Μπράβο Ιωάννα Παππά! Συγκίνησες και τον… ουρανό! Είδαμε τη παράσταση «Το Μόνο Της Ζωής Του Ταξείδιον» & Σχολιάζουμε…
Ένα εμβληματικό έργο κορυφαίου πεζογράφου μας, ένας σκηνοθέτης με έμπρακτη «αδυναμία» στο λογοτεχνικό κείμενο και μία ταλαντούχα γνωστή ηθοποιός, ήταν υπεραρκετοί λόγοι για να οδηγήσουν το βράδυ της Τετάρτης το κοινό στο θέατρο Κήπου. Όπου με μεγάλη πληρότητα, είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει την παράσταση «Το Μόνο Της Ζωής Του Ταξείδιον», βασισμένη στο έργο του Γ, Βιζυηνού και σε σκηνοθεσία Δ. Αβδελιώδη, με ερμηνεύτρια την Ιωάννα Παππά. Η οποία στην παρούσα παράσταση, πέραν του ταλέντου της, απέδειξε ότι διαθέτει γερά κότσια σε πολλά επίπεδα…
Το αυτοβιογραφικό έργο του Γ. Βιζυηνού, είναι κατ’ ουσίαν μία παραστατική αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο που ξεκινά με το ταξίδι του μικρού ορφανού Γιωργή στην Κωνσταντινούπολη, όταν η μάνα του τον στέλνει αναγκαστικά να μαθητεύσει ως «ραφτόπουλο» δίπλα σε έναν έμπειρο ράφτη και να μάθει την τέχνη. Ωστόσο οι συνθήκες εγκλεισμού και η σκληρότητα του ράφτη τραυματίζουν την εύθραυστη ψυχή του μικρού, που βρίσκει καταφύγιο σε ονειροπολήσεις, φαντασιώσεις και προσδοκίες, καλλιεργημένες από τις αφηγήσεις του αγαπημένου, «κοσμογυρισμένου» παππού του. Ο οποίος φτάνοντας στα τελευταία του, καλεί κοντά του τον εγγονό και σ΄αυτή τη μοιραία συνάντηση πριν το τέλος, θα ζητήσει να μάθει για την εμπειρία του μικρού από την Πόλη, θα διηγηθεί τη δική του ζωή από τα μικράτα του, το γάμο του με τη γιαγιά και θα του αποκαλύψει ότι μόνο… «κοσμογυρισμένος» δεν υπήρξε, αντίθετα βίωσε τη ματαίωση όλων των ονειρικών ταξιδιών του, εκτός από το αναπόδραστο τελευταίο χωρίς γυρισμό… «Το μόνο της ζωής του ταξείδιον».
Στην εξαιρετική παράσταση (+) το κείμενο του μεγάλου πεζογράφου – ποιητή, δικαίως καταχωρείται στα κλασικά διαμάντια, συνδυάζοντας δυνατά χαρακτηριστικά των σπουδαίων έργων: αυθεντικότητα, αλήθεια, απλότητα, στέρεη δομή και πλοκή, συναίσθημα, ποιητική έκφραση, αμεσότητα, εμφανή στόχο, κάθαρση… Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς για ένα πραγματικό βίωμα, μπολιασμένο με τη φαντασία ενός δημιουργικού μυαλού και τη γραφή μιας ταλαντούχας πένας. Όπου ρεαλισμός και μυθοπλασία μπλέκονται ονειρικά και γεννούν ολοζώντανες εικόνες και συναισθήματα μεγάλης γκάμας, από τη βαθιά συγκίνηση και πίκρα μέχρι το πηγαίο γέλιο, έχοντας την αίσθηση ότι δεν θα μπορούσε να αποδοθεί πιο ευφάνταστα, άμεσα, ποιητικά και συνάμα τόσο απέριττα, η ματαίωση των προσδοκιών… ταξίδια που εμποδίστηκαν, ένας ορίζοντας που απομακρύνθηκε, ένας έρωτας που δεν θα εκπληρωθεί, μια ζωή που την περίμενες αλλιώς… Δοσμένα με γλαφυρές περιγραφές, προσεγμένες λεπτομέρειες και διαλόγους γεμάτους ζωντάνια, σε μια αφηγηματική γλώσσα στο πρότυπο του Παπαδιαμάντη, όπου η αφήγηση εκφέρεται στην καθαρεύουσα και οι διάλογοι στην ντοπιολαλιά. Μια γοητευτική αντίθεση που αναδεικνύει τη δύναμη του λόγου σε όλες τις μορφές του, από τη μία με τον υπέροχο ρυθμό/ αρμονία της καθαρεύουσας και από την άλλη με την αμεσότητα/ οικειότητα του καθημερινού λόγου.
Η σκηνοθεσία του Δ. Αβδελιώδη, κινήθηκε στα «δικά» του γνώριμα μονοπάτια, αυτά που υπαγορεύουν απόλυτη σκηνική λιτότητα προκειμένου να αναδειχθεί η δύναμη του λόγου χωρίς ιδιαίτερους περισπασμούς. Ωστόσο για τα δεδομένα του, θα λέγαμε εν προκειμένω, ότι η λιτότητα «εμπλουτίστηκε» ιδανικά με επιπλέον στοιχεία- όσα ακριβώς απαιτούσε η δραματοποίηση, ώστε το κείμενο να παρασταθεί με σκηνικό ενδιαφέρον. Απέφυγε την πλήρη στατικότητα και αντ’ αυτής πρόσθεσε εύστοχη κινησιολογία, σωματικότητα με στοιχεία παντομίμας, παιχνίδια με τους φωτισμούς και τη μουσική υπόκρουση, ενώ επένδυσε σε μεγάλο βαθμό στην εκφορά του λόγου. Η οποία αρχικά ξένισε με τους ιδιαίτερους τονισμούς, ωστόσο πολύ γρήγορα και με τις εναλλαγές των διαλόγων, απέκτησε «ταυτότητα» και αποκάλυψε μια «παιγνιώδη» διάθεση του αφηγητή. Εξαιρετικά θα χαρακτηρίζαμε το πάντρεμα της μουσικής με το λόγο, την αξιοποίηση των φωτισμών, τις ενδιάμεσες παύσεις, τις μελετημένες εντάσεις, την ατμόσφαιρα, σε ένα σύνολο σοφά λιτό και ταυτόχρονα εμπνευσμένο.
λ
Για να έρθουμε στο δυνατό χαρτί της παράστασης, την ερμηνεία της Ιωάννας Παππά. Μια λεπτοκαμωμένη, κοριτσίστικη φιγούρα με ανδρικά ρούχα, που βγαίνοντας μόνη στην παντελώς άδεια σκηνή, σαν να χάθηκε…Μέχρι να ανοίξει το στόμα και να αρχίσει να ερμηνεύει, που θαρρείς μαγικά απέκτησε ένα τεράστιο εκτόπισμα, αντίστοιχο των σπουδαίων ηθοποιών, σε έναν ρόλο από τους πλέον απαιτητικούς. Όπου κλήθηκε να «μπει» και να «βγεί» σε/ από πολλά ετερόκλητα πρόσωπα, υποδυόμενη τον εγγονό, τον ράφτη, τον υπηρέτη, τον παππού, τη γιαγιά, τον αφηγητή…αλλάζοντας φωνές ή κινησιολογία και εκφράζοντας έντονες συναισθηματικές μεταπτώσεις με απόλυτη πειθώ, κάτι που μόνο ιδιαίτερα ταλαντούχος και δουλεμένος ηθοποιός καταφέρνει επιτυχώς. Και μάλιστα εντελώς μόνη στη σκηνή χωρίς κανένα βοήθημα, σε έναν ακατάσχετο μονόλογο μιάμισης ώρας- με άψογη άρθρωση και εκφορά της καθαρεύουσας, με δραματικές κορυφώσεις και παράλληλα κωμικά στιγμιότυπα… Καταθέτοντας σε όλες αυτές τις δυνατές απαιτήσεις, εκφραστικότητα, ένταση, απόλυτη προσήλωση, ακρίβεια κινήσεων, αθωότητα, συγκίνηση, κωμικότητα… Ένα διαρκές ψυχόδραμα δοσμένο σαν αθώο παραμύθι…
Και λίγα λεπτά πριν το δραματικό φινάλε – λύτρωση, καθώς φαίνεται η ερμηνεία της πλην των θεατών, συγκίνησε και τον… ουρανό! Ο οποίος αίφνης, στα καλά καθούμενα… έβαλε τα κλάματα, με χοντρές σταλαγματιές από ψηλά, που εν ριπή οφθαλμού άρχισαν να δυναμώνουν, ενώ η Ιωάννα συνέχιζε απτόητη και οι θεατές ανέβαιναν να προφυλαχθούν. Γεγονός που την ανάγκασε να διακόψει, έχοντας γίνει μούσκεμα και ενώ επιπλέον ήταν εμφανώς συναχωμένη σε όλη τη διάρκεια. Οι θεατές μαζεμένοι στα ψηλά ξέσπασαν σε ζωηρό χειροκρότημα, εντούτοις μέσα σε λίγα λεπτά «μπόρα ήταν και πέρασε», παρόλο που αρκετοί αποχώρησαν, καθώς η παράσταση είχε φθάσει σχεδόν στο τέλος. Και τότε η Ιωάννα ξαναβγήκε και ζήτησε να ολοκληρώσει για τα 5 λεπτά που απέμειναν… Τα υπέροχα, καθοριστικά 5 λεπτά του φινάλε, που κατάφερε να «ξαναμπεί» στο ρόλο και το συναίσθημα από εκεί που το άφησε, αποδεικνύοντας τόσο το ταλέντο όσο και τον επαγγελματισμό της. Στοιχεία που βέβαια επιβραβεύτηκαν με ακόμα πιο θερμό χειροκρότημα και επευφημίες. Μπράβο Ιωάννα!
λ
Αν κάτι επισημαίναμε (–) , θα αφορούσε στο πρώτο μισάωρο περίπου της παράστασης που παρουσίασε ελαφρώς μια κοιλιά στο ρυθμό και κατά κάποιο τρόπο υπολειπόταν σε ενδιαφέρον, αλλά ευτυχώς πολύ γρήγορα «ανένηψε». Επίσης ενοχλητικά θα χαρακτηρίζαμε κάποια τεχνικά προβλήματα (περιστασιακά) με το χειλόφωνο, ενώ η θαυμάσια μουσική ίσως μπορούσε να ενισχύσει περαιτέρω το κλίμα. Όσο για το συνάχι της Ιωάννας που δεν μπορούσε να κρυφτεί και ενίοτε τη δυσκόλευε, ήταν ένα ακόμα απρόβλεπτο που είχε να παλέψει…
Εν κατακλείδι (=) τί άλλο από μπράβο! Για την επιλογή του εξαιρετικού έργου, την απλότητα της στοχευμένης σκηνοθεσίας, την υπέροχη ερμηνεία σε έναν ρόλο- πρόκληση, που κανένα εμπόδιο δεν στάθηκε ικανό να τη σκιάσει…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
7 ΣΤΑ 10
#Κουλτουροσουπα #kulturosupa #Θεατρομανία #ΕίδαμεΚαιΣχολιάζουμε #ΠίτσαΣτασινοπούλου #ΘέατροΚήπου #ΤοΜονοΤηςΖωήςΜουΤαξείδιον #ΓεώργιοςΒιζυηνός #ΔήμοςΑβδελιώδης #ΙωάνναΠαππά
κ
Δείτε & αυτά:
–ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ 2017. [Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος & Σεπτέμβρης] Θέατρο, συναυλίες, φεστιβάλ και άλλα πολλά. ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ – ΕΔΩ
–Θέατρο Δάσους & Θέατρο Γης 2017: Θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες –ΕΔΩ
–Καλοκαιρινές θεατρικές περιοδείες 2017 – ΕΔΩ
–Καλοκαιρινές Συναυλίες 2017 –ΕΔΩ
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα. Πρόγραμμα παραστάσεων –ΕΔΩ
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη ΤΩΡΑ – ΕΔΩ
–Σινεμά με Θέα 2017 στο Μέγαρο Μουσικής: Πρόγραμμα προβολών – Ταινιών –ΕΔΩ
–ΕΙΔΑΜΕ θεατρικές παραστάσεις & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ –ΕΔΩ
–ΕΙΔΑΜΕ μουσικές συναυλίες & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ –ΕΔΩ
-Φεστιβάλ Καλοκαιριού 2017 –ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
