Κλέφτες: Μια παράσταση του “Aκτίς Αελίου” που “έκλεψε” το χρόνο και τη διάθεση μας.
Είδαμε και σχολιάζουμε…
Στο Θέατρο Τέχνης “Aκτίς Αελίου” βρεθήκαμε για να παρακολουθήσαμε το θεατρικό έργο “ Κλέφτες”, που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε συνεργασία με το Goethe Institut και δυστυχώς για το καλό θίασο… χάσαμε κυριολεκτικά το χρόνο μας.
Σύμφωνα με το δελτίο τύπου στο έργο της βραβευμένης Γερμανίδας συγγραφέα Ντέα Λόερ παρελαύνουν δώδεκα πρόσωπα, δώδεκα κοινές υπάρξεις χωρίς τίποτα κοινό. Κάποιος είναι στον κήπο. Ένας λύκος. Τους παρακολουθεί. Η αδρανής ανησυχία του αυτόχειρα, τα κατάστιχα των ερώτων στον τοίχο και γύρω σπαρμένα κέρματα. Το άνοιγμα των προοπτικών: να μάθεις μια ξένη γλώσσα, να διευθύνεις ένα σουπερμάρκετ ή ένα πάρκο άγριων ζώων. Ένας γέρος με καταρράκτη ψάχνει το τηλεσκόπιό του. Ένας περίπατος κάτω από μαύρα σύννεφα, μια παρ’ ολίγον γη της Επαγγελίας και η έκτρωση του ρομαντισμού. 43 χρόνια μοναξιά σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, ένα ανύπαρκτο παιδί και ένας δανεικός πατέρας γνωστής ταυτότητας. Πρόσωπα, ασκόπως ερριμμένα, συγκρατούνται σε έναν ματωμένο επίδεσμο, ψηλαφούν την απάτη της αγάπης και ψιθυρίζουν απελπισμένα το τραγούδι του τζιτζικιού.
Το κείμενο της παράστασης σε μετάφραση από τη Κατερίνα Ζάχου αποτέλεσε το μεγαλύτερο φάουλ του θεατρικού. Μπερδεμένο, ακαταλαβίστικο, αόριστο με διάσπαρτες αλήθειες να ακούγονται ανά σημεία του χάνοντας απόλυτα όμως τη δυναμική τους. Νευρικοί μονόλογοι, ασυνάρτητοι χωρίς καμία σύνδεση μεταξύ τους δημιουργώντας μια τεράστια κοιλιά στο έργο. Ψιλο-δήθεν και υποτιθέμενη κουλτούρα χωρίς ουσιαστική ταυτότητα. Μια πράξη εδώ, μια πράξη εκεί, ένα ζευγάρι που χωρίζει, μια κοπέλα που οδηγείται σε έκτρωση, μια γυναίκα που ακόμη περιμένει, ένα χαμένο παιδί, μια κουρασμένη ηλικιωμένη ψυχή… Όλοι σκιαγραφημένοι σε ένα κείμενο με πολύ μπλα- μπλα και καθόλου συναίσθημα.
Περνώντας στις ερμηνείες της παράστασης θα τις χαρακτηρίζαμε ως μέτριες, που προσπαθούσαν πραγματικά να σώσουν το έργο. Καποιες απο αυτες καλές αλλες πιο αδύναμες, χωρίς να νιώσουμε όμως την αναγκη να ξεχωρίσουμε καμία ιδιαίτερα. Μας παρουσίασαν ένα όχι κακό ερμηνευτικό εγχείρημα αλλά ούτε και σπουδαίο. Κάποιους από αυτούς τους έχουμε ξαναδεί και σε άλλες παραστάσεις ακόμα και του ίδιου θεάτρου και έχουμε εκτιμήσει το ταλέντο τους, κάτι που δυστυχώς δεν μπόρεσε να αναδειχτεί μέσω του συγκεκριμένου προβληματικού κειμένου.Και αυτοί ήταν, Μελίνα Γαρμπή, Λάζαρος Θεοδωρακόπουλος, Άννα – Μαρία Ιακώβου, Ευτυχία Καβαλίκα, Μαρίνα Καζόλη, Μαριλένη Κούζου, Τζίμης Κούρτης, Μαργαρίτα Κούτοβα, Ελένη Σαμαντζή, Κωνσταντίνος Χατζηκυπραίος).
Η σκηνοθετική επιμέλεια του έργου δημιούργημα των Θωμά Βελισσάρη και Νίκο Σακαλίδη. Ο τρόπος της σκηνοθεσίας απλοϊκός χωρίς κάτι το ξεχωριστό η διαφορετικό. Οι ηθοποιοί έβγαιναν στην σκηνή, παρουσίαζαν τον χαρακτήρα τους, αποχωρούσαν και έπαιρναν τη θέση τους οι επόμενοι ή πιο σπάνια ο επόμενος. Όλα γινόντουσαν απόλυτα προβλεπόμενα χωρίς ουδεμία προσθήκη κάποιου σκηνοθετικού τεχνάσματος, χωρίς καμία έκπληξη. Μια σκηνοθετική ρουτίνα σχεδόν ερασιτεχνική. Συνήθως εμφανίζονταν ανά δυάδες καθισμένοι είτε σε κάποια καρέκλα, είτε γύρω από ένα τραπέζι ,είτε ανάποδα σε μια πολυθρόνα! Το μοναδικό αξιόλογο στοιχείο όλης αυτής της προσπάθειας θα λέγαμε ότι ήταν η μουσική επιμέλεια (Περικλής Βραχνός) όπου κορύφωνε συναισθήματα δραματικότητας όπως αδιέξοδα και απόγνωση.
Εν ολίγοις[=],
Οφείλουμε να αναφέρουμε ότι η Ακτίς Αελίου επρόκειτο για ένα δημιουργικό θέατρο τέχνης που έχει παρουσιάσει αξιόλογες δουλειές[μεταξύ άλλων η Κουλτουρόσουπα βράβευσε την παράσταση «Ότι πιο πολύ ποθείς» του Δημήτρη Δημητριάδη ως Καλύτερης παράσταση της χρονιάς στα 2α θεατρικά KuturoΒΡΑΒΕΙΑ 2011- 2012] ,αλλά δυστυχώς η συγκεκριμένη μας απογοήτευσε. Προσπαθώντας για κάτι το διαφορετικό όπως πάντα αυτή τη φορά δεν τους βγήκε. Έλειπε η ουσία στο έργο καταλήγοντας σε ένα τελείως επιδερμικό αποτέλεσμα που έχανε σε κείμενο, σκηνοθεσία ακόμα και σε ερμηνεία σε πολύ μικρότερο όμως βαθμό. Φεύγοντας η παράσταση δεν μπόρεσε να μας προβληματίσει για τίποτα, ίσως μόνο μας έκανε να σκεφτούμε ότι η καλή τέχνη το μόνο που χρειάζεται είναι να εμπεριέχει αλήθεια…
Βαθμολογία
4 στα 10
.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Κατερίνα Ζάχου
Επιμέλεια μετάφρασης – Δραματουργική επεξεργασία: Θωμάς Βελισσάρης, Μελίνα Γαρμπή
Σκηνοθεσία: Θωμάς Βελισσάρης, Νίκος Σακαλίδης
Σκηνικό-κοστούμια: Μαρία Μυλωνά
Μουσική: Περικλής Βραχνός
Φωτισμοί: Πολύβιος Σερδάρης
Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνα Λιάκου
Παίζουν: Μελίνα Γαρμπή, Λάζαρος Θεοδωρακόπουλος, Άννα-Μαρία Ιακώβου, Ευτυχία Καβαλίκα, Μαρίνα Καζόλη, Μαριλένη Κούζου, Τζίμης Κούρτης, Μαργαρίτα Κούτοβα, Ελένη Σαμαντζή, Κωνσταντίνος Χατζηκυπραίος
Ευχαριστούμε για τη συμβολή τους στη μετάφραση την Εύη Γραμμένου και τη Σταυρούλα Κακοσίμου.
Δικαιώματα δημόσιας προβολής: Verlag der Autoren, Frankfurt am Main
12 παραστάσεις: από Παρασκευή 9 Μαΐου (πρεμιέρα), και κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή ως και την 1η Ιουνίου 2014, στο Θέατρο Τέχνης «Ακτίς Αελίου» (Χριστοπούλου 12), στις 9.15΄μ.μ.
Είσοδος: 12 € (κανονικό), 7 € (φοιτητικό), 5 € (ανέργων, ατέλειες).
Τηλέφωνο για κρατήσεις: 2310 229249
ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ «ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ»
Χριστοπούλου 12, Θεσσαλονίκη
2310. 229 249
Φωτογραφικό υλικό
