Είδε η Ελένη Γιαννακίδου και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα
Στο θέατρο Αμαλία και για δυο παραστάσεις στις 11 και στις 18 Απρίλη η Ομάδα “Radiant Theater Group” ανεβάζει το μονόπρακτο έργο του Τσέχοφ« Η Επέτειος» σε διασκευή και σκηνοθεσία Μαρίνας Γεωργούση και Γωγώς Κοτζαερίδου.
Πρόκειται για μια κωμωδία όπου ο Συγγραφέας με την ιδιαίτερη πένα του μάς μεταφέρει στον χώρο της «Τράπεζας Αμοιβαίας Πίστεως και Ωφέλειας» που γιορτάζει τα 15 χρόνια λειτουργίας της . Ο πρόεδρός του Διοικητικού Συμβουλίου Αντρέι Αντρέγιεβιτς και ο γραμματέας του Συμβουλίου και συνεργάτης του Κουσμά Νικολάγιεβιτς έχουν αναλάβει την οργάνωση της εκδήλωσης, ώστε ο πρόεδρος των μετόχων αλλά και όλη η επιτροπή των μετόχων να μείνουν ευχαριστημένοι και να αυξήσουν τα κεφάλαιά τους στην τράπεζα αλλά και τις επιχορηγήσεις προς αυτήν. Όλα φαίνεται πως θα κυλήσουν καλά μέχρι τη στιγμή που εμφανίζονται στην τράπεζα γνωστά και ξένα πρόσωπα που είτε με τη συμπεριφορά τους είτε με τα οργανωμένα σχέδιά τους αλλάζουν τη ροή της ιστορίας με κερδισμένους και χαμένους άλλους από ό,τι αρχικά περιμέναμε να συμβεί .
Στα θετικά (+) της παράστασης τοποθετούμε τη φρεσκάδα των ηθοποιών που δώσαν μια ανάλαφρη αύρα στο κείμενο προκαλώντας συχνά το γέλιο του κοινού, αφού ως κωμωδία με πολλά ευτράπελα οφείλει, και η παράσταση το καταφέρνει και μπράβο της, να δώσει την αστεία πλευρά της καθημερινότητας, εκεί όπου χρειάζεται, για τον ρου της υπόθεσης. Η διανομή επίσης ανδρικού ρόλου, του γραμματέα Νικολάγιεβιτς, σε γυναίκα εξίσου άρεσε πολύ όπως κι ηεπιλογή του ενδυματολογικού κομματιού της παράστασης, με τον ανάλογο ρουχισμό και τις ανάλογες μεταμορφώσεις των ηθοποιών, φάνηκε επιτυχημένη.
Στα αρνητικά (-) το σκηνικό που δεν παρέπεμπε σε εκδήλωση τράπεζας, ένα παλιό βελούδινο σαλόνι μ ένα πολυκαιρισμένο τραπέζι κι ένα παλιό γραφείο να έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα φουσκωτά γράμματα happy birthday που κρέμονταν στο πίσω μέρος της σκηνής που θύμιζε παιδικό πάρτι παρά δεξίωση επίσημη. Με αρνητικό πρόσημο συνεχίζει κι η επιλογή της μουσικής: μουσικό κομμάτι ντίσκο στην αρχή με φώτα ν αναβοσβήνουν θυμίζοντας Ντίσκο εποχής του 80 από τη μια και ήχος από λαϊκό όργανο στο τέλος του έργου, όταν δηλαδή η αλήθεια έρχεται στο φως και κορυφώνεται η απόγνωση του ήρωα, αποτελούν δυο στοιχεία που παραπέμπουν σε κακό ερασιτεχνισμό παρά σε επαγγελματική παράσταση.
Τέλος, κι η υπόκλιση των ηθοποιών έγινε πολύ βεβιασμένα, ίσως από το γεγονός πως στο κοινό υπήρχαν πολλοί συγγενείς και φίλοι των ηθοποιών που ήθελαν να συγχαρούν τους ήρωες μέσα σε μια πιο παρεϊστικη, οικεία ατμόσφαιρα, γεγονός που καταδεικνύει όμως πως κι αυτό το κομμάτι χρειαζόταν περισσότερη φροντίδα….
Γενικά (=) πρόκειται για μια παράσταση που βρίσκεται κοντά στο πρωτότυπο κείμενο, φανερώνοντας τα νοήματα και τις ιδέες που ο Τσέχοφ, μέσα απ τη γραφή του αναδεικνύει , σατιρίζει και καυτηριάζει σε μια Ρωσία του 19ου αιώνα με την ύπαρξη ενός κοινωνικού συστήματος που ισχύει και στις μέρες μας στον δημόσιο τομέα και στις εργασιακές -διαπροσωπικές σχέσεις. Μια παράσταση που απευθύνεται σ όλες τις ηλικίες και που εύκολα οικογένειες με παιδιά πέρα από τους ενήλικες μπορούν άνετα να παρακολουθήσουν.
Μια παράσταση που παρά τις ατέλειές της και τις απροσεξίες στις λεπτομέρειες, αποτελεί μια καλή και τίμια προσέγγιση στο συγκεκριμένο μονόπρακτο του Τσέχοφ.
Σαφώς δεν βαθμολογούμε ερασιτεχνικές ομάδες, για τη προσπάθεια τις αγαπάμε όλες.
