Ανεμοδαρμένα Ύψη»: Υψηλή αισθητική… χαμηλή ερμηνευτική απόδοση. Είδαμε & Σχολιάζουμε.
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος,στα πλαίσια της κλασικής δραματουργίας που υπηρετεί εδώ και χρόνια, παρουσιάζει το πολυδιαβασμένο μυθιστόρημα “Aνεμοδαρμένα Ύψη” της Έμιλυ Μπροντέ, στη σκηνή της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Γιάννη Καλαβριανού.
Λίγα Λόγια Για το Έργο: Aγγλία. 1847. Η Κάθριν και ο Χήθκλιφ μεγαλώνουν μαζί. Το άστεγο, ατίθασο αγόρι που ο πατέρας της Κάθριν έφερε να μείνει μαζί τους, θα γίνει ο καλύτερος της φίλος και ο αέναος έρωτας ολόκληρης της ζωής της. Με το θάνατο του Έρσνο, του πατέρα της Κάθριν, ο αδερφός της υπό το κίνητρο του φθόνου, ταπεινώνει τον Χήθκλιφ και του στερεί το δικαίωμα της μόρφωσης. Η Καθριν τότε επιλέγει να παντρευτεί κάποιον αντάξιο της. Η αγάπη της για τον Χήθκλιφ όμως δεν σταματά ποτέ. Ο Χήθκλιφ πληγώνεται. Φεύγει. Και επιστρέφει. Με ένα φορτίο γεμάτο μίσος για όλα όσα του στέρησαν. Ο ευγενής πλέον Κύριος Χήθκλιφ βάζει σε εφαρμογή ένα σατανικό σχέδιο εκδίκησης, που στο τέλος θα παρασύρει και τον ίδιο…
“Είμαστε παράξενοι οι άνθρωποι,
από τη μια μας τρομάζουν τα φαντάσματα
κι από την άλλη δεν αντέχουμε να μη μας κυνηγάνε…”
από τη μια μας τρομάζουν τα φαντάσματα
κι από την άλλη δεν αντέχουμε να μη μας κυνηγάνε…”
.
H διασκευή και η καθολική παρουσίαση του έργου βασίστηκε εξ’ολοκλήρου στη πρωτότυπη μορφή του γνωστού μυθιστορήματος. Η γλώσσα της παράστασης είναι ποιητική, λυρική με έμφαση στις λεπτομέρειες και στον συναισθηματικό κόσμο των ηρώων. Το κείμενο του έργου, όπως και το αρχικό κείμενο εμπεριέχει παρομοιώσεις, μεταφορές και προσωποποιήσεις δημιουργώντας στη παράσταση, τη ζωτική πνοή. Η αφήγηση παραμένει πρωτοπρόσωπη και τα διαλογικά μέρη διαμορφώνουν μια συναισθηματική γλαφυρότητα στην αναπαράσταση των πράξεων μα και της ψυχικής υπόστασης των χαρακτήρων. Βρίσκονται άραγε ποτέ οι κατάλληλες λέξεις για αισθήσεις που σε κατακλύζουν; Για αυτά που γεννιούνται και πεθαίνουν μέσα σου… Ο Έρωτας φοριέται, γίνεται σάρκα σου, γίνεται Εσύ…
.
“Η αγάπη μου για τον Λίντον είναι σαν το φύλλωμα του δάσους. Ο χρόνος θα την αλλάξει, το ξέρω καλά, όπως ο χειμώνας αλλάζει τα δέντρα. Η αγάπη μου για τον Χήθκλιφ είναι σαν τα αιώνια βράχια αποκάτω: λίγη ευχαρίστηση μου δίνει αλλά αναγκαία. Νέλλυ, ΕΙΜΑΙ ο Χήθκλιφ. Είναι πάντα, πάντα στο νου μου. Δε μου δίνει χαρά, όπως δε μου δίνει χαρά ο εαυτός μου, αλλά είναι μέσα μου, σαν τον ίδιο τον εαυτό μου.”
Στα θετικά (+) της παράστασης: Μεγάλος νικητής αυτού του έργου κρίθηκε η σκηνοθεσία του, από τον Γιάννη Καλαβριανό. Η σκηνοθετική επιμέλεια αποδόθηκε στη κλασική της μορφή με εξαιρετική καλλιτεχνική αισθητική. Οι εικόνες που δημιουργούνταν πάνω στη σκηνή, κατά τη διάρκεια της παράστασης, πολλές φορές καρπώνονταν ρόλο πρωταγωνιστή. Εμπεριείχαν μία δυναμική, μία έκρηξη συναισθημάτων σε ένα ομαλό μοτίβο δράσης, διαμορφώνοντας μία εξαίρετη ισορροπία στο καθολικό σύνολο. Οι σκηνοθετικές εικόνες μιλούσαν όταν οι πρωταγωνιστές σιωπούσαν. Ο Γ. Καλαβριανός κράτησε πιστά τις δομές του μυθιστορήματος, δίνοντας την ομοδιηγηματική αφήγηση στο ρόλο της Νέλυ Ντιν, στην οικιακή βοηθό που επαναφέρει μνήμες και διηγείται από την αρχή την ιστορία της Κάθριν και του Χήθκλιφ. Οι εναλλαγές των χαρακτήρων παρουσιάστηκαν πολύ προσεχτικά, με οριοθετημένους χρόνους, συνοχή και κατάλληλη σύνδεση πράξεων και ατόμων. Η σκηνοθεσία με τη βοήθεια των φροντισμένων σκηνικών(από τον Γιάννη Θαβώρη) διαμόρφωσε με απόλυτη επιτυχία τις έντονες συναισθηματικές σκηνές που παρουσιάζονται στο συγγραφικό έργο της Έμιλυ Μπροντέ,τις στιγμές εκείνες όπου η σιωπή κυριαρχούσε. Οι ηθοποιοί μιλούσαν, χωρίς να μιλούν. Τα στόματα ουρλιάζαν, χωρίς να πονούν. Πόσες λέξεις δεν ειπώθηκαν από τόσα χείλη… Πόσες λέξεις γίνανε δάκρυα και κραυγές… Πόσα “μείνε κοντά μου…”θα έπρεπε να πούμε..και δεν είπαμε τίποτα..
Στα αρνητικά (–) Tο αμφιλεγόμενο μέρος της παράστασης εντοπίστηκε στο ερμηνευτικό σκέλος. Παρ’ όλα αυτά οφείλουμε να αναφέρουμε ότι υπήρξε αξιοπρεπέστατη η παρουσία τους πάνω στη σκηνή, με αρκετές όμως αδυναμίες. Το έργο της Μπροντέ, δεν είναι ακόμα μία κλασική ιστορία αγάπης. Στις σελίδες του βιβλίου της αποτυπώνονται η βία, η αυτοκαταστροφή, το μίσος,ο φθόνος, οι δηλητηριασμένες ψυχές. Το περιεχόμενο του είναι σκληρό, για αυτό και στις πρώτες του εκδόσεις κατακρίθηκε ως ένας συνδυασμός χυδαίας ανηθικότητας και αφύσικης φρίκης. Οι χαρακτήρες παρουσιάζονται ως η χειρότερη μορφή ανθρωπιάς. Φυσικά η σπουδαιότητα του συγκεκριμένου μυθιστορήματος, είναι αυτή ακριβώς, η σκληρή ρεαλιστικότητα που εσωκλείεται στις καταστάσεις μα και στους ίδιους τους ήρωες. Μία πιστή απεικόνιση της πραγματικότητας.
Ο ρόλος του Χήθκλιφ, ένας χαρακτήρας που στη δομή του εμπεριέχει την απαξίωση που λαμβάνει και τη μετουσιώνει σε εκδίκηση, προβάλλεται πολύ συχνά μέχρι και σήμερα ως ένα αντικείμενο μαρξιστικής κριτικής. Ο Χηθκλιφ ερμηνεύτηκε από τον Γιώργο Γλάστρα, με μια παλιακή θεατρική μανιέρα. Γινόταν υπερβολικός χωρίς να καταφέρει (πέρα από το τελευταίο δεκάλεπτο που βρήκε το ρόλο του) να περάσει το αόρατο τείχος και να ακουμπήσει το συναίσθημα των θεατών .Ο συγκεκριμένος χαρακτήρας που δεν έχει κατανοηθεί ουσιαστικά ποτέ στο έπακρον, διαθέτει μια τεράστια γκάμα συναισθημάτων, δίνοντας μια μεγάλη ευκαιρία στον εκάστοτε ερμηνευτή να παρουσιάσει κάτι εξαιρετικό. Δυστυχώς ούτε η εκφραστικότητα αλλά ούτε και η κινησιολογία του κατόρθωσαν να τον βοηθήσουν. Στο κλασικό θέατρο, όπως και σε αυτό το ανέβασμα, οι ηθοποιοί είναι πιο στημένοι, αποκτούν βαρύτητα πάνω στη σκηνή και ο τρόπος για να ξεχωρίσουν περνάει διαμέσου της εκφραστικότητας.
Με ασάφειες παρουσιάστηκε και ο ρόλος της Κάθυ, ερμηνευμένος από την Αρετή Σεϊνταρίδου. Με σοβαρά προβλήματα στη τοποθέτηση και άρθρωση της φωνής όπως και στην ιδιαίτερη κινησιολογία της, που σε αρκετά σημεία κλωτσούσε. Η Κάθυ διαθέτει μία παιδικότητα, το ρομαντισμό της νιότης αλλά και μία ιδιόρρυθμη βάση, που σε μία δεύτερη ανάγνωση σκιαγραφείται ως ένας χαρακτήρας που βιώνει κρίση ταυτότητας. Η Α.Σεϊνταρίδου προσπάθησε να αποδώσει μια πλαστικότητα στη κινησιολογία της, μιμούμενη κινήσεις κούκλας, που σε σημεία φάνταζε υπερβολική.
Στην αντίπερα όχθη η Μαριάνθη Παντελοπούλου, ως Καθριν, έντυσε το χαρακτήρα της με ένα υπέροχο πέπλο συναισθημάτων που τα περισσότερα από αυτά γεννιόντουσαν μέσα από τη φωνή της και την εξαιρετική έκφραση της. Εδώ τα μάτια μιλούσαν, τα χείλη δεν ψέλλιζαν απλώς λόγια. Η Κάθριν αποτελεί μια πρώιμη φεμινιστική παρουσία μέσα στο έργο με συνέπεια η δυναμικότητα της να είναι πολύ μεγάλη, στοιχεία που κατόρθωσε να παρουσιάσει άριστα η Μ.Παντελοπούλου.
Οι υπόλοιποι ρόλοι αποδόθηκαν διεκπεραιωτικά με κάποια λάθη και αδυναμίες. (Αίγλη Κατσίκη (Ισαβέλλα), Γιώργος Κολοβός (Έντγκαρ), Αγγελική Νοέα (Φράνσις), Γρηγόρης Παπαδόπουλος (Χίντλεϋ), Κωστής Ραμπαβίλας (Έρτον), Ορέστης Χαλκιάς (Λίντον).
Ιδιαίτερη μνεία στους Έφη Σταμούλη ως Νέλυ Ντιν και στον Ορεστη Παλιαδέλη ως Ιωσηφ. Για τη πρώτη κυρία δεν έχουμε να πούμε και πολλά καθώς η πορεία της εδώ και χρόνια έχει αποδείξει ότι είναι μία πολύ καλή ηθοποιός και στο συγκεκριμένο ρόλο, υπήρξε ο ρόλος. Ήταν μια αφηγήτρια που εξιστορούσε και επικοινωνούσε κάθε συναίσθημα, κάθε αδιέξοδο, έπαιρνε μαζί της τους θεατές σε αυτό το αφηγηματικό ταξίδι και με εξαιρετική μαεστρία έμπαινε ως ρόλος μέσα στο έργο. Ο Ορέστης Παλιαδέλης είναι σχεδόν αδύνατο να μην ξεχωρίσει σε οποιοδήποτε ρόλο και αν υποδυθεί. Ένας ηθοποιός με τεράστιες δυνατότητες που κατορθώνει ακόμα και δεύτερους ρόλους να τους κάνει πρωταγωνιστικούς. Όπως συνέβη και εδώ με το ρόλο του θρησκόληπτου Ιωσήφ.
Το λευκό χιόνι αρχίζει να σκεπάζει τη σκηνή, ο Χήθκλιφ πλέον τα έχει όλα μα δεν έχει τίποτα.. Οι άσπρες νιφάδες εξαγνίζουν τη ψυχή του. Τραγουδάει. Η ψυχή του ψάχνει τη σωτηρία της. Ο ήρωας ξεγυμνώνει την αλήθεια του. Τα προσωπεία πέφτουν. Πάει να την βρεί. Της μιλάει μα η φωνή του δεν ακούγεται. Του φωνάζει μα δεν την ακούει. Ο Έρωτας και ο Θάνατος. Μέσα σε αυτά γεννιόμαστε και πεθαίνουμε.. Ποιός νικάει άραγε…
Βαθμολογία:
6,5
Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε ΕΔΩ
–
#Κουλτουρόσουπα #kulturosupa #Θεατρομανία #ΕίδαμεΚαιΣχολιάζουμε ==================================================================================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
==================================================================================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================================================================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==================================================================================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων.
Φωτογραφικό υλικό
