[video– photos – ρεπορτάζ]
.jpg)
Ξαναπιάνουμε λοιπόν το νήμα από εκεί που το αφήσαμε, για τη συνέχεια των αγαπημένων θεατρικών βραδιών της «Κ». Βραδιές που φέρνουν το θέατρο και τους ανθρώπους του κοντά στους θεατές – με την κυριολεκτική, ουσιαστική έννοια – φτιάχνοντας μια μεγάλη παρέα με γόνιμες κουβέντες, χαλαρή διάθεση, αποκαλύψεις «εκ των έσω», αλληλεπίδραση μεταξύ πομπού και δέκτη και βέβαια το απαραίτητο συνοδευτικό μιας καλής παρέας, ήτοι το καλό κρασί!
.
Ως «ποδαρικό» για την αισίως 18η Κουλτουροβραδιά, την πρώτη της φετινής χειμερινής σεζόν, επιλέξαμε κάτι ξεχωριστό… την παράσταση «Μια ξεχωριστή μέρα» του Έτορε Σκόλα, σε σκηνοθεσία Άσπας Καλλιάνη και διασκευή/συμπαραγωγή Αλέξανδρου Ρήγα, που παρακολουθήσαμε στο θέατρο Αυλαία, ως θεατρική μεταφορά της διάσημης κλασικής ταινίας και επιπλέον με πανελλήνια πρεμιέρα στη (09/12/2017) Θεσσαλονίκη.
Το έργο εκτυλίσσεται στη φασιστική Ιταλία επί κυριαρχίας Μουσολίνι, ανάμεσα σε έναν μοναχικό, αντιφασίστα ένοικο πολυκατοικίας, κυνηγημένο από το καθεστώς, και μια κλασική νοικοκυρά υποταγμένη στον αυταρχικό άνδρα της- εκπρόσωπο της εξουσίας, που μια απλή (αλλά συμβολική) σύμπτωση θα τους φέρει κοντά, μια μέρα που θα εξελιχθεί καταλυτικά «ξεχωριστή». Καθώς θα διεισδύσουν με τρόπο απρόσμενο ο ένας στον κόσμο του άλλου, για να ανακαλύψουν άγνωστες πτυχές ενός εαυτού φυλακισμένου σε σκληρές συμβάσεις εκατέρωθεν, που στερούν την ανάσα της ελευθερίας, τη χαρά της ζωής… και εκείνη τη μία και μοναδική «ξεχωριστή μέρα», θα τολμήσουν την απόδραση από το «κλουβί», το πέταγμα στον ελεύθερο αέρα, όπου μετά από αυτό το «σημείο αναφοράς», τίποτα πια μέσα τους δεν θα είναι ίδιο…
Στη θαυμάσια στημένη παράσταση (+), μας κέρδισαν πολλά και πρωτίστως το κείμενο του Έτορε Σκόλα – που κατ’ ομολογία του Α. Ρήγα που το μετέφρασε και διασκεύασε, ελάχιστα σημεία «πείραξε», κρατώντας σχεδόν αυτούσιο το πρωτότυπο. Το οποίο δομεί με εξαιρετική μαεστρία, μια αλληγορία σε σχέση με το «πέταγμα/ απόδραση» σε ασφυκτικό περιβάλλον φασισμού, χρησιμοποιώντας ως όχημα τον απόλυτο ρεαλισμό και αληθοφάνεια, μέσα από την απρόσμενη σχέση ενός άντρα και μιας γυναίκας.
Όπου κοντά στο βαθύ συναίσθημα, αναδεικνύονται μέσω μιας καλοδουλεμένης πλοκής με ανατροπές και συμβολισμούς, ποικίλες διαχρονικές αξίες σαν την πολιτική ελευθερία, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, την αναζήτηση της αυθεντικής χαράς, παράλληλα με την ανάδειξη των σκοτεινών προσώπων του φασισμού…
‘Ένα απολαυστικό, τρυφερό έργο με στέρεα δομή, που προσφέρεται για πολύ περισσότερα, βαθύτερα και ουσιαστικότερα επίπεδα ανάγνωσης πέραν του προφανούς.
Το επόμενο που μας κέρδισε ήταν η σκηνοθεσία της ταλαντούχας Άσπας Καλλιάνη, για την υπέροχη ατμόσφαιρα, τον δουλεμένο ρυθμό, την εξαιρετική σημειολογία των σκηνών, το καθαρό σκηνοθετικό όραμα, που εστίασε στην ανθρώπινη – κοινωνική διάσταση του έργου, κρατώντας την πολιτική σε δεύτερο επίπεδο ως περίγυρο και πολύ σοφά έπραξε. Διότι προβάλλοντας τα εσωτερικά, τραγικά αδιέξοδα των ηρώων και την απόπειρα λύτρωσης/υπέρβασης εν μέσω ασφυκτικών συνθηκών, αφενός προσέδωσε αμεσότητα και «οικειότητα» σε χαρακτήρες αναγνωρίσιμους, και αφετέρου μέσα από το επί μέρους προσωπικό στοιχείο, αναδείχθηκε ακόμα πιο δυνατά το καθολικό των καταστάσεων, αντί μιας «αντιφασιστικής καταγγελίας».
Χωρίς τίποτα υπερβολικό για εντυπωσιασμό, αντίθετα με ισορροπία, πειστικό ρεαλισμό, ευαισθησία, ποιότητα και μικρές εμπνευσμένες πινελιές– σαν την θαυμάσιας ατμόσφαιρας γυμνή ερωτική σκηνή – υπηρέτησε άψογα το όραμά της, μεταφέροντας πέρα από συναίσθημα και ευδιάκριτο μήνυμα, σε ένα αποτέλεσμα που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον…
Στο οποίο βέβαια συνέβαλαν καθοριστικά οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών, ήτοι του Σταύρου Ζαλμά, σε έναν πολυσύνθετο ρόλο ψυχικών μεταπτώσεων, που απέδωσε με τη δέουσα υποκριτική ωριμότητα, επαγγελματισμό, ευαισθησία, ακρίβεια ενός έμπειρου ηθοποιού, ικανού να χειρίζεται εξαιρετικά παύσεις και εντάσεις…
και της Δήμητρας Ματσούκα, περίπου ως «αποκάλυψη», έχοντας αποποιηθεί πλήρως τη γνωστή μανιέρα της, για να προσφέρει μια αξιοθαύμαστη, μεστή, ποιοτική ερμηνεία σε ένα ρόλο ιδιαίτερο, παρά την απλοϊκή φόρμα του, καταθέτοντας αυθεντικό συναίσθημα και λεπτές αποχρώσεις υποκριτικής με δουλεμένες λεπτομέρειες. Αξιοπρεπέστατοι επίσης οι τέσσερεις ηθοποιοί στους περιφερειακούς ρόλους.
Ωστόσο δεν μπορούμε να μη μνημονεύσουμε το υπέροχα φροντισμένο διώροφο σκηνικό που κατέλαβε πλήρως τη σκηνή και με τις προσεγμένες λεπτομέρειές του συνέβαλε καθοριστικά στην πειστική, ρεαλιστική ατμόσφαιρα… καθώς και τα εύστοχα κοστούμια, οι ακριβείς, μελετημένοι φωτισμοί, η κατάλληλη πρωτότυπη μουσική και ηχητική επένδυση…
Περνώντας στη συνέχεια της Κουλτουροβραδιάς, μας απασχολούσε σοβαρά το ενδεχόμενο μιας πιθανής… αποτυχίας! Γιατί; Διότι λόγω τεχνικών προβλημάτων η παράσταση καθυστέρησε κοντά στη μία ώρα με συνέπεια να τελειώσει αργότερα του καθορισμένου και ο κόσμος να αποχωρεί… επίσης το αδιαχώρητο λόγω μεγάλης προσέλευσης με αρκετούς θεατές «βολεμένους» στα σκαλάκια, δημιούργησε αναπόφευκτο εκνευρισμό αρχικά και δεν γνωρίζαμε τις αντιδράσεις.
Ωστόσο… λίγο η παράσταση που κέρδισε καρδιές και το έβλεπες στα πρόσωπα όσων απέμειναν… λίγο οι ευδιάθετοι παρά την κούραση και άκρως διαθέσιμοι συντελεστές, άπαντες παρόντες… λίγο το χαριτωμένο «θεατρόφιλο» σκυλάκι του Ζαλμά ως μασκώτ ανάμεσα στα πόδια μας… λίγο το κρασί… η παρέα έδεσε απρόσμενα με μια κουβέντα απολαυστική, καταλήγοντας σε μία από τις καλύτερες Κουλτουροβραδιές!
Φυσικά τα πρώτα ερωτήματα αφορούσαν στην επιλογή του έργου και των συνεργατών, για να απαντήσει ο παραγωγός Α. Ρήγας ότι ενώ ετοίμαζαν άλλο έργο, στην πορεία η Δ. Ματσούκα πρότεινε την «Ξεχωριστή μέρα», ως λάτρης του κινηματογράφου και της συγκεκριμένης ταινίας. Μια πρόταση που υιοθετήθηκε αμέσως, καθώς προβάλλει εξαιρετικά το πολυδιάστατο πρόσωπο του φασισμού – και κυρίως απέναντι στη διαφορετικότητα, στις επικίνδυνες σημερινές εποχές που φοβίζουν…
Από την άλλη, αυτό που κυρίως άγγιξε τη σκηνοθέτιδα Άσπα Καλλιάνη, ήταν το θέμα του «εγκλεισμού» και η απόπειρα διαφυγής με άγαρμπο πέταγμα αρχικά, και σε αυτό στήριξε την αλληγορία του έργου, παράλληλα με την ανάδειξη της δύναμης του πολιτισμού ως αντίποδας στην «απαίδευτη» εξουσία…
«Γιατί δεν σκηνοθετήσατε εσείς κ, Ρήγα;» και η απάντηση ήταν μια συγκινητική αποκάλυψη για την απρόβλεπτη, ειλικρινή «αυτοκριτική» του ερωτώμενου, σχετικά με την μέχρι τώρα θητεία του σε «αστικές κωμωδίες» που δεν τον καθιστά έτοιμο για κάτι πιο απαιτητικό, παρόλο που από καιρό το επιχειρεί συναντώντας «κλειστές πόρτες»… και ομολογώντας ότι «δεν ονειρευόμουν αυτήν ακριβώς την καριέρα όταν ξεκινούσα», καθώς η λαϊκή αποδοχή της δουλειάς του κάπου λειτούργησε σαν δίκοπο μαχαίρι… παραδεχόμενος ακόμη ότι εγκατέλειψε τη φιλόδοξη συνεργασία με το ΚΘΒΕ επί Γ. Βούρου, όταν το κάλεσε η τηλεόραση για να κάνει «ό,τι πιο άθλιο τα τελευταία χρόνια»… Δίπλα του η Δ, Ματσούκα τον υπερασπίστηκε σθεναρά ως «διανοούμενο της τέχνης με πολλές γνώσεις και ισχυρό λαϊκό αίσθημα, δικαιωμένο από τον κόσμο», μιλώντας για τη διττή του προσωπικότητα…
Γοήτευσαν με τον συγκροτημένο, αποκαλυπτικό λόγο και την αμεσότητά τους, η εντελώς άνετη, επικοινωνιακή, χαλαρή Α. Καλλιάνη, που μοιράστηκε με χιούμορ αρκετά παραλειπόμενα από τις πρόβες και την «επεισοδιακή» σχέση της με την πρωταγωνίστρια μέχρι «να μου φέρει το ρόλο»… η πάντα αισθησιακή, πανέμορφη, ετοιμόλογη Δ. Ματσούκα, μιλώντας για την ηρωίδα της σε βάθος και όχι μόνο… ο γλυκύτατος, φύσει ευγενής, καίριος στις τοποθετήσεις του Στ. Ζαλμάς, αναπτύσσοντας τις ιδιαιτερότητες του ρόλου και του έργου…
Εντυπωσιακή η μεταμόρφωση της γριάς «επιστάτριας» στη σκηνή, που από κοντά δεν τη γνωρίσαμε… (Γιώτα Ζερδεβά). Στη συντροφιά μας και οι ηθοποιοί, Αρτέμης Γαβριλούκ και Νίκος Νικολαίδης.
Όσο για το ερώτημα σχετικά με το πικρό φινάλε, που οδήγησε τον Α. Ρήγα να δηλώσει ότι αν σκηνοθετούσε θα επέλεγε αυθόρμητα μια πιο «θυμωμένη» παράσταση. πυροδότησε μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση σε σχέση με το νόημα του αισιόδοξου εν τέλει μηνύματος…
.
Προφανώς ειπώθηκαν πολλά περισσότερα και ιδιαίτερα ζουμερά σε μιάμιση ώρα κουβέντας που δεν ήθελες να τελειώσει και εδώ μεταφέρουμε απλά μια γεύση, προσφέροντας παράλληλα τη ζωντανή εμπειρία μέσω βίντεο… δείτε παρακάτω.
Αυτό που μένει να προσθέσουμε μετά το ανέλπιστα ευτυχές κλείσιμο της βραδιάς, είναι η θαυμάσια αίσθηση που αποκομίσαμε από μια προσεγμένη παράσταση ουσίας που αξίζει!
.
Έτσι απλά.
.
Βαθμολογία
6,5 στα 10
.
-Πληροφορίες για τη παράσταση [συνεχίζεται έως 17/01/2018] θα βρείτε ΕΔΩ
.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ την Ευτυχία Πλαζουμίτη για τις αποκλειστικές φωτογραφίες, τις «Όψεις Πολιτισμού» που στα πλαίσια του φεστιβάλ «Το Αυλαία πάει Αυλαία» πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση, την ΣΤΟΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗ που πρόσεφερε κρασιά και εδέσματα, τον Ερευνητικό Οργανισμό Ελλήνων που υποστήριξε την βραδιά, όλους τους συντελεστές της παράστασης για την παρουσία τους και όλους τους φίλους της «Κ» που για άλλη μια φορά αγκάλιασαν τις Κουλτουροθεατρικές βραδιές του Κulturosupa.gr.
.
Βίντεο Κουλτουροθεατρικής βραδιάς – όλη η συζήτηση + χειροκρότημα [9/12/2017]
.
-OΙ ΚΟΥΛΤΟΥΡΟΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΒΡΑΔΙΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ.
-KULTUROΒΡΑΔΙΕΣ – ANΟΙΧΤΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΘΙΑΣΟΥΣ, ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: ΕΔΩ
————————————————
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/9/2017 έως 31/05/2018 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 8α Θεατρικά (Κουλτουρο) Βραβεία Θεσσαλονίκης 2018 που θα πραγματοποιηθούν πρώτο 15νθήμερο Ιουνίου 2018
==========================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
=========================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==============================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων.
Φωτογραφικό υλικό
