«Caveman»: Μια παράσταση – αντικαταθλιπτικό. Είδαμε & Σχολιάζουμε.
Για ένατη χρονιά ο Caveman, η παράσταση-φαινόμενο παρουσιάστηκε στο θέατρο Αριστοτέλειον, με πρωταγωνιστή αυτή τη φορά τον Θανάση Βισκαδουράκη υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Γιώργου Οικονόμου.
Λίγα Λόγια για το έργο: O Caveman, δημιούργημα του Αμερικανού Ρομπ Μπέκερ αποτελεί τη μακροβιότερη σόλο κωμωδία στην ιστορία του θεάτρου. Έχει παρουσιαστεί σε 30 χώρες και έχει μεταφραστεί σε 15 γλώσσες. Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα και ο τρόπος που λειτουργούν μέσα σε μια σχέση, από την εποχή των σπηλαίων έως σήμερα στην σύγχρονη κοινωνία, έχουν καταφέρει να κερδίσουν το ενδιαφέρον εκατομμύριων θεατών. Γεγονός που ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης δεν άφησε να περάσει έτσι αλλά αποκάλεσε την 18η Ιουλίου, ημέρα Caveman και την 44 West σε Cavemanway.
Η επιτυχία του συγκεκριμένου κειμένου απολύτως λογική και εξηγήσιμη. Οι προσωπικές σχέσεις των δύο φύλων, ανά τους αιώνες, αφορούν και προβληματίζουν τον άνθρωπο. Έτσι λοιπόν όταν ο ήρωας μπροστά σου αποτελεί κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση σου με αποτέλεσμα οι εμπειρίες του να είναι και δικές σου επιφέρεται η ταύτιση και δημιουργείται αυτό το επιτυχημένο καλλιτεχνικό πόνημα.
Το παρόν έργο αποτελεί παράσταση-πρωταθλητισμό για τον κάθε ηθοποιό που καλείται να ερμηνεύσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η σκηνοθεσία έρχεται σε δεύτερο πλάνο και ο ηθοποιός σε ένα δίωρο σόλο επωμίζεται το βάρος της παράστασης. Απαιτείται μεγάλο εύρος τεχνικών, έντονη διαδραστικότητα με το κοινό και κυρίως άμεση και εύστοχη ατάκα.
Ο Θανάσης Βισκαδουράκης υπήρξε ερμηνευτικά αξιοπρεπέστατος με εμφανείς όμως αδυναμίες. Διαφάνηκε σε αρκετές στιγμές η έλλειψη γρήγορης και κωμικής ατάκας, φοβήθηκε και κράτησε σε ασφαλή σημείο την επικοινωνία του με το κοινό και τον εντοπίσαμε μέσα σε στιγμές του έργου να αποσυντονίζεται. Είναι μια παράσταση που απαιτεί από τον ηθοποιό της όλες οι αισθήσεις του να βρίσκονται σε εγρήγορση. Όμως όταν έχεις να κάνεις με ένα τόσο αβανταδόρικο κείμενο είναι πολύ δύσκολο να κόψεις τη δύναμη του και το ίδιο να μην σε προμοτάρει ώστε τυχόν λάθη να καλυφθούν. Έτσι λοιπόν ο Βισκαδουράκης ,μην αποθεώνοντας τον ρόλο αλλά κρατώντας τον σε ένα πολύ καλό σημείο χάρισε το γέλιο στους θεατές.l
Την σκηνοθεσία του έργου επιμελήθηκε ο Γιώργος Οικονόμου, χωρίς να διαμορφώσει έντονη τη παρουσία της, σε ένα έργο όμως που κυρίαρχο στοιχείο αποτελεί ο ερμηνευτής και η τεχνική του. Μια παράσταση που ναι μεν έχει σταθερό-διαμορφωμένο κείμενο αλλά ο πρωταγωνιστής καλείται να “παίξει” με το κοινό αγγίζοντας και πτυχές του stand-up comedy.
Εν ολίγοις[=]
Μια παράσταση-αντικαταθλιπτικό, ειδικά στις μέρες μας. Μια παράσταση στην οποία θα περάσετε καλά και θα γελάσετε εγγυημένα. Όπου τη συναντήσετε μην διστάσετε να γνωρίσετε από κοντά τον άνθρωπο των σπηλαίων και ίσως τελικά να έχετε πολλά να πείτε!
“Η παράσταση είναι ένα happening. Είναι η ενδοφυής ποιητική στιγμή. Η στιγμή κατά την οποία η παρουσία του κοινού συνεισφέρει την τελική σταγόνα και η χημική αντίδραση επιτυγχάνεται. Η παράσταση είναι μια πράξη αγάπης: κάποιος δίνει, δίνει τον εαυτό του, συναλλάσσεται, κοινωνεί.” Zαν Λουί Μπαρό
Βαθμολογία:
6.5/10
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
