λίγη παραπάνω τόλμη και φαντασία- όπως στην ευρηματική έναρξη ή το απρόβλεπτο φινάλε, ωστόσο σεβόμαστε την επιλογή του «μη εντυπωσιασμού», προσανατολισμένη σε μια απλή, απέριττη προσέγγιση καθαρών προθέσεων, που δεν επιχειρεί να «παραστήσει» κάτι άλλο από αυτό που πρεσβεύει, εξ ου και έντιμη και σαφώς προτιμότερη από «δηθενιές». Άλλωστε τα έργα του χαρακτηρίζονται από έντονη πυκνότητα εξελίξεων και μια «φορτωμένη» σκηνοθεσία θα τα βάραινε περαιτέρω… Εδώ, το στήσιμο και η καθοδήγηση των ηθοποιών εξυπηρέτησαν αποτελεσματικά, με αίσθηση μέτρου και με αληθοφάνεια τις συνθήκες, τη συνεχή ροή και τον ομαλό χωρίς κοιλιές ρυθμό, ενώ αναδείχθηκε εύστοχα, με σωστή κορύφωση το στοιχείο του μυστηρίου και απόδειξη ήταν τα υπόκωφα «ωωωω» του κοινού στις στιγμές των αποκαλύψεων… όπως επίσης αναδείχθηκε απολαυστικά το κωμικό στοιχείο με αυθεντικό γέλιο, ενώ στις ελάχιστες δραματικές εντάσεις κρατήθηκε ισορροπία χωρίς υπερβολές…
Σε επίπεδο ερμηνειών, απολαύσαμε έξη άξιους ηθοποιούς (Νίκος Νικολαίδης, Λιλιάνα Νίγκρο, Βασίλης Κανελλόπουλος, Μαριλένα Λιακοπούλου, Έλενα Χατζή, Άνθιμος Κατιρτζόγλου) με ερμηνείες επαγγελματικές, εύστοχες, πειστικές, ισοδύναμες, που δύσκολα θα ξεχωρίζαμε κάποιες, καθώς ο καθένας ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του ρόλου του με τη δέουσα εκφραστικότητα, κινησιολογία, αφοσίωση, δίνοντας την αίσθηση ενός δεμένου συνόλου με σωστό συντονισμό. Εντούτοις, αν παρά ταύτα ξεχωρίζαμε κάποιον, θα ήταν ο Α. Κατιρτζόγλου ως μπάτλερ (με την τρίτη ιδιότητα του ηθοποιού), καθώς υπήρξε ο μόνος κωμικός χαρακτήρας που αιτιολογούσε την συνθήκη της κωμωδίας και βρήκαμε την απόδοσή του θαυμάσια, απολαυστική, με αυθεντικό χιούμορ, προσεγμένες λεπτομέρειες, έχοντας εμφανώς εξελιχθεί…
Επαρκές και γεμάτο θα χαρακτηρίζαμε το σκηνικό κλασικού σαλονιού, απολύτως ταιριαστά τα κοστούμια για τους χαρακτήρες, ικανοποιητικούς τους φωτισμούς αν και θα μπορούσαν να συμβάλλουν δημιουργικά σε πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα μυστηρίου, ενώ η μουσική- ενταγμένη σε σημείο της πλοκής, αξιοποιήθηκε ευρηματικά, έστω και με περιορισμένη συμμετοχή.
Κάποιες μικρές παρατηρήσεις (–) αφορούν επιλεκτικά το συγγραφικό και σκηνοθετικό κομμάτι, αναγνωρίζοντας πάντα την γενικότερη πρόοδο που διακρίναμε… Δεδομένου ότι ένα έργο μυστηρίου δεν είναι απλή υπόθεση, καθότι πρόκειται για βαθιά εγκεφαλικό είδος, αντίστοιχο ίσως με μια δύσκολη παρτίδα σκάκι, όπου και η παραμικρή λάθος «κίνηση» μπορεί να αποβεί μοιραία για την παρτίδα, κρινόμενη ίσως από μια αδιόρατη λεπτομέρεια… που σημαίνει πως η χειρουργική ακρίβεια και στο παραμικρό είναι «δομικό» στοιχείο παρόμοιων έργων και οτιδήποτε θολό, αναιτιολόγητο ή ξεκρέμαστο, αφήνει την πλοκή εκτεθειμένη και εδώ υπήρξαν κάποια μικρά «θολά» σημεία, που θα ήταν καλό να φωτιστούν ή να αιτιολογηθούν πληρέστερα, για πιο συμπαγές νοηματικά αποτέλεσμα. Και τέλος, όσον αφορά στη σκηνοθεσία, εντοπίσαμε ότι οι ηθοποιοί στο δεύτερο πλάνο κι ενόσω διαρκεί ο διάλογος ή δράση στο προσκήνιο, παραμένουν απόλυτα αδρανείς σαν παγωμένες εικόνες, αντί μιας στοιχειώδους «συμμετοχής» που θα δικαίωνε τη θεατρικότητα…
Εν κατακλείδι (=) και παρά τις όποιες παρατηρήσεις που για τη δεοντολογία οφείλουμε να επισημάνουμε, ως «αγνοί» θεατές παρακολουθήσαμε με απόλαυση, ενδιαφέρον, προσήλωση, μια αξιοπρεπή και έντιμη παράσταση που προσέφερε ό,τι ακριβώς υποσχέθηκε, από έναν δημιουργό- αγωνιστή του χώρου, του οποίου η πίστη, διαρκής προσπάθεια και εξέλιξη, δεν γίνεται να μην εκτιμηθούν… Και κυρίως δεν γίνεται να μην εκτιμηθεί η συγγραφική παραγωγή πρωτότυπων, ολοκληρωμένων έργων, που ελάχιστοι- μετρημένοι στα δάχτυλα επιχειρούν, κόντρα στο βόλεμα με αναπαραγωγές, διασκευές ή μονολόγους-ξεπέτες. Να τα λέμε κι αυτά!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
6,1 ΣΤΑ 10
.
.
.
-k
.
ΣΟΦΟΥΛΗ
«5ος ΟΡΟΦΟΣ» του Άνθιμου Κατιρτζόγλου.
Κωμωδία ψυχολογικού μυστηρίου.
Ένα ζευγάρι αποφασίζει να χωρίσει και βάζει σε αγγελία την πώληση του διαμερίσματος που έμενε. Οι υποψήφιοι αγοραστές έρχονται σε σύγκρουση με το αντρόγυνο. Είναι η αγορά του σπιτιού, ο πραγματικός λόγος της επίσκεψης τους ή… κρύβεται κάτι άλλο;
.
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρασκευή και Σάββατο: 21.00 – Κυριακή: 20.00 (έως 17 Φεβρουαρίου)
.
-k-
.
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/9/2018 έως 20/05/2019 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 9α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2019 που θα πραγματοποιηθούν τέλη Μαίου 2019 – Πληροφορίες για τα 9α ΘΒΘ θα βρείτε ΕΔΩ – Facebook pages ΕΔΩ
.
Δείτε & αυτά:
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
