Κάψα για τον Τερζόπουλο: Πρώτα σχόλια και βίντεο από την τρεισήμισι ωρών «Ορέστεια» στο θέατρο Δάσους

Πρώτα σχόλια, ακολουθεί αναλυτική κριτική (δημοσιεύτηκε αναλυτική κριτική, δείτε παρακάτω)

Με πολλά κουράγια και μεγάλη προσμονή βρεθήκαμε χθες βράδυ στο θέατρο Δάσους για την πιο πολυσυζητημένη παράσταση του καλοκαιριού.

Ο παρατεταμένος καύσωνας, το οδοιπορικό στο κέδρινο λόφο συντροφιά με άλλους τρεισήμισι χιλιάδες θεατές δημιουργώντας το αδιαχώρητο απασχολούσαν τη σκέψη και τη διάθεση μας.

Ωστόσο ποιος θα μπορούσε να πει όχι στη μια και μοναδική –σπάνια- παράσταση του δασκάλου Θόδωρου Τερζόπουλου με την «Ορέστεια» που σπάει ταμεία τώρα που περιοδεύει έστω και επιλεκτικά σε 7 μόλις πόλεις της Ελλάδος για 13 συλλεκτικές παραστάσεις.

Και επιγραμματικά αναφέρουμε τα εξής:

-Πρόκειται για την πιο εικαστική και βαθιά ανάγνωση της τραγωδίας του Αισχύλου που είδαμε τα τελευταία –πολλά- χρόνια.

-Ο Τερζόπουλος δεν διάβασε και αποτύπωσε απλά το έργο, έφτασε στο μεδούλι του και με δικές του παρεμβολές (που αυτό μόνο αν έχεις τέτοια τεράστια καλλιτεχνική προσωπικότητα μπορείς να το κάνεις), δημιούργησε μια παράσταση με πολιτικό λόγο (απόλυτα λογικό που τον ονομάζουν δάσκαλο καθώς δίδαξε θέατρο!).

-Παντού μέσα στην παράσταση δημιουργούσε συμβολισμούς, εικαστικές εικόνες που είχαν παλμό, με απόλυτο πρωταγωνιστή τον Χορό. Δεν έχουμε ξαναδεί τέτοιο θέαμα. Αλλεπάλληλοι ζωγραφικοί πίνακες.

-Τα σώματα τους ήταν σαν να μιλούσαν συνέχεια και να αφηγούνταν την ιστορία.

-Αριστουργηματικό το τέλος δημιουργώντας σύνδεση του παλιού κόσμου στον νέο. Σκληρό αποτύπωμα.

-Άξιοι όλοι μα όλοι οι ηθοποιοί και μπράβο τους, πραγματικός άθλος.

Αντεχόταν όμως 200 λεπτά;

Το μόνο θέμα ήταν αυτό. Αλλά γιατί ήταν θέμα; Γιατί είχε πολλή ζέστη, καίγανε τα τσιμέντα και η ατμόσφαιρα ήταν απελπιστικά υγρή, δεν φυσούσε φύλο…

Πρώτη φορά που κοιτάξαμε το ρολόι είχαν περάσει 2.30 ώρες… Υπό αυτές τις συνθήκες ήταν δύσκολη η υπόλοιπη ώρα και είχε άλλη μια!

3 ώρες και είκοσι λεπτά διήρκησε, ξεκίνησε 9 και 10 και τελείωσε 12 και μισή. Οπότε αν παίζονταν σε νορμάλ καιρικές συνθήκες, ναι, θα κυλούσε σαν νερό.

Και φυσικά στο τέλος, αποθεώθηκαν άπαντες.

Όσο για το «Λευτεριά την Παλαιστίνη» από μερίδα του κοινού, μπορεί στην Επίδαυρο να ήταν αυθόρμητο, εδώ και όπου αλλού παιχτεί θα φαντάζει πια… ψιλό-άκυρο.

2 βίντεο:

Η θριαμβευτική υπόκλιση και η …Παλαιστίνη.