Είδαμε 30/9/2017 στο θέατρο Σοφούλη & Σχολιάζουμε.
Τόσο πριν, διαβάζοντας το ενημερωτικό σημείωμα, όσο και μετά, έχοντας παρακολουθήσει την παράσταση, δυσκολεύεσαι να την κατατάξεις «κάπου»… Ενώ έχει πλήρως τα χαρακτηριστικά μιας συμβατικής παράστασης, εντούτοις τη διακρίνει μια ιδιαιτερότητα, καθώς στην ουσία πρόκειται για καλλιτεχνική εφαρμογή επί σκηνής ενός βιωματικού εργαστηρίου. Αυτού που επί 10 και πλέον χρόνια καθιέρωσε ο Στέλιος Καλαθάς, διδάσκοντας τη μέθοδο της «Συναισθηματικής Διαλεκτικής», η οποία αναδεικνύει τη δυναμική των συναισθημάτων και την αυτοέκφραση μέσα από κώδικες υποκριτικής. Και όπως εύστοχα σημειώνει «ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να ανεβάσουμε τα συναισθήματα στη σκηνή και στο φως!» Και το έκανε στο θέατρο Σοφούλη, με την ομάδα «+ αίσθημα» και την παράσταση «Feelings’ stories» που επιμελήθηκε και σκηνοθέτησε ο ίδιος, της οποίας την πρεμιέρα παρακολουθήσαμε σε έναν κατάμεστο χώρο.
Διαπιστώνοντας πόσο ακριβές – για την ακρίβεια κυριολεκτικό, υπήρξε το δελτίο τύπου σε όσα υποσχέθηκε. Συναισθήματα επί σκηνής μας «έταξε» και αυτά ακριβώς εισπράξαμε μέσω της δραματοποίησης και της καλλιτεχνικής έκφρασης. Όπου στο θεατρικό σανίδι παρήλασαν με μορφή μικρών σκετς, γραμμένων από διάφορους συγγραφείς για την περίσταση, συναισθήματα αντιφατικά βγαλμένα από ανάλογες καταστάσεις, σαν την μοναξιά, την υποκρισία, τη χαρά, την απογοήτευση, την αγωνία, την αχαριστία, το φόβο, τη ζήλεια… Με απλές καθημερινές αφορμές, εσωτερικές αναζητήσεις ή φαντασιώσεις, όλα τούτα έδωσαν ηχηρό παρόν με τις εναλλαγές και αντιθέσεις τους, για να καταλήξουν σε μια λεκτική αντιπαράθεση με τη λογική χωρίς απαντήσεις… μόνη τελική διαπίστωση ο «άνθρωπος ως μικρό θαύμα που όμως το ξεχνά»…
Το βασικό στοιχείο που συνέβαλε στο ενδιαφέρον της παράστασης (+) υπήρξε η σκηνοθετική επιμέλεια του Στέλιου Καλαθά, σε ένα εγχείρημα με ασυνήθεις ιδιαιτερότητες. Διότι όφειλε να διαχειριστεί μια παράσταση σπονδυλωτή βασισμένη σε αυτόνομες ετερόκλητες σκηνές, σε μη επαγγελματίες ηθοποιούς κατά βάση (υποθέτουμε) και να αποδώσει ένα σύνολο ολοκληρωμένο, ουσιαστικό, με καλλιτεχνική επάρκεια. Τούτων δεδομένων, ομολογούμε τα κατάφερε περίφημα. Παρά το «τεμάχισμα» των διαδοχικών σκηνών, χάρη στην επιτυχημένη, ευφάνταστη σύνδεση μεταξύ τους, η παράσταση «έρρεε» με απρόσκοπτο ρυθμό, με ζωντάνια, ισορροπία, ομοιογένεια και επιπλέον με ατμοσφαιρικές στιγμές, εναλλάσσοντας εύστοχα το χιούμορ με τη συγκίνηση ή τον προβληματισμό. Ως τέτοιες στιγμές με καλλιτεχνική πινελιά, ξεχωρίσαμε την έναρξη – με τη γέννηση του ανθρώπου και τις Μοίρες, το φινάλε- με το θάνατο και το διάλογό του με τον άγγελο, καθώς και κάποιες ενδιάμεσες σκηνές με εμπνευσμένα σκηνοθετικά ευρήματα, σαν την «αγωνία» σε έναν γυναικείο μονόλογο. Πέραν αυτών, η πλήρης αξιοποίηση των μελών της ομάδας γεμίζοντας τη σκηνή, τα ενδιάμεσα χορογραφημένα στιγμιότυπα με διαρκή κινητικότητα, ο συνδυασμός γέλιου και περισυλλογής, συνέβαλαν κατά πολύ στο απολαυστικό αποτέλεσμα.
Στον τομέα της υποκριτικής, παρότι δεν γνωρίζουμε πόσοι και ποιοι εκ των συμμετεχόντων είναι ή όχι επαγγελματίες, εντούτοις στη συντριπτική πλειοψηφία τους απέδωσαν ερμηνείες επαγγελματικού επιπέδου. Όχι βέβαια όλες ισοδύναμες, ωστόσο οι περισσότερες ξεχώρισαν για την αρτιότητα, την εκφραστικότητα, το ταμπεραμέντο, εν ολίγοις το αυθεντικό ταλέντο που πρόδιδε ίσως και μεγαλύτερη σκηνική εμπειρία και άνεση, σαν αυτές πχ. της Σοφίας Ρίζου ή του Βασίλη Τριανταφύλλου. Γεγονός είναι ότι ελάχιστες στιγμές είδαμε σε ορισμένους την υπερβολή ή αμηχανία του ερασιτέχνη, ενώ σε αντίθεση θαυμάσαμε την εξαιρετική ορθοφωνία- άρθρωση όλων, τη γενικότερη άνεση ή την καλοδουλεμένη κίνηση των περισσότερων, με ξεχωριστή παρουσία την θαυμάσια, αέρινη Ναλίνη Μαρία Σπαθαράκη, χορογράφο επίσης της παράστασης.
Αφαιρετικό – συμβολικό θα χαρακτηρίζαμε το «περιφερόμενο σκηνικό» των λευκών ρούχων, σωστά επιλεγμένες τις μουσικές εναρμονισμένες με το εκάστοτε κλίμα και την κίνηση, άψογους τους φωτισμούς, εύστοχα και καλαίσθητα τα κοστούμια με επικράτηση του μαύρου και έξυπνες στιλιστικές πινελιές, αναλόγως… συναισθήματος.
Κάποιες αδυναμίες (–) εντοπίσαμε στο κεφάλαιο «κείμενα» και εννοούμε σε ορισμένα εξ αυτών, ασχέτως αν φέρουν την υπογραφή δηλωμένων συγγραφέων. Ενώ κάποια (τα λιγότερα) ξεχώρισαν για την ποιότητά τους, το βαθύτερο ψάξιμο, την ευρηματικότητα ή την ποιητική έκφραση και είχαν κάτι ουσιώδες να πουν, κάποια άλλα δίπλα τους φάνταζαν ρηχά, κοινότοπα, επίπεδα, χωρίς ενδιαφέρον ή ουσία. Σε αυτά θα εκτιμούσαμε περισσότερο μια έμμεση ή πιο συμβολική ή πιο ψαγμένη αναφορά στο εκάστοτε συναίσθημα που πραγματευόταν το αντίστοιχο κείμενο, αντί της ευθείας, εν μέρει αφελούς και ενίοτε με στόμφο ή υπόγειο διδακτισμό. Πέραν του ότι σε κάποια- λίγα, η ιστορία που αφηγούνταν δεν παρέπεμπε επιτυχώς ή με σαφήνεια στο ζητούμενο συναίσθημα.
Από άποψη σκηνοθεσίας, το μόνο που θα επισημαίναμε αφορά στην τελική σκηνή της αντιπαράθεσης μεταξύ συναισθήματος και λογικής, την οποία θα περιμέναμε πιο δουλεμένη, πιο συμβολική και ευφάνταστη σκηνοθετικά- αντίστοιχη με το καλλιτεχνικό επίπεδο άλλων σκηνών, αντί της προβλέψιμης ευκολίας (και εν μέρει αφέλειας) που επιλέχθηκε. Δεδομένου ότι μπορεί να μιλάμε για αυτονόητα, ωστόσο στη θεατρική γλώσσα οι τρόποι για να ειπωθούν είναι ανεξάντλητοι…
Εν κατακλείδι (=) και μιλώντας συνολικά για μια ιδιαίτερη παράσταση ως «σκηνικά βιωμένη διδασκαλία» ή ως ρεαλιστικό θεατρικό παιχνίδι με θέμα τα συναισθήματα, οφείλουμε να πούμε ότι περάσαμε όμορφα, χωρίς να μας λείψει καμιά σκηνική συνθήκη. Αντίθετα απολαύσαμε ενδιαφέρουσες έως εμπνευσμένες θεατρικές στιγμές, κάποιες απρόβλεπτες ιστορίες, κάποιες ταλαντούχες ερμηνείες, άλλοτε γελάσαμε κι άλλοτε συγκινηθήκαμε ή αναλογιστήκαμε, φεύγοντας με έναν θετικό απολογισμό… και χωρίς απάντηση στο αιώνιο δίλημμα «συναίσθημα ή λογική», παρότι μας ζητήθηκε στο τέλος να ψηφίσουμε σε κάλπη έξω… Ευτυχείς οι ισορροπιστές, τους ζηλεύω!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
6 ΣΤΑ 10
Πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε ΕΔΩ
#Κουλτουρόσουπα #kulturosupa #θεατρομανία #ΕίδαμεΚαιΣχολιάζουμε #ΠίτσαΣτασινοπούλου #ΘέατροΣοφούλη #ΣτέλιοςΚαλαθάς #Ομάδα+Αισθημα #ΣυναισθηματικήΔιαλεκτική #FeelingsStories
======================================================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
=====================================================
Φωτογραφικό υλικό
