Είδε και σχολιάζει ο Γιάννης Τσιρόγλου.
Από την ανακοίνωση κιόλας της δημιουργίας αυτής της παράστασης οι προκαταλήψεις και οι αμφιβολίες ήταν πολλές και έντονες. Δεν έχω κανένα σκοπό να χάσω τον χρόνο μου σχολιάζοντας κρετίνους και μεσημεριανάδικα. Αν περιμένεις να «δεις» το αλησμόνητο ζευγάρι «Αλίκη» – Δημήτρης», λάθος σου και αν έχεις γκαιλέ να ξαναζήσεις την κινηματογραφική βερσιόν της δεκαετίας του 60’, κακώς το φαντάστηκες. Ας μην τα συγχέουμε όλα και ας αφήσουμε τον Βάλαρη να κάνει τη δουλειά του.
.
Και κάτι τελευταίο, παρότι κι εγώ δεν είμαι φαν αναβίωσης παλιών ελληνικών ταινιών, δεν καταλαβαίνω γιατί είναι ιεροσυλία να παίξεις σήμερα κάτι που κάποτε υποδύθηκε μια Βουγιουκλάκη, ή μια Λάσκαρη… Με καθαρό λοιπόν το κούτελο, βρεθήκαμε την περασμένη εβδομάδα στο Ράδιο Σίτυ για τη μουσική παράσταση «Η Νεράιδα και το Παληκάρι» που πρώτη φορά σε θεατρική σκηνή μετέφερε στα καθ΄ ημάς ο πολυπράγμων Γιώργος Βάλαρης.
Σε μια τέτοιου είδους «βαρύνουσα» μεταφορά όπου όλα είναι ανοιχτά, αντιλαμβάνεσαι με το «καλημέρα» πως ο σκοπός τους είναι η λαϊκή διασκέδαση και μη παρεξηγηθεί ο όρος, καθώς η μουσική και τα τραγούδια που ακούγονται ζωντανά, κυριολεκτικά πρωταγωνιστούν ενθουσιάζοντας το κοινό – για πολλούς, κλέβοντας και τη παράσταση. Με το δεδομένο αυτό, η όλη «ενορχήστρωση» αγκαλιάζει με αρκετή ελαφρότητα την εξέλιξη που στο τέλος, τέλος, άπαντες γνωρίζουν.
.
Και σε όλα τα παραπάνω (+) ο Γιώργος Βαλάρης αποδεικνύεται «μανούλα»… και έξυπνος και μάγκας. Καταρχάς γνωρίζει περί τίνος πρόκειται, ποιοι το υποδύθηκαν, τι αντίκτυπο έχει έως τις μέρες μας ο μύθος, σε ποιους απευθύνεται και μέχρι που μπορεί να το πάει ως μια εμπορική πολυέξοδη παράσταση που πρέπει να βγάλει και τα λεφτά της. Ως «τσάκαλος», και όσο τον γνωρίζω προσωπικά, ένας σοβαρός άνθρωπος και ένα καλό παιδί, σεβάστηκε το παρελθόν, δεν ήρθε να παρουσιάσει μια πιστή απομίμηση που ήξερε πως θα τρώγε τα μούτρα του (και τον χλευασμό), δεν έκανε εξυπνάδες, τηρώντας κανόνες απόλυτης χαλάρωσης, τύπου να περάσουμε μια ωραία βραδιά στο θέατρο με τους Βροντάκηδες και τους Φουρτουνάκηδες συνοδεία κρητικής μουσικής και υπέροχων τραγουδιών. Οπότε σκηνοθετικά του βγήκε να βάλει σε τάξη έναν θίασο 30 ανθρώπων και ένα στόρι που διατηρεί ακόμη μια φρεσκάδα καθώς εκεί κάτω στην Κρήτη, παραμένει μια άλλη Ελλάδα…
Στους πολυπληθείς συντελεστές ξεχωρίσαμε τα λειτουργικά σκηνικά, αυτής της άλλης νησιώτικης Ελλάδας, από την ταλαντούχα Λία Ασβεστά, όπου μετέφερε τα εσωτερικά σπιτιών δυο οικογενειών, ενώ η παραμονή τους σε διαφορετικές συνθήκες έπαιξαν ρόλο και στις μάχες των αγαπητικών. Άκρως επιτυχημένα και τα κοστούμια της Έλενας Παπανικολάου τα οποία προσέδωσαν κινηματογραφική αίγλη κα αρκετή «Αλίκη»…
Το κείμενο του βετεράνου Λάκη Μιχαηλίδη είναι ένα καλό σχολείο για το πώς γράφονταν οι καλές κωμωδίες που είχαν περιεχόμενο: απαγορευμένοι έρωτες, αβανταδόρικοι χαρακτήρες, στοιχεία ενός τόπου, ίντριγκες της γειτονιάς και φυσικά άφθονο γέλιο καταστάσεων, οπότε, 50 χρόνια μετά, είναι ανώφελο και να κριθεί.
Είναι εντυπωσιακή η σκηνική άνεση του Νίκου Ζωιδάκη ο οποίος πέρα από την ιδιότητά του ως ένας εξαίρετος Κρητικός λυράρης, με μεγάλη δημοφιλία, διετέλεσε και «κομπέρ» καταπλήσσοντας τα πλήθη. Πρώτα από τις τραγουδιστικές του ικανότητες, όσο και με μια απίστευτη χάρη δίνοντας παλμό πάνω στη σκηνή όσο και ανάμεσα στους θεατές. Δεν είναι τυχαίο που ο Βάλαρης τον αφήνει τελευταίο να υποκλιθεί, εισπράττοντας το πιο δυνατό και παρατεταμένο χειροκρότημα. Οπότε μιλάμε για την ιδανική επιλογή.
.
Σημειώνουμε στις παραστάσεις της Θεσσαλονίκης επιστρατεύτηκε μέρος του Κρητικού Συλλόγου «Βρακοφόροι Δυτικής Μακεδονίας», ενώ δεύτερο «βιολί», ήταν –στο πνεύμα Ζωιδάκη- ένας εξαίρετος νέος μουσικός, ο Χρήστος Μαρκεντάκης.
.
Στις ιδανικές παρουσίες του πονήματος ένας παλιός μας γνώριμος, ο Μιχαλάκης από τα περίφημα τηλεοπτικά «Εγκλήματα», κατά κόσμον, Σταύρος Νικολαίδης. Μπορεί ο τότε ρόλος να τον στιγμάτισε αλλά να του πρόσφερε μεγάλη δημοφιλία, χρόνια μετά και αρκετά πιο ώριμος σήμερα, ήταν αυτός που με το νεύρο, την τσαχπινιά και με τη δύναμη της εξουσίας, έβαλε σε τάξη, έστω με τον τρόπο του, δυο χωριά να σμίξουμε μετά από χρόνια. Πραγματικά απολαυστικός και δεν του το΄ χα.
Βάφοντας ακόμη και τη μελαχρινή της κόμη, η περίπτωση της Μαρίας Κορινθίου αποδέχτηκε τελικώς μια πολύ καλή επιλογή. Μια ούτως ή άλλως ωραία γυναίκα που μέσα από τον δημόσιο χαρακτήρα της φαίνεται να έχει αρκετά κοινά στοιχεία με την ηρωίδα, δεν μιμήθηκε, παρουσιάζοντας μια δυναμική κοπέλα που διεκδικεί τις επιλογές της με όποιο κόστος. Τα σημεία όμως που χτυπά η καρδιά της για τον καλό της, ήταν αυτά που την ξεχώρισαν και δεν την κατάπιαν.
Διεκπεραιωτικές, οριακά ανεκτές οι παρουσίες του Γιώργου Κωνσταντίνου και της Χρυσούλας Διαβάτη, ως γονείς της Κατερινιώς, καθώς και του Κοσμά Ζαχάρωφ. Λόγω εμπειρίας, θα μπορούσαν περισσότερα και καλύτερα, αλλά δεν..
Από τις καλές εύθυμες στιγμές η τροφαντή και πάντα τρισχαριτωμένη Ευτυχία Φαναριώτη ως πλουσιοκόριτσο Λενιώ, που χαρτζιλικώνει τον μέλλοντα σύζυγό της. Δυστυχώς δεν την χαρήκαμε αρκετά καθώς ο ρόλος ήταν πολύ μικρός, ωστόσο ξεχωριστός.
.
Τέλος, ικανοποιητικοί στους ρόλους τους Σπύρος Μεριανός (Ιερέας), Ανδρέας Κωνσταντινίδης (Μανολιός) και Χρήστος Ιντζέογλου (χωροφύλακας).
Στα αρνητικά (-) της παράστασης, η σύνδεση κάποιων πράξεων είχαν κάποια χρονικά κενά/δέσιμο, πολλές φορές ο λόγος τους έτρεχε περισσότερο από το κανονικό με αποτέλεσμα να χάνουμε λόγια και στιγμές, ενώ σε σημεία, μουσική και τραγούδια «καπέλωναν» τη δράση.
Ο γλυκός ηθοποιός Πέτρος Ξεκούκης υπήρξε υπερβολικός στον χαρακτήρα του και χωρίς κανένα μέτρο και μια λάθος επιλογή, που ακούει στο όνομα Παναγιώτης Πετράκης. Αδιαμφισβήτητες οι ικανότητες του στα ευρωπαϊκά μιουζικαλέ, χορός, τραγούδι, σκηνική άνεση, στον ρόλο όμως του Μανολιού, του γιου που επιστρέφει έστω μεταμοντέρνος, μετά από χρόνια στο χωριό του, ήταν παντελώς ακατάλληλος. Τόσο ως εικόνα όσο και ως ερμηνεία. Με δυο λόγια ήταν πολύ λίγος…
Εν ολίγοις:
Μια παράσταση που περνάς καλά. Λίγο το΄ χεις;
.
Βαθμολογία:
5,9/10
.
ΔΕΙΤΕ ΒΙΝΤΕΟ – ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
/
-k-
.
ΡΑΔΙΟ ΣΙΤΥ
«Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΗΚΑΡΙ» του Λάκη Μιχαηλίδη.
Μιούζικαλ
50 χρόνια μετά την ανεπανάληπτη αισθηματική κωμωδία της FINOS FILMS, για πρώτη φορά στο θέατρο σε διασκευή – σκηνοθεσία Γιώργου Βάλαρη, με τους Μαρία Κορινθίου, Παναγιώτη Πετράκη, Την Χρυσούλα Διαβάτη στο ρόλο της μητέρας Φουρτουνάκη και τον Γιώργο Κωνσταντίνου στο ρόλο του πατέρα Φουρτουνάκη, σε μια υπερπαραγωγή με 30μελή θίασο, τον Κρητικό χορευτικό σύλλογο του Αντώνη Βασσάλου και τον δημοφιλή Κρητικό λυράρη Νίκο Ζωιδάκη με την ορχήστρα του να ερμηνεύει ζωντανά μαντινάδες και την παραδοσιακή Κρητική μουσική της παράστασης.
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρασκευή 9μμ, Σάββατο 6μμ & 9μμ, Κυριακή 7μμ.(έως 14/4)
.
-k-
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/9/2018 έως 15/05/2019 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 9α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2019 που θα πραγματοποιηθούν Τρίτη 11 Ιουνίου 2019 στο θέατρο Κολοσσαίον.
.
Δείτε & αυτά:
.
Actors Portfolio:
Δημιουργήστε το βιογραφικό σας με φωτογραφίες υψηλών προδιαγραφών.
Φωτογράφησης προβών, πρεμιέρας, φωτογραφίες δελτίων Τύπου, συνεντεύξεις, προώθηση κοινωνικών δικτύων κ.ά.
,
& αυτά:
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα ΕΔΩ
-Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ ΕΔΩ
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε ΕΔΩ
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιαζουμε ΕΔΩ
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία – ΕΔΩ
.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
