Εξαίρετος Νινιός στο ρόλο του «Τσιτάχ». Η ερημιά του τερματοφύλακα» Είδαμε & σχολιάζουμε

Είδε και σχολιάζει η Ελένη Γιαννακίδου για την Κουλτουρόσουπα

Στο θέατρο Αμαλία παρουσιάζεται το έργο «Η ερημιά του Τερματοφύλακα» με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Νινιό. Πρόκειται για τον  Θεατρικό  μονόλογο του Βασίλη Κατσικονούρη που είχαμε την ευκαιρία να δούμε μαζί με πλήθος κόσμου που κατέκλυσαν το θεατρικό χώρο.

Το έργο εξιστορεί τη ζωή του τερματοφύλακα «Τσιτάχ», χαρακτηρισμός που δίνεται στον τερματοφύλακα από τους φιλάθλους, αφού σαν αίλουρος τρέχει και πιάνει την μπάλα, πριν μπει στα δίχτυα, κι έτσι πάντα η νίκη της ομάδας του είναι εξασφαλισμένη. Κι ενώ ξεκινά με την άνοδο και το χτίσιμο μιας επιτυχημένης πορείας του Τσιτάχ που από τοπικά πρωταθλήματα φτάνει σε δυνατή ομάδα, μπαίνει στην Εθνική, κατακτά πρωτιές και μετάλλια, η σχέση του με το Λενάκι, μια σχέση δυνατή γεμάτη έρωτα και ζέση στην καρδιά του, του φέρνει στον ρου της ζωής του διλήμματα μεγάλα, γιατί θα πρέπει να πουλήσει την ομάδα του και τη φανέλα που φορά για να πάρει χρήματα από στημένο αγώνα και να τα δώσει στον Τασούλη, αδερφό της συντρόφου του για να φύγει στην Αμερική και  να γίνει καλά.

Ο όγκος στο συκώτι του Τασούλη κάνει τον τελευταίο να αργοπεθαίνει και τον Τσιτάχ να δέχεται να μπει στο κόλπο συμμετοχής του σε  στημένο παιχνίδι και να δεχτεί γκολ από αντίπαλη ομάδα που χει ήδη υποβιβαστεί. Μ αυτόν τον τρόπο κι ο αγαπημένος φίλος του Τασούλης θα γίνει καλά και το Λενάκι του θα ναι χαρούμενο κι ευτυχισμένο. Όμως η αξιοπρέπεια παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή ενός ανθρώπου, πόσο μάλλον ενός αθλητή που τιμά τη φανέλα, και η άτιμη  δεν τον αφήνει να ησυχάσει, δρα έως το τελευταίο λεπτό και λειτουργεί  καταλυτικά αλλά και καταστροφικά στις αποφάσεις του. Όλη αυτή η εξομολόγηση του Τσιτάχ γίνεται μπροστά σε μαθητές που είναι προσκεκλημένος την ημέρα του Αθλητισμού για να μιλήσει για τα οφέλη της άθλησης.

Στην παράσταση που ανεβαίνει στο θέατρο Αμαλία, αξίζει να σημειωθεί, με μεγάλη επιτυχία, ο Τσιτάχ, Γιώργος Νινιός, εμφανίζεται μετά από ήχους μπουζουκιού και ρεμπέτικου κομματιού στη σκηνή με ρούχα αθλητικά, μια τσάντα στον ώμο και κάθεται σε ένα σχολικό θρανίο. Παίρνει ως αφορμή ένα ηχητικό ντοκουμέντο που ακούγεται, τότε που ο Τσιτάχ πιάνει τη μπάλα και πέφτει λιπόθυμος στα χόρτα και τις, γιατί έχει φάει κλωτσιά στο πρόσωπο από αντίπαλο παίκτη αλλά  έτσι η ομάδα κι αυτός  κερδίζουνε την κούπα, κι αρχίζει inmediares, να ξετυλίγει το κουβάρι της επιτυχίας και της ερωτικής του σχέσης με τον άνθρωπό του, με το Λενάκι του. Χειμαρρώδης ο Τσιτάχ , εδώ Νινιός,  ενώ στην αρχή κομπλάρει να μιλήσει στα παιδιά, διεισδύει βαθιά στις μύχιες σκέψεις του, γελά , ξεφυσά, αναστενάζει, αυτοσαρκάζεται και μας αφήνει μαζί του να γίνουμε κοινωνοί του διλήμματός του που τον κατατρύχει, τότε που πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στη ζωή του κουνιάδου του και στο Λενάκι ή στην πίστη στις αξίες και στη φανέλα.

Σ’ αυτό το σημείο οφείλουμε ως θεατές να δώσουμε ένα μεγάλο μπράβο (+) στον Νινιό που καταφέρνει να συμπάσχουμε μαζί του, να νιώθουμε το μαρτύριο του συμβιβασμού που κάνει, να εξαγνιζόμαστε με την εσωτερική του επανάσταση και το υψηλό ανάστημα της τόλμης που επιδεικνύει και να κατακρημνιζόμαστε μαζί μ αυτόν. Οι διακυμάνσεις αυτές της ψυχής του φαίνονται άλλωστε από το ιδιαίτερο ηχόχρωμα της φωνής του Νινιού, γνώρισμα από τις συμμετοχές του σε σίριαλ που όλοι μεγαλώσαμε μαζί τους και αγαπήσαμε τον Νινιό ως μεγάλη θεατρική και κινηματογραφική  παρουσία, αλλά κι απ τις κινήσεις τις καθημερινές, όταν βγάζει τσιγάρο και καπνίζει ή όταν κάθελίγο και λιγάκι  πίνει απ την καράφα που χει ακουμπισμένη στο θρανίο, πράγμα οξύμωρο για ένα αθλητή, ή όταν υψώνει για λίγο τη φωνή του και μετά ζητά αμέσως συγνώμη από τον δάσκαλο και τους μαθητές του.

Έξυπνη και η σκηνοθεσία της Ερμίνας Κυριαζή που τοποθετεί στα δεξιά της σκηνής μια μεγάλη μαριονέτα , έργο του Βασίλη Βασιλάκη, ενός ποδοσφαιριστή με πορτοκαλί ρούχα, μπορεί να είναι και η ίδια η φιγούρα του Τσιτάχ στα νεανικά του δραστήρια χρόνια, που κάθε φορά που κάτι φοβερό εξομολογείται ο Τσιτάχ αυτή κάνει και τις ανάλογες κινήσεις, στρέφει προς αυτόν το κεφάλι, το χαμηλώνει, υψώνει τα χέρια και ούτω καθεξής. Νιώθουμε πως η μαριονέτα σαν ο άλλος εαυτός του ήρωα συνεχώς τον παρακολουθεί κάτι σαν  το τρίτο του μάτι και θλίβεται , χαίρεται , γκρεμίζεται μαζί του ανάλογα με την περίσταση.

Αρνητικά (-) δε θα μπορούσαμε να βρούμε σε μια τέτοια παράσταση, όταν το ίδιο το κείμενο θέλει μινιμαλισμό και δυνατή ανδρική σκηνική παρουσία του ήρωα που τον παρακολουθούμε να δοξάζεται και μέσα σε μια νύχτα να συνθλίβεται. Κι είναι πολύ όμορφη η εμπειρία να πηγαίνεις να παρακολουθήσεις μια παράσταση που εστιάζει σ έναν συγκεκριμένο χώρο, τον χώρο του ποδοσφαίρου και μάλιστα στη ζωή ενός συγκεκριμένου αθλητή, που με τη δική του  προσωπική εστίαση, δε γίνεται κι αλλιώς, μαθαίνεις την ιστορία του, όχι όμως με μια αφήγηση στείρα, βαρετή αλλά με εναλλαγές των χρονικών επιπέδων και με έντονους συνειρμούς που σε παρασύρουν να ζήσεις τις στιγμές του ήρωα μαζί του.

Γενικά (=) πρόκειται  για ένα καλογραμμένο θεατρικό κείμενο που απογειώνεται μέσα από τη θεατρική ερμηνεία του Νινιού. Ο Νινιός «Τσιτάχ» που κρατά τη μπάλα στο στέρνο του και δεν την αφήνει ποτέ παρά τώρα που φεύγει από την τάξη νιώθοντας βαθιά την ερημιά του Τερματοφύλακα στη ζωή του, ο Νινιός « Τσιτάχ» που κοιτά ψηλά και καπνίζει και ονειρεύεται να περάσει μια νύχτα με αστέρια αγκαλιά με το Λενάκι του στην ακροθαλασσιά, ο Νινιός «Τσιτάχ», ο  φημισμένος με κύπελλα και μετάλλια ποδοσφαιριστής, που ψάχνει τις τσέπες του και δεν βρίσκει ούτε ευρώ  μέσα σ αυτές …

Φεύγοντας αισθανόμαστε μια βαθιά αγάπη γι αυτόν τον ήρωα και βλέπουμε με άλλο μάτι,  όσοι κι όσες δεν γνωρίζουμε πολλά για τον χώρο του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα, κατανοούμε δηλαδή καλύτερα, αυτά που από την πρώτη στιγμή έλεγε ο ήρωας, τις αρχές δηλαδή και τις αξίες που πρέπει ο αθλητής να υπηρετεί: την προσπάθεια, την κατάκτηση της Νίκης  την αξιοπρέπεια… και τελικά για τα πρώτα δύο είτε  τα καταφέρνεις είτε  όχι εξαρτάται από το  πόσο το παλεύεις,  για την αξιοπρέπεια όμως μετά από τη θέαση αυτού του έργου ανοίγει μια μεγάλη κουβέντα που ίσως όλοι οφείλουμε να κάνουμε με τον εαυτό μας …. Ό ήρωας μας την έκανε και, ενώ πίστευε πως τελικά βρήκε με συμβιβασμούς την λύση που ήθελε, τελικά έμεινε μόνος μες  στην ερημιά του ….

Βαθμολογία:

7,1/10

ΑΜΑΛΙΑ

«Τσιτάχ. Η ερημιά του τερματοφύλακα» του Βασίλη Κατσικονούρη.

Ο Τσιτάχ, ένας πολύπειρος βετεράνος τερματοφύλακας της Εθνικής Ελλάδος, κάνει έναν ειλικρινή απολογισμό της μακροχρόνιας πορείας του, προσκεκλημένος από ένα σχολείο για να μιλήσει στα παιδιά για την αξία της άμιλλας και τα αθλητικά ιδεώδη. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αθλητισμού, εξιστορεί γεγονότα και εμπειρίες από τη ζωή και τηνκαριέρα του ξετυλίγοντας σιγά-σιγά το κουβάρι της ύπαρξης του, από τη δόξα, τα πλούτη και τα φώτα της δημοσιότητας μέχρι το μηδέν και το περιθώριο.

Σκηνοθεσία:   Ερμίνα Κυριαζή – Γιώργος Νινιός. Ερμηνεύουν: Γιώργος Νινιός.

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη 21 , Παρασκευή 22 & Σάββατο 23 Δεκεμβρίου στις 21:00 Δευτέρα 25 & Τρίτη 26 Δεκεμβρίου στις 21:00 EΞΤΡΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΛΟΓΩ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ Τετάρτη 27 & Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 21.00

-Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ.