«Κομβική» αλλά και κουραστική η παράσταση «Πράματα και Θάματα» του Θοδωρή Αθερίδη. ΕΙΔΑΜΕ πριν από εσάς για εσάς. Πρεμιέρα 17 Απριλίου στο Αθήναιον.
Αναδημοσιεύουμε την θεατρική γνώμη της συντάκτριας της Κουλτουρόσουπας Αριάδνης Καναβάκη για την παράσταση «ΠΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΜΑΤΑ» που είδε τον περασμένο Οκτώμβριο στο μικρό Παλλάς της Αθήνας και η οποία θα παρουσιάζεται από Παρασκευή 17 Οκτωβρίου στο θέατρο Αθήναιον της Θεσσαλονίκης. Για να ξέρετε τι θα δείτε. Υς. ενδέχεται να υπάρχουν αλλαγές παρουσίασης στη τωρινή παράσταση.
“Κομβική” αλλά και κουραστική η παράσταση «Πράματα και Θάματα» του Θοδωρή Αθερίδη. …είδαμε στο μικρό Παλλάς και σχολιάζουμε…
Βρεθήκαμε στο μικρό Παλλάς για την παράσταση «Πράματα και Θάματα» σε ολιστική σχεδόν επιμέλεια [σενάριο/σκηνοθεσία/ερμηνεία] του Θοδωρή Αθερίδη. Μαζί του και επί σκηνής οι Γιάννης Ζουγανέλης , Αλίνα Κοτσοβούλου, Λευτέρης Ελευθερίου, Ευαγγελία Συριοπούλου και Γιάννης Μπισμπικόπουλος.
.
Αναφορικά με το κείμενο και την όλη παρουσίαση της παράστασης, οι δημιουργοί της την προλογίζουν ως «μια θεατρική έκφανση του απόλυτου παραλογισμού» και το ίδιο θα υποστηρίζαμε και εμείς μετά την θέασή της! Αναλυτικότερα η ιστορία που δραματοποιείται, είναι η συνάντηση τριών ανθρώπων, που τους λες και στοιχειώδη συμμορία, οι οποίοι μπλέκονται σε μια ηλεκτρονική πλεκτάνη που καταλήγει, παρ΄ όλη την υπερβολή της, να είναι πιο αληθινή και από αυτό που ακούγεται στις ειδήσεις. Πλοκή πολιτική, παρακμή θεσμών και αξιών, χειραγώγηση των πολιτών από ΜΜΕ, σύστημα και αντισύστημα, θεωρίες συνωμοσίας κ.α… από εκείνα τα ωραία που σε κάθε πολιτεία, θεσμοθετημένη και μη, συναντούμε.
Κομβική* και ο Θοδωρής Αθερίδης έγραψε, σκηνοθέτησε και ερμήνευσε επί σκηνής μια παράσταση δαιδαλώδη και χαοτική που ωστόσο έχει έντονη την πυράδα του παραλογισμού και την αξία της άμεσης/ κωμικής/έντονης αλληλεπίδρασης μεταξύ σκηνής και πλατείας. Η αλληλεπίδραση αυτή [ανάμεσα σε ηθοποιούς και θεατές] ήταν και το δυνατότερο κλειδί της παραστάσεως, προσφέροντας ή ουσιωδώς παραμένοντας αν θέλετε, στη βάση του καλού θεατρικού κυττάρου.
.
Η εξέλιξη των σκηνών ωστόσο υπήρξε κουραστική, με την όλη της πλοκή φλύαρη και τους διαρκώς εναλλασσόμενους χρόνους, σε χαρακτήρες αρκετά δομημένους. Και αν ξεμπλέξεις την ιστορία, που εκ πρώτης όψεως καθρεπτίζει τα θεσμοθετημένα μας συστήματα, κοινοβούλια-κα και διατραπεζικά, η ραχοκοκαλιά παραμένει ένα “πατρικό εξουσιαστικό καταστημένο” και μια περιγραφή/γραφή αντρική.
.
Ταυτοχρόνως η σκηνοθεσία υπήρξε συνεχώς τριαδική [έντονες σχεσιακές τριάδες ανάμεσα στους πρωταγωνιστές, στο θαυματοποιό/ Αλίνα/ κοινό κτλ] μέσα στην εμμονή της δυαδικότητας [σκηνή και κοινό] που φιλοδοξούσε και πέτυχε.
Σκηνογραφικά και μουσικά δεν συγκινηθήκαμε.
.
Κομβική και μόνο ο Γιάννης Ζουγανέλης ερμηνεύοντας τον «Θαυματοποιό» θα μπορούσε να μεταφέρει τη σκέψη του Θ. Αθερίδη στην πλατεία. Δεν είναι μόνο το πολυτάλαντο που διαθέτει επί σκηνής είναι και η σχέση που κατόρθωσε μακροχρόνια να χτίσει με το θεατρόφιλο/μουσικόφιλο κοινό. Αυθόρμητος, αυτοσχεδιαστικός, συγκινητικός, βοηθητικός, πραγματικός και παράλογος χωρίς σταματημό.
Στον αντίποδα και συνεχώς επί σκηνής ο εξαιρετικός Λευτέρης Ελευθερίου που ερμήνευσε/ξεδιπλώθηκε με άνεση, ενώ η Αλίνα Κοτσοβούλου υπήρξε εφ όλης της ύλης πολύτιμη.
Και σταχυολογώντας, άφοβα θα μιλούσαμε για αρετές που με περισσότερο βασανισμό ή αρκετά περισσότερο, θα απέδιδαν ένα καλό θεατρικό μιούζικαλ.
.
Εν κατακλείδι[=]
η παράσταση “Πράματα και Θάματα” είναι μια αφορμή για έντονες κωμικές αλληλεπιδράσεις και πολλά υποσχόμενες θεατρικές προσδοκίες, τουλάχιστον από την θεατρόφιλη πλευρά.
.
Βαθμολογία
6 στα 10
ΥΓ: Κομβικό/κομβική από το θεατρικό κείμενο του Θ. Αθερίδη «Πράματα και Θάματα».
-ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ, ΤΙΜΕΣ, ΩΡΕΣ, ΗΜΕΡΕΣ ΚΟΚ ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
