,
(Αν είδατε την παράσταση, αξιολογήστε την, παρακάτω)
Eίδε και σχολιάζει ο Γιάννης Τσιρόγλου
Αυτή η τραγωδία δεν είναι από τις δημοφιλέστερες του Ευριπίδη. Δεν επιλέγεται από θεατρικούς παραγωγούς και Οργανισμούς συχνά και σπάνια παρουσιάζεται στα ανοιχτό θέατρα.
.
Το προφανές είναι πως είναι αντιεμπορική παρότι και δαύτη έχει κεντρικά πρόσωπα, δηλαδή αστέρες της εποχής, αναμοχλεύεται σε ένα πόλεμο, άρα έχει ήρωες, ιδανικά, διεκδικήσεις και θύματα και επιζητά τη δικαίωση κάποιων ανθρώπων που έφυγαν άδικα, έτσι με δυο λόγια.
.
Η συγκεκριμένη όμως παράσταση, έχει και αυτή πραγματικούς –σημερινούς- αστέρες, ικανούς, κάτω από οδηγίες ενός άλλου «αστέρα» της κουλτούρας να παρουσιάσουν τελικώς, μια επιεικώς μέτρια παράσταση σε σημείο που να σκέφτεσαι ακόμη και την αποχώρηση από το θέατρο.
Για τις «Ικέτιδες» του Ευριπίδη ο λόγος, που το φετινό καλοκαίρι το Εθνικό Θέατρο συνέπραξε με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου και ως «αποχαιρετιστήρια» θα ήταν αυτή η τραγωδία που ο κόσμος θα θυμάται να την σκηνοθέτησε ο πρώην Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Στάθης Λιβαθινός.
Το γιατί αυτή η παράσταση (-) ατύχησε επί συνόλου στα μάτια μας, οι λόγοι είναι πολλοί και σημαντικοί όπου την ευθύνη φέρει ο «πρώην» με τον τρόπο που επέλεξε να την σκηνοθετήσει και βέβαια, η επιλογή πρωταγωνιστών και υποστηρικτικών ρόλων.
Δεν είναι δυνατόν σε μια τραγωδία όπου το «πλήθος» να μάχεται για την αξιοπρέπεια, την πίστη και τη γυναικεία αντοχή, όπως λένε και θέλουν να πιστεύουν και να μη σε αγγίζει τίποτα.
Δεν είναι δυνατόν οι ήρωες σε διατεταγμένη υπηρεσία να περνούν απαρατήρητοι καθώς απουσιάζει το συναίσθημα, η δυναμική των χαρακτήρων τους και όποια ισχύ διαθέτουν και τέλος, πως είναι δυνατόν σε μια θεατρική πράξη ερμηνευτικά αλλά και κινησιολογικά να υπάρχει τόσο μεγάλο χάσμα παραμερίζοντας το «παίζω», συνειδητά, δεν εξηγείται αλλιώς, με το αφηγούμαι την ιστορία.
.
Και τη συνέπεια έχουν όλα τα παραπάνω στον θεατή;
.
Απόλυτη σύγχυση, βαρεμάρα και πλήξη που ίσως θα μπορούσαν να «καπελωθούν» από τις ερμηνείες. Μοναδικό καλό χαρτί όταν μια παράσταση δεν «πάει», δεν τραβάει, να ελπίζεις τουλάχιστον να απολαύσεις έναν ηθοποιό που να τα λέει με συναίσθηση. Οι «δικοί» μας ηθοποιοί δεν έχουν τίποτα πλέον να αποδείξουν καθώς πρόκειται για καριερίστες με μεγάλη θεατρική πορεία. Ωστόσο στη συγκεκριμένη παράσταση ήταν από μέτριοι ως κακοί…
.
Αναρωτιέμαι γιατί ο Λιβαθινός επέλεξε την Δανδουλάκη να κάνει την Αίθρα, μητέρα του Σακελλαρίου, που κάνει τον Θησέα; Για να τους επιλέξει οραματίστηκε ιδανικούς στους συγκεκριμένους ρόλους. Οι σκηνοθετικές οδηγίες όμως που δόθηκαν στο πνεύμα μιας ποιας άραγε άποψης, κυριολεχτικά τους χαντάκωσε, κυρίως τον δεύτερο.
Η Κάτια Δανδουλάκη, μια ηθοποιός που εκτιμώ, θαυμάζω και σέβομαι απεριόριστα, το γνωρίζει και η ίδια προσωπικά, ερμήνευσε με άκρα -αδικαιολόγητη- σκληρή σοβαρότητα τη βασίλισσα, χωρίς ιδιαίτερο σθένος και πάθος ενώ υπήρξε και αρκετά υπερβολική στον τόνο της φωνής της, ωστόσο, μια κομψή ωραία παρουσία.
Ο δε Άκης Σακελλαρίου ήταν τραγελαφικός… Πώς να δικαιολογήσεις αρλεκινίστικες συμπεριφορές και πώς να σε πείσει ως Θησέας, βασιλιάς της Αθήνας, όταν όλη η εκφορά του λόγου του, κυρίως στο πρώτο μέρος που τρόμαζες από την απόδοσή του, ήταν ιδιόμορφη, επαναλαμβανόμενη και σκοτεινή, ακόμα και αστεία, ενώ ένας ρόλος πολλών δυνατοτήτων με πολλές εξάρσεις, εσωτερικές μάχες και δυναμισμό για τα κεκτημένα πήγε περίπατο.
/
Όμως αυτός που δεν βλεπόταν… ήταν ένας κύπριος ηθοποιός, εν ονόματι Χάρης Χαραλάμπους που ως Κήρυκας, δεν άντεχες ούτε να τον βλέπεις, ούτε και να τον ακούς… καθώς δεν είχε καμιά αντίληψη πως παίζει σε αρχαία τραγωδία.
.
Και ποιοι διασώθηκαν (+) από τον πόνημα του Λιβαθινού;
Η νέα μετάφραση του Γιώργου Κοροπούλη (αξιοσημείωτη πάντα μια νέα ματιά), η ιδιόρυθμη μα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα για την περίσταση πένθιμη μουσική (Άγγελος Τριανταφύλλου), η παρουσία μιας ζωντανής μικρής ορχήστρας (Γιώργος Δούσος, Αλέξανδρος Δρυμωνίτης, Γιάννης Μεσσαλάς και Δημήτρης Τίγκας) και καλές γενικά ήταν οι μάνες σε πρώτο πάντα πλάνο και κυρίως με τα μοιρολόγια («επτά μανάδες δύστυχες επτά/ παιδιά γεννήσαμε κι ήταν στολίδια/ του Άργους μας κι απ’ όλους ξεχωρίζανε./ Και χάθηκαν κι εγώ γερνάω τώρα/ και δεν ανήκω ακόμα στους νεκρούς/ και δεν ανήκω πια στους ζωντανούς,/ απ’ όλους χώρια μ’ ήθελε η μοίρα/…Γιατί να ζω; Σαν σύννεφο πλανιέμαι/ που άνεμοι το διώχνουν θυμωμένα»), ήτοι: (Άννα Γιαγκιώζη, Άνδρη Θεοδότου, Κόρα Καρβούνη, Τζίνη Παπαδοπούλου, Μαρία Σαββίδου, Κωνσταντίνα Τάκαλου,Τάνια Τρύπη, Νιόβη Χαραλάμπους).
.
Τέλος, το κοστούμι της Δανδουλάκη (Γιώργος Σουγλίδης), αμφιλεγόμενα τα υπόλοιπα, υποφερτοί Κατερίνα Λούρα, Χρήστος Σουγάρης και Ανδρέας Τσέλεπος, ενώ με την πείρα τους έπεισαν, Θοδωρής Κατσαφάδος και Αγλαΐα Παππά.
.
Εν ολίγοις (=):
Το Εθνικό Θέατρο γενικώς δεν κάνει καλό γκελ στη καλοκαιρινή Θεσσαλονίκη παρά τα μεγάλα και σπουδαία ονόματα που έχει πάντα στο ρεπερτόριο του, οι παραστάσεις του δεν μαζεύουν πολύ κόσμο, παρόλα αυτά, η μια και μοναδική παράσταση των «Ικέτιδων» το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, συγκέντρωσε αρκετό και μάλλον το καθιστά τρίτο με τέταρτο όσον αφορά στις μεγαλύτερες εισπράξεις του φετινού καλοκαιριού (τα σκήπτρα κρατά το επαναλαμβανόμενο προσφάτως «Όνειρο Θερινής Νυκτός», των δημοφιλών Χειλάκη – Κυριακίδη, όπου στο Δάσος δημιουργήθηκε το αδιαχώριστο).
.
Παρότι λοιπόν, η παράσταση δεν μας ενθουσίασε, επικροτώ την επιλογή του Εθνικού στο ανέβασμα ενός παραγκωνισμένου αριστουργήματος του Ευριπίδη όπου δίνει εκ νέου την ευκαιρία να γνωρίσει πολύς κόσμος που δεν έχει δει ποτέ ζωντανά.
Τουλάχιστον το έμαθαν, όπως το έμαθαν. Κάτι είναι και αυτό!
Αξιολόγηση:
4 στα 10
Πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ
.
Μικρό απόσπασμα από τη παράσταση
.
Αν είδατε τη παράσταση αξιολογήστε την σε αυτό το βίντεο
.
.
Δείτε & αυτά:
/
& αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
–Θέατρο Δάσους & Θέατρο Γης 2019: πρόγραμμα εκδηλώσεων, κλικ εδώ.
–Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών: Πρόγραμμα εκδηλώσεων, κλικ εδώ.
-Εδώ Θεσσαλονίκη: Η πολιτιστική ατζέντα του καλοκαιριού 2019, εδώ
–ΝΕΟ Βαλκανική Πλατεία 2019: Πρόγραμμα συναυλιών, κλικ εδώ
–ΝΕΟ «Παρά Θιν΄Αλός»: Πρόγραμμα συναυλιών, κλικ εδώ
.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
