.
Είδε και σχολιάζει η Πίτσα Στασινοπούλου.
Είναι κάποιες παραστάσεις με εμφανώς καλές προθέσεις και υψηλούς στόχους, που όμως κάπου στην πορεία «λοξοδρομούν»… κι ο απλός θεατής δεν θα μπει στη διαδικασία να αναλύσει τα παραπάνω, ούτε καν τα τεχνικά θέματα, παρά θα αρκεστεί σε αυτό που θα εισπράξει άμεσα ως αίσθηση, συναίσθημα ή εγκεφαλική διέγερση, που είναι άλλωστε και τα μεγάλα ζητούμενα… Προβληματισμοί που προέκυψαν παρακολουθώντας την παράσταση «Γλασκώβη» του Στέλιου Ναλμπάντη και σε σκηνοθεσία Γιώργου Τσαγκαράκη, από την ομάδα Aloof στο θέατρο Σοφούλη.
Η ουσία του έργου πραγματεύεται τη σχέση μάνας και γιού, που αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα και γύρω του πλέκονται ποικίλες συναισθηματικές δυσλειτουργίες με πηγή την ανωτέρω «αρρωστημένη» σχέση. Όπου μια μάνα καταπιεστική σε βαθμό παθογένειας, κρατά «ύπουλα» εξαρτημένο το γιο που αδυνατεί να αποχωριστεί, κρύβοντας επιμελώς το χαμό της κόρης της με δικιά του αφελή υπαιτιότητα ως παιδί… η οποία κόρη και αδελφή του ήρωα, τον επισκέπτεται συχνά στις φαντασιώσεις- παραισθήσεις του, καθώς ο ίδιος την ανακαλεί στη μνήμη για να ζήσει μαζί της την αδελφική σχέση και παιδική ζωή που στερήθηκε… ευρισκόμενος σε κρεβάτι νοσοκομείου όπου νοσηλεύεται και υπό τη επήρεια βαριάς αγωγής, αναβιώνει στιγμές της καθημερινότητας με τη μάνα και τον περίγυρο που τον στοιχειώνουν…
Ένα κείμενο διφορούμενο (–) από τον Στέλιο Ναλμπάντη, που ναι μεν βασίστηκε σε δυνατό θέμα το οποίο επεχείρησε να διαχειριστεί με πρωτότυπο, ψαγμένο τρόπο, ωστόσο δεν απέφυγε εν τέλει το συμβατικό στερεότυπο της συγκεκριμένης σχέσης στην ακραία υπερβολή της… ναι μεν εντοπίσαμε συγγραφικά σημεία εμπνευσμένα σε επίπεδο αλληγοριών, όμως και αρκετά άλλα επί τούτου τραβηγμένα ή ασαφή, ενώ το σύνολο έμοιαζε σχεδόν χαοτικό, να περιπλανιέται χωρίς εμφανή λόγο και καθαρό προορισμό σε πολυδαίδαλα μονοπάτια, ακροβατώντας χωρίς επιτυχία μεταξύ ρεαλισμού και σουρεαλισμού ή μεταξύ πραγματικότητας και φαντασιώσεων… Ένα έργο που προσπάθησε και είχε τα εφόδια να δώσει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον αποτέλεσμα, εντούτοις έπασχε σε επίπεδο δομής. εσωτερικής συνοχής και καθαρής ταυτότητας, καταλήγοντας μάλλον αδιάφορο…
Όπως αδιάφορες θα χαρακτηρίζαμε γενικά και τις ερμηνείες των ηθοποιών, εξαιρώντας πρωτίστως τη μάνα και δευτερευόντως την αδελφή, που απέδωσαν τους ρόλους τους με στοιχειώδη επαγγελματισμό, εκφραστικότητα, σωστή κινησιολογία, δουλεμένες λεπτομέρειες- ειδικά η μάνα. Σε αντίθεση με τον άνευρο, συχνά αμήχανο ή ανέκφραστο κεντρικό ήρωα που ελάχιστα έπεισε για τη δραματικότητα του ρόλου του, ενώ οι υπόλοιποι του πολυπληθούς θιάσου των 10 ατόμων, μετά βίας κινήθηκαν στα όρια της επάρκειας, ενίοτε χωρίς να την αγγίζουν και επίσης με προβλήματα συντονισμού «ακριβείας» μεταξύ τους…
Σε αρκετά πιο ενδιαφέρον επίπεδο (+) κινήθηκε η σκηνοθεσία του Γιώργου Τσαγκαράκη, με σύγχρονη οπτική και κάποιες εύστοχες αλληγορίες με τη χρήση των διαφανών «παραπετασμάτων» ως κυρίαρχο σκηνοθετικό εύρημα για την «αφαίρεση του χρόνου και του χώρου», διαμορφώνοντας ένα ιδιαίτερο σκηνικό περιβάλλον, με επίκεντρο ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Το οποίο σκηνικό με τα διαφανή συρόμενα επίπεδα, λειτούργησε αφενός συμβολικά και αφετέρου αποτελεσματικά στην απόδοση μιας μοντέρνας ματιάς με δόσεις σουρεαλισμού και αφαιρετικότητα, ενώ τα παιχνίδια των φωτισμών και η διακριτική μουσική συνέβαλαν στη δημιουργία κατάλληλης ατμόσφαιρας. Ωστόσο, και εδώ, το χαώδες του πράγματος από τη συγγραφή αποδυνάμωσε το σύνολο, αλλά κυρίως η έλλειψη ρυθμού με μικρά χάσματα, αμήχανες στιγμές, υποτονικές εντάσεις και κάποιες επαναλήψεις, κούρασαν προκαλώντας σε αρκετά σημεία ανία, χωρίς στοιχειώδη μεταφορά συναισθήματος…
Καταλήγοντας (=) δεν μπορούμε βεβαίως να ισχυριστούμε ότι «ευτυχήσαμε» συνολικά στη συγκεκριμένη παράσταση που άφησε μια μάλλον αδιάφορη γεύση, ωστόσο εκτιμήσαμε κάποια δυνατά και εμπνευσμένα σημεία του κειμένου, καθώς και τη σύγχρονη σκηνοθετική προσέγγιση που το πάλεψε φιλότιμα αλλά….
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
.
-k-
.
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/9/2018 έως 20/05/2019 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 9α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2019 που θα πραγματοποιηθούν τέλη Μαίου 2019 – Πληροφορίες για τα 9α ΘΒΘ θα βρείτε ΕΔΩ – Facebook pages ΕΔΩ
.
Δείτε & αυτά:
Φωτογραφικό υλικό
