Για τη μικρή μου φίλη, την Κατερίνα, οι παραστάσεις κουκλοθέατρου στο θεατράκι της ΧΑΝΘ είναι πλέον μια πολύ ευχάριστη ανάγκη των Κυριακών. Θα ήταν η τρίτη παράσταση που θα βλέπαμε οι δυο μας και ήμασταν παραπάνω από ενθουσιασμένες. Η Κατερίνα είχε μάθει τα πάντα γύρω από τη διαδρομή μας ως τη ΧΑΝΘ αλλά και τους ανθρώπους που θα συναντούσαμε με το που θα φτάναμε στο θεατράκι.
Γράφει η Νέλη Βυζαντιάδου για την Κουλτουρόσουπα
Ανυπομονούσε να αγκαλιάσει τη Χριστίνα και να μιλήσει με τη συνεργάτιδά της, τη Γιούλη αλλά και με τη μικρή Αλίκη που καθόταν στη διπλανή της θέση. Τι όμορφες που είναι αυτές οι συνήθειες, σκεφτόμουν όσο περιμέναμε να ανοίξει η αυλαία και να απολαύσουμε άλλο ένα έργο με κούκλες που θα ζωντάνευαν και θα χάριζαν στιγμές ευτυχίας και ξεγνοιασιάς σε μικρούς και μεγάλους θεατές.
Ο Ασπρούλης, ο Μαυρούλης και ο Καφετούλης ήταν οι πρωταγωνιστές αυτής της παράστασης. Τα τρία γουρουνάκια. Αγαπημένα και δημοφιλή. Αγαπημένα, δημοφιλή και αναμφιβόλως διαχρονικά. Και ποιος δεν έχει διαβάσει αυτό το παραμύθι; Και ποιος δεν έχει φοβηθεί για την ασφάλεια των τριών μικρών χαριτωμένων αδελφών; Και ποιος δεν έμαθε την αξία της προνοητικότητας μέσα από αυτήν την ιστορία; Κι αυτά τα τρία γουρουνάκια μοιάζουν μεταξύ τους και την ίδια στιγμή είναι τόσο μα τόσο διαφορετικά. Όπως η Κατερίνα και τα αδελφάκια της, μονολογώ μέσα μου. Τρία παιδιά που μεγαλώνουν στο ίδιο σπίτι αναπτύσσοντας εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες. Έτσι όπως συμβαίνει με όλα τα παιδιά αυτού του κόσμου.
Στην κλασσική και χιλιοδιαβασμένη εκδοχή του παραμυθιού έχουμε τον κακό λύκο που απειλεί τα τρία γουρουνάκια και προσπαθεί να τα ξεγελάσει. Σε αυτήν την εκδοχή, μέσα από την προσέγγιση της Χριστίνας Μπήτιου, προστίθεται και η κυρά Μάρω, η πονηρή αλεπού. Κι αν τελικά η συνεργασία μεταξύ αλεπούς και λύκου αποδεικνύεται αρχικά επιτυχημένη, μια άλλη συνεργασία κερδίζει το στοίχημα και απομακρύνει για τα καλά τον κίνδυνο. Τα τρία γουρουνάκια καταφέρνουν να σώσουν το σπίτι τους και να σωθούν και τα ίδια επιβεβαιώνοντας σε όλους μας ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σοφό από το να παίρνει κανείς τα μέτρα του.
Όση ώρα παρακολουθούσαμε τις προσπάθειες του λύκου να γκρεμίσει τα σπιτάκια φυσώντας, ακούγαμε τα υπόλοιπα παιδιά να φυσάνε κι αυτά βοηθώντας τον να πετύχει αυτό που ήθελε. Η Κατερίνα με κοίταζε κάθε φορά και συνεννοούμασταν με το βλέμμα ότι δεν θα τον βοηθούσαμε. Δεν φυσήξαμε μαζί του ούτε μία φορά. Γιατί για εμάς δεν ήταν παιχνίδι να φυσήξουμε. Θα ήταν συμμετοχή σε μια κακή πράξη. Θα ήταν συμμετοχή σε μια κακή πράξη και συνενοχή. Κι είχαμε αποφασίσει να μην το κάνουμε. Εξαιρετικό δίδαγμα για ένα παιδί προσχολικής ηλικίας, είπα μέσα μου. Να ξέρει ποιον να βοηθήσει και ποιον όχι. Να ξέρει πότε η βοήθεια ωφελεί και πότε όχι. Να ξέρει τελικά ποιος είναι ο κακός και ποιος ο καλός. Να μπορεί ν α διακρίνει τις πονηρές από τις αγαθές προθέσεις του άλλου.
Το τέλος του έργου μας βρήκε χαρούμενες και με τη χαρακτηριστική ανυπομονησία για τις αγκαλιές που θα έδινε η μικρή μου φίλη στις κούκλες αλλά και τις φωτογραφίες που θα βγάζαμε. Λίγο πριν φύγουμε, η Χριστίνα ρώτησε την Κατερίνα ποια κούκλα της άρεσε πιο πολύ κι εκείνη χωρίς δεύτερη σκέψη απάντησε: ‘Η κυρά Μάρω’. Για αρκετή ώρα μετά μιλούσαμε για την κυρά Μάρω και τις περιπέτειές της. Μιλούσαμε και για κάτι ακόμα. Για τη σημασία της προνοητικότητας.
Της εξήγησα με όσο πιο απλά λόγια μπορούσα πόσο σημαντικό είναι να προστατεύει τον εαυτό της από κινδύνους και να μη διστάζει να ζητά βοήθεια όταν χρειάζεται κάτι ή όταν έχει να αντιμετωπίσει μια δυσκολία. Έκανα και κάτι ακόμα όση ώρα περπατούσαμε για να γυρίσουμε στο σπίτι όπου και θα συνεχίζαμε την Κυριακάτικη παρέα μας ζωγραφίζοντας μαζί. Της μίλησα λοιπόν για τα αυτοκίνητα και το πόσο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε όταν περνάμε το δρόμο. Για ένα εξάχρονο παιδί είναι απαραίτητο να μάθει να είναι προσεκτικό όταν περνά το δρόμο κι αυτό γίνεται μόνο μέσα από συνεχές περπάτημα με έναν ενήλικα. Κι όσο πιο πολλές είναι οι φορές που περπατά μαζί μας, τόσο πιο εύκολα μαθαίνει τι να κάνει και τι να αποφεύγει. Αρκεί να είμαστε εμείς οι ίδιοι ένα καλό παράδειγμα.
.jpg)
Όσο για εσένα που σκοπεύεις να παρακολουθήσεις αυτό το έργο, αξιοποίησε στο βαθμό που θέλεις, κάποιες ιδέες που παραθέτω ευθύς αμέσως. Κι αυτό γιατί η ουσιαστική μάθηση ξεκινά μετά την παρακολούθηση μιας θεατρικής παράστασης. Έχει να κάνει με αυτά που θα συζητήσεις με το παιδί σου και με το πόσο πιο μακριά θα το πας.
Ιδέες για εφαρμογή μετά την παράσταση
- Ζήτησε από το παιδί σου να σου πει ποια σκηνή ξεχώρισε από όλο το έργο και για ποιο λόγο.
- Ζήτησε από το παιδί σου να θυμηθεί τα ονόματα των τριών πρωταγωνιστών και να σου πει ποιο ήταν το χαρακτηριστικό καθενός από τους τρεις.
- Ζήτησε από το παιδί σου να ζωγραφίσει μια σκηνή του έργου που του έκανε εντύπωση.
- Βρες στο διαδίκτυο ιστορίες με γουρουνάκια, λύκο ή/και αλεπού και διαβάστε τις μαζί.
- Ζήτησε από το παιδί σου να γράψει ένα γράμμα στο λύκο. Τι θα του έλεγε; Πώς θα μπορούσε να τον πείσει να μη γκρεμίσει τα σπιτάκια των πρωταγωνιστών;
- Ζήτησε από το παιδί σου να βοηθήσει τα τρία γουρουνάκια. Τι σκέφτεται να κάνει;
- Μίλησε στο παιδί σου για την αξία της προνοητικότητας δίνοντας του παραδείγματα.
- Μίλησε στο παιδί σου για τους κινδύνους αναλόγως της ηλικίας του και μάθε του τι να κάνει για να μην κινδυνεύει.
Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν αρκεί να συνοδεύεις το παιδί σου με τη φυσική σου παρουσία αλλά να μην είσαι ουσιαστικά εκεί. Μοιράσου μαζί του την όλη εμπειρία, για να μάθει κι αυτό να μοιράζεται με τη σειρά του. Δείξε αληθινό ενδιαφέρον, για να μάθει κι αυτό να ενδιαφέρεται με τη σειρά του. Σεβάσου τους κανόνες που ισχύουν μέσα στην αίθουσα θεάτρου, για να μάθει κι αυτό να τους σέβεται και να τους τηρεί με τη σειρά του.
Όσο για εμάς θα συναντηθούμε ξανά μέσα από αυτή τη στήλη με μια καινούργια πρόταση… σε 15 μέρες να με ‘διαβάσεις’… αγαπάμε πολύ το παιδικό θέατρο… κι οι δυο φίλες μου, η Φιλιώ και η Κατερίνα πάνε θέατρο και μετά μοιράζονται μαζί σας το βίωμά τους μέσα από τα άρθρα μου…
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ
