Είδε και σχολιάζει ο Γιώργος Μπαστουνάς.
Το «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές» αποτελεί το ομώνυμο αστυνομικό μυθιστόρημα της μετρ του είδους Αγκάθα Κρίστι, το οποίο κατά καιρούς έχει αποτελέσει σημείο κινηματογραφικού ενδιαφέροντος. Θεατρικά αποδόθηκε τελευταία από τον θίασος της Κάτιας Δανδουλάκη όπου για δυο σεζόν παρουσιαζόταν στο ομώνυμο θέατρό της και από τη περασμένη εβδομάδα, στο θέατρο Αριστοτέλειον, όπου βρεθήκαμε και παρακολουθήσαμε την πρεμιέρα της παράστασης.
Η ιστορία εκτυλίσσεται στο τρένο Οριάν Εξπρές, όπου μετά την διενέργεια ενός μυστηριώδους φόνου, ο ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό αναλαμβάνει την υπόθεση, προσπαθώντας να ανακαλύψει το δολοφόνο σε μία ιστορία συνεχών ανατροπών.
.
.
Αρχικά, στα στοιχεία, που εντυπωσιάζουν τοποθετείται το κείμενο της παράστασης σε απόδοση της Ολυμπίας Σκορδίλη, το οποίο διατηρεί τα βασικά δομικά στοιχεία του ήδη πετυχημένου και συμπαγούς ως προς την πλοκή κειμένου της Αγκάθα Κρίστι, προβαίνοντας σε μία διασκευή, που περιλαμβάνει και ορισμένα κωμικά στοιχεία. Τα στοιχεία αυτά είναι δοσμένα σε μετρημένες δόσεις, προσφέροντας ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα, που δεν αποκλίνει από τον αστυνομικό χαρακτήρα, αλλά προσφέρει στιγμές ανάπαυλας ανάμεσα στις φορτισμένες από ένταση στιγμές του έργου.
Συγχρόνως, η σκηνοθεσία του Αντώνη Καλογρίδη κινήθηκε σε ικανοποιητικά πλαίσια με τη δημιουργία μίας μυστηριακής ατμόσφαιρας, που προσπάθησε με συχνές εναλλαγές να προσδιορίσει τα εμπλεκόμενα με τη δολοφονία πρόσωπα, αλλά και τις μεταξύ τους σχέσεις. Σε μία πλοκή συνεχώς αυξανόμενης έντασης, το δεύτερο μέρος της παράστασης μοιάζει ακόμα πιο δουλεμένο σκηνοθετικά, με αποκορύφωμα την τελική σκηνή, όπου ο Ηρακλής Πουαρό λύνει την υπόθεση. Είναι χαρακτηριστικό, πως καθόλη τη διάρκεια της παράστασης χρησιμοποιούνται ορισμένα έξυπνα σκηνοθετικά τεχνάσματα, που εμπλουτίζουν σημαντικά το σκηνοθετικό κομμάτι, με προεξέχοντα την καταγραφή των κρίσιμων πειστηρίων του εγκλήματος στο πίσω μέρος της σκηνής, καθώς και μία πολύ ιδιαίτερη εικόνα αποκάλυψης του δολοφόνου και των αιτιών, με την χρήση των μαχαιριών να εντυπωσιάζει και με το ομοίωμα του νεκρού επιβάτη να αποτελεί μέρος της ευρύτερης διαμόρφωσης του σκηνικού. Χαρακτηριστικό, επίσης, πως δίνεται μία μοντέρνα πινελιά στην υποβλητική νουάρ ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος σε ορθά μετρημένες αναλογίες.
Καίρια συνέβαλαν Οι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου δίνοντας ιδιαίτερο τόνο στη σκηνοθεσία και σε μία ατμόσφαιρα έντασης με συνεχείς εναλλαγές σε κρίσιμα σημεία της πλοκής.
Παράλληλα, ιδιαίτερη εντύπωση στο μεγαλύτερο μέρος τους προκαλούν το σκηνικό και τα κοστούμια της παράστασης. Ως προς το σκηνικό του Γιώργου Γαβαλά και της Μαίρης Τσαγκάρη,η αναπαράσταση του υπερπολυτελούς τρένου με ένα συνεχώς εναλλασσόμενο σκηνικό, που περιελάμβανε τα βαγόνια, τις καμπίνες, το σαλόνι και το μπαρ, δημιούργησε ακριβώς την ατμόσφαιρα, που απαιτούσε το χωροχρονικό πλαίσιο του κειμένου, με μία ποικιλία εικόνων, που αναβάθμιζαν το συνολικό αποτέλεσμα. Τα κοστούμια της Ιωάννας Τσάμη ήταν πολύ προσεγμένα και ιδιαίτερα, ώστε να παραπέμπουν ευθέως στην εποχή, που εκτυλίσσονταν τα γεγονότα με προσοχή στις λεπτομέρειες.
.
.
Οι πρωταγωνιστές αποτέλεσαν ένα ολοκληρωμένο και αρμονικά δεμένο επιτελείο. Αναλυτικότερα, η Κάτια Δανδουλάκη στο ρόλο της ντίβας Έλεν Χάμπαρντ ισορρόπησε στις ψυχολογικές διακυμάνσεις, που απαιτούσε ο ρόλος της, χωρίς να διστάζει να «τσαλακωθεί» σε ορισμένα πιο κωμικά σημεία. Ο Δάνης Κατρανίδης στο ρόλο του εμβληματικού Ηρακλή Πουαρό αντιμετώπισε αξιοπρεπώς το ιδιόμορφο του χαρακτήρα του διάσημου ντετέκτιβ, χρησιμοποιώντας χαρακτηριστική προφορά και γρήγορο λόγο. Στο σημείο αυτό πρέπει να διατυπωθεί μία ένσταση για απώλεια του μέτρου στην ταχύτητα του λόγου, καθώς σε μερικά σημεία συνοδεύτηκε από μείωση της έντασης της φωνής, που δημιούργησε μία δυσκολία στην ακουστική.
.
.
Ο Τάσος Χαλκιάς στο ρόλο του διευθυντή του τρένου Μπουκ φάνηκε να ταιριάζει απόλυτα, όπως αντίστοιχα και ο Αντώνης Καφετζόπουλος στο ρόλο του επιχειρηματία Σάμιουελ Έντουαρτ Ράτσετ δημιούργησε εξαρχής μυστήριο γύρω από τον χαρακτήρα του. Συγχρόνως, η Μάρω Κοντού ήταν εντυπωσιακή στο ρόλο της πριγκίπισσας Νατάλια Ντραγκομίρωφ, ενώ Ταμίλα Κουλίεβα στο ρόλο της Γκρέτα Όλσον, παρά την επιτυχημένη προφορά υπερέβη σε μερικά σημεία το μέτρο ως προς την απόδοση του ρόλου της. Σε μικρότερους ρόλους η Τάνια Τρύπη, που υποδυόταν την Μαίρη Ντέμπεναμ, ο Λευτέρης Ζαμπετάκης τον συνταγματάρχη Άρμπουθνοτ και ο Σόλων Τσούνης τον Έκτωρ Μακ Κουίν, γραμματέα του Ρατσέτ ήταν αρκετά ταιριαστοί στους ρόλους τους και στη δημιουργία της εντύπωσης, πως με την στάση τους κάτι κρύβουν. Ιδιαίτερη αναφορά χρειάζεται στους Τάκη Παπαματθαίου στο ρόλο του Πιέρ Μισέλ, ελεγκτή του τρένου και στην Έρρικα Μπίγιου στο ρόλο της κόμισσας Αντρένι, οι οποίοι φάνηκαν πλήρως ενταγμένοι στην υφολογία της παράστασης.
.
.
Στα αρνητικά (-) στοιχεία της παράστασης εντάσσεται αρχικά η έλλειψη σασπένς και μεγαλύτερων δόσεων ανατροπών. Δεδομένου, ότι η παράσταση αποτελεί ένα αστυνομικό έργο θα έπρεπε να δοθεί σεναριακά περισσότερη σημασία στην εξέλιξη της υπόθεσης, με την υπογράμμιση των σχέσεων και των δεσμών μεταξύ των κρίσιμων προσώπων, αλλά και την σταδιακή αποκάλυψη της εμπλοκής με το έγκλημα, μέσα από την ανάδειξη των βαθύτερων αιτιών, που κατευθύνουν τις επιλογές τους. Κάλλιστα θα μπορούσε η παράσταση να «απλωθεί» χρονικά, ώστε να οδηγήσει τον θεατή σταδιακά στην ανακάλυψη της αλήθειας και να τον κάνει άλλοτε να επιβεβαιώνει και άλλοτε να αμφιβάλλει για τις υποψίες του, παρά να θέσει τον Πουαρό στο ρόλο του ερμηνευτή όλων των εξελίξεων στην τελευταία σκηνή.
.
.
Ακόμη, σκηνοθετικά ήταν ατυχής η αναπαράσταση της πτώσης του χιονιού. Η επιλογή να πέφτει το χιόνι στη μεγάλη διαμορφωμένη γυάλα, στερούσε την αληθοφάνεια, αλλά και την επιπλέον δραματικότητα, που ήθελε να προσδώσει η χιονισμένη ατμόσφαιρα του χώρου. Επικουρικά, πρέπει να αναφερθεί, πως οι μουσικές συνθέσεις θα έπρεπε να υπάρχουν σε μεγαλύτερες δόσεις στα σημεία, που η πλοκή συνοδευόταν από κάποια ανατροπή ή ανακάλυψη.
Συνολικά, θα λέγαμε, πως πρόκειται για μία υψηλής αισθητικής παράσταση με αξιόλογους συντελεστές, προσεγμένα κοστούμια, πολυτελές σκηνικό και αξιοσημείωτους φωτισμούς, που όλα μαζί συνηγορούν στη μυστηριακή ατμόσφαιρα, που επιδιώκει να εμπνεύσει το διαχρονικό κείμενο της Αγκάθα Κρίστι. Εάν είχε προσεχθεί λίγο περισσότερο η αγωνιώδης ατμόσφαιρα, που πρέπει να συνοδεύει ένα αστυνομικό έργο, σίγουρα θα μιλούσαμε για ένα άρτιο αποτέλεσμα.
.
Βαθμολογία:
6,8/10
.
Αυλαία – χειροκρότημα Πρεμιέρα 8/2 – θέατρο Αριστοτέλειον.
.
-k-
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ
«ΈΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ORIENT EXPRESS» της Άγκαθα Κρίστι.
Μυστηρίου.
Η ανάμειξη στην ιστορία του διάσημου Ηρακλή Πουαρό, η γοητευτική πλοκή, η γεμάτη μυστήριο και ανατροπές, οι χαρακτήρες και η μεταξύ τους διασύνδεση, συναρπάζουν και γοητεύουν. Όλα είναι διαφορετικά απ’ ότι δείχνουν, από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σκηνή. Και όλα καθορίζονται τελικά από το μεγάλο δίλημμα: μπροστά στην φρίκη του φόνου ενός παιδιού, ποια τιμωρία είναι δίκαιη και ηθική, ποιος μπορεί να γλιτώσει από τον θείο και τον ανθρώπινο νόμο…
Σκηνοθεσία: Αντώνης Καλογρίδης.
Ερμηνεύουν: Κάτια Δανδουλάκη, Δάνης Κατρανίδης, Αντώνης Καφετζόπουλος, Μάρω Κοντού, Τάσος Χαλκιάς, Ταμίλα Κουλίεβα, Τάνια Τρύπη, Τάκης Παπαματθαίου, Σόλων Τσούνης, Έρρικα Μπίγιου, Λευτέρης Ζαμπετάκης
Ήμερες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή 9.00 μμ, Σάββατο: 6.00 μμ & 9.00 μμ, Κυριακή: 6.00 μμ.
..
.
Δείτε & αυτά:
/
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 15/5/2019 έως 14/05/2020 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 10α -επετειακά- Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2020.
& αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
