Είδαμε και σχολιάζουμε
Περιμέναμε σχεδόν με αδημονία την πανελλήνια πρεμιέραενός ιψενικού έργου που μέχρι στιγμής ουδείς τόλμησε να αγγίξει στην Ελλάδα, υποθέτουμε λόγω της έντονης θρησκευτικής «αιχμής» του, με την οξεία κριτική ματιά του συγγραφέα απέναντι στο εκκλησιαστικό (και όχι μόνο) κατεστημένο. Οπότε η επιλογή εμπεριείχε πολυεπίπεδη πρόκληση και κυρίως καλλιτεχνική, καθώς η ομάδα κλήθηκε να «αναμετρηθεί» με ένα μεγάλης βαρύτητας έργο, χωρίς καμία προηγούμενη θεατρική αναφορά. Ένα σπουδαίο καλλιτεχνικό στοίχημα, που ήταν λογικό να καλλιεργεί στον υποψήφιο θεατή από μεγάλες προσδοκίες μέχρι… φόβους, και με έντονο ενδιαφέρον προσήλθαμε στο θέατρο Αυλαία για την πρεμιέρα της παράστασης «Μπραντ» του Ερρίκου Ίψεν, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Χατζηθεοδοσίου, από την ομάδα «Δυιόσκουρος Φοίνιξ».
Υποβλητική μουσική υπόκρουση ως εισαγωγή, σκοτεινή ατμόσφαιρα, καπνοί και έξη μεγάλα συρμάτινα «κλουβιά- κελιά» στη σκηνή, μέσα στα οποία εντός ολίγου λαμβάνουν θέση οι ηθοποιοί… ή αλλιώς οι πολίτες ενός άγνωστου τόπου, που προσδιορίζεται συμβατικά ως «Όρμος» και βουλιάζει στην παρακμή, την κρίση αξιών, την ηθική κατάπτωση… σε τούτο το ζοφερό σκηνικό θα αναλάβει δράση ο ιερωμένος Μπραντ, ταγμένος σε μια «μεγάλη αποστολή», προκειμένου να επαναπροσδιορίσει την αυθεντική έννοια του θείου και των αλλοτριωμένων αξιών στον τόπο που γεννήθηκε, έναντι οποιουδήποτε τιμήματος… Μετά από μια πράξη αυτοθυσίας θα γίνει αποδεκτός με θαυμασμό, θα παντρευτεί και θα αποκτήσει παιδί, θα ονειρευτεί το μεγάλωμα της εκκλησίας, ωστόσο η προσήλωση στο ιερό του όραμα είναι τόσο ανυποχώρητη, που δεν θα διστάσει να απαρνηθεί / θυσιάσει τη μάνα του, τη γυναίκα, το παιδί του, ως βαριά τιμήματα μιας μεγάλης θρησκευτικής- ανθρωπιστικής ιδέας… Και ενώ η φλογερή του πίστη εμπνέει το «ποίμνιο» να τον ακολουθήσει τυφλά, θα βρεθεί αντιμέτωπος με το εκκλησιαστικό και πολιτικό κατεστημένο, που καταφεύγοντας σε ύπουλες μεθοδεύσεις θα μεταστρέψει τον όχλο εναντίον του και ως άλλος «Εσταυρωμένος» θα υποστεί και ο ίδιος τη θυσία με τη ζωή του…
Πριν μιλήσουμε για την εμπνευσμένη παράσταση (+) που σε στιγμές συνταράσσει, οφείλουμε να ευχαριστήσουμε την ομάδα, που χάρη στην τολμηρή επιλογή της έφερε για πρώτη φορά σε επαφή το θεατρικό κοινό με ένα σπουδαίο έργο του μέγιστου δραματουργού. Ένα έργο με όλα τα «ιψενικά» χαρακτηριστικά που καθιστούν τις δημιουργίες του κλασικά αριστουργήματα, όπως: έντονα δραματική πλοκή, ανατροπές, αριστοτεχνικά δομημένοι χαρακτήρες, βαθύ ψυχολογικό υπόβαθρο, κοινωνικοί προβληματισμοί, ποιητικός ιδεαλισμός- ενισχυμένος εδώ με φιλοσοφικό στοχασμό και υπαρξιακές αναζητήσεις, εκφρασμένα με λυρισμό που αγγίζει συναισθηματικά και πνευματικά. Με επίκεντρο την έννοια του θείου, προσωποποιημένη στον φλογερό ιερωμένο Μπραντ, μεταφέρει τις ανθρωπιστικές ιδέες του για την ουσία της ύπαρξης- σε τολμηρή αντιπαράθεση με κατεστημένα στερεότυπα, ενώ παράλληλα εξυφαίνει μια πολυσύνθετη, απρόβλεπτη, δυνατή πλοκή που καθηλώνει, γεννά ερωτήματα και συναισθήματα, διεγείρει βαθιά το μυαλό, απολαμβάνοντας την ποιητικότητα του λόγου ακόμα και σε ρεαλιστικούς διαλόγους… Ένα έργο- ποταμός που απαιτεί αυστηρή προσήλωση για την κατανόηση σε βάθος της μεγαλοσύνης του.
Το οποίο ευτύχησε να σκηνοθετηθεί από τον ταλαντούχο Δημήτρη Χατζηθεοδοσίου, με μια προσέγγιση αξιοθαύμαστη που συνδύασε πολλά και εν μέρει… σοκαριστικά, με κυρίαρχο στοιχείο την ευλογημένη έμπνευση. Ξεκινώντας από το αφαιρετικό, ευφυές σκηνικό των συρμάτινων- πτυσσόμενων κλωβών, όπου αφενός δόθηκε άριστα η αίσθηση απομόνωσης και αδιεξόδου, και αφετέρου η πολυμορφία τους με δυνατότητα συνένωσης ή αναδιάταξης, προσέφερε επιπλέον σκηνοθετικές επιλογές σε επίπεδο συμβολισμών, μετατρέποντας τα κλουβιά- σπίτια σε τοίχους, φράκτες, κελιά φυλακής, σύνορα, βάθρα… Ανάμεσα στα πλέγματα που άλλοτε «παρεμπόδιζαν» την πνευματική επικοινωνία κι άλλοτε άφηναν «ελεύθερα» περάσματα, κινήθηκαν με συνεχή ροή οι ήρωες και η δράση, ακολουθώντας ξεκάθαρα τον ανάλογο συμβολισμό, ενώ ο Μπράντ ως ελεύθερο πνεύμα, ελάχιστες φορές «εγκλωβίστηκε», εκμεταλλευόμενος επιπλέον την πλατεία για την αναζήτησή του στα βουνά, ακολουθούμενος από τους πιστούς του…
Πέραν αυτού, η έμπνευση επεκτάθηκε σε σκηνικά ευρήματα με σπάνιο συνδυασμό καλλιτεχνικής αισθητικής, ευφάνταστου συμβολισμού και σκληρού ρεαλισμού, που ομολογουμένως σε δύο στιγμιότυπα λειτουργεί ως γροθιά στο στομάχι. Προφανώς δεν θα αποκαλύψουμε εδώ περί τίνος πρόκειται, ωστόσο είναι ενδεικτικό ότι στη διάρκειά τους οι θεατές ξεσπούν αυθόρμητα σε μακρόσυρτα «αααααα!» κρατώντας την ανάσα! Δυνατές εικόνες με ωμό ρεαλισμό – πέρα για πέρα αυθεντικό, χωρίς τίποτα «ψεύτικο»- που σοκάρουν, ταρακουνούν, εντυπωσιάζουν κι αναδεικνύουν την Αλήθεια ως σπάνια θεατρική αρετή, παρά το σφίξιμο στο στομάχι. Εικόνες που με τη δύναμη της αυθεντικότητάς τους, εντυπώνονται ανεξίτηλα αφήνοντας εσωτερικά «σημάδια», που δεν σβήνουν όπως αυτά στην πλάτη του Μπραντ… Εν μέσω μιας υποδειγματικής σκοτεινής- υποβλητικής ατμόσφαιρας, με έξοχους φωτισμούς και αντί μουσικής ζωντανά φωνητικά από τους ηθοποιούς, η οποία ατμόσφαιρα απογειώθηκε στο φινάλε, με υψηλή καλλιτεχνική αισθητική και μία από τις ωραιότερες και δυνατότερες σκηνικές εικόνες που έχουμε δει…
Στο κεφάλαιο ερμηνείες θα ξεκινήσουμε από τους κεντρικούς ήρωες που φέρουν το μεγαλύτερο βάρος του έργου και είναι ο Μπραντ (Δημήτρης Χατζηθεοδοσίου) και η γυναίκα του Αγνή (Βανέσσα Μπαρρέ), από τους οποίους εισπράξαμε αξιοθαύμαστες επιδόσεις. Παρότι ο Δ. Χατζηθεοδοσίου τη συγκεκριμένη μέρα έμοιαζε σε σημεία ελαφρώς «πεσμένος», εντούτοις στα πλείστα ενός ρόλου άκρως απαιτητικού, ήταν εμφανές το φλογερό πάθος πείθοντας απόλυτα ότι πιστεύει ο ίδιος όσα πρεσβεύει επί σκηνής, όπως επίσης ήταν εντυπωσιακή έως… απίστευτη η απόδοσή του στις δύο σκληρές ρεαλιστικές «περφόμανς». Η Βανέσσα Μπαρρέ, επίσης σε έναν ρόλο κομβικό υψηλών απαιτήσεων, ανταποκρίθηκε άψογα, αποδίδοντας με επαγγελματισμό, καλοδουλεμένα εκφραστικά μέσα, αυθεντικό συναίσθημα, αφοσίωση, όλες τις μεταβατικές φάσεις και μεταπτώσεις της ηρωίδας, από την χαριτωμένη ελαφρότητα μέχρι τη βαθιά τραγικότητα, με κάποιες στιγμές εξαιρετικής υποκριτικής που άγγιξαν συγκινητικά. Ωστόσο και οι υπόλοιποι (Βασίλης Κανελόπουλος, Μάριος Ζαρδαβάς, Ελένη Μισχοπούλου, Νίκος Κορεξιανός, Λάζαρος Βρουλάκος, Ντέπυ Ασλιχανίδου) ανταποκρίθηκαν θαυμάσια, εντελώς μέσα στο κλίμα, με ειδική εύφημο μνεία στην υπέροχη ερμηνεία του «τρελού» και μόνη αρνητική παρατήρηση για την προβληματική άρθρωση ενός.
Όσον αφορά στο εμπνευσμένο σκηνικό αναφερθήκαμε ήδη αναλυτικά, όπως και στους καταπληκτικούς φωτισμούς και τα απόλυτα ταιριαστά με το κλίμα φωνητικά, που όλα μαζί ως δεμένη ενότητα, συνέβαλαν στη δημιουργία μιας εξαιρετικά ατμοσφαιρικής παράστασης, στην κατηγορία του ψυχολογικού θρίλερ/ δράματος. Ωστόσο αξίζει ξεχωριστή αναφορά και για τα κοστούμια, τα οποία επίσης μετέφεραν το δικό τους εύστοχο συμβολισμό, με επιλογές ομοιόμορφες, άχρωμες, βασισμένες στο συμβατικό ανδρικό κοστούμι για τους «πολίτες», με μαύρο ένδυμα για το ζεύγος Μπραντ και θεατρικό- σαν αερικό παραμυθιού για το «πνεύμα του τρελού»…
Το ελάχιστο που θα επισημαίναμε (-), τουλάχιστον για την ημέρα της πρεμιέρας και δεν αποκλείεται στη συνέχεια να έχει αλλάξει, είναι η μεγάλη διάρκεια των 2,5 ωρών, εξαιτίας μιας χαλαρότητας του ρυθμού σε στιγμές ή του χειμαρρώδους κειμένου που στην επεξεργασία του μπορούσε να συμπυκνωθεί περαιτέρω αποφεύγοντας επαναλήψεις. Επίσης ένα ακόμα σημείο που εντοπίσαμε είναι η μερική ασάφεια σε σημεία της πλοκής, κάπως σαν να χάνεται η καθαρότητα του ειρμού και επέρχεται ελαφρώς σύγχυση, όπως ας πούμε στην κατάληξη με την εμπλοκή των αποκαλύψεων ή παραισθήσεων ή οραμάτων… Βεβαίως μιλάμε για «πταισματάκια» σε ένα εγχείρημα αξιοθαύμαστο από κάθε άποψη!
Καταλήγοντας (=) και μετά την εκτενή ανάλυση όπως του άξιζε, δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι παραπάνω, πέρα από την επιβράβευση ενός εμπνευσμένου τολμήματος και ενός σπουδαίου καλλιτεχνικού στοιχήματος που κερδήθηκε επάξια! Το βέβαιο είναι ότι τα «σημάδια» της παράστασης θα μας ακολουθούν για καιρό…
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
7,5 ΣΤΑ 10
.
Παραστάσεις: 7-11/3 και 14-18/3 στις 21:00.
.
———————————————–
Όλες οι νέες παραστάσεις (πρεμιέρες) που θα δοθούν από 20/9/2017 έως 31/05/2018 στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτόματα συμμετέχουν για τα 3 Βραβεία Κοινού καθώς και για τα Βραβεία Κριτικής Επιτροπής στα 8α Θεατρικά (Κουλτουρο) Βραβεία Θεσσαλονίκης 2018 που θα πραγματοποιηθούν πρώτο 15νθήμερο Ιουνίου 2018
==========================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
=========================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==============================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων.
Φωτογραφικό υλικό
