Είδε και σχολιάζει η Μαργαρίτη Βασιλική
Ομολογώ ότι δεν είχα ξαναπαρακολουθήσει παράσταση stand-up comedy, ούτε εγώ, ούτε τα περισσότερα άτομα στην παρέα μου. Και η αλήθεια είναι ότι τα περισσότερα αποσπάσματα που είχα δει σε τηλεόραση και youtube, όχι απλώς δεν μου άρεσαν, αλλά συνήθως τα έβρισκα σαχλά ακόμη και προσβλητικά κάποιες φορές ως προς την αισθητική, το ήθος και τη νοημοσύνη μου.
Ε, λοιπόν, αναθεώρησα. Ήταν μια ενδιαφέρουσα παράσταση, με εξαιρετικά κείμενα όπου το χιούμορ ήταν πηγαίο, αβίαστο, εξαιρετικά εύστοχο και ευτυχώς και προς τιμήν των δύο πολύ καλών stand-up comedian χωρίς καθόλου προσβλητικά σχόλια, χωρίς σχεδόν καθόλου βωμολοχίες πέρα από τα τετριμμένα που χρησιμοποιούμε σχεδόν όλοι στον καθημερινό μας λόγο, κι αυτά με εξαιρετική φειδώ.
Η παράσταση κράτησε λίγο-πολύ δυο ώρες. Δεν θα ήταν υπερβολή να σας πω, πως επί μία ώρα και σαράντα πέντε λεπτά γελούσαμε, όχι χαμογελούσαμε, γελούσαμε και μάλιστα πολλές φορές μέχρι δακρύων. Και τα υπόλοιπα δεκαπέντε ήταν τα αναγκαστικά διαλείμματα που χρειάζεσαι για να αναπνεύσεις λίγο πιο ήρεμα και για να πιεις λίγο νεράκι, διότι από το τόσο γέλιο στεγνώνει κι ο λαιμός σου. Και για να προλάβω ίσως ορισμένους που θα σπεύσουν να πουν ότι ήμουν αρχάρια και γι’ αυτό το βλέπω έτσι, το σκέφτηκα κι εγώ, όμως φίλοι μου που είναι φαν και γνώστες του είδους ήταν στην ίδια ακριβώς κατάσταση με εμένα κι επίσης με διαβεβαίωσαν πως stand-up comedy παραστάσεις όπως αυτή δεν βλέπεις κάθε μέρα. Αλλά, εξάλλου, νομίζω πως δεν χρειάζεται τίποτα άλλο για επιβεβαίωση πέραν του ότι σχεδόν όλο το κοινό –μικροί, μεγάλοι- μέσα στην αίθουσα γελούσαμε ακατάπαυστα και όταν βγήκαμε ήμασταν όλοι με ένα τεράστιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μας.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο Γιώργος Χατζηπαύλου εμφανίστηκε πρώτος. Ασταμάτητος, περνούσε από το ένα θέμα στο άλλο πολλές φορές χωρίς αναπνοή. Με έναν καταιγιστικό ρυθμό και με αδιάλειπτο ειρμό στη σκέψη και το λόγο του μας πρόσφερε στιγμές πηγαίου γέλιου και προπαντός χωρίς να θίγει κανέναν και τίποτα, πέραν ίσως των φανατισμένων ανθρώπων σε θέματα όπως η θρησκεία, η ομοφοβία και ο φόβος γενικώς απέναντι στο διαφορετικό. Αναφέρθηκε σε πάρα πολλά θέματα κι έπιασε πολλές πτυχές της καθημερινότητάς μας όπως οι σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων και η προσέγγιση του ενός από τον άλλον, η ομοφυλοφιλία, η εκκλησία και η θρησκεία, οι γιατροί, οι φαρμακοποιοί, τα φυτικά και βιολογικά προϊόντα και η σχέση μας με αυτά, οι αεροπορικές εταιρείες, η σχέση μας με τους ίδιους τους stand-up comedian και άλλα πολλά.
Ο Alistair Barrie εμφανίστηκε στο δεύτερο, θα λέγαμε, μέρος της παράστασης. Ευγενικός, πνευματώδης, με εξαιρετική προφορά, με μεταδοτικότητα, ιδιαίτερη εκφραστικότητα και μια έντονη θεατρικότητα, με αυτό το ιδιαίτερο βρετανικό φλέγμα και τον συνδυασμό διακριτικότητας και καυστικότητας, που ίσως μόνο ένας Άγγλος διαθέτει σε τέτοιο βαθμό, απογείωσε τη βραδιά προσφεροντάς μας στιγμές έντονου γέλιου αλλά παράλληλα με μία νότα προβληματισμού για την εποχή μας, την πολιτική και τους πολιτικούς, τον τρόπο που μας αντιμετωπίζουν και τους αντιμετωπίζουμε, τα όσα έχουμε να αντιμετωπίσουμε εμείς και ίσως αύριο και τα παιδιά μας, ως μονάδες και ως κοινωνίες. Αναφέρθηκε αρχικώς στην κατάσταση της χώρας του με το Brexit και τις επιπτώσεις που έχει και θα έχει στο μέλλον για τους ίδιους κυρίως κι έπειτα έθιξε ζητήματα και πρόσωπα, όπως η περιβαλλοντική καταστροφή, το μεταναστευτικό, ο Μπόρις Τζόνσον και ο Ντόναλντ Τραμπ. Δεν έλειψαν βέβαια οι αναφορές στις διαπροσωπικές σχέσεις κυρίως μεταξύ των δύο φίλων, όπως και οι αναφορές σε θρησκείες και εκκλησία, και στην ομοφυλοφιλία σαν μία ωραία συνέχεια στα κείμενα του Χατζηπάυλου. Αξίζει επίσης να αναφερθεί το ιδιαίτερο κομμάτι στα κείμενα του, όπου μέσα σε λίγα λεπτά μας ταξίδεψε μέσα από τις εμπειρίες και τον λόγο του σε χώρες όπως Αγγλία, ΗΠΑ, Σκωτία, Νέα Ζηλανδία, Αυστραλία, Ισπανία, Ιταλία και φυσικά Ελλάδα και στις ιδιαιτερότητές τους.
Ένα κοινό σημείο αναφοράς στα κείμενα και των δύο που αξίζει, πιστεύω, να σημειωθεί ξανά ήταν η σχέση των δύο φύλων στο κομμάτι παιδί. Οι προβληματισμοί, το πριν και το μετά της απόκτησης ενός παιδιού και οι συνέπειες – καλές και κακές – που έχει αυτό στο άτομο και το ζευγάρι, τον διαφορετικό τρόπο που βλέπει ο καθένας το θέμα της απόκτησης ενός παιδιού σύμφωνα με το φύλο και την ηλικία του και σε ένα απίστευτο κρεσέντο στο τέλος της παράστασης ο Alistair έθιξε έμμεσα με απίστευτη διακριτικότητα και αστείρευτο χιούμορ το ζήτημα της υπογεννητικότητας. Κάνω ιδιαίτερη μνεία σε αυτά τα σημεία διότι και ο Χατζηπαύλου και ο Barrie δώσανε ρεσιτάλ εδώ και αυτό φαινόταν στον κόσμο που απλώς λυνόταν απ’ τα γέλια, γέλια μέχρι δακρύων.
Εν κατακλείδι μία stand-up comedy παράσταση εκπληκτική! Με αστείρευτο, πηγαίο αλλά και πνευματώδες χιούμορ, καθώς και με ωραία κοινωνικά μηνύματα που σίγουρα αξίζει να δείτε!
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 15/5/2019 έως 14/05/2020 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 10α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2020.
Φωτογραφικό υλικό
