Είδαμε την παράσταση της ΄Ολιας Λαζαρίδου «Γυναίκα της Ζάκυθος» πριν από εσάς για σας…
Αναδημοσιεύουμε την θεατρική γνώμη της συντάκτριας της Κουλτουρόσουπας Αριάδνης Καναβάκη όπου είδε σχεδόν πέρσι τέτοιο καιρό στην Αθήνα την παράσταση «Γυναίκα της Ζάκυθος» με την Ολια Λαζαρίδου.
-Παρασκευή 10 Οκτωβρίου ξεκίνα στο θέατρο Φαργκάνη της Θεσσαλονίκης.
Για να ξέρετε τι θα δείτε…
Βρεθήκαμε στην επανάληψη των παραστάσεων «Η Γυναίκα της Ζάκυθος» στο θέατρο Τριανόν, μετά την πρώτη τους εμφάνιση στο Φεστιβάλ Αθηνών 2013. Στα σκηνοθετικά ηνία και στη δραματουργική επεξεργασία του κειμένου ο Δήμος Αβδελιώδης, στην ερμηνεία η Όλια Λαζαρίδου. Σημειώνουμε ότι στη χθεσινοβραδινή έναρξη/πρεμιέρα των παραστάσεων(10) μέρος των εσόδων των εισιτηρίων διατέθηκαν στο θεραπευτικό πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ.
Ο Διονύσιος Σολωμός άρχισε να γράφει τούτο το απαράμιλλο κείμενό του στην αρχή του 1826 και αν και το ξαναδούλεψε το 1829, ουσιαστικά παρέμεινε ημιτελές. Γλώσσα δημοτική, με άφθονα Ζακυνθινά ιδιωματικά στοιχεία, περιεχόμενο που τσακίζει κόκκαλα και δόμηση στα πρότυπα της Αποκάλυψης του Ιωάννη.
Η υπόθεση δεν είναι άλλη από την υποδοχή που επιφυλάσσει η εν λόγω «κυρία» στις άτυχες Μεσολογγίτισσες που καταφεύγουν στη Ζάκυνθο μοναχά με το σαρκίο τους. “Η γυναίκα της Ζακύθου” παραμένει σκοτεινή στην ερμηνεία της και στη πολυσημία της, όσο και η σκοτεινή ψυχή της που γλαφυρότατα περιγράφει ο ποιητής. Και αν και ο Σολωμός δανείζεται την μορφή του “Ιερομόναχου Διονυσίου” για να περιγράψει το απόλυτο κακό εξ αποστάσεως ή ουσιαστικά μεταμορφωμένος , το κείμενο είναι βαθύτατα ανθρωπολογικό/γνωστικά ψυχικό και εθνικό (ως προς τον αλληλοσπαραγμό). Είναι γνωστή άλλωστε η ευαισθησία του Σολωμού για το Έθνος.
Και εδώ είναι η αμαρτία μας για όσα σκεφτήκαμε και νιώσαμε στην εν λόγω παράσταση.
Το προφανές του κειμένου (και όχι η ουσία) μεταφέρθηκε αυτούσιο στη σκηνοθεσία και στο σκηνικό, με την παρουσία ενός τέμπλου αρχετυπικού χωρισμένου στα καλό και στο κακό (στατικά αγάλματα Πάνα και αγγέλου) και στους ως άλλο tableau vivant, ανθρώπους/αγγέλους (άσπρος& μαύρος άγγελος).
Στη μέση ενός διαδρόμου η ερμηνεία/αφήγηση & ρόλος μαζί της Όλιας Λαζαρίδου, με επιτρεπόμενη σκηνοθετική κίνηση, μια αργή και τελετουργική κατάσταση,προς και από τους θεατές. Και ξεκάθαρα το λες και κακοποιητικό.
Και ήμαρτον κ. Αβδελιώδη σταματούμε την περιγραφή και ερωτούμε…
-Πόσοι άραγε και πολλοί είναι οι τρόποι αφήγησης (σκηνοθετικά, σκηνικά, αν θέλετε και παραδοσιακά);
Πόσο προφανής/φτωχή η εμβάθυνση ενός κειμένου;
-Πόσο πρόχειρη/καθηλωτική η διττότητα του καλού και του κακού μέσα στο Σολωμικό μυστήριο, γιατί η τόση επιτηδευμένη στατικότητα;
-Πόσοι οι δρόμοι της δημιουργίας με μια τέτοια ηθοποιό και ένα τόσο βοηθητικό/μουσικό κείμενο;
Πόσο να απουσιάζει μια σκηνοθεσία που όφειλε να ενεργεί σε ένα σύγχρονο περιβάλλον τραυματικό;
-Πόσο πια το περίφημο αναδεικνύω τον ερμηνευτή;
-Πόσο να σας «παρασύρει» ο Ιερομόναχος Διονύσιος και το οίστρο-γονικό του ποιητή, ζητώντας και εσείς μια μεταμόρφωση πίσω από τον ερμηνευτή;
Για μας δεν ήταν το χειροποίητο μιας παράστασης, με σκοπό να «πρωταγωνιστεί» ο λόγος, ούτως ή άλλως το κείμενο καθεαυτό το φρόντισε ο Σολωμός/ πάει η ροή και μεγαλοσύνη του, μόνη της.
Για μας ήταν μοναχά το ταλέντο της Όλιας Λαζαρίδου.
Και ως προς τη Λαζαρίδου τι να πει κανείς; Άξια για Σολωμό, για Παπαδιαμάντη, για Βιζυηνό αποδεδειγμένα αφηγηματικά και ερμηνευτικά. Στέκοντας στο ημίφως (οι φωτισμοί μας άρεσαν πολύ) ξυπόλητη και ακίνητη σχεδόν, ερμήνευσε μαγικά μια χειμαρρώδη ροή λέξεων και ιδιωματισμών με φωνή που ακολούθησε πιστά την όποια μουσικότητα.
Οικεία και άνευ επιτηδεύσεως ακολούθησε το αίσθημα της κακίας, της αδικία και του αγαθού ξαφνιάσματος ενός αθώου, ως αθώα, πραγματική και ποιητική. Θα έλεγε κανείς ότι γεννήθηκε ή ξαναγεννήθηκε αυτοστιγμεί. Ναι για αυτή τη δυναμική μιλάμε, τη διαρκή βάσανο που φέρνει την αθωότητα, τουλάχιστον για ένα τέτοιο κείμενο.
Σημειώνουμε την εντονότατη ανάγκη μας η εν λόγω ερμηνεία να ηχογραφηθεί. Τούτα δεν επαναλαμβάνονται κάθε μέρα.
Εν κατακλείδι[=]
Η παράσταση «Η Γυναίκα της Ζάκυθος» είναι ξεκάθαρα για την ερμηνεία της Όλιας Λαζαρίδου και για να θυμηθούμε γλαφυρότατα και απροκάλυπτα ποιοι είμαστε.
Βαθμολογία
6 στα 10
ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ– ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ : Δήμος Αβδελιώδης
ΜΟΥΣΙΚΗ: Βαγγέλης Γιαννάκης
ΕΝΔΥΜΑΤΑ: Αριστείδης Πατσόγλου
ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ η Όλια Λαζαρίδου
ΑΓΓΕΛΟΣ: Δανάη Ρούσσου ΦΑΣΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ: Κατερίνα Χαρμάνη
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Κλέλια Παπαγιανοπούλου
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ :
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10, ΣΑΒΒΑΤΟ 11 & ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
ΚΑΙ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17, ΣΑΒΒΑΤΟ 18 & ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Ώρα έναρξης : 21:15
ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ : 12 €, 10 € φοιτητικό – Ανέργων
ΘΕΑΤΡΟ ΦΑΡΓΚΑΝΗ
(Αγ. Παντελεήμονος 10, Τηλ.2310 960063)
Περιοχή ΚΑΜΑΡΑΣ
Φωτογραφικό υλικό
