Η ζόρικη κατάσταση στο θεατρικό χώρο συνεχίζεται παίρνοντας σβάρνα και τη φτωχομάνα Θεσσαλονίκη με τα μετρημένα στα δάχτυλα τους ενός χεριού θέατρα να τραβούν την ανηφόρα… Ενθαρρυντικά όμως είναι τα νέα για τον Φλεβάρη και κάθε άλλο παρά …κουτσός, έρχεται φορτσάτος σε ότι τουλάχιστον αφορά τις νέες παραστάσεις. Θα είναι πολλές, περισσότερες από ποτέ και πραγματικά όπως φαίνεται, ενδιαφέρουσες.
Όπως ενδιαφέρον είχε και «Η Δολοφονία του Μαρά» χθες βράδυ Πέμπτη (27/01/2022) στο όμορφο θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Που για τα “κυβικά” του θεάτρου όμως, φάνταζε παράσταση πριβέ καθώς μετρήσαμε …μαζί με τις μάσκες, καμιά 50αριά κεφάλια, μόλις… Τουναντίον, στην τεράστια σκηνή θα μας ξεπερνούσαν…στο παρατρίχα! Σαφώς και δεν είναι στεγνά αριθμητικό το θέμα, αλλά πονεσιάρικο, να βλέπεις τόσο λίγο κόσμο σε μια τέτοια παραγωγή.
Όσο για την παράσταση θεωρούμε πως πρόκειται για ένα χορταστικό θεατρικό τσίγκλισμα για το δίκαιο και το άδικο που πάντα ταλαντεύει την ανθρωπότητα με εξαιρετικά στοιχεία στην σύνθεσή της.
.
Είναι σχεδόν βέβαιο πως ο σκηνοθέτης Κοραής Δαμάτης εικονοπλαστικά εμπνεύστηκε τους ήρωες που δημιούργησε ο Πέτερ Βάις καθώς όλα παρέπεμπαν στον γνωστό πίνακα ζωγραφικής του Γάλλου ζωγράφου Ζακ-Λουί Νταβίντ. Οπότε εντελώς εικαστικό το περιβάλλον με το λευκό να κυριαρχεί κυριολεκτικά παντού, Μας άρεσαν τα εμπνευσμένα κοστούμια και μινιμαλ σκηνικά, τα πότε “σκληρά” φώτα που τόνιζαν τον παραλογισμό, τα καλοβαμμένα πρόσωπα των ηθοποιών, ενώ η πρωτότυπη μουσική της Δήμητρας Γαλάνη πιστεύουμε κλέβει την παράσταση μαζί με τα τραγούδια που ακούγονται θυμίζοντας μέχρι και μιούζικαλ.
Στα θετικά λέμε ναι στις τολμηρές σκηνές με ολόγυμνους ηθοποιούς να επιδίδονται σε ερωτικές πράξεις, ενώ κραυγές, ιαχές και μπόλικα αχαχούχα πολιορκούσαν διακριτικά τα αυτιά μας τονίζοντας μια ατμόσφαιρα φρενοκομείου, μη ξεχνιόμαστε άλλωστε, πως πρόκειται για τρόφιμους ενός ψυχιατρείου που παίζουν την «Δολοφονία… αλλά με τον τρόπο τους.
Ισορροπημένες ερμηνείες, κανείς δεν ξεχωρίζει, είναι αυτό που λέμε ερμηνείες συνόλου, αλλά και πολλές …γλάστρες που απλά βρίσκονταν εκεί πάνω στη σκηνή για να δικαιολογήσουν την παρουσία τους –και τον παχυλό μισθό τους- στην δεύτερη κρατική σκηνή…
Ωστόσο δεν θα αργήσει να μας πιάσει βαρεμάρα από αρκετά ακατανόητα λογύδρια και περιττές σκηνές ενώ κάλλιστα ο σκηνοθέτης θα΄ πρεπε να το τελειώσει στη μια ώρα και δέκα το πολύ λεπτά… παρουσιάζοντας μια σφιχτοδεμένη παράσταση από τα 1:40′ που διαρκεί τώρα.
Αναμφισβήτητα όμως, πρόκειται για μια παράσταση που έχει αισθητική και έναν ευρωπαϊκό αέρα και αξίζει η υπαρξή της στην φτωχομάνα Θεσσαλονίκη.
Αυτά με δυο λόγια, αναλυτικά θα τα πούμε σύντομα στην Θεατρομανία της «Κ».
…και στο παρακάτω βίντεο η υπόκλιση.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ 5/2/2022 – ΕΔΩ
.
-k-
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ
«Η Δολοφονία του Μαρά» του Πέτερ Βάις.
Πρόκειται για μια παράσταση «θεάτρου μέσα στο θέατρο», με τους ήρωες που εν έτη 1964 να δίδουν ως τρόφιμοι του ψυχιατρικού ασύλου του Charenton το 1808, με την καθοδήγηση του Μαρκησίου Ντε Σαντ, παράσταση με θέμα την δολοφονία ενός εκ των πρωταγωνιστών της Γαλλικής Επανάστασης, του αρχιεπαναστάτη Ζαν Πωλ Μαρά, από την Σαρλόττα Κορνταί στις 13 Ιουλίου του 1973.
Σκηνοθεσία: Κοραής Δαμάτης.
Ερμηνεύουν: Κώστας Σαντάς, Δημήτρης Σιακάρας, Άννη Τσολακίδου, Μαριάννα Πουρέγκα, Ορέστης Παλιαδέλης, Δημήτρης Μορφακίδης, Θάνος Φερετζέλης, Δημήτρης Τσιλινίκος, Γιολάντα Μπαλαούρα κ.ά.
.
Φωτογραφικό υλικό
