Ασφυκτικά δομημένη η παράσταση «Ταξίδι στην έρημο» που είδαμε στο θέατρο RADAR και σχολιάζουμε…
Βρεθήκαμε στην επίσημη πρεμιέρα της παράστασης «Ταξίδι στην έρημο» στον καινούργιο θεατρικό χώρο RADAR. Η παράσταση είναι θεατρικό πόνημα του Γιάννη Παπάζογλου ενώ η σκηνοθεσία ανήκει στον Γιώργο Γιανναράκο. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους οι Κώστας Καζανάς, Ερρίκος Λίτσης και Νάνα Παπαδάκη.
Ταξίδι στην Έρημο και ο βραβευμένος δις (1989, 2004 Κρατικό Βραβείο θεατρικού έργου) Γιάννης Παπάζογλου καταπιάνεται με μια «Ιψενικού τύπου» θα λέγαμε σύγχρονη ιστορία, με πολύ σασπένς αναφορικά με μια τριαδική σχέση που εξελίσσεται στην έρημο (έσω και έξω), και θα λέγαμε ιδανικά, μια και “στην ερημία” πράττουν τα καλύτερα των παθών.
Αναλυτικότερα «η Κλαίρη φθάνει στη Μαχάμπ, όπου μαίνεται ένας εμφύλιος πόλεμος. Καλείται να αναγνωρίσει ένα πτώμα, το οποίο πιθανόν να ανήκει στον Άλκη, τον αγνοούμενο άντρα της. Εκεί θα έρθει σε επαφή με τον Μιχαήλ, έναν αινιγματικό υπάλληλο της ελληνικής πρεσβείας, που θα την οδηγήσει σε ένα ταξίδι στην έρημο. Ένας διπλωμάτης καριέρας, μια λαμπερή τηλεπαρουσιάστρια ειδήσεων και ένας βραβευμένος φωτορεπόρτερ συναντώνται σε έναν τόπο αφιλόξενο, εφιαλτικό. Θα έρθουν αντιμέτωποι με τις ορατές και λιγότερο ορατές μορφές βίας που μας συγκροτούν ως ατομικά και συλλογικά υποκείμενα. Κουβαλούν μαζί τους πάθη, μυστικά και ενοχές, που τους ενώνουν και τους χωρίζουν, που θα τους οδηγήσουν σε σύγκρουση μέχρι θανάτου ή έρωτα». (Δελτίο τύπου)
.
Η βία είναι αρρώστια μεταδοτική …* και ο Γιώργος Γιανναράκος σκηνοθετεί ασφυκτικά δομημένα όπως δομημένο είναι και το θεατρικό του Γ. Παπάζογλου. Οι σκηνές του δεν έχουν εκπλήξεις/ταπεραμέντο, αλλά ούτε και ασάφεια και κινούνται οριακά στο σασπένς ενός στοιχειώδους φλάς μπακ.
Η λιτή σκηνοθεσιά/επεξεργασία βοήθησε κατά πολύ στο να αναδειχθούν οι ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστών, αλλά από την παράσταση απουσίαζε μια “σκηνοθετική μανιέρα/ματιά” και εκείνος ο απαραίτητος ζωτικός παλμός που οδηγεί-καθοδηγεί τη δράση, και δια της παρουσίας του έρχεται η κόπωση.
Έντονο κοντράστ παρουσίασαν και οι ερμηνείες. Η Νανά Παπαδάκη ματαίως προσπάθησε να συμπαρασύρει τους συμπρωταγωνιστές της σε ένα πολιτικό/ερωτικό θρίλερ και στιγμές έμοιαζε αβοήθητη στη σκηνή. Αθώα στις απορίες της , κραταιά στη θέση της ως κεντρομόλος δύναμη , σχεσιακή με την πλατεία και εξόχως εκφραστική.
.
Ο Κώστας Καζανάς έδωσε το λιγότερο που μπορούσε από το σύνολο της τέχνης του, ενώ ο Ερρίκος Λίτσης κινήθηκε απλά και μόνο αφηγηματικά. Σαφώς και χρειάζεται η συνέχεια για τον περισσότερο βασανισμό της παραστάσεως που ίσως αποδώσει περισσότερα – υπενθυμίζουμε αναφερόμαστε στην πρεμιέρα και στην έναρξη ενός καινούργιου θεατρικού χώρου.
.
Στα συν[+] της παράστασης
Τα λειτουργικά και ευφάνταστα σκηνικά του Ιβάν Παπαδόπουλου και οι φωτισμοί του Γιώργου Ζορμπά.
.
Στα πλην [-] της παράστασης
Η ενδυματολογική επιμέλεια της Μαρίλης Ζαρκάδα και κυρίως η επιμέλεια κίνησης του Δήμου Αμπράζη.
.
Εν κατακλείδι[=]
η παράσταση «Ταξίδι στην Έρημο» είναι για την μια προσπάθεια να αποδοθεί στη θεατρική σκηνή μια τριγωνική αγωνιώδης σχέση και για την ερμηνεία της Νανάς Παπαδάκη.
Βαθμολογία…
Λόγω της γέννησης ενός καινούργιου θεατρικού χώρου στην καρδιά της πρωτεύουσας, δεν βαθμολογούμε την παράσταση. Ευχόμαστε καλή και δημιουργική συνέχεια!
.
*φράση από το θεατρικό του Γιάννη Παπάζογλου «Ταξίδι στην Έρημο».
–
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
