Είδε και σχολιάζει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα
Είχαμε δύο ισχυρά δέλεαρ για τη συγκεκριμένη παράσταση, που δικαιολογούσαν την αδημονία.. αφενός το όνομα του συγγραφέα ως μία από τις δυνατότερες πέννες στο νεοελληνικό έργο και αφετέρου το όνομα του σκηνοθέτη ως σπουδαίο ταλέντο της γενιάς του στο χώρο… ήταν αναμενόμενο ότι παρόμοια σύμπραξη θα παρουσίαζε, αν μη τί άλλο, ξεχωριστό ενδιαφέρον για αυθεντικούς θεατρόφιλους και δεν επρόκειτο να χάσουμε την ευκαιρία, προσερχόμενοι με υψηλές προσδοκίες στο Θέατρο Τ για την παράσταση «Μαιευτήριο» του Θανάση Τριαρίδη και σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή, από την θεατρική ομάδα «Πρόταση»..
Ήδη κατά τη διάρκεια της αναμονής πριν την έναρξη, μια ιδιαίτερα υποβλητική μουσική που παρέπεμπε σε «σκοτεινή τελετουργία» δέσποζε στο χώρο, ενώ κατά την είσοδο μια «θαμπή» γυναικεία φιγούρα επί σκηνής βίωνε με ανάσες στο μισοσκόταδο τις ωδίνες ενός τοκετού, βάζοντας άμεσα τον θεατή στο κλίμα ενός μαιευτηρίου… Στη συνέχεια τέσσερα ζευγάρια που περιμένουν παιδί παίρνουν θέση στον θάλαμο αναμονής, περιμένοντας τη σειρά τους μέχρι να ανάψει το «πράσινο φως» για να εισέλθουν στην αίθουσα τοκετού…
Μόνο που από τις συνομιλίες τους αντιλαμβανόμαστε ότι εν προκειμένω η συνθήκη είναι πολύ ιδιαίτερη: το μέλλον και η μοίρα των παιδιών που θα γεννηθούν είναι προαποφασισμένη «άνωθεν»… πόσο θα ζήσουν, πότε θα πεθάνουν, τί προσόντα θα έχουν, τί θα αντιμετωπίσουν, ποιο επάγγελμα θα ακολουθήσουν κλπ. διαπιστώνοντας κάποιοι με φρίκη την άδικη μοίρα του δικού τους παιδιού και την αδυναμία να την επηρεάσουν, εκτός αν επιλέξουν την «ακύρωση τοκετού»…
Ένα βαθύ κοινωνικό – πολιτικό έργο (+) στα γνώριμα πρότυπα του Θανάση Τριαρίδη, που επιλέγει ως εμπνευσμένο καμβά μια δυστοπία προκειμένου να θίξει επώδυνους σύγχρονους προβληματισμούς σχετικά με τον χειρισμό ανθρώπων ερήμην τους από εξουσιαστικούς μηχανισμούς… με πεδίο αναφοράς ένα σκοτεινό «μαιευτήριο» αναδεικνύει αλληγορικά τον έλεγχο της ανθρώπινης ζωής πριν καν γεννηθεί από ένα «υπεράνω σύστημα» που έχει τη δύναμη να την προδιαγράψει με κάθε λεπτομέρεια, καθιστώντας την όποια παρέμβαση σχεδόν αδύνατη, καθώς ουδείς μπορεί να ξεφύγει από μια μοίρα αναπόδραστη που άλλοι όρισαν γι αυτόν… Ωστόσο το έργο δεν έμεινε σε αυτή την τόσο δυσοίωνη παραδοχή – διανθισμένη με ψήγματα πικρού χιούμορ- καθότι το ευφυές εύρημα του συγγραφέα προσφέροντας «δικλείδα διαφυγής» έστω και ως κίνηση με βαρύ τίμημα, αφήνει χαραμάδα συμβολικής ελπίδας ότι ακόμα και στον πιο ασφυκτικό κλοιό υπάρχει κάπου μια «κερκόπορτα» που μπορείς να ανοίξεις για να δραπετεύσεις ακόμα και λαβωμένος…
Η σκηνοθεσία του Στέλιου Βραχνή, βασισμένη στη δραματουργική επεξεργασία του κειμένου από τον Κωνσταντίνο Αβράμη, διέθετε το ιδιαίτερο προσωπικό του στίγμα όσον αφορά στην ψαγμένη, σύγχρονη ματιά, το σκοτεινό περιβάλλον, την αφαιρετική διαχείριση, τους συμβολισμούς, τις απόπειρες καινοτομίας, την «τελετουργική» προσέγγιση, έστω κι αν παρακάτω θα διατυπώσουμε κάποιες παρατηρήσεις… Σε ένα λιτότατο σκηνικό με οκτώ καρέκλες και ένα ημιδιάφανο παραπέτασμα στο βάθος, με θαυμάσια μελετημένους φωτισμούς και με κατάλληλη υποβλητική μουσική που συνέβαλε τα μέγιστα στη φουτουριστική ατμόσφαιρα, έστησε τους μαυροντυμένους ηθοποιούς στην αίθουσα αναμονής εν είδει Χορού αρχαίας τραγωδίας, παραπέμποντας με ομαδικές κινήσεις ή αντιδράσεις σε «ένα σώμα»… Καθισμένοι στη μεγαλύτερη διάρκεια απέδωσαν συναισθηματικά τον λόγο, ενώ δεν έλειψαν κάποιες στιγμές έντασης με ξεσπάσματα, αναδεικνύοντας παράλληλα με συμβολική κινησιολογία τη «ρομποτική» διάσταση των ελεγχόμενων υποκειμένων και την δυστοπία του όλου εγχειρήματος… Με εντονότερη στιγμή το δυνατό, φορτισμένο, ατμοσφαιρικό φινάλε, με εξαιρετική σκηνοθετική έμπνευση…
Ερμηνευτικά, μεταξύ των οκτώ ηθοποιών, ήτοι Δημήτρης Αϊναλής, Βασίλης Βασιλείου, Γιάννης Καίδας, Κατερίνα Κασελίμη, Χαρά Σβάνου, Παύλος Τάνης, Κατερίνα Φωτιάδου, Αγγελική Χατζηβασιλειάδου, μπορεί κάποιοι να ξεχώρισαν υποκριτικά, ωστόσο στις δεμένες ομάδες έχουμε ως αρχή να μη ξεχωρίζουμε κανέναν, αναγνωρίζοντας σε όλους την εμφανή αφοσίωση, το ομαδικό πνεύμα, την συγκινητική προσπάθεια για το καλύτερο δυνατό… Κι εδώ διαπιστώσαμε όλα αυτά τα χαρακτηριστικά σε ένα σύνολο άρτια συντονισμένο όπως απαιτούσε η σκηνοθεσία, με κάποιες δυνατές ερμηνευτικές στιγμές που απέπνεαν πάθος, αγωνία, συγκίνηση, πίκρα, συγκρούσεις…
Οι παρατηρήσεις μας (-) αφορούν κατά βάση στο κομμάτι της σκηνοθεσίας και εν μέρει της δραματουργικής επεξεργασίας, χωρίς να γνωρίζουμε το πρωτότυπο, καθώς θεωρούμε ότι οι συχνές επαναλήψεις και κάποιοι άνευροι διάλογοι αποδυνάμωσαν ελαφρώς το περιεχόμενο… Από σκηνοθετική άποψη βρήκαμε υπερβάλλουσα την ακινησία ειδικά στο πρώτο μισό της παράστασης που έμοιαζε επίπεδο, με συνέπεια την χαλάρωση του ενδιαφέροντος, ενώ οι αρχικοί διάλογοι έμοιαζαν να μην εξελίσσονται, κινούμενοι σε μια νοηματική «θολούρα» που εμπόδιζε την διαύγεια του ζητούμενου, γεννώντας ερωτηματικά… Το ενδιαφέρον και κυρίως η ουσία επανήλθαν στο δεύτερο μισό που άρχισαν να ξεκαθαρίζουν οι συγγραφικές προθέσεις, να υποχωρεί η στατικότητα και να ζωντανεύει με κίνηση-δράση η σκηνή, οδηγώντας στο υπέροχο φινάλε… Επίσης θα χαρακτηρίζαμε κάπως στυλιζαρισμένες έως εξεζητημένες κάποιες επιλογές και τέλος πρέπει να πούμε ότι όταν κάποια σημεία δεν «προσλαμβάνονται» με κατανόηση από τον μυημένο θεατή παρά απαιτούν εκ των υστέρων εξηγήσεις για το «πώς και το γιατί», ίσως πρέπει να επανεξεταστούν ο στόχος και ο τρόπος…
Εν κατακλείδι (=) πρόκειται για ιδιαίτερη, σκοτεινή, υποβλητική παράσταση με σύγχρονη, ψαγμένη σκηνοθεσία και δυστοπικό περιεχόμενο ουσίας που γεννά προβληματισμούς κι αν απέφευγε κάποιες αδυναμίες θα μιλούσαμε για διαμαντάκι…
Βαθμολογία: 5,8/ 10
(φωτογραφίες: Ομάδα Θέατρο Πρόταση)
Τ
«Μαιευτήριο» του Θανάση Τριαρίδη.
Ο Στέλιος Βραχνής μιλά στην Κουλτουρόσουπα, εδώ
– Χορηγός επικοινωνίας: Kulturosupa.gr
Στο θάλαμο αναμονής μιας Μαιευτικής Κλινικής, τέσσερα ζευγάρια περιμένουν να γεννήσουν το παιδί τους, για το οποίο όλα φαίνονται προαποφασισμένα: άρτια υγεία, σπουδαία καριέρα και μακροζωία. Ωστόσο, για όλα τα παιδιά που θα γεννηθούν σήμερα έχει ήδη οριστεί το ίδιο ανομολόγητο μέλλον.
Σκηνοθεσία: Στέλιος Βραχνής. Ερμηνεύουν: Δημήτρης Αϊναλής, Βασίλης Βασιλείου, Γιάννης Καίδας, Κατερίνα Κασελίμ κ.ά.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή – Σάββατο 21:30 & Κυριακή 20:00
-Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ
