Η ΥΠΝΗΛΙΑ που μας ΕΦΕΡΕ ο «ΒΟΥΒΟΣ ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ» με ΣΥΣΣΟΒΙΤΗ κ ΧΡΑΝΙΩΤΗ… Είδαμε και σχολιάζουμε…
Η υπερπληθώρα παραστάσεων των τελευταίων εβδομάδων στη Θεσσαλονίκη -έτσι θα πάει θεατρόφιλοι μέχρι τέλη Μαΐου να ξέρετε-, δεν μας αφήνει σε «ησυχία» και ενώ μας αρέσει να τρέχουμε πέρα δώθε, βρίσκουμε ελάχιστο χρόνο να στρογγυλοκαθίσουμε με καθαρό μυαλό μεταφέροντας τη γνώμη μας. Ως αποτέλεσμα, καλή ώρα, η συγκεκριμένη που κρίνουμε να έχει ολοκληρώσει τις παραστάσεις της στην Θεσσαλονίκη… Θα μου πείτε και τι έγινε; Ε μας πως, θα αφήσουμε ασχολίαστο τον «Βουβό Σερβιτόρο» όταν σε αυτήν την παράσταση συνέβη το θεάρεστο να μας πάρει ο ύπνος; Χάνει τέτοια η Κουλτουρόσουπα;
Και γιατί μας πήρε ο ύπνος ενώ δεν ήμασταν ούτε κουρασμένοι, ούτε ζαβλακωμένοι, ούτε πιωμένοι;
Μα με την ανιαρή, επίπεδη σκηνοθεσία του Άρη Τρουπάκη, κατά δεύτερον του ίδιου του έργου που δεν έχει στις μέρες μας να πει απολύτως τίποτα, κυρίως θεατρικά, άλλο είναι να διαβάζεις Πίντερ στον καναπέ σου, και τρίτον οι βαρετές ως εκνευριστικές ερμηνείες. Κυρίως του Αλέκου Συσσοβίτη, μιας και ο τηλεοπτικός, που δεν του το’χαμε, Γιώργος Χρανιώτης, έσωσε κάπως τα προσχήματα μιας ολικής υπνηλίας.
.
Σε «λογικές περιπτώσεις» τούτο το εργάκι της μιας ακριβώς ώρας θα θεωρούνταν ανεπίτρεπτο να παρουσιαστεί σε θεατρική σκηνή από επαγγελματίες, κυρίως γνωστούς στο πανελλήνιο ηθοποιούς, πληρώνοντας το κοινό κανονικότατο εισιτήριο. Όμως οι ελληνικές φτωχικές μας μέρες, το καθιστούν ιδανικό και μάλλον «συμφέρον».
.
Εχει δυο πρόσωπα, ένα σκηνικό και μικρή διάρκεια. Συνειδητά το ξεκινούν στις 10 παρά για να πέσει η αυλαία μια ώρα μετά. Να «φαίνεται» δηλαδή στα μάτια των θεατών ο κόπος που έκαναν ξεκινώντας από το σπίτι τους για το θέατρο ώστε μέχρι να βάλουν το κλειδί στην πόρτα, να καλύπτει χοντρικά ένα 2ωρο… της εξόδου.
Επιγραμματικά αναφέραμε παραπάνω γιατί μας έφερε υπνηλία, συμπληρώνοντας έτσι όπως ήταν δομημένο, το πρώτο 10λεπτο παραμένει βουβό, στη συνέχεια ένας με το ζόρι αναμεταξύ τους διάλογος, κατόπιν μια «συνταγή» του τρίτου αόρατου προσώπου που δεν βγάζεις και ιδιαίτερο νόημα, το τέλος… δεν άργησε να ρθει..
Σε αυτήν την περίπτωση λες ένα «Δόξα το Θεό», αλλά πετάς και ένα «Αι σιχτίρ»…
Για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα, ο Συσσοβίτης δεν τσιγκουνεύτηκε τα λεφτά, δεν το ξεπέταξε «επαρχιώτικα» στην μικρή τουρνέ του και η θέα του σκηνικού στην ασημαντότητα φάνταζε πολυτέλεια. Ηταν δυστυχώς και το μοναδικό θετικό στοιχείο της παράστασης.
.
Εν ολίγοις[=] Στα μικρά και αδιάφορα λέμε να μην απλωνόμαστε με φλυαρίες και αναλύσεις, μη σας ζαλίζουμε και το κεφάλι… ήδη γραφούμε την επόμενη «κριτική» μας και ήδη κλείσαμε 3 να δούμε τούτη την βδομάδα, με τον «Σερβιτόρο» θα ασχολιόμαστε ακόμα;
.
Βαθμολογία
4 στα 10 για παραπάνω δεν ήταν…
.
-ΒΙΝΤΕΟ ΑΥΛΑΙΑΣ -ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ
-ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ
-ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ:ΒΙΝΤΕΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΥΠΟΥ
Φωτογραφικό υλικό
