Αφεθείτε στη τσαχπινιά της «ΜΠΕΤΤΥΣ», θα σας κατακτήσει. Είδαμε την παράσταση στο θέατρο «Τ» και σχολιάζουμε λεπτομερώς!!! +ΒΙΝΤΕΟ ΑΥΛΑΙΑΣ – ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Βγαίνοντας μετά από μιάμιση ώρα από το θέατρο «Τ» αποσβολωμένη μια φίλη με ρώτησε αν ο ηθοποιός που ερμήνευε την τραβεστί ήταν και ο ίδιος τραβεστί!!! Δεν νομίζω να υπάρχει μεγαλύτερο κομπλιμέντο για τον πρωταγωνιστή της παράστασης από αυτή την «αφέλεια»…
Δεν νομίζω στα τελευταία θεατρικά χρονικά να ζήσαμε από ένα νεότατο ηθοποιό που μόλις πρόπερσι ξεκίνησε «επαγγελματικά» την καριέρα του να έχει καταπιεί κυριολεκτικά τον ρόλο του.
Δεν θυμάμαι να είδα ποτέ ίδιο πρόσωπο να ερμηνεύει σε διάστημα μόλις ενός μηνός, δυο τόσο κόντρα ρόλους. Πριν ήταν ο ντοστογιεφσκικός ήρωας Ρασκόλνικοφ που περνά από το έγκλημα στην τιμωρία, τολμώντας να παραδεχθεί την ενοχή του. Σήμερα είναι η τραβεστί Μπέττυ να μας εξιστορεί την πολύπαθη ζωή της. Το πρόσωπο που μιλάμε με θέρμη είναι ο ηθοποιός Δημήτρης Φουρλής, και νιώθουμε δικαιωμένοι που πέρσι τον τιμήσαμε με το βραβείο Νέου Προσώπου της Χρονιάς στα 4α Θεατρικά KULTUROβραβεία Θεσσαλονίκης.
Και δεν είναι τυχαίο που ξεκινήσαμε κάπως ανορθόδοξα την θεατρική μας γνώμη λέγοντας για το ερμηνευτικό αυτό ταλέντο, θα πούμε και άλλα παρακάτω, διότι όλη μα όλη η παράσταση «ΜΠΕΤΤΥ» της Ελισάβετ Βακαλίδου είναι κομμένη και ραμμένη πάνω του.
Και η παράσταση μιλά… για ένα υπαρκτό πρόσωπο που πριν δεκαετίες διώχθηκε κακήν κακώς από τους γονείς του, κάπου στην «γκατζολία…», και στα δεκαπέντε του βρέθηκε μόνος και έρημος να ψάχνει γωνιά να κρύψει την ιδιαιτερότητα του αλλά και να επιβιώσει στο τέρας λέγεται Αθήνα. Μόνο που αυτό το «πουστράκι» στα μέσα της δεκαετίας του 70’ είχε και ήθος και πιστεύω και πείσμα και τσαγανό, και σήμερα, μετά από ένα πολύπαθο οδοιπορικό, χαίρει αναγνώρισης ως πραγματική γυναίκα, και όχι ως τραβεστί του δρόμου, στην έτσι κι αλλιώς, συντηρητική –ακόμα- Ελλάδα που με ευκολία κράζει οποιαδήποτε μειονότητα…
Η σύγχρονη αυτή ηρωίδα λοιπόν, έγινε θεατρικός μονόλογος βγαλμένη από την αυτοβιογραφία της καθώς και από αποσπάσματα μιας προσωπικής συνέντευξης που έδωσε η τραβεστί Μπέττυ Βακαλίδου στον ίδιο τον Δημήτρη Φουρλή.
Αντιλαμβανόμαστε ότι ο ηθοποιός λάτρεψε το πρόσωπο και την ιστορία της και μετέτρεψε –με τους συνεργάτες του- σε παράσταση την οποία και πρωτοπαρουσίασε στο θέατρο «Κλειώ», ως διπλωματική εργασία στην Υποκριτική στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ.
.
Μετά από ένα σύντομο πέρασμα η παράσταση για πρώτη φορά απλώνεται τώρα στο κοινό της πόλης και για να είναι ακόμα περισσότερο μέσα στο πετσί του ρόλου, ο πρωταγωνιστής θυσίασε πρόσφατα μέχρι και την κόμη του… Και φυσικά δεν είναι μόνο αυτό… Τι κάνει;
Σε πρώτο επίπεδο είναι η γνωριμία και η επαφή μαζί της. Καθώς ο κόσμος μπαίνει στην αίθουσα είναι ήδη στη σκηνή, μιλά εγγλέζικα και μαλώνει στο τηλέφωνο, παράλληλα σκανάρει το πλήθος καθοδηγώντας τους από μακριά να πάρουν τις θέσεις τους σα να μη συμβαίνει τίποτα. Τα φώτα δεν σβήνουν αλλά η παράσταση έχει ξεκινήσει, και αν δεν το κατάλαβες, βρίσκεσαι παρεάκι μαζι της σε κάποια «σάλα, ας πούμε του σπιτιού της». Είναι η οικοδέσποινα κι από δω και πέρα να είσαι έτοιμος για όλα… Εχει πολλά να σου πει, πολλά να σου δείξει και πολλά να σου κάνει…
Κατόπιν, θα σου διηγηθεί την ιστορία της αλλάζοντας μπροστά σου φορεσιές, περούκες, μένοντας με το κομπινεζόν, σχεδόν γυμνός, αλλάζοντας καλσόν, φρεσκάροντας το μεικ απ, κοιτώνας στο καθρέφτη… το ταβάνι, το υπερπέραν… Σκεπτόμενη πάντα την ζωή της και μοιρολογώντας απο το κρύο στο ζεστό… Σκοτάδι ίσον, στενοχώριες, δυστυχίες, πείνες, άγρια κυνηγητά στους σκοτεινούς δρόμους από την μπατσαρία και πότε από κακοποιά στοιχεία, ξεφτιλίκια, προσβολές, γιαουρτώματα και βάλε.. Όπου φως, και λίγες έστω προσωπικές χαρές και νίκες για το κίνημα.Και στις δύο περιπτώσεις όμως, το κεφάλι ψηλά…
Στα ενδιάμεσα θα σου μιλήσει ανοιχτά για άνδρες και σχέσεις. Για πούτσες, πίπες και γαμίσια. Μόνο που όσο κι αν τα απήλαυσε είτε σε δεσμούς, είτε σε πορνεία, θα μείνει με το παράπονο πως κανείς δεν βρέθηκε στο δρόμο της να την αγαπήσει γι αυτό που είναι. Δυο ήταν οι μεγάλες της φοβίες, το σούρουπο όταν ξεκινούσε να πάει στη δουλειά για το άγνωστο… και όταν επέστρεφε στο σπίτι, τις περισσότερες φορές μόνη, «εγώ και οι τοίχοι».. σκεφτόταν και τους ένιωθε να πέφτουν πάνω της.
Και καθώς κυλά η παράσταση ερωτοτροπεί, προκαλεί και χλευάζει την πουτάνα κοινωνία, επώνυμα πρόσωπα της κοινωνίας όπως ο συγγραφέας Κώστας Ταχτσής που ενώ ψωνιζόταν ως γυναίκα στη Συγγρού, το έπαιζε ηθικολόγος στις εφημερίδες, το γαμημένο Κράτος και τους νόμους κατά των ομοφυλοφίλων, συναδέλφισες της που ήταν αλλού γι αλλού, αλλά και εσένα θεατή που τόσην ώρα αποχαυνωμένος την παρακολουθείς… Κατεβαίνει από τη σκηνή, έρχεται κοντά σου, σου δίνει ένα φιλάκι, επιλέγει άλλον να την κουμπώσει το σουτιέν, ενώ μαθαίνει στις κυρίες πώς να μεγαλώνουν τα βυζιά τους…
Παράλληλα ετοιμάζεται να παρουσιάσει ένα σοου, όμως η τεχνικός της παράστασης την σνομπάρει, όλοι τότε τη ζήλευαν, ωστόσο θα την δεις με τον τρόπο της να χορεύει και με μιας θα πάρει το μικρόφωνο τραγουδώντας…
«Βαριέμαι Βαριέμαι Βαριέμαι, βαριέμαι, βαριέμαι να σ’ αγαπώ
Αλλά μπορεί βαριέμαι πια να λέω, μες τη ζωή μου δεν έχω σκοπό. Να αγαπώ τόσο βαθιά όσο να κλαίω Και να μου λες και να μου λες το σ’ αγαπώ…»
Αλλά μπορεί βαριέμαι πια να λέω, μες τη ζωή μου δεν έχω σκοπό. Να αγαπώ τόσο βαθιά όσο να κλαίω Και να μου λες και να μου λες το σ’ αγαπώ…»
Το φινάλε δεν θα αργήσει να ρθει καθώς δεν κατάλαβες, μα πως πέρασε μιάμιση ώρα, και βαθιά συγκινημένος θα την ακούς να ψιθυρίζει τραγουδιστά τους παρακάτω ένδοξους τραβελίστικους στίχους που μια φορά και ένα καιρό είπε ο Τζίμης Πανούσης …
Όχι δε φταίει η μαμά μου
ούτε όπως λένε οι γιατροί
και όπως θέλει να πιστεύει ο μπαμπάς μου
μια ορμονική διαταραχή
ούτε όπως λένε οι γιατροί
και όπως θέλει να πιστεύει ο μπαμπάς μου
μια ορμονική διαταραχή
Έχω ένα τσίρκο στην καρδιά μου
με πήρε μπάλα η αλλαγή
έβαλα σιλικόνη στα βυζιά μου
κι έφτιαξα ψεύτικο μουνί
με πήρε μπάλα η αλλαγή
έβαλα σιλικόνη στα βυζιά μου
κι έφτιαξα ψεύτικο μουνί
Έχω ένα πόνο στην κοιλιά μου
τη νιώθω να εγκυμονεί
θ’ απλώσω στην ταράτσα τ’ άντερά μου
με μανταλάκια χιαστί
και θα κρεμάσω τα ερμαφρόδιτα μωρά μου
η πρώτη μάνα τραβεστί
τη νιώθω να εγκυμονεί
θ’ απλώσω στην ταράτσα τ’ άντερά μου
με μανταλάκια χιαστί
και θα κρεμάσω τα ερμαφρόδιτα μωρά μου
η πρώτη μάνα τραβεστί
Για όλα τα παραπάνω –και άλλα που ξεχάσαμε -μείναμε με το στόμα ανοιχτό παρακολουθώντας και απολαμβάνοντας τον Δημήτρη Φουρλή. Ίσως, ο πιο ταλαντούχος νέος ηθοποιός που διαθέτει αυτή την στιγμή η πόλη της Θεσσαλονίκης.
Από το κοντοκουρεμένο του μαλλί ως τα άκρα των ποδιών του μαρτυρούσαν σοβαρότητα, σεβασμό και πάρα πολύ δουλειά ώστε να φέρει εις πέρας μια ερμηνεία που εύκολα μπορούσε να γίνει από αστεία ως γελοία. Λεπτομέρεια σε κάθε του κίνηση, εύπλαστη σωματικότητα, μπάσα φωνή, τα ανάμικτα συναισθήματα του χαρακτήρα, η άνεση του να διαχειρίζεται «ζωντανά» το κοινό του με επιπρόσθετα στοιχεία, ήταν μεταξύ άλλων αυτά που μας κατέκτησαν βλέποντας τον… Το μπράβο είναι λίγο γι αυτό το πιτσιρικά.
Επιπλέον [+]
Η ηχογραφημένη φωνή της μάνας –Φιλαρέτης Κομνηνού– ήρθε να μας τσακίσει στον άψογο «ζωντανό» διάλογο με τον γιο της και να μας αποτελειώσει το φινάλε που περιγράψαμε παραπάνω.
Σαφώς υπάρχει και σκηνοθέτης στην παράσταση και λέγεται Θέμης Θεοχάρογλου, ο οποίος έκανε και τη διασκευή, οπότε τα εύσημα πηγαίνουν και σε αυτόν.
Από την παράσταση χαμηλού μπατζετ δεν μας ενόχλησαν
τα λίγα απαραίτητα έπιπλα και αξεσουάρ,
τα λίγα απαραίτητα κοστούμια,
οι απαραίτητοι φωτισμοί…
αλλά με το κείμενο [-] έχουμε θεματάκια.. καθώς του λείπει μια έκταση κάτι σαν υπόσταση γιατί μας φάνηκε ότι «συνεχίζεται»… άρα δεν έχουμε ένα τέλος… για να πάμε να κοιμηθούμε ευτυχισμένοι στο σπιτάκι μας που είδαμε μια υπέροχη παράσταση…
Εν ολίγοις[=]
Συμπληρώνουμε τους ύμνους με την ένδειξη: «τρέξτε να το δείτε», βλέπεται σαν σφηνάκι, και μη φοβάστε που θα καθίσετε, απλά αφεθείτε στη γοητεία της ΜΠΕΤΤΥΣ…
Βαθμολογία
7 στα 10
ΒΙΝΤΕΟ ΑΥΛΑΙΑΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014
-ΦΩΤΟ απο τη ΠΡΕΜΙΕΡΑ εδώ…
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
ΔΙΑΣΚΕΥΗ-ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Θέμης Θεοχάρογλου
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ/ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΊΑΣ: Δέσποινα Καβύρη
Β.ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ/ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ:Δημήτρης Φλώρος
ΣΚΗΝΙΚΑ-ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Διδώ Γκόγκου
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη
ΜΟΥΣΙΚΗ: Αχιλλέας Μεσάικος
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Νάγια Τ. Καρακώστα
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΥ: Αναστασία Τεμηρίδου
ΒΟΗΘΟΣ ΦΩΤΙΣΤΗ: Αθηνά Μπανάβα
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΑΦΙΣΑΣ: Αχιλλέας Μεσάικος
ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ: Δημήτρης Φουρλής
Στο ρόλο της Μητέρας ακούγεται η Φιλαρέτη Κομνηνού
ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ: Πέμπτη -Σάββατο στις 9.15 μ.μ., Κυριακή στις 8 μ.μ.
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 90΄
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: Γενική είσοδος: 12 ευρώ . Φοιτητικό: 8 ευρώ. Μειωμένο: Δωρεάν την Πέμπτη.
ΘΕΑΤΡΟ ‘Τ’
Φλέμινγκ 16. Τηλέφωνο για πληροφορίες και κρατήσεις: 2310-854333
Φωτογραφικό υλικό
