«Επιστροφή στον φόνο»: Μία ατμοσφαιρική παράσταση που το προσπάθησε… Είδαμε & σχολιάζουμε.

Είδε ο Γιώργος Μπαστουνάς και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα

Ο Γιώργος Φρατζεσκάκης πιστός στις παραστάσεις μυστηριακού περιεχομένου καταπιάνεται για ακόμα μία φορά με την Αγκάθα Κρίστι και το εμβληματικό έργο της «Πέντε μικρά γουρουνάκια», στη θεατρική διασκευή της ίδιας με τίτλο «Επιστροφή στον φόνο». Η παράσταση ανεβαίνει αυτόν τον καιρό στο θέατρο «Αμαλία».

Αρχικά, εκκινώντας από τα θετικά (+) στοιχεία της παράστασης θα εντάσσαμε το κείμενο της Αγκάθα Κρίστι σε μετάφραση του Αντώνη Γαλέου. Τα συγκεκριμένο έργο της δεν ακολουθεί την κλασική δομή ενός αστυνομικού έργου, όπου στην αρχή συμβαίνει το έγκλημα και έπειτα ο επιθεωρητής εξιχνιάζει στον τόπο του εγκλήματος την υπόθεση, αλλά αντίθετα παρουσιάζονται οι στιγμές πριν το έγκλημα, ενώ η εξιχνίαση λαμβάνει χώρα 15 χρόνια μετά βάσει των μαρτυριών και των οπτικών γωνιών των ηρώων. Εν προκειμένω, 15 χρόνια μετά το έγκλημα και την καταδίκη της Κάρολαϊν Κρέιλ για τον θάνατο του συζύγου της, η κόρη της αναθέτει στον επιθεωρητή Τέρνμπολ να βρει την αλήθεια και να αποκαταστήσει την μνήμη της. Το κείμενο έχει ωραία δομή, έντονες ψυχολογικές και κοινωνικές προεκτάσεις, καθώς και ανατροπές, αποτελώντας ένα ώριμο έργο της Αγκάθα Κρίστι, με την ιστορία να κεντρίζει το ενδιαφέρον.

Ως προς τα κοστούμια της Λαμπρινής Καρδαρά πραγματικά έχει γίνει εξαιρετική δουλειά, αποτυπώνοντας τις δύο εποχές που διαδραματίζεται, με τις αλλαγές να είναι συχνές σε όλους τους ήρωες και να προσαρμόζονται στις ηλικιακές τους μεταπτώσεις.

Οι φωτισμοί του Παναγιώτη Μανούση είναι πιο λακωνικοί στο πρώτο μέρος και πιο δουλεμένοι στο δεύτερος μέρος, προσφέροντας έντονα ατμοσφαιρικό κλίμα. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η σκηνή με τις μαρτυρίες των ηρώων με τους φωτισμούς να ακολουθούν τη διαδοχή τους στην σκηνή.

Ως προς τους ηθοποιούς συνολικά θα λέγαμε ότι αποτέλεσαν ένα ισχυρά δομημένο σύνολο με χημεία μεταξύ τους, αποτελώντας ίσως ένα από τα πιο πετυχημένα καστ παράστασης του Φρατζεσκάκη. Υπερείχε η Ελένη Μπουκουβάλα σε διπλό ρόλο της Καραολάιν Κρέιλ και της κόρης της Κάρλα, η οποία κατάφερε να αποδώσει μαεστρικά τις δυσκολίες του κεντρικού ρόλου, ενώ συγχρόνως προέβαλε τα πολλαπλά ψυχικά σκαμπανεβάσματα της ηρωίδας. Ο Γιώργος Φρατζεσκάκης στον ρόλο του επιθεωρητή ήταν στιβαρός, προσπαθώντας να διατηρήσει τη μυστηριακή ατμόσφαιρα του έργου. Απέδωσε πολύ καλά τον ρόλο του το θύμα της παράστασης, ο Κωνσταντίνος Λάγκος, με ωραίες εναλλαγές και χωρίς υπερβολές που έφερε ο χαρακτήρας που υποδυόταν.

Ως προς τα 5 γουρουνάκια, η Κορίνα Αλεξανδρίδου στον ρόλο της Μις Ουίλλιαμς, καθώς και η Στυλιανή Κλείδωνα στον ρόλο της Άντζελα Γουόρεν κατάφεραν να ξεχωρίσουν με τις ερμηνείες τους, η Στέλλα Κοσμοπούλου στον ρόλο του τρίτου προσώπου κατάφερε να φέρει μία ισορροπημένη ερμηνεία παρά τις αρχικές υπερβολές, ο Παναγιώτης Καρμάτης στον ρόλο του Μέρεντιθ Μπλέηκ κινήθηκε σε ικανοποιητικά πλαίσια, ενώ ο Σαράντος Γεωγλερής δυστυχώς φάνηκε να επιδίδεται σε μία ερμηνεία τσιμπημένη στην υπερβολή που σταδιακά βελτιώθηκε στο δεύτερο μέρος.

Ως προς τα αρνητικά (–) στοιχεία της παράστασης, πρώτα απ’ όλα θα εντάσσαμε την σκηνοθεσία του Γιώργου Φρατζεσκάκη. Η ίδια δεν κατάφερε να αξιοποιήσει τη μυστηριακή ατμόσφαιρα του κειμένου, με αποτέλεσμα να στερούνταν της έκπληξης που φέρει η ανακοίνωση του δράστη. Δυστυχώς ο τρόπος που αποδόθηκε το κείμενο μέσω μίας κλασικού τύπου σκηνοθεσίας του Φρατζεσκάκη στέρησε την ανατροπή, πράγμα που φάνηκε από το σημείο που ο Φρατζεσκάκης απευθύνθηκε στους θεατές, ρωτώντας την άποψή τους. Δεν είναι τυχαίο πως φωτογράφισαν σχεδόν αμέσως όλες τις κρίσιμες λεπτομέρειες, οι οποίες τους δόθηκαν «στο πιάτο», αναγνωρίζοντας το πρόσωπο του ενόχου.

Ίσως η παράσταση επιθυμούσε να γίνει πιο προσιτή στους μικρούς θεατές, όμως στην προσπάθειά της αυτή μάλλον ξέχασε τους μεγάλους θεατές. Σε παραστάσεις έργων που έχουν κάτι να πουν πρέπει η σκηνοθεσία να δίνει την ώθηση. Εδώ μάλλον λειτούργησε διεκπαιρεωτικά, με κάποιους ήρωες να επιχειρείται να παρουσιαστούν με τόνους υπερβολής. Το ενδιαφέρον της ανακάλυψης δεν υπήρχε, ούτε η ανατροπή έγινε. Πάντως οφείλουμε να σημειώσουμε πως η παράσταση και δομικά και χρονικά ήταν σφιχτή, χωρίς περιττά σημεία.

Πέραν αυτού το σκηνικό της παράστασης της ΛαμπρινήςΚαρδαράδεν μας ενθουσίασε, αποτελώντας ένα απλοϊκό δημιούργημα που αναπαριστούσε το ατελιέ της οικίας των ηρώων, στερώντας από την γενικότερη ατμόσφαιρα της παράστασης.

Συνολικά (=), θα λέγαμε πως πρόκειται για μία παράσταση, η οποία επιχείρησε να παρουσιάσει ένα κλασικό έργο της Αγκάθα Κρίστι με προσδοκίες, στερώντας όμως τελικά τη μυστηριακή ατμόσφαιρα, με το φινάλε να μοιάζει προφανές και αναμενόμενο.

Βαθμολογία: 6,2/10

ΑΜΑΛΙΑ

«Επιστροφή στον φόνο» της Αγκάθα Κρίστι.

Τα γουρουνάκια είναι πέντε. Το ένα είναι ο δολοφόνος. Και ο λύκος αυτή τη φορά δεν είναι ο κακός, αλλά εκείνος που θα λύσει το μυστήριο. Πώς όμως, χωρίς κανένα χειροπιαστό στοιχείο στα χέρια του. Τίποτα δεν είναι όπως νομίζουμε και όπως φαίνεται.

Σκηνοθεσία:  Γιώργος Φρατζεσκάκης. Ερμηνεύουν: Γιώργος Φρατζεσκάκης, Σαράντος Γεωγλερής, Κωνσταντίνος Λάγκος, Παναγιώτης Καρμάτης, Ελένη Μπουκουβάλα κ.ά.

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:  Από 5 έως 28 Απριλίου. Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο και Κυριακή 18.30 & 21.15

-Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ